Η βασιλεία του Αυτοκράτορα της Ιαπωνίας Ακιχίτο ολοκληρώθηκε επίσημα την περασμένη Πέμπτη και οι συμπατριώτες του βρίσκονται ενώπιον του τέλους μιας εποχής που σημαδεύτηκε από έντονες οικονομικές και πολιτικές αναταράξεις.
Η οικονομική ανάπτυξη της Ιαπωνίας επιβραδύνθηκε αυτήν την περίοδο, με τη χώρα να υποσκελίζεται από την Κίνα στη θέση της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας στον κόσμο, συσσωρεύοντας παράλληλα ένα πρωτοφανές εθνικό χρέος. Στα τριάντα χρόνια της περιόδου «Heisei», όπως αποκαλείται το διάστημα της παραμονής του Ακιχίτο στον ιαπωνικό θρόνο, πέρασαν από την διακυβέρνηση της χώρας 17 πρωθυπουργοί, τέσσερις μόνο εκ των οποίων έμειναν στη θέση τους πάνω από δύο χρόνια.
Είναι πολλοί οι Γιαπωνέζοι που αναφέρονται σ΄ αυτήν την περίοδο ως «οι χαμένες δεκαετίες».
Από την άλλη, είναι επίσης πολλοί αυτοί που αναγνωρίζουν στον Αυτοκράτορα Ακιχίτο και τη σύζυγό του Μίτσικο ότι απετέλεσαν μια πηγή σταθερότητας και αξιοπιστίας για την Ιαπωνική κοινωνία σε εξαιρετικά αβέβαιους καιρούς.
Όταν ο Ακιχίτο ανέβηκε στον Θρόνο των Χρυσανθέμων το 1989, η αυτοκρατορική δυναστεία βρισκόταν σε κρίση. Μετά την ήττα της Ιαπωνίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας δεν αποτελούσε πλέον θεϊκή οντότητα. Ο πατέρας του Ακιχίτο, ο Αυτοκράτορας Χιροχίτο, επιχείρησε να προσεγγίσει τον ιαπωνικό λαό μετά τον πόλεμο, η παραδοσιακή ευλαβική λατρεία προς το πρόσωπο του αυτοκράτορα είχε τρωθεί ανεπανόρθωτα.
Επιχειρώντας να μιμηθεί τη συνταγματική μοναρχία της Βρετανίας σε όλα τα επίπεδα, ο Χιροχίτο επέλεξε ως παιδαγωγό του γιου του την Αμερικανίδα συγγραφέα παιδικών βιβλίων Elizabeth Gray-Vining, ευελπιστώντας να εμφυσήσει στον διάδοχο του ξένες επιρροές και μια ευρωπαϊκή αντίληψη της μοναρχίας.
Ο Ακιχίτο κατέληξε να παντρευτεί μια γυναίκα της μεσαίας τάξης και με τη σειρά του ανάθρεψε με «αγγλοσαξωνική» μέθοδο τα παιδιά του πριν τα στείλει στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Αφού έγινε αυτοκράτορας, εξέφρασε την επιθυμία του να εκσυγχρονιστεί ο αυτοκρατορικός θεσμός, δηλώνοντας ότι πάνω από όλα τίθεται η ευημερία του ιαπωνικού λαού.
Αντίθετα από τους προκατόχους του, έκανε πολλές δημόσιες εμφανίσεις με τη σύζυγό του και μάλιστα φορώντας κοινή ενδυμασία, σοκάροντας το συντηρητικό κατεστημένο, κερδίζοντας όμως την εύνοια του κοινού και των media. Αυτή η πολιτική οικειότητας με το λαό – και ειδικά οι τακτικές επισκέψεις του ζεύγους σε σεισμόπληκτες περιοχές ή σε μονάδες φιλοξενίας ηλικιωμένων και αναξιοπαθούντων έκαναν το ζεύγος σύμβολο κοινωνικής ενσωμάτωσης στην Ιαπωνία.
Σημαντική ήταν και η συνεισφορά του στην αναθέρμανση των σχέσεων με άλλες ασιατικές χώρες. Παρότι τεχνικά απαγορεύεται από το Σύνταγμα να κάνει πολιτικές δηλώσεις ο Ανώτατος Άρχων, ο Ακιχίτο επισκέφτηκε την Ινδονησία και την Κίνα εκφράζοντας απολογητικά τη λύπη του για την επιθετικότητα της χώρας του κατά το παρελθόν και εγκωμιάζοντας τα επιτεύγματα της κινεζικής κουλτούρας, υπενθυμίζοντας παράλληλα στους συμπατριώτες του πόσα πολλά χρωστάνε στον κινέζικο πολιτισμό.
Όταν ο εθνικιστής Ιάπωνας πρωθυπουργός Σίντζο Άμπε απέφυγε να εκφράσει οποιαδήποτε «μετάνοια» κατά τη διάρκεια της ομιλίας του για την 70η επέτειο της λήξης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο αυτοκράτορας έδωσε τη δική του ομιλία κάνοντας λόγο για «βαθιά αυτοκριτική».
Σύμφωνα με ειδικούς στην ιαπωνική μοναρχία, ο 85χρονος Ακιχίτο παραχώρησε νωρίτερα τον θρόνο εξαιτίας των έντονων πιέσεων συντηρητικών κύκλων που λένε ότι είναι πολύ μεγάλος πλέον και η υγεία του βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία. Σύμφωνα με υποστηρικτές του αντίθετα, ήθελε απλά να αποχωρήσει με την εικόνα του αλλά και την κληρονομιά του ως μονάρχη, ατσαλάκωτη.
Τον Φεβρουάριο που μας πέρασε, ο διάδοχος του ιαπωνικού αυτοκρατορικού θρόνου, Πρίγκηπας Ναρουχίτο, δήλωσε ότι θα συνεχίσει το έργο των γονιών του.
Με στοιχεία από το dw.com
σχόλια