Να καταργήσουμε τις πανελλαδικές εξετάσεις;

Να καταργήσουμε τις πανελλαδικές εξετάσεις; Facebook Twitter
4

«Πανελλήνιες, αυτή η μάστιγα» λεγόταν το πολυσυζητημένο άρθρο του Θοδωρή Αντωνόπουλου και οι αντιδράσεις πολλές και ενδιαφέρουσες. «Πολύ σωστά όσα γράφεις» σχολίασε η εξωγήινη. «Να προσθέσω και τους απαράδεκτους καθηγητές στο σχολείο, που δεν διανοούνται να παραδώσουν μάθημα αφού "θα τα μάθετε στο φροντιστήριο", οπότε χαβαλές και χαζολόγημα στην τάξη. Και για όσους δεν έχουν λεφτά για φροντιστήριο, δεν μας νοιάζει». Ο Nikosiq, πάντως, διαφώνησε: «Να καταργηθούν οι Πανελλήνιες. Να μπαίνει ο κάθε πικραμένος στα ΑΕΙ, να αποκτά ένα ρημάδι πτυχίο, να νομίζει ότι κατέκτησε το σύμπαν και όταν έρθει η στιγμή που θα ψάξει να βρει δουλειά να προσγειώνεται ανώμαλα. Το άρθρο μού θυμίζει τον ΓΑΠ, που ως υπουργός ήθελε να καταργήσει τις Πανελλήνιες και να εισαγάγει το Εθνικό Απολυτήριο και, βέβαια, όσοι ήταν παιδιά καθηγητών ή είχαν προνομιακές σχέσεις με καθηγητές θα είχαν την είσοδο στα ΑΕΙ στο τσεπάκι. Θα το πω ευθέως: οι Πανελλήνιες είναι μακράν το πιο αδιάβλητο ίσως σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ. Μπορεί να είναι κοπιαστικό, ψυχοφθόρο, όμως στη ζωή, αν δεν μοχθήσεις, δεν αποκτάς τίποτα. Και η απαξίωση των πτυχίων δεν οφείλεται στις Πανελλήνιες αλλά στους υπουργούς που για προεκλογικές σκοπιμότητες τριπλασίασαν τις σχολές κι εφεύραν σχολές που με το πτυχίο που σου δίνουν ούτε για θυρωρός δεν κάνεις». «Θα διαφωνήσω κι εγώ με την κατάργηση των εξετάσεων» τόνισε ο Left Sfak. «Όποιος έχει επαφή με το συγκεκριμένο αντικείμενο, ξέρει ότι το μεγάλο πρόβλημα του ελληνικού σχολείου δεν είναι οι εξετάσεις αλλά το πνεύμα του προγράμματος, της ύλης και των παιδαγωγικών στόχων. Πρώτα πρέπει να λυθούν χρόνια προβλήματα, όπως η επιφανειακή προσέγγιση, η αποσπασματικότητα, ο εθνοκεντρισμός, η υπερβολική ή, καλύτερα, βασανιστική θεωρητικοποίηση (αυτό από λάτρη της θεωρίας), η καλλιέργεια της ευθυνοφοβίας των μαθητών, η απόσταση από την κοινωνία και τις σύγχρονες εξελίξεις (ισχύουν σε όλες τις βαθμίδες). Όταν αντιμετωπιστούν αυτά, όταν το σχολείο δεν θα είναι βασανιστήριο παπαγαλίας αλλά ένας λειτουργικός και δημιουργικός θεσμός, δεν θα είναι και τόσο πρόβλημα να υποβάλλονται τα παιδιά σε εισαγωγικές εξετάσεις, που έχουν αποδειχτεί και διαχρονικά αδιάβλητες».


Ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος έγραψε στο εντιτόριάλ του για την ακατάσχετη φλυαρία του πολιτικού κόσμου και την προθυμία των δημοσιογράφων να τους ακούνε... «Η αλήθεια είναι πως τα άλλα κράτη πάνε μπροστά γιατί έχουν και καλή δημοσιογραφία» παρατήρησε ο Zante. «Δηλαδή εκπαιδεύουν χρόνια τώρα τους πολίτες στην υπέρτατη ιδέα ότι είναι πραγματικά πολίτες και όχι ραγιάδες, ότι ανήκουν σε ένα μεγάλο κοινωνικό σύνολο και ότι όταν πράττει ο ένας απερίσκεπτα/ασύστολα/αντικοινωνικά, θα την πληρώσει και ο διπλανός του, αν δεν παταχθεί με την αυστηρότητα που αρμόζει. Υπάρχει μια ιταλική εκπομπή που ονομάζεται "Report" και νομίζω ότι μεταδίδεται κάθε Κυριακή από τη Rai 3. Μια δημοσιογράφος που δεν την πιάνει το μάτι σου ανακαλύπτει, ψάχνει, φανερώνει, καταγγέλλει όλα τα σκάνδαλα, κυρίως τα οικονομικά –φυσικά μαζί με ένα εξαίρετο επιτελείο–, μην αφήνοντας σε χλωρό κλαδί κανέναν μεγαλόσχημο, κυνηγώντας τους στις σκάλες, στις ερωτικές φωλίτσες τους, στα υπερπολυτελή γραφεία τους, στις πισίνες τους και πάει λέγοντας. Έχετε δει κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα; Πιστεύω ακράδαντα ότι αν είχαμε τόσο υψηλού επιπέδου δημοσιογραφία, δεν θα φτάναμε στην κατάσταση που έχουμε φτάσει σήμερα».


Για την πυρκαγιά στο Ρέμα Χαλανδρίου έγραψε ο Δημήτρης Ρηγόπουλος στη στήλη του την περασμένη εβδομάδα και τη γνωστή αναλγησία του κράτους... Ο Δον Ιδιώτης σχολίασε: «Στην Ελλάδα δεν πάσχουμε από νόμους αλλά από την εφαρμογή τους. Τι να κάνεις την αυστηρή νομοθεσία όταν το κράτος, όποτε χρειάζεται λεφτά, τραβάει κι έναν νόμο "νομιμοποίησης" αυθαιρέτων. Και βέβαια, για να μην τα ρίχνουμε όλα στο κράτος, μεγάλη ευθύνη έχουν και οι πολίτες, που αποκτούν περιβαλλοντική συνείδηση όποτε αυτό είναι συμβατό με τα μικροσυμφέροντά τους». Από την άλλη, όμως, ο Renton έγραψε: «Αχ, μωρέ, φτάνει πια με αυτά τα "στην Ελλάδα δεν, στην Ευρώπη καμία σχέση" και άλλα τέτοια ματαιόδοξα και συμπλεγματικά. Η Αθήνα προφανώς έχει τη ρυμοτομία που της επέβαλε η κοινωνικο-οικονομική και πολιτική ιστορία της, είτε αυτό λεγόταν πρόσφυγες και στέγασή τους, είτε Κατοχή και Δεκεμβριανά, είτε ταχεία ανοικοδόμηση μετεμφυλιακά, είτε αντιπαροχή, είτε ανάγκη απάλειψης των παραγκουπόλεων (για πολλούς και διάφορους λόγους, και πολιτικούς και οικονομικούς), είτε ατολμία και απροθυμία της ελληνικής αστικής τάξης να επενδύσει σε κάποιον παραγωγικό τομέα με ταυτόχρονη εμμονή στη σιγουριά του κατασκευαστικού κλάδου. Πρέπει κάποιος να ασχοληθεί σοβαρά με τους όρους βελτίωσης, αλλά αυτή η αιώνια διαμαρτυρία "αχ, Θεέ μου, πού με έφερες να ζήσω" και η νοοτροπία ότι τα κακώς κείμενα απορρέουν από το ότι "δεν είμαστε Ευρωπαίοι, είμαστε λαμόγια και απολίτιστοι" είναι αντιλήψεις μιας ματαιόδοξης, ελιτίστικης και ανυπόφορα ανόητης μειονότητας».

4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

3 σχόλια
Ο κύριος λόγος της διεξαγωγής των πανελλαδικών εξετάσεων εισαγωγής σε στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας δεν είναι τίποτα άλλο -ας μη γελιόμαστε- παρά ο περιορισμός των περισσότερων μαθητών γιατί απλά ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΟΛΟΙ...! (Τραγικό;;;) ΌΧΙ με τίποτα αυτό το απαράδεκτο σύστημα δεν αποτελεί κριτήριο διαχωρισμού των ικανών έναντι των λιγότερο ικανών ή ανίκανων να σπουδάσουν. Τουλάχιστον έτσι μας το παρουσιάζουν. Πολλές είναι οι περιπτώσεις "ικανών" που όταν σπούδασαν, στο φινάλε δεν έγιναν τίποτα απολύτως ή που παρουσίασαν πολλές ελλείψεις "ικανοτήτων" κατά την διάρκεια των πανεπιστημιακών σπουδών τους. Γιατί; Γιατί, κυρίως, η ικανότητα σπουδών σε ένα γνωστικό-επιστημονικό αντικείμενο αποτελεί η κρίση. Η ικανότητα κρίσης που από τους περισσότερους λείπει ή δεν έχει αναπτυχθεί καθώς κατά τα μαθητικά χρόνια αυτό που απαιτείται είναι κυρίως, αν όχι αποκλειστικά και μόνο, η "ικανότητα" της στυγνής αποστήθισης ή αλλιώς η παπαγαλία. Η στυγνή αποστήθιση ακόμη και για μαθήματα τα οποία από τη φύση τους απαιτούν περισσότερη κρίση παρά αποστήθιση. Είναι, επίσης, πολλά τα παραδείγματα "ανίκανων", "λιγότερο ικανών" ή και αδύναμων μαθητών, οι οποίοι ενώ κρίθηκαν μη ικανοί μέσα από το εγχώριο απαράδεκτο μαθησιακό σχολικό σύστημα, όταν εκείνοι σπούδασαν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού και αναφέρομαι σε σοβαρά πανεπιστημιακά ιδρύματα, κυρίως ευρωπαϊκά, τα κατάφεραν και με το παραπάνω. Έχω προσωπική πείρα από συμμαθητές μου οι οποίοι ήταν εντελώς αδιάφοροι, χαρακτηριζόμενοι έως και ανεπίδεκτοι πάσης μαθήσεως οι οποίοι σπούδασαν στο εξωτερικό και μάλιστα σήμερα στο αντικείμενο των σπουδών τους και της επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας όχι απλώς τα κατάφεραν αλλά είναι άριστοι.Οπωσδήποτε δεν κάνουν όλοι οι μαθητές για πανεπιστημιακές σπουδές. Όμως κατά τη γνώμη μου αυτό θα πρέπει να ρυθμίζεται και να συνειδητοποιείται ρεαλιστικά, εκ των πραγμάτων, μέσα από τα ανώτατα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Είναι προτιμότερο κάποιος μαθητής να διαπιστώνει μόνος του αν μπορεί ή όχι να σπουδάσει, τι είναι αυτό που πραγματικά είναι ικανός να σπουδάσει, προς ποιό αντικείμενο σπουδών έχει κλήση και αν τελικά το επιθυμεί πραγματικά. Και φυσικά θα πρέπει -ΚΥΡΙΩΣ ΑΥΤΟ- επιτέλους, κάποια στιγμή να απομυθοποιηθεί η κατοχή ενός πανεπιστημιακού πτυχίου (ή περισσότερων) ως κοινωνικού (ρατσιστικού) κριτηρίου για το αν κάποιος είναι άξιος ή όχι ως άνθρωπος. Είναι πολύ γνωστή η φράση, «κοίτα να σπουδάσεις να γίνεις άνθρωπος»... Τραγικότατο!...
Κι εγώ πιστεύω πως θα πρέπει να καταργηθούν οι Πανελλήνιες, τουλάχιστον με τον τρόπο που πραγματοποιούνται. Θα ήταν προτειμότερο αν ο κάθε μαθητής, στο τέλος στης σχολικής του ζωής να έπαιρνε το απολυτήριο του και στην συνέχεια να αποφάσιζε μόνος του αν θα ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές του και πάνω σε ποιο κλάδο. Όλη η διαδικάσια της Τρίτης Λυκείου, πέρα από αγχωτική, εξουθενωτική, δεν βοηθάει τα παιδιά στην ανακάλυψη της πραγματικής επιθυμίας για το ποια σχολή να παρακολουθήσουν και ποιο θα ειναι το επάγγελμα που τους ταιριάζει. Ποιος δεκαεφτά-χρονος έφηβος μπορεί να γνωρίζει; Πέρα από αυτό, γιατί να μην έχει την επιλογή να ενταχθεί στην σχολή που θέλει, δίνοντας συγκεκριμένες εξετάσεις σε αυτήν. Γιατί ο τελευταίος χρόνος της σχολικής ζωής να στιγματίζεται με αγχος, στεναχώριες, γονείς να δουελύουν σκληρά για να ανταπεξέλθουν στο δωρεάν" εκπαιδευτικό σύστημα που "υποχρεώνει" τα παιδιά να πηγαινουν φροντηστήρια κλπ;
ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ!...οι πανελληνιες ειναι μια βασανιστικη διαδικασια...τοσο για τα παιδια που πρεπει να περνανε ολο αυτο το αγχος και πολλες φορες οι κοποι τους να μην αποδιδουν..(μεγαλος παραγοντας ειναι ΚΑΙ η ΤΥΧΗ)..οσο και για τους γονεις οι οποιοι δουλευουν σκληρα για να πληρωνουν τα φροντιστηρια του παιδιου τους! Και που χρησιμευουν? Στο να κερδιζουν χρηματα οι ιδιοκτητες φροντιστηριων? Σε καμια αλλη χωρα δεν υπαρχει τετοιο συστημα, ΚΑΙ ΟΜΩΣ (!), οι ανθρωποι σπουδαζουν και πολλες φορες γινονται κορυφαιοι στον τομεα τους! Ας μπαινει οποιος θελει οπου θελει! Αν χρωσταει μαθηματα μετα τον κοβουν! Και ολα καλα! Κανενα αγχος! Βεβαια υπαρχουν και σχολες στις οποιες ειναι δυσκολο αυτο..οπως πχ η ιατρικη...αλλα..θα μπορουσαμε να βαλουμε ενα οριο...πχ οποιος χρωσταει παραπανω απο 3 μαθηματα (λεμε τωρα), θα κοβεται...τερμα...αφηστε που...δεν καταλαβα κιολας..τωρα που εχουμε τις πανελληνιες...εστω και οτι περνας στην σχολη σου..και τελιωνεις...μετα βρισκεις δουλεια? Εστω και αν εισαι ο καλυτερος στον τομεα σου! ΟΧΙ! Μονο με μεσο! Ολα με μεσο σε αυτη τη χωρα...για αυτο δεν προχωραμε...ποσοι απο εσας θυμαστε τι ειχε γινει με την περιπτωση του Νανοπουλου? Ενας απο τους κορυφαιους φυσικους στον τομεα του! (Νομιζω οτι ειχε νομπελ..αλλα δεν ειμαι καθολου σιγουρος...παντως ειχε καποιο βραβειο σημαντικο... -__-) Ηρθε απο το εξωτερικο και πηγε να βρει μια θεση καθηγητη στο πανεπιστημιο..και τι εγινε? ΤΟΝ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΚΑΠΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΠΟΛΗ! Φοβηθηκαν μην τους επισκιασουν την φημη βλεπετε...Οσοι συμφωνειτε...πατηστε ναι...κατι πρεπει να κανουμε με αυτο το θεμα...τσ τσ τσ...
Και όμως, και στην Βρετανία αλλά και στις Η.Π.Α δίνουν εισαγωγικές εξετάσεις, τα GCE's και AST's αντίστοιχα, απείρως δυσκολότερου επιπέδου ( αν θες να επιλεγείς από πανεπιστήμιο της προκοπής), καμία σχέση με τις εξετάσεις εδώ που είναι λίγο -πολύ στάνταρ τόσο η ύλη όσο και τα βασικά θέματα που πέφτουν. Και εκεί έχεις και το άγχος οτι μπορεί μεν να "πιάσεις" την βαθμολογία που απαιτεί το κάθε πανεπιστήμιο, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα επιλεγείς.Και μιλάμε για δύο χώρες με κορυφαία πανεπιστήμια. Τώρα, για να είμαστε και λίγο ειλικρινείς. Δεν γίνεται να μπαίνει σε κάθε πανεπιστήμιο όποιος θέλει. Υπάρχουν σχολές που απαιτούν ένα συγκεκριμένο επίπεδο γνώσεων ( ώστε να είναι κανείς σε θέση να ανταποκριθεί και στα μαθήματα της σχολής) και αυτό απαιτεί έναν έλεγχο. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι εξετάσεις είναι η πλέον αξιοκρατική διαδικασία και τα κριτήρια που απαιτείται να πληρούν οι μαθητές δεν έχουν καμία σχέση με την αποκατάστασή τους ούτε βέβαια με το άγχος που δημιουργείται στην προοπτική εξέτασης ( πανελληνίων, εξεταστικών στην σχολή, εξετάσεις για άδεια ασκήσεως επαγγέλματος κλπ).