Ο 26χρονος μουσικός Ηλίας Παντελιάς ζει από τα 18 του στη γαλλική πρωτεύουσα, όπου εργάζεται ως συνθέτης, ενορχηστρωτής, ερμηνευτής και παραγωγός δίσκων. Πρόσφατα ήταν στην Ελλάδα για την ηχογράφηση του επερχόμενου σάουντρακ της Ευανθίας Ρεμπούτσικα από την καινούργια ταινία του Τάσου Μπουλμέτη. Χθες βράδυ, όμως, βρισκόταν στο Παρίσι, όπου γλίτωσε από βομβιστική επίθεση κυριολεκτικά από θαύμα. Η συνομιλία μας καταγράφηκε στις 4 τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας:
Είχα πάει να δω μια θεατρική παράσταση στο Odeon και μετά πέρασα από ένα μπαράκι να βρω κάτι φίλους. Η ώρα ήταν λίγο πριν τα μεσάνυχτα όταν ανά δύο λεπτά άρχισαν να περνάνε περιπολικά και ασθενοφόρα. Δεν είχαμε καταλάβει τι γίνεται και κόσμος δεν κυκλοφορούσε έξω. Από το wi - fi στα κινητά τηλέφωνα ενημερωθήκαμε για μαζικές τρομοκρατικές επιθέσεις. Το διαλύσαμε. Κατευθύνθηκα προς το Les Halles, το μεγάλο εμπορικό κέντρο. Αν και ήμουν περαστικός, κοντοστάθηκα για λίγα λεπτά. Τίποτα δε μπορούσε να φανερώσει την επικινδυνότητα του. Έφυγα και μέχρι να φτάσω στο μετρό ακούστηκε το μεγάλο μπαμ. Δέκα λεπτά νωρίτερα να περνούσα απ' το σημείο τώρα δε θα μιλάγαμε. Στο μετρό επικρατούσε πανικός, ο απόλυτος ομαδικός τρόμος. Στο σταθμό Gard du Nord, έναν από τους μεγαλύτερους του Παρισιού, αστυνομία και στρατός μας φώναξαν να απομακρυνθούμε. Είπαν χαρακτηριστικά ότι έχουν πληροφορίες για βόμβα τεραστίων διαστάσεων, που αν θα σκάσει δε θα μείνει τίποτα όρθιο εκεί πέρα! Μας προέτρεψαν να την κάνουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται και με όποιο μέσο άλλο υπάρχει. Μπήκα σ' ένα διερχόμενο βαγόνι μαζί με πολλούς άλλους. Ούτε βλέπαμε πού ακριβώς πηγαίναμε. Οι άνθρωποι που ήταν μέσα και δεν ήξεραν τι γίνεται, πανικοβλήθηκαν χειρότερα από μας. Άρχισαν να κρατάνε ανοιχτές τις πόρτες για να βγουν έξω, εκεί που ουσιαστικά ήταν η βόμβα κι εμείς φωνάζαμε ''Ελάτε μέσα'', αλλά ποιος να άκουγε ποιον τέτοιες ώρες; Αυτά τα κατάχλωμα από το φόβο πρόσωπα των ανθρώπων δε θα τα ξεχάσω όσο ζω! Έχω την αίσθηση ότι ξημερώνει μια πολύ δύσκολη μέρα για το Παρίσι. Οι επιθέσεις αυτές φοβάμαι ότι θα σημάνουν το τέλος των συναθροίσεων στους ανοιχτούς χώρους της πόλης. Ήδη οι άνθρωποι εδώ είναι κατατρομοκρατημένοι και λένε πως θα κλείνονται στα σπίτια τους. Κι εδώ, ξέρεις, δεν είναι Αθήνα, όπου μεσ' στην κρίση οι δικοί μας τα έχουν δει όλα, που λένε. Οι Παριζιάνοι ζούσαν μακάριοι οι περισσότεροι και πολλοί δεν θα πίστευαν ότι θα γινόταν το μακελειό μέσα στην έδρα τους. Έχω την αίσθηση επίσης ότι η μοναδική που τρίβει τα χέρια της είναι η Λεπέν του ξενοφοβικού Εθνικού Μετώπου. Ωστόσο, το γεγονός πως οι Παριζιάνοι επίσης ανοίγουν τα σπίτια τους για τους φίλους τους που κινδυνεύουν και για όποιον άλλο τό'χει ανάγκη τούτες τις ώρες, φανερώνει πως δεν έχουν χαθεί τα πάντα. Δηλώνω απ' τη μια τρομοκρατημένος κι απ' την άλλη συγκινημένος. Σας ευχαριστώ.
σχόλια