Κυριακή 21/12 (δουλεύουμε)
Προετοιμάζομαι για τιςγιορτές. Κάθομαι στη δουλειά και γράφω,προσπαθώντας να βρω κάτι ευχάριστο ναγράψω γι' αυτήν τη στήλη. Φέτος είναιπολύ δύσκολο. Κανείς δεν έχει κέφια.Τουλάχιστον για υπερβολές, κάτι πουχαρακτηρίζει πολύ συχνά τον τρόπο πουγιορτάζουμε. Δηλαδή δεν πιστεύω πως θαδούμε ουρές σε κανένα σούπερ μάρκετ,κανείς δεν έχει προγραμματίσει τίποτα.Απ' την άλλη δεν ξέρω πώς να ζυγίσω καιόλο αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα τώρα.Σημαίνει κάτι; Θα αλλάξει κάτι ή θααφήσουμε να το σκεπάσει η κουραμπιεδόσκονητων ημερών; Αν κρίνω από τα λόγια τωνπολιτικών που είναι απολύτως παραπλανητικά,είναι θέμα ημερών να κουκουλωθούν ταπάντα. Μάλλον με κατράμι, παρά μεκουραμπιεδόσκονη. Χθες στη Βουλή έδωσανρεσιτάλ πάντως. Πολλή αρχαία τραγωδίαβρε παιδάκι μου... Και όλο αυτό για ναψηφιστεί ένας προϋπολογισμός. Από πρινδεν είναι σίγουρο πως όλα θα εγκριθούν;Μιλώντας για κουραμπιέδες, σήμερα ημαμά της Δ. μας έστειλε κουραμπιέδεςστο γραφείο. Το γνωστό περιποιημένοκουτάκι, με τις χάρτινες δαντέλες καιτο χειρόγραφο μήνυμα. Πρόκειται γιατους πιο συννεφένιους μικροσκοπικούςκουραμπιέδες της Αθήνας και εννοείταιπως εξαφανίζονται εν ριπή οφθαλμού.Προλαβαίνω να φάω τέσσερις και στο κουτίμένει μόνο η άχνη ζάχαρη. Θυμάμαι τησκηνή από το Λα Πουπέ, όπου η Ρίκα τρώειόλα τα αμυγδαλωτά και πηγαίνει στην κΝέλλη μόνο το κουτί με τη ζάχαρη. Τηςταΐζει τη ζάχαρη από τα αμυγδαλωτά. Έτσιθα κάνω κι εγώ, θα φάω ό,τι έχει μείνειστο κουτί. Η Νάνσυ γυρνάει στο κέντροκαι μοιράζει δώρα. Η δουλειά δεν μεαφήνει να πολυκαταλάβω πολλά πράγματα,αλλά μου φέρνει ένα ζευγάρι γάντια. «Θαχρειαστούν» μου λέει. Οk.
Κυριακή 21/12 (βράδyστο σπίτι)
Τρώμε ό,τι υπάρχει μετάτη δουλειά. Κάποιος μου έδωσε σήμερααληθινό αγουρόλαδο. Τι σημαίνει; Είναιτο πρώτο λάδι που βγαίνει, είναιπεντάφρεσκο και έχει μερικές μοναδικέςιδιότητες. Έχει έντονο σμαραγδένιοχρώμα, μυρίζει καταπράσινο αγρό λίγομετά τη βροχή και στη γεύση θα μπορούσενα είναι συνώνυμο με τη λέξη «φρέσκο»!Χύνω στο πιάτο μια ποσότητα και βουτάωτη χθεσινή φοκάτσια. Δοκιμάζω μια γαλλικήγραβιέρα με προβατίσιο γάλα καισυνειδητοποιώ πόσο εύκολο είναι να τρωςτέλεια, χωρίς να ανάψεις καν το μάτι τηςκουζίνας. Η θερμοκρασία έχει πέσειαρκετά και οι γάτες δεν μπορούν νααποφασίσουν αν θέλουν μέσα ή έξω. Καταλήγωνα κλείνω τον ένα έξω και την άλλη μέσα.Ξαφνικά ερωτεύονται -πράγμα σπάνιο,μισιούνται με τρόπο μνημειώδη, δεν έχειμείνει τίποτα όρθιο μες στο σπίτι- καικοιτιούνται με τρόπο μελαγχολικό μέσααπό το τζάμι. Αν υπάρχει κάτι που μετανιώνωείναι πως λόγω της ξηρής τροφής που ταταΐζω, αυτά τα ζώα δεν ξέρουν τι θα πειαληθινή νοστιμιά στο φαγητό. Δηλαδή,είναι τόσο χαζά γαστρονομικώς που τουςπερνάω καπνιστή γαλοπούλα και τηνπεριφρονούν. Προτιμούν το άχυρο. Οk,εμένα με συμφέρει, όμως λυπάμαι που δενθα τα δω ποτέ να περπατούν με ένα ψάριστο στόμα, ας πούμε.
Δευτέρα 22/12
Κλείνουμε το τελευταίοτεύχος για φέτος. Είναι πάρα πολύ ωραίο,είμαι πολύ περήφανος. Με διάφορακαρδιοχτύπια και χαρές, πολλά γλέντια,μερικούς καυγάδες, πολλά μεθύσια καιαρκετά καλά πράγματα τελειώνει η χρονιά.Ειλικρινά δεν ξέρω πώς να κατατάξω το2008. Δεν έχω κάτι να το συγκρίνω. Μισώ ταresolutions και έτσι αφήνω τοχρόνο να περάσει, νομίζοντας πως δενκάνω σχεδόν τίποτα. Αυτές τις παράξενεςμέρες σκέφτεται κανείς ποιο είναι τελικάτο point. Σίγουρα δεν ξέρωνα απαντήσω, όμως το να περνάς καλά όσοπιο πολλές μέρες του χρόνου μπορείς θα‘πρεπε να είναι υποχρεωτικό. Πώς γίνεταιαυτό ούτε και αυτό το γνωρίζω. Lifeis a struggleγια όλους. Και εκεί που δεν πάει άλλο,στη γωνία σε περιμένουν ένα καλό τραπέζι,δυο ποτήρια κρασί και τρεις φίλοι (μόνοτόσοι χρειάζονται) για να πεθάνετε σταγέλια. Εύχομαι σε όλους σπουδαίεςγιορτές, καταπληκτικο 2009, ηρεμία και νακάνετε ό,τι σας κατέβει στο κεφάλι. Μόνοέτσι πρέπει.
Σας φιλώ!
σχόλια