Μυστικά και ψέματα κυριάρχησαν για άλλη μια φορά στο πολιτικό σκηνικό, αυτήν τη φορά για τη Συμφωνία των Πρεσπών, τη διένεξη Κοτζιά-Καμμένου με τις καταγγελίες για τη διαχείριση των απόρρητων δαπανών και την παραίτηση Κοτζιά, που ήταν τα γεγονότα της επικαιρότητας αυτή την εβδομάδα.
Μετά από αφόρητες πιέσεις που ασκήθηκαν στο πολιτικό προσωπικό της ΠΓΔΜ όπως φάνηκε, ο πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ κατάφερε να βρει τους 80 βουλευτές που χρειαζόταν για να εγκριθεί από τη Βουλή της χώρας του η αλλαγή του Συντάγματος και της ονομασίας, καταπώς ορίζει η Συμφωνία των Πρεσπών. Όλα αυτά μέσω φημών και καταγγελιών για χειραγώγηση, χρηματισμό και εκβιασμούς που έπληξαν την ευάλωτη δημοκρατία της χώρας και απαξίωσαν περαιτέρω το ήδη απαξιωμένο πολιτικό σύστημα των Σκοπίων. Η πρόσφατη αποχή των πολιτών από το δημοψήφισμα, άλλωστε, δεν ήταν παρά ένα μήνυμα πολιτικής απονομιμοποίησης λόγω της απογοήτευσης που υπάρχει στον κόσμο για το πολιτικό προσωπικό της χώρας και τα κόμματα.
Ο Πάνος Καμμένος ευχόταν να μην τα καταφέρει ο Ζάεφ να βρει τους απαιτούμενους βουλευτές, γιατί τώρα, όταν ολοκληρώσουν τα Σκόπια τη διαδικασία, η Συμφωνία των Πρεσπών θα έρθει προς κύρωση και στην ελληνική Βουλή. Και ο αρχηγός των Ανεξάρτητων Ελλήνων είχε δεσμευτεί ότι δεν θα επιτρέψει να εγκριθεί από την Ελλάδα.
Όσο για την απώλεια της δεδηλωμένης, σε περίπτωση που φύγουν οι ΑΝ.ΕΛ. στην προσπάθειά τους να διασωθούν, αντιπροτείνουν να σχηματίσουν νέα κυβέρνηση με άλλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, υποστηρίζοντας ότι δεν θα είναι δύσκολο να βρεθούν πρόθυμοι και γι' αυτό.
Πώς γίνεται αυτό; Μόνο αν οι βουλευτές του αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους από την κυβέρνηση κι έτσι ο Τσίπρας αναγκαστεί να πάει σε εκλογές πριν ολοκληρώσουν τη διαδικασία στα Σκόπια και πριν προλάβει να έρθει η Συμφωνία στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με όσα λέει η κυβέρνηση, αλλά και το ρεπορτάζ, φαίνεται ότι έχουν βρεθεί 151 πρόθυμοι βουλευτές να ψηφίσουν υπέρ της Συμφωνίας, ακόμα και αν ο Καμμένος δώσει γραμμή για καταψήφισή της.
Βέβαια, δεν είναι σίγουρο ότι μια τέτοια γραμμή θα την ακολουθούσαν όλοι οι βουλευτές του Καμμένου, καθώς ήδη η Κουντουρά και ο Παπαχριστόπουλος έχουν ξεχάσει τα πατριωτικά που έλεγαν προεκλογικά στην εκλογική τους πελατεία και φέρονται έτοιμοι να σπάσουν την κομματική ντιρεκτίβα, αν χρειαστεί. Δεν στοιχηματίζει κανείς, ωστόσο, ότι η υπουργός Τουρισμού και ο βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ. δεν βρίσκονται σε συνεννόηση με τον αρχηγό του κόμματος για την κομματική τους «ανταρσία».
Το βέβαιο είναι ότι Τσίπρας και Καμμένος βρίσκονται σε απόλυτη σύμπνοια και συνεννόηση. Σύμφωνα με έγκυρες κυβερνητικές πηγές, στο γεύμα που είχαν στη Λέσχη Αξιωματικών πριν από λίγες μέρες συμφώνησαν για όλα και χάραξαν έναν «οδικό χάρτη» για το επόμενο διάστημα.
Ο Τσίπρας, λένε οι πληροφορίες, έχει ζητήσει από τον Ζόραν Ζάεφ η Συμφωνία να έρθει στην Ελλάδα όσο πιο αργά γίνεται κι αυτό σημαίνει ότι θα έρθει μάλλον κάπου στον Μάρτιο. Χρειάζεται, λοιπόν, πολιτικό χρόνο μέχρι τότε, περίπου ένα εξάμηνο.
Αν ο Καμμένος είχε σκοπό να πραγματοποιήσει τις εξαγγελίες του (ότι θα έκανε τα πάντα για να εμποδίσει την κύρωση της Συμφωνίας από την ελληνική Βουλή), τότε δεν θα είχε άλλη επιλογή από το να αποσύρει τη στήριξή του από την κυβέρνηση και να τη ρίξει τώρα.
Δεν φαίνεται όμως να επιθυμεί την ακύρωση της Συμφωνίας περισσότερο από την παραμονή του στην εξουσία. Έτσι, δεν δίστασε να αποδεχτεί την πρόταση του Τσίπρα να μην κάνει τίποτα μέχρι τον Μάρτιο που αναμένεται, πλην απροόπτου, να έρθει η Συμφωνία στην ελληνική Βουλή. Τότε ο Αλέξης Τσίπρας θα την περάσει με άλλους βουλευτές, που και οι ίδιοι στην κυβέρνηση λένε ότι τους έχουν βρει, και στη συνέχεια θα προκηρύξει εκλογές. Αυτό είναι το σχέδιο στο οποίο έχουν καταλήξει για την ώρα και με βάση αυτό προχωράνε.
Τον Μάρτιο, λοιπόν, όταν η Συμφωνία θα ψηφίζεται, ο Καμμένος θα πει ότι δεν μπορεί να το ανεχτεί και θα αποσύρει την εμπιστοσύνη του, υποστηρίζοντας ότι έπραξε το «πατριωτικό του καθήκον» και έμεινε πιστός στο προεκλογικό του πρόγραμμα, ελπίζοντας με αυτή την κίνηση να πειστούν οι ψηφοφόροι του να επιστρέψουν, ώστε να σωθεί στις εκλογές.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το Μακεδονικό είναι πιθανό να εξαφανίσει πολιτικά το κόμμα του Καμμένου και να έχει σημαντικό πολιτικό κόστος για τον ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα. Κυβερνητικό στέλεχος υποστήριζε πρόσφατα ότι ο Νίκος Κοτζιάς είχε «παραπληροφορήσει» τον Αλέξη Τσίπρα σχετικά με το θέμα αυτό, καθώς τον είχε πείσει ότι η ανάδειξη του ονοματολογικού θα διασπούσε τη Νέα Δημοκρατία και θα είχε τεράστιο πολιτικό όφελος για τον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα το Μαξίμου ελπίζει να κερδίσει ψηφοφόρους της κεντροαριστεράς, του πάλαι ποτέ «εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ», καθώς και μέρος των φιλελεύθερων της ΝΔ.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι γνωστό ότι δεν θέλει να συρθεί ηττημένος στις εθνικές εκλογές του Οκτωβρίου, μετά από μια αποδοκιμασία σε ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές. Ειδικά αν υπάρξει πανωλεθρία στην Περιφέρεια Αττικής, η ζημιά θα είναι μεγάλη. Γι' αυτό και σκέφτεται να τις προκηρύξει τον Μάιο. Σε αυτή την περίπτωση ο Καμμένος δεν θα του έκανε καμία ζημιά με το να φύγει τον Μάρτιο. Αντιθέτως, αυτό το σενάριο βολεύει τις σκοπιμότητες και των δύο πολιτικών αρχηγών.
Δεν είναι λίγα, ωστόσο, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που αυτές τις μέρες τού εισηγούνται να συνεχίσει κανονικά μέχρι τον Οκτώβριο και να μη χαθεί ούτε μία μέρα στην εξουσία απ' όσες έχουν απομείνει. Το επιχείρημα είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα, με τα σημερινά δεδομένα, θα την απολέσουν όταν θα γίνουν οι εκλογές, χωρίς να γνωρίζουν πότε θα επανέλθουν, οπότε, όπως είπε και ο Κώστας Δουζίνας, «δεν υπάρχει λόγος τα πρόβατα να ζητάνε να έρθει πιο νωρίς το Πάσχα».
Όσο για την απώλεια της δεδηλωμένης, σε περίπτωση που φύγουν οι ΑΝ.ΕΛ. στην προσπάθειά τους να διασωθούν, αντιπροτείνουν να σχηματίσουν νέα κυβέρνηση με άλλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, υποστηρίζοντας ότι δεν θα είναι δύσκολο να βρεθούν πρόθυμοι και γι' αυτό. Ήδη στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε ανεπίσημες συζητήσεις μιλούν για τους Παπακώστα, Δανέλη, Θεοδωράκη, Θεοχάρη κ.ά., μια ετερόκλητη ομάδα πολιτικών που ελπίζουν να τους ενώσει η προοπτική της συμμετοχής στην εξουσία. Πόσο βάσιμο μπορεί να είναι ένα τέτοιο σενάριο και αν θα κερδίσει έδαφος θα φανεί στο επόμενο διάστημα.
Η αποχώρηση Κοτζιά από το υπουργείο Εξωτερικών άφησε πολλά θέματα ανοιχτά αλλά και πληγές, όπως όσα καταγγέλθηκαν μετά την αποχώρησή του για τη διαχείριση των απόρρητων δαπανών (εκατομμύρια που κανείς δεν ξέρει πού πάνε, πλην του εκάστοτε υπουργού που τα διαθέτει όπου και όπως θέλει).
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και ο πρόεδρος της Βουλής ισχυρίστηκαν ότι τα κονδύλια αυτά τα ελέγχει η Βουλή, αλλά αυτό δεν ισχύει. Στη Βουλή γίνεται μια εντελώς γενική και επιφανειακή ενημέρωση από στενό συνεργάτη του υπουργού, ο οποίος δεν προσκομίζει ούτε παραστατικά ούτε κανένα άλλο στοιχείο.
Την αποχώρηση Κοτζιά συνόδευσαν επίσης σοβαρές καταγγελίες ακόμα και πρώην συνεργατών και φίλων του, οι οποίοι υποστήριξαν, μεταξύ άλλων, ότι «εντός του υπουργείου Εξωτερικών επί 3,5 χρόνια επικρατούσε κλίμα στρατοπέδου, με απειλές, σηκωμένο δάχτυλο, μανία καταδιώξεως, κυνήγι μαγισσών και νεποτισμός, που προκαλούσαν τον φόβο των διπλωματών, αλλά όχι τον σεβασμό τους».
