«ΑΠΟ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΙΣΩΣ, ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ...». Αυτή θα μπορούσε να είναι η γενική σύνοψη της μεγάλης έρευνας που διεξήγαγαν οι New York Times ζητώντας τις προσωπικές απόψεις των επιδημιολόγων σχετικά με το εάν και πότε σκέπτονται οι ίδιοι να επανέλθουν σε μια σειρά από τακτικές κοινωνικές δραστηριότητες οι οποίες ματαιώθηκαν λόγω της πανδημίας. Στην έρευνα συμμετείχαν 511 επιδημιολόγοι από οργανισμούς και πανεπιστημιακά ιδρύματα της Βόρειας Αμερικής, πολλοί από τους οποίους πάντως ένιωσαν υποχρεωμένοι να συμπληρώσουν ότι, επειδή υπάρχει σοβαρή πιθανότητα δεύτερου κύματος μολύνσεων, το πιο πιθανό είναι δυστυχώς να ξεχάσουν οριστικά την άνεση που είχαν με κάποιες δραστηριότητες.
«Όσο κι αν μισώ να εργάζομαι από το σπίτι, πιστεύω ότι η εργασία σε κλειστό κοινό χώρο είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος αυτή τη στιγμή», δηλώνει μία από τις συμμετέχουσες στην έρευνα επιδημιολόγους.
«Η χειρότερη επίπτωση της πανδημίας», δηλώνει ο Eduardo Franco του Πανεπιστημίου McGill στο Μόντρεαλ, είναι «η απώλεια της ανθρώπινης επαφής», ενώ ο διευθυντής του ερευνητικού κέντρου Bristol Myers Squibb, T. Christopher Bond, σχολίασε χαρακτηριστικά: «Πολλοί με ρωτούσαν πότε θα επανέλθουμε στην κανονικότητα κι εγώ τους έλεγα ότι ο κόσμος άλλαξε και θα παραμείνει διαφορετικός για πολύ καιρό. Αυτή είναι η μεγάλη κρίση της ζωής μας και πρέπει να το αποδεχτούμε. Αυτή η απάντηση όμως τους προκαλούσε κατάθλιψη, οπότε τώρα πλέον κι εγώ απαντώ απλώς, "θα δούμε, κάθε μέρα μαθαίνουμε και περισσότερα"».
Όσον αφορά στις αγκαλιές και τις χειραψίες, το 6% δηλώνει ότι θα το έκανε και τώρα, το 7% κάποια στιγμή μέσα στο καλοκαίρι, το 11% το φθινόπωρο, το 13% τον χειμώνα ενώ το 42% δηλώνει ότι θα περιμένει έναν χρόνο τουλάχιστον και το 6% ότι δεν θα το κάνει ποτέ ξανά.
Το καλοκαίρι όμως είναι ήδη εδώ και μία από τις ερωτήσεις της έρευνας είχε να κάνει με το πλάνο διακοπών των επιδημιολόγων. Σύμφωνα με τα στοιχεία που προέκυψαν, το 56% δήλωσε ότι καταρχάς θα επιχειρούσε ένα ταξίδι σαββατοκύριακου με μία ή δύο διανυκτερεύσεις, σε απόσταση όμως που μπορεί να πάει κανείς με το αυτοκίνητο.
Αρκετοί επίσης φαίνονται να θεωρούν τα κομμωτήρια σχετικά ασφαλή - τηρούμενων, εννοείται, των απαραίτητων προστατευτικών μέτρων – ενώ άλλοι δήλωσαν ότι αποτελεί δραστηριότητα υψηλού ρίσκου λόγω της επαφής πρόσωπο με πρόσωπο.
Γύρω στο ένα τρίτο των ερωτηθέντων επιδημιολόγων απάντησαν ότι προτίθενται να παραστούν σε συγκέντρωση, δείπνο ή πάρτι φιλικού σπιτιού άμεσα ή κάποια στιγμή μέσα στο καλοκαίρι, κάποιοι από αυτούς πάντως διευκρίνισαν ότι θα το κάνουν με την προϋπόθεση να είναι σε ανοιχτό χώρο (βεράντα, ταράτσα, αυλή, κήπος, κλπ.) και να τηρούνται από τους καλεσμένους οι κανόνες κοινωνικής απόστασης.
Όσον αφορά στις αγκαλιές και τις χειραψίες, το 6% δηλώνει ότι θα το έκανε και τώρα, το 7% κάποια στιγμή μέσα στο καλοκαίρι, το 11% το φθινόπωρο, το 13% τον χειμώνα ενώ το 42% δηλώνει ότι θα περιμένει έναν χρόνο τουλάχιστον και το 6% ότι δεν θα το κάνει ποτέ ξανά.
«Θα αγκάλιαζα έναν φίλο ή μια φίλη χωρίς δισταγμό τούτη τη στιγμή, αν έβλεπα ότι χρειάζεται την αγκαλιά», σχολιάζει η Haley Holmer του Π.Ο.Υ., ενώ άλλοι συνάδελφοί της δηλώνουν ότι «η χειραψία πέθανε» και ότι δεν πρόκειται να θρηνήσουν το τέλος αυτής της «αχρείαστης και ψυχαναγκαστικής ανταλλαγής παθογόνων».
Σχετικά με το σχολείο, τους παιδικούς σταθμούς, τις κατασκηνώσεις και όλες τις ομαδικές παιδικές δραστηριότητες, το 10% δηλώνει ότι θα επέτρεπε στο παιδί του να συμμετάσχει από τώρα, το 20% κάποια στιγμή μέσα στο καλοκαίρι, το 40% το φθινόπωρο, το 7% τον χειμώνα, το 9% την επόμενη άνοιξη και το 15% μετά από ένα χρόνο. Κάποιοι σημειώνουν ότι το ρίσκο να εμποδιστεί η υγιή ανάπτυξη του παιδιού υπερβαίνει το ρίσκο να προσβληθεί και να αρρωστήσει κάποιος από την οικογένεια ενώ κάποιοι άλλοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά, δηλώνοντας ότι είναι το ερώτημα στο οποίο δεν μπορούν να βρουν την σωστή απάντηση.
Η πιο εύκολη απάντηση για τους περισσότερους επιδημιολόγους που συμμετείχαν στην έρευνα είχε να κάνει με αθλητικές συναντήσεις, συναυλίες, παραστάσεις κλπ.: Το 64% δήλωσε ότι δεν αποτελούν προτεραιότητα και θα μπορούσε να περιμένει έναν χρόνο τουλάχιστον μέχρι να ξαναβρεθεί σε τέτοιες μαζικές εκδηλώσεις.
Προτεραιότητα δεν φαίνεται επίσης να αποτελούν οι γάμοι κυρίως, αλλά και οι κηδείες, εκτός αν πρόκειται για τον θάνατο πολύ οικείου προσώπου.
Όσον αφορά τα αεροπορικά ταξίδια, μόλις το 7% δηλώνει πρόθυμο να ταξιδέψει άμεσα. Το 12% υπολογίζει ότι θα το κάνει μάλλον μέσα στο καλοκαίρι, το 13% από το φθινόπωρο και μετά, το 15 % τον χειμώνα, το 16 % την ερχόμενη άνοιξη ίσως και το 37% μετά από ένα χρόνο το νωρίτερο. Κάποιοι σημειώνουν ότι θα το κάνουν όποτε χρειαστεί, έχοντας όμως απαραιτήτως μαζί τους στην διάρκεια της πτήσης, δική τους κουβέρτα ή σεντόνι, δικό τους νερό και φαγητό, μπόλικες μάσκες, γάντια και αντισηπτικά.
Σχετικά με νέες γνωριμίες και σχέσεις, το 6% λέει ότι θα το αποτολμούσε και τώρα, το 8% μέσα στο καλοκαίρι, το 16% το φθινόπωρο, το 10% τον χειμώνα, το 16% του χρόνου την άνοιξη, το 42% μετά από ένα χρόνο, ενώ ένα 2% δήλωσε «ποτέ ξανά».
«Κάποια στιγμή η ζωή πρέπει να συνεχιστεί», δήλωσε χαρακτηριστικά η Tali Elfassy του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι. «Αυτόν τον καιρό δεν βγαίνω με κάποιον, είμαι όμως μια 35χρονη γυναίκα και δε νομίζω ότι μπορώ να αφήσω στάσιμη την προσωπική μου ζωή για καιρό ακόμα, ειδικά από τη στιγμή που δεν φαίνεται ορατό το τέλος της πανδημίας».
Με στοιχεία από τους New York Times
