Αν προσπαθήσουμε να ανασύρουμε από τημνήμη μας κάτι που μας εντυπωσίασε, κάτι με το οποίο έκανε πάταγο, δεν θαβρούμε τίποτε. Αν πάλι θελήσουμε να βρούμε την γκάφα, το σκάνδαλο, την ατιμία,πάλι θα μείνουμε με άδεια τα χέρια. Δεν υπάρχει κάτι σκοτεινό στο βιογραφικότης, όπως δεν υπάρχει κάτι λαμπερό. Και πάλι, όμως, δεν μπορούμε να την πούμεεντελώς «άχρωμη». Έχει προσωπικότητα, έχτισε μια αξιοσημείωτη σταδιοδρομία.Ανέβηκε σκαλί-σκαλί την ιεραρχία. Η Διαμαντοπούλου είναι αυτό που δείχνει.Ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που το από μέσα (η προσωπικότητα) προδίδεταιαπό το απ' έξω: ούτε άσχημη ούτε όμορφη. Είναι κανονική. Αυτό είναι ελάττωμα.Ταυτόχρονα είναι προσόν: άτομα σαν τη Διαμαντοπούλου μακροημερεύουν στο δημόσιοβίο, ακόμη κι αν δεν εκλεγούν στο υπατικό αξίωμα.
Ο Κικέρωνας έλεγε πως είναι βλαξεκείνος που ισχυρίζεται ότι ξέρει τι θα βγάλει η κάλπη. Πόσω μάλλον ότανπρόκειται για μια κάλπη με ύποπτο το μικρό παρελθόν της. Τι πάει να πει «φίλοι»του Κινήματος; Όποιος θέλει, ακόμη και οννεδίτης, μπορεί να πάρει μέρος στηνεκλογή του/της προέδρου. Έτσι, όλα αυτά που ακούγονται για τις διεργασίες των δυοπόλων, για την κινητοποίηση, τα τηλεφωνήματα, το ψηστήρι, όλα αυτά είναι στοναέρα. Η βάση του κόμματος δεν ελέγχεται, γιατί δεν υπάρχει βάση. Πόσους μπορείνα προσεγγίσει ο νυν, πόσους ο επερχόμενος, πόσους η ανεκδήλωτη Άννα; Είναιπολύ πίσω η δεκαετία του ογδόντα, όταν στις γειτονιές φακέλωναν τους ημετέρους,όταν υπήρχαν πρασιναϊκοί και αλλόχρωμοι. Αυτό είναι το πολιτικό κλίμα πουανέδειξε την Άννα Διαμαντοπούλου, όταν σε τρυφερή ηλικία, στα 26 της, γινόταννομαρχίνα Κοζάνης. Η κομματική πείρα της θα μπορούσε να της δώσει τοπροβάδισμα, αν είχε θέσει έγκαιρα υποψηφιότητα: Όταν εκείνη λέρωνε τα χέρια τηςμε κόλλες για την αφισοκόλληση, οι άλλοι δυο κάπου έκαναν βαθυστόχαστεςσυζητήσεις. Εκείνη ξέρει πώς στήνεται ένας μηχανισμός, αλλά είναι αμφίβολο ανστις παρούσες συνθήκες μπορεί να φανεί χρήσιμη η πείρα στα εσωκομματικά.
Η Άννα Διαμαντοπούλου άφησε τουςάλλους να ομιλούν για τη δυνητική υποψηφιότητά της. Κάποιοι λένε ότι αυτό δενείναι δείγμα αρχηγικής συμπεριφοράς. Πλην όμως την αρχηγική συμπεριφορά πρέπεινα την αποκτάς όντας αρχηγός. Διαφορετικά, έχεις απλά μια ψωνισμένησυμπεριφορά. Ίσως η σιωπή να την ωφελήσει. Άλλωστε, είναι συνηθισμένη να κάνειδιορθωτικά βήματα. Όταν άρχισε να αναλαμβάνει δημόσια αξιώματα (Γραμματέας ΝέαςΓενιάς και Γραμματέας Λαϊκής Επιμόρφωσης) ένιωσε ανεπαρκής με το πτυχίο ΠολιτικούΜηχανικού και ξεκίνησε μεταπτυχιακό στοΠάντειο. Είχαν περάσει δέκα χρόνια από το τέλος των σπουδών της, αλλά έκανε καιπάλι το σωστό. Λίγα χρόνια αργότερα πήρε το απόλυτο λούστρο εξ Εσπερίας, με τηθητεία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Δεν της λείπει τίποτε - με εξαίρεση τηλαοφιλία. Δεν είναι από τους πολιτικούς που θα βγουν στο μπαλκόνι και θα κάνουντα πλήθη να παραληρούν. Αν βέβαια γινόταν πρόεδρος, θα παραληρούσαν και μαζίτης. Όπως έκαναν και με τον Σημίτη, που δεν ήταν και ο δημοφιλέστερος.
Αυτό που πρέπει να θαυμάσεικανείς στη μετεκλογική Διαμαντοπούλου είναι ότι η σιβυλλική στάση της δεν ήτανένας είδος ακκισμού με τη δημοσιότητα. Ήταν πολιτική στάση (πρώτα οι ιδέες, μετάοι καρέκλες). Εξάλλου ξεκαθάρισε ότι η ηγεσία χρειάζεται ανανέωση. Μπορεί ναείναι αργή, αλλά είναι τουλάχιστον καθαρή. Δεν έχει να φοβηθεί τίποτε, έχει ήδημπει στον τελικό. Ακόμη κι αν δεν πάρει το κύπελλο, καταγράφηκε στους δυνατούς.Θα είναι, αν μη τι άλλο, ένα καλό χαρτί για την παράταξή της. Συγκαταλέγεταιστους πρωταγωνιστές. Όσο για το κύπελλο, στην Πορτογαλία μάθαμε τι εστίέκπληξη. Στην Ισπανία μάθαμε τι εστί πραγματικότητα. Ίδωμεν.
σχόλια