— Ακούς ποτέ να σχολιάζουν το ντύσιμό σου στον δρόμο;
Συνήθως τα σχόλια στον δρόμο τα καταλαβαίνεις, δεν τα ακούς. Προτιμώ να θυμάμαι τις κοπέλες που με σταματάνε ή μου πιάνουν την κουβέντα για να πουν ωραία λόγια. Το χαίρομαι γιατί το κάνω κι εγώ.
— Και τι τους απαντάς;
Κολακεύομαι, αλλά ντρέπομαι κιόλας, οπότε σε αυτούς που όντως μου μιλάνε, λέω πολλά «ευχαριστώ». Με βαριούνται και φεύγουν.
— Πώς θα χαρακτήριζες το στυλ σου;
Gigi από τα Lidl, αν και οι φίλοι στο Λονδίνο με έλεγαν rich hobo. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω σταθερό στυλ, γιατί βαριέμαι και μου αρέσουν πολλά. Μπορώ να πω ότι έχω τρία βασικά διαφορετικά στυλ και τα εναλλάσσω ή τα μιξάρω. Το ένα στυλ είναι total black με μερικές βελούδινες ή γυαλιστερές λεπτομέρειες, στο οποίο τιμώ αρκετά τις κοντές φούστες. Σε άλλη περίπτωση, ντύνομαι σαν την Νταϊάν Kίτον και τις αδερφές Όλσεν, όπου το visual sexiness, σε αντίθεση με το προηγούμενο στυλ, είναι τόσο καταδικασμένo, όσο και η ισιωτική της Barbra Streisand στo The way we were. Τέλος, κάνω και το καθημερινό 90s της Μπρέντα, με μαλλί, όμως Kιμ Μπέισινγκερ, ενίοτε με μια υποψία Ελένης Βλαχάκη.
Δε θα φορούσα με τίποτα σορτσάκι που μισοφαίνεται το τέλος των οπισθίων, κολάν, και τίποτε από αυτά τα μαγαζιά που έχουν φορέματα γάμου, και όχι νυφικά, αν με καταλαβαίνεις.
— Έχεις περάσει κάποια στυλιστική φάση που θα ήθελες να ξεχάσεις;
Δεν θα ήθελα να την ξεχάσω, γιατί γελάω ακόμα όταν βλέπω φωτογραφίες. Εκεί, στη Β' Λυκείου, ήμουν κάτι σαν πιο άμπαλη Avril Lavigne, με t-shirts και γραβάτα, γυαλιά, αφάνα και όποτε έβγαινα φωτογραφία με φλας, ήμουν στη φάτσα ίδια ο Joey Ramone. Και ήμουν και «φυτό». Δηλαδή, άντε γεια! Το roasting που θα μου έκανα, αν ήμουν άλλος και δεν με συμπαθούσα στο σχολείο, θα ήταν υπερβολικά εύκολο. Αλλά τότε ήμασταν όλοι κακόγουστοι και το γλίτωσα.
— Υπάρχει κάτι πάνω στην εμφάνισή σου που σιχαίνεσαι;
Θα το πω για να το ξορκίσω: τα προφίλ μου. Δεν έχω σαγόνι. Είμαι κάτι σαν τις κότες, όταν καταπίνουν το νερό χωρίς να σηκώνω καν το κεφάλι.
— Τι δεν θα φορούσες με τίποτα;
Σορτσάκι που μισοφαίνεται το τέλος των οπισθίων, κολάν, και τίποτε από αυτά τα μαγαζιά που έχουν φορέματα γάμου, και όχι νυφικά, αν με καταλαβαίνεις.
— Ποιο είναι το δυνατό σου σημείο;
Το χαμόγελό μου, μου το λένε συχνά και το έχω καταλάβει. Μάλλον επειδή αυθόρμητα χαμογελάω συνέχεια, εκτός αν έχω νεύρα. Αλλά, προς Θεού, όχι σε στυλ Σόφης Πασχάλη. Εγώ είμαι το αντίθετο του ζεν και το στομάχι μου ποτέ δεν γεμίζει από αγάπη.
— Τι φοράς σήμερα και πόσο κοστίζει;
Φοράω ιταλικές μπότες Vera Gomma (100 ευρώ στις εκπτώσεις), παντελόνι Bershka (18 ευρώ περίπου), μπουστάκι Urban Outfitters (40 λίρες) και vintage σακάκι Jones New York – το είχε αγοράσει η θεία μου στη Νέα Υόρκη και μου το χάρισε μαζί με ένα άλλο γκρι, οπότε δεν γνωρίζω την τιμή. Τα κοσμήματά μου είναι Yugen Jewellery, από τις συλλογές κοσμημάτων που φτιάχνει η κολλητή μου Ασπασία Σπύρη όποτε βρίσκει χρόνο.
