Πέμπτη 3/06
Δεν έχω κάτι να προσμένω αυτό το καλοκαίρι. Είναι σαν όλα να τα έχω ξαναδεί/ξαναζήσει, καμία όρεξη για καινούργια. Καθόμαστε το βράδυ στην Αιόλου, οι φυλλωσιές του δέντρου μεγάλωσαν, φυσάει ωραία, σχεδόν ψύχρα, ακούμε τον ήχο των φύλλων, η Ακρόπολη πάντα εκεί, όλα κάθε μέρα είναι τα ίδια. Θαρρώ πως κάποιοι αυτη την κανονικότητα μπορεί και να τολμήσουν να την αποκαλέσουν και συμπαθητική. Τα πρωινά πάω στη δουλειά, μετά γυμναστήριο, τρέμω τις συζητήσεις για την κρίση, την επιστροφή της δραχμής, τις οικονομολογικές θεωρίες για το τι θα γίνει, τον Τσοχατζόπουλο και τα σπίτια του, αν μου αρέσει η νέα Μόνικα, αν έχω κανονίσει διακοπές, κάθε Παρασκευή λαϊκή, κάθε Σάββατο πρωί κάπου στο κέντρο για καφέ και εφημερίδες, το βράδυ τρώμε πάντα στα ίδια μέρη, κάθε Κυριακή το ίδιο άγχος πως πάλι πέρασε ένα Σαββατοκύριακο χωρίς να κάνω τίποτα παραγωγικό. Κάτι καινούργιο δεν θα παίξει φέτος απ' ό,τι φαίνεται. Κάθε πρωί διαβάζω λίγο από τους Δαιμονισμένους του Ντοστογιέφσι. Κάθε πρωί, εκεί, στον κήπο με τα φύλλα της μισοξεραμένης δάφνης, εγώ ξεφεύγω στη ρωσική επαρχία του 1800, και μπλέκω στους παράξενους στροβιλισμους μιας μικρής κοινωνίας. Πίσω από τα παράξενα επεισόδια που δεν έχουν έκβαση έρπει μια συμφορά. Οι χαρακτήρες μυθικοί, ο καθένας μια παραβολή για την κοινωνία. Κάπως, αυτό το δύσκολο βιβλίο με βοηθά να καταλάβω όλα όσα συμβαίνουν ή πρόκειται να σύμβούν αυτές τις μέρες. Είναι η τελευταία ευκαιρία να φτιάξω μαρέγκες. Μετά θα κάνει πολλή ζέστη.
Σάββατο 5/06
Προθερμαίνω τον φούρνο στους 140 βαθμούς. Στο πεντακάθαρο μπολ του μίξερ ρίχνω έξι ασπράδια αυγών και χτυπώ μέχρι να γίνουν ένας λευκός, μαλακός αφρός. Προσθέτω σταδιακά 300 γρ. ζάχαρη μέχρι ο λευκός αφρός να γίνει ένα μεταξένιο, σφιχτό μείγμα, η μαρέγκα. Σε ένα ορθογώνιο ταψί απλώνω μια λαδόκολλα και με τη βοήθεια μιας σπάτουλας απλώνω τη μαρέγκα σε τετράγωνο σχήμα πάχους περίπου μιας ίντσας. Ψήνω για μια ώρα περίπου. Έξω η μαρέγκα είναι τραγανή και μέσα πιο μαλακή. Την αφήνω να κρυώσει. Στο μεταξύ, πολτοποιώ μισό φλιτζάνι φραμπουάζ (αφού τα ξεπαγώσω) και προσθέτω σε αυτά άλλο ένα φλιτζάνι ολόκληρα. Ελέγχω αν είναι γλυκά τα φρούτα και προσθέτω ζάχαρη αναλόγως. Σπάω τη μαρέγκα σε μεγάλα κομμάτια και τη χωρίζω σε μπολ. Καλύπτω με τα φρούτα και τελειώνω με κρέμα σαντιγί. Αυτό το γλυκό είναι πανεύκολο, ονομάζεται Eton Mess και δεν πειράζει που η μαρέγκα του είναι λίγο ψεύτική. Οι συνδυασμοί είναι άπειροι: άλλα φρούτα, σοκολάτα τριμμένη, αμύγδαλα, όλα τέλεια. Ας είναι αυτό το comfort γλυκό του φετινού καλοκαιριού. Αυτό και τα παγωτά. Όλα τα παγωτά. Σας φιλώ.
σχόλια