Σάββατο 25/2
Μπορεί κανείς με ευκολία να πει πως οι παραμονές μιας Καθαράς Δευτέρας είναι ένα από τα ετήσια ζενίθ των λαϊκών αγορών. Κατεβαίνω την Καλλιδρομίου και στο μυαλό μου τρέχουν τρεις διαφορετικές λίστες από πράγματα που δεν πρέπει να ξεχάσω να πάρω. Κολλάω, βέβαια, στο πιο άχρηστο για την εποχή, τα λουλούδια. Γνωρίζοντας το δελτίο καιρού για την επόμενη εβδομάδα, το μόνο που δεν σκέφτομαι είναι ανθισμένους κήπους. Παρ’ όλα αυτά, κολλάω. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα της φύσης από τα λουλούδια. Αυτόματα χαμόγελα όποτε τα κοιτάς. Στη γωνία έχω ραντεβού για αγορά θαλασσινών. Οι δύο φίλες φτάνουν με ταξί, είμαστε πολύ αυστηροί με τις ποσότητες, αρχή που αναιρούμε σχεδόν αμέσως μόλις αντικρίζουμε τα χταπόδια. Νομίζω πως τα εδέσματα της Καθαράς Δευτέρας είναι τα πιο δύσκολα του χρόνου. Κυρίως γιατί έχουν πολλή προετοιμασία. Φύλλα που πλένονται και στεγνώνουν, βολβοί που καθαρίζονται, όσπρια που αλέθονται, γλυκά που φτιάχνονται από όχι και τόσο αυτονόητα υλικά, αλλά και μπακλαβάδες με χίλιες στρώσεις που θέλουν μεγάλη τέχνη. Πάνω απ’ όλα, όμως, τα θαλασσινά. Μεγάλο βάσανο, ειδικά όταν έχεις μικρή κουζίνα και τα πλοκάμια φτάνουν μέχρι το ταβάνι. Προσπαθώντας ν’ ακροβατήσω ανάμεσα στα λαχανικά, τις λαγάνες, τα ταψιά με τις ταχινόπιτες και τα ελιόψωμα που αναπαύονταν στη σκάλα κινδύνου, σκεφτόμουν πως, αν καμιά φορά αξιωθώ να μαγειρέψω σε μεγαλύτερη κουζίνα, δεν θα ξέρω τι να κάνω. Το μεσημέρι ξανακατεβαίνω στα Εξάρχεια. Οι φίλοι μού έταξαν κάτι εδώ και καιρό και σήμερα, που η μέρα είναι τέλεια, θα μου κάνουν το χατίρι. Θα πάμε στον Κάβο, λίγο μετά τον Ισθμό της Κορίνθου για ψάρι. Πιο συγκεκριμένα, για μπαρμπούνια ψητά. Δεν θαυμάζω κάτι περισσότερο από τα εστιατόρια που φτιάχνουν λίγα πράγματα αλλά τα κάνουν τέλεια. Μου αρέσει το μέτρο, να ξέρεις τα όριά σου. Και το λέω γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που στην Αθήνα έχουμε δει υπέροχα εστιατόρια να εξαπλώνονται παντού και μετά να σβήνουν σαν φούσκες. Κυρίως γιατί κάπου έχασαν την μπάλα, ξέχασαν τον αρχικό τους σκοπό. Μου αρέσει λοιπόν που σε αυτή την υπερδιάσημη ταβέρνα, που είναι πάντα γεμάτη, ο κατάλογος δεν είναι μακρύς, η γαστρονομική περιπέτεια όμως είναι ένα μικρό μυθιστόρημα. Δεν θα πω άλλα, παρα μόνο πως αυτά τα μπαρμπούνια ήταν ό,τι πιο ωραίο έχω φάει τον τελευταίο καιρό. Υφή, γεύση, όψη, άρωμα. Ξέχασα τα πάντα όσο έτρωγα. Α. και Κ. ευχαριστώ πολύ. Βγαίνοντας ζαλισμένος από το εστιατόριο, αντίκρισα τη θάλασσα. Είμαστε πολύ τυχεροί που ζούμε στη Μεσόγειο. Ό,τι και να συμβαίνει, είμαστε τυχεροί. Στην επιστροφή, το απόγευμα ήταν γλυκό και πριν μπούμε στην πόλη είχε πέσει η νύχτα.
Δευτέρα 27/2
Το τραπέζι είναι συνεταιρικό. Είπαμε πως θα μαγειρέψουμε όλοι, χωρίς να κάνουμε υπερβολές, είμαστε κουρασμένοι, κ.λπ. Δεν έγινε έτσι. Μαγειρέψαμε πολλά διότι το μάτι είναι αχόρταγο κι εμείς είμαστε πολύ ενθουσιώδεις τύποι. Θα μπορούσε κανείς να πει πως αγαπάμε τη ζωή και πως δεν ξέρουμε ή δεν έχουμε και πάρα πολλούς τρόπους να το δείξουμε. Πάντως, και μόνο οι πιατέλες πάνω στο τραπέζι ήταν ένα ποίημα. Άκουγες από την κουζίνα τις συζητήσεις για το αν θέλει κι άλλο λάδι το χταπόδι, αν ψήθηκαν σωστά οι ντολμάδες και για έναν μυστικό τρόπο τυλίγματος που κάποιος το μεταδίδει από γενιά σε γενιά - ο καιρός ήταν πρωταγωνιστής αυτό το απόγευμα. Όταν καθίσαμε στο τραπέζι, κάποιος έδειξε τα βουνά της Πάρνηθας που είχαν δέκα αποχρώσεις του γκρίζου μαζί. Ο αέρας έφερνε χιόνι, αλλά η ξυλόσομπα νικούσε, φέρνοντας ζέστη συνέχεια. Όσο θυμάμαι πόσο απότομα πέσαμε με τα μούτρα φαγητά και τη συζήτηση, σκέφτομαι πως μάλλον υφιστάμεθα τέτοια κακοποίηση πια στην καθημερινή μας ζωή, που όταν βρισκόμαστε μπροστά στην ομορφιά, συμβαίνει πια κάτι ηλεκτρικό. Ακόμα και αν δεν το δηλώνουμε καθαρά, η χαρά δεν είναι αυτονόητη αυτό τον καιρό. Όπως και να έχει, ήταν άλλο ένα καλό τραπέζι, μια ακόμη συνάντηση όπου δώσαμε το παρών όλοι οι φίλοι, ο καθένας έφερε την ιστορία του μαζί με τις πιατέλες του και ακόμα κι αυτοί που έλειπαν, μίλησαν μέσα από τις φωνές άλλων που δεν σταμάτησαν να τους σκέφτονται. Και του χρόνου! Τώρα που γράφω χιονίζει - θα ήθελα κάπως η λέξη χιόνι να μπει σε αυτό το κείμενο. Σας φιλώ.
σχόλια