☛ Με αφορμή τα αποκαλυπτήρια των σχεδίων για την Αθήνα του 2016 από το Rethink Athens, η Τίνα Μανδηλαρά επιχείρησε να απαντήσει στο ερώτημα: «Πώς θα πραγματοποιηθεί αυτός ο παράδεισος από μια πολιτεία που δεν φημίζεται για την τυπικότητά της;». Οι αναγνώστες εκτίμησαν το διαφωτιστικό της ρεπορτάζ και αναρωτήθηκαν με χιούμορ αν «είναι μακέτο τούτο το έργο;». «Ένα από τα βασικά προβλήματα του κέντρου της Αθήνας», έγραψε ο κυρίλας, «είναι η χρήση της γης (αν το λέω σωστά). Σε άλλες χώρες, πρώην παλάτια (βλ. δική μας τωρινή Βουλή) είναι προσβάσιμα στο κοινό ως μουσεία, γύρω από τους βασικούς μεγάλους δρόμους (και όχι σε στενά, όπως στην Αθήνα) υπάρχουν καταστήματα όπου συναθροίζεται ο κόσμος, όπως καφετέριες, μπαρ, εστιατόρια, καταστήματα κ.λπ, ενώ σε εμάς το ευρύτερο κέντρο πέριξ του Συντάγματος καταλαμβάνεται από τράπεζες, πρεσβείες, υπουργεία και δημόσιους οργανισμούς». Ο geop σχολίασε: «Το έργο αυτό πρέπει να έχει αμφίδρομη σχέση στην ανάπτυξή του, με παιδεία πραγματική και αλλαγή στη συλλογική νοοτροπία. Από τη στιγμή που είμαστε από τους πιο αμόρφωτους λαούς στην Ευρώπη, το έργο αυτό είναι ασπιρίνη για τον καρκίνο», ενώ η C.L. ανέδειξε μια άλλη πτυχή του θέματος: «Αν γίνει κάτι από αυτά και φυτευτούν και δέντρα, ελπίζω να μάθουν από τα λάθη ευρωπαϊκών χωρών και να μη βάλουν αλλεργιογόνα που πλήττουν την υγεία πολλών ανθρώπων και με μεγάλο κόστος». «Μετακομίστε τη Βουλή σε άλλη τοποθεσία εκτός κέντρου» πρότεινε η Foxy Brown και συμπλήρωσε «Αφήστε το κτίριο ως μουσείο. Αυτοί που είναι εκεί μέσα ούτως ή άλλως είναι γομάρια, δεν έχουν θέμα μετακίνησης, ενώ όλοι οι υπόλοιποι έχουμε. Έτσι, θα ελαχιστοποιηθούν περιστατικά τύπου πορεία, διαμαρτυρία, απεργία, κλειστό το κέντρο-μπουρλότο το κέντρο... Θα αρχίσει ο κόσμος να κινείται, γιατί τώρα το σκέφτεται».
☛ Μια επαφή με την τεχνολογία του μέλλοντος προκάλεσε ερωτήματα στον Γιάνη Βαρουφάκη για το μέλλον της ανθρώπινης ύπαρξης. Στο αλλόκοτα ατμοσφαιρικό άρθρο του «Παρουσία» περιέγραψε την εμπειρία του με μια νέα ολογραμματική τεχνολογία. «Το singularity πλησιάζει γοργά γοργά. Επιτέλους» σχολίασε ο tkas, ενώ ο/η Arch Enemy μας πρότεινε την εξαιρετική σειρά του Charlie Brooker: «Δείτε οπωσδήποτε κάτι ατίστοιχο, το "Black Mirror". Είναι βρετανική σειρά που προβάλλεται στο Channel 4 και πιάνει ακριβώς αυτό το θέμα της τεχνολογίας και σε τι θα μπορούσε να οδηγήσει. Φανταστικό». «Σας ζηλεύω λίγο» έγραψε ο Peace Dog. «Λίγο, γιατί θα φοβόμουν περισσότερο από εσάς, αν το ζούσα. Όσα κι αν καταφέρνει η τεχνολογία να κάνει πραγματικότητα, δεν μπορώ να μη σκεφτώ αυτό που σας είπε και η τεχνικός, σε πόσους δηλαδή θα εκδηλωθεί η σχιζοφρένεια. Εύχομαι να υπάρχει μόνο σε μουσεία και ποτέ στο εμπόριο!». «Εντυπωσιακή τεχνολογία» πρόσθεσε ο De La Net. «Συχνά έχω σκεφτεί πόσο θα μου άρεσε να επισκέπτομαι εργαστήρια κάθε είδους στον κόσμο και να με ξεναγούν ερευνητές, δείχνοντάς μου τη δουλειά τους. Το να έχεις κάποιον κορυφαίο ειδικό να σου δείχνει κάτι που μόλις έχει ανακαλύψει ή εφεύρει μετά από χρόνια σπουδών, σκληρής δουλειάς και έμπνευσης για 'μένα είναι μία από τις πιο ικανοποιητικές εμπειρίες. Φαντάζομαι, έτσι νιώθουν άλλοι μπροστά σε έργα τέχνης». Τέλος, εύστοχο ήταν κι αυτό που έγραψε ο rawgreg: «Φαντάσου τι έχει να γίνει στις τσόντες...».
☛ «Αντέχει τόσα live την εβδομάδα η Αθήνα;» ρώτησε ο Σταύρος Διοσκουρίδης στο προηγούμενο φύλλο. «Ωραία τα live, αλλά πιστεύω πως υπάρχει περιθώριο να πέσουν κι άλλο οι τιμές και να μαζεύεται παραπάνω κόσμος. Για 2 άτομα: 5+5 ευρώ έξτρα στο πρώτο ποτό λόγω live, τιμές ποτών 6-7-8 ευρώ. Την προηγούμενη εβδομάδα δώσαμε 38 ευρώ για ένα live ενός άγνωστου συγκροτήματος σε ένα μικρό μαγαζί στο κέντρο, με 2 ποτά ο καθένας. Μου φαίνονται πολλά...» πρόσθεσε ο Lotr. Ο Hieronymous φώτισε μια άλλη πλευρά του ζητήματος: «Οι μπάντες θέλουν να πληρώνονται, και έτσι πρέπει. Μόνο από την κατανάλωση δύσκολα καλύπτονται οι ανάγκες της βραδιάς. Υπάρχει ενοίκιο, υπάλληλοι, ΙΚΑ, ΤΕΒΕ, ΔΕΗ... μην ξεχάσουμε και την ΑΕΠΙ, για την οποία, όσο εξωπραγματικό και αν ακούγεται, ένα μπαρ, εάν κάνει και live, πρέπει να πληρώσει τον χρόνο 2.000+ ευρώ για δικαιώματα. Οπότε, 2 με 3 ευρώ είσοδος για μια άγνωστη μπάντα δεν είναι τραγικό ποσό, ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι».
☛ Ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης ήταν ο Αθηναίος της περασμένης εβδομάδας και η domenica του έγραψε το εξής: «Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Γιάνναρη. Οι ταινίες του είναι η δική μου Ελλάδα ως αισθητική, ως αίσθηση, ως εικόνες. Ειδικά ο Δεκαπενταύγουστος βγάζει ακριβώς την αίσθηση της γειτονιάς μου στα Πατήσια. Στα ντυσίματα δε των γυναικών στις ταινίες του είναι σαν να βλέπω τον εαυτό μου, λέω πως θα μπορούσε αυτό να έχει βγει από τη δική μου ντουλάπα. Δεν ξέρω αν η ελληνικότητα είναι κάτι άξιο λόγου για έναν σκηνοθέτη, αλλά οι ταινίες του Κ. Γιάνναρη δείχνουν ακριβώς τη σύγχρονη Ελλάδα όπως οι ταινίες του Μ. Κακογιάννη έδειχναν την Ελλάδα των '50s και των '60s (και κρίμα που οι ξένοι είδαν μόνο το γραφικό κομμάτι και αγνόησαν την κοινωνική κριτική των ταινιών του Κακογιάννη)».
σχόλια