Η Hermosa Beach αποτελεί μια εύρωστη κωμόπολη στη νότια ακτογραμμή νότια της ευρύτερης περιφέρειας του Λος Άντζελες και τα τελευταία χρόνια έχει έρθει στη δημοσιότητα για το "Hermosa Beach Mural Project", ένα σχέδιο αναβάθμισης του εμπορικού κέντρου της πόλης με τη δημιουργία μεγάλων τοιχογραφιών σε παλιά κτίρια.
Το πρότζεκτ θεωρείται ήδη τόσο επιτυχημένο – οκτώ τοιχογραφίες δεσπόζουν ήδη στο downtown. μία εκ των οποίων απεικονίζει τους "ντόπιους" Black Flag, το ιστορικό πανκ συγκρότημα της σκηνής του Λ.Α. – που πολλοί το εκλαμβάνουν ως προέκταση της ίδιας της πόλης.
Η ένατη τοιχογραφία όμως, η οποία ήταν εμπνευσμένη από εμβλήματα της «hip αντικουλτούρας» έμελλε να εμπλακεί σε ένα κυκεώνα ζητημάτων που έφταναν από την «υπεράσπιση της παιδοφιλίας» ως τα «όρια της ελεύθερης έκφρασης στην εποχή μας».
Πέτρα του σκανδάλου, 22 χρόνια μετά τον θάνατό του, ο διάσημος Αμερικανός ποιητής Άλεν Γκίνσμπεργκ, επιφανής εκπρόσωπος της γενιάς των Beat και σε όλη του τη ζωή αφοσιωμένος στην ελευθερία της έκφρασης. Αυτά τα στοιχεία έκαναν τον νεαρό καλλιτέχνη Timothy Smith (που έχει ζωγραφίσει πολλές τοιχογραφίες στη Νότια Καλιφόρνια) να τον «προτείνει» για το συγκεκριμένο έργο, τοποθετώντας τον ανάμεσα στον Μάιλς Ντέιβις και στην Λίντα Ρόνσταντ.
Προφανής έμοιαζε η επιλογή για ένα μέρος ειδικά όπως η Hermosa που φημίζεται για το μποέμικο και χίπικο παρελθόν της και ακόμα περισσότερο αν συμπεριλάβει κανείς το γεγονός ότι σε ένα «μπίτνικ» καφέ στην προκυμαία της παραλιακής λεωφόρου ήταν που είχε διαβάσει το πιο γνωστό του ποίημα, το «Ουρλιαχτό», ένα βράδυ στα τέλη της δεκαετίας του '50.
Δεν πέρασαν όμως μερικές μέρες και τα μέλη του συμβουλίου που έχει αναλάβει τη λειτουργία του πρότζεκτ (ανάμεσά τους πρώην δήμαρχοι και διάφορα επιφανή πρόσωπα της κοινότητας) τον ειδοποιήσαν ότι έχουν κατακλυστεί από τις διαμαρτυρίες για την παρουσία στην – ημιτελή ακόμα - τοιχογραφία ενός καταγεγραμμένου μέλους και υποστηρικτή της «παιδοφιλικής οργάνωσης» NAMBLA στις δεκαετίες του '80 και του '90, όπως ο 'Άλεν Γκίνσμπεργκ.
Τα αρχικά NABLA σημαίνουν North American Man/Boy Love Association («Ερωτικός Σύνδεσμος Άντρα/Αγοριού Βορείου Αμερικής» θα τολμούσαμε να το μεταφράσουμε) και σύμφωνα με την ιστοσελίδα των υποστηρικτών της οργάνωσης, πρόκειται για «την κύρια φωνή υπέρ των αγαθοεργών στοιχείων της αγάπης άντρα / αγοριού» καθώς και για «ένα φάρο ηθικής υποστήριξης για όσους νοιώθουν έναν φυσικό έρωτα για τα αγόρια». Όπως θα περίμενε όμως κανείς, στα μάτια των – απείρως περισσότερων – επικριτών της, η NAMBLA δεν είναι παρά μια νοσηρή οργάνωση αφοσιωμένη στην παιδεραστία και στην κακοποίηση ανηλίκων, ουσιαστικά ένα "εγκληματικό συνδικάτο" που κρύβεται πίσω από τη ρητορική της σεξουαλικής απελευθέρωσης.
Τις μέρες που ακολούθησαν τον πρώτο κύκλο παραπόνων για την παρουσία του Γκίνσμπεργκ στην τοιχογραφία από «ευαισθητοποιημένους πολίτες και φορείς», τα μέλη του συμβουλίου του πρότζεκτ έκαναν μια έρευνα σχετικά με την ανάμιξη του ποιητή στον οργανισμό αυτό. Πράγματι, το 1994 ο Γκίνσμπεργκ είχε δημοσιεύσει ένα δοκίμιο με τίτλο «Σκέψεις για την NABLA» στο οποίο δήλωνε ότι έγινε μέλος αυτής της ομάδας προ δεκαετίας, ως πράξη «υπεράσπισης του ελεύθερου λόγου».
Το συμβούλιο εξέτασε το συγκεκριμένο και πολλά άλλα κείμενα του που είχαν να κάνουν με την ελευθερία του λόγου και τα πολιτικά δικαιώματα και μετά από μια εβδομάδα συζητήσεων και διαβουλεύσεων δεν κατάφεραν να βρουν οτιδήποτε θα μπορούσε να συνδέει τον Γκίνσμπεργκ με κάποια εγκληματική δραστηριότητα. Παρ΄ όλα αυτά, η απόφαση έμοιαζε προ πολλού ειλημμένη. Έπρεπε να σβηστεί ο Γκίνσμπεργκ από το δημόσιο αυτό έργο, από τη στιγμή που το όνομα του συνδέθηκε με ένα γκρουπ που έχει τόσο αρνητική φήμη όσο η NAMBLA.
Σχετικά με την περιβόητη σύνδεσή του Γκίνσμπεργκ με τον οργανισμό αυτό, ο βιογράφος του, Bill Morgan, είχε γράψει το 2007 στο βιβλίο του "I Celebrate Myself: The Somewhat Private Life of Allen Ginsberg," ότι η απόφαση του ποιητή να υποστηρίξει τη NAMBLA είχε εξοργίσει πολλούς φίλους του και ειδικότερα όσους ήταν ενεργά μέλη σε οργανώσεις για τα γκέι δικαιώματα, αλλά ο ίδιος παρέμεινε «αμετακίνητος» στο ζήτημα. Το 1989 μάλιστα είχε αναγνώσει ποιήματά του σε εκδήλωση της οργάνωσης, αποτελώντας ένα από τα ελάχιστα μέλη της που δεν φοβόταν να χρησιμοποιήσει το πραγματικό του όνομα.
«Ήταν αμετακίνητος στην πίστη του ότι επρόκειτο καθαρά και μόνο για ζήτημα ελευθερίας του λόγου» γράφει ο Morgan στο βιβλίο. «Για εκείνον, τα μέλη της NAMBLA θα έπρεπε να είναι ελεύθερα την άποψή τους, όπως άλλες περιθωριακές ομάδες, από το Αμερικανικό Ναζιστικό Κόμμα ως αυτούς που υποστηρίζουν ότι η Γη είναι επίπεδη (Flat World Society)».
Με στοιχεία από το EasyReaderNews
σχόλια