Μπορεί ο ίδιος να πρόλαβε (και) να γκρινιάξει για τα όσα του λείπουν το τελευταίο τρίμηνο που βρίσκεται στο υψηλότερο πολιτικό και πολιτειακό αξίωμα των ΗΠΑ, όμως, η αλήθεια είναι ότι του δόθηκαν και κάποια μαθήματα. Τουλάχιστον, για κάποιον που πριν εκλεγεί σ' αυτό το αξίωμα είχε έφεση στα μεγάλα λόγια. Για παράδειγμα, έμαθε -και μάλιστα με σκληρό τρόπο- ότι το σύστημα υγείας μιας χώρας δεν είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει από τη μία μέρα στην άλλη. Επίσης, τώρα μαθαίνει ότι δεν είναι εύκολο απλώς να πεις στην Κίνα να ελέγξει την έκρυθμη κατάσταση της Βόρειας Κορέας... Επίσης, το ΝΑΤΟ έχει λόγο ύπαρξης (και αυτό ο Τραμπ το συνειδητοποιεί τώρα...). Α, και φυσικά το να διοικείς μία κυβέρνηση δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το να μανατζάρεις μια επιχείρηση. Όσο για τις βομβιστικές επιθέσεις και τις απειλές εναντίον Συναγωγών και εβραϊκών επιχειρήσεων; Συμβαίνουν από την πρώτη μέρα της ορκομωσίας του και μετά από 3 μήνες εκκωφαντικής σιωπής δήλωσε ότι οι ΗΠΑ θα αντιμετωπίσουν τον αντισημιτισμό και "δεν θα μείνουμε σιωπηλοί"...