Οι ολοένα αυξανόμενες περιπτώσεις απόλυσης εργαζομένων στις ΗΠΑ για σχόλια στο ίντερνετ σε βάρος προϊσταμένων τους, οδηγούν τους δικηγόρους στο παλιό εργατικό δίκαιο για την αναζήτηση υπερασπιστικής γραμμής και ακύρωσης αυτών των απολύσεων. Λόγω του ότι τα σχόλια γίνονται πλέον στα social media οι εργοδότες έχουν την εντύπωση ότι τίποτα δεν τους περιορίζει από το να δείχνουν σε αυτούς που τα έκαναν, την πόρτα της εξόδου. Αλλά τους τελευταίους μήνες, όπως σημειώνει η WSJ, οι εργαζόμενοι ψάχνουν το δίκιο τους σε ένα νόμο που περιλαμβάνεται στις «Εθνικές Εργασιακές Σχέσεις» του 1935.
Μέχρι τώρα περισσότεροι από 100 εργοδότες, συμπεριλαμβανομένων ενός σαλούν, μιας αντιπροσωπείας της bmw και των Wal-Mart Stores Inc, έχουν καταγγελθεί από τους εργαζομένους τον τελευταίο χρόνο για ακατάλληλη δραστηριότητα που σχετίζεται με τις κοινωνικές πρακτικές ή πολιτικές, σύμφωνα με το National Labor Relations Board, μια ομοσπονδιακή υπηρεσία, κάτι σαν Επιθεώρηση Εργασίας, που εφαρμόζει το νόμο και αποφασίζει κατά πόσον οι καταγγελίες των εργαζομένων έχουν αξία.
Οι μισές μέχρι τώρα από τις καταγγελίες που έχουν γίνει, έχουν οδηγήσει τον οργανισμό στο συμπέρασμα ότι έχει αξία να παρέμβει, συνήθως με μια πολιτική καταγγελία κατά των εργοδοτών για λογαριασμό των εργαζομένων. Στη συνέχεια ο αρμόδιος δικαστής του Οργανισμού μπορεί να βγάλει απόφαση υπέρ του εργαζομένου.
Αυτό που επιδιώκει ο Οργανισμός, σύμφωνα με τον Rafael Gomez της δικηγορικής εταιρείας Lo Tempio & Brown, είναι να εδραιώσει μια νομολογία σε αυτό τον τομέα των εργασιακών θεμάτων που άπτονται των social media.
Από τις χαρακτηριστικές και επιτυχημένες παρεμβάσεις του κρατικού οργανισμού ήταν η περίπτωση ενός νοσηλευτή που αποκάλεσε στο facebook «καθίκι» τον προϊστάμενο του, γράφοντας από τον υπολογιστή του σπιτιού του. Η απόλυση κρίθηκε παράνομη καθώς ο χαρακτηρισμός έγινε κατά τη διάρκεια «συζήτησης» με άλλο εργαζόμενο για εργασιακά θέματα, συζήτηση που προστατεύεται βάσει της παραδοσιακής εργατικής νομοθεσίας, που όμως επεκτείνεται τώρα με αυτό τον τρόπο και στα νέα μέσα.
Όπως γράφει η WSJ , ο Οργανισμός βασίζεται στο νόμο του 1935 που προστατεύει το δικαίωμα των εργαζομένων να συμμετέχουν σε «συντονισμένη δράση» Έτσι, οι εργαζόμενοι μπορούν να προστατευθούν όταν μιλούν με άλλους εργαζόμενους για τη δουλειά τους.
Βεβαίως προσπαθώντας να εκσυγχρονίσει τους νόμους αυτούς, το National Labor Relations Board, θα πρέπει να διευκρινίσει ορισμένα νέα δεδομένα, όπως τι γίνεται στην περίπτωση που οι δημοσιεύσεις γίνονται από υπολογιστές στο χώρο εργασίας ή όταν ένας εργαζόμενος κοινοποιήσει μια διαδικτυακή ανακοίνωση σε συναδέλφους και κανείς δεν αντιδρά σε αυτή, τότε δικαιολογείται η συνδικαλιστική δράση; Εξαρτάται από τα γεγονότα είναι η μέχρι στιγμής απάντηση του οργανισμού. Το ότι ο Οργανισμός υπάρχει για να εξετάσει αυτές τις καταγγελίες δεν σημαίνει ότι όλοι δικαιώνονται.