ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: Dreyk The Pirate
Μιχάλης Μιχαήλ
Μου άρεσε
Το τεύχος «Ιστορία μιας Πόλης, μέρος β'». Δεν είναι μόνο που είμαι πολύ περήφανος που βοήθησα να φτιαχτεί, είναι που άκουσα ανθρώπους που σέβομαι και θαυμάζω να μιλούν για αγάλματα και αγγεία και αρχαιολογικούς χώρους με τεράστια λατρεία. Κώστα, Βασιλική, Αγιάτη, σας ευχαριστώ για την ευκαιρία στη γνώση.
Τρία τραπέζια σε φίλους και άλλο ένα που έρχεται. Ναι, λίγα πράγματα μου δίνουν χαρά όσο η μαγειρική. Φέτος, ευτύχησα να κάνω μερικά πετυχημένα τραπέζια, από αυτά που οι καλεσμένοι φεύγουν με ροδαλά μάγουλα και μια γλύκα στο στομάχι. Ας ελπίσουμε πως και το τελευταίο του χρόνου δεν θα απογοητεύσει κανέναν. Όχι τίποτε άλλο, θέλω να πω ευχαριστώ σε κάποιους φίλους και θέλω να το κάνω καλά.
Το Ρόμα του Φελίνι που το είδα πριν από λίγες μέρες. Η ίδια αίσθηση όπως, όταν βλέπω ένα πίνακα του Brueghel ή του Ιερώνυμου Μπος. Ο καλλιτέχνης που με τη χειρονομία του φωτογραφίζει τον κόσμο όλο και, φυσικά, είναι σαν να μην το έφτιαξε άνθρωπος. Ο Θουκυδίδης της Κοκκίνου. Επειδή εγώ δεν ξέρω και επειδή η Άννα με μαθαίνει. Και στον Θουκυδίδη είδα αυτό που λέμε «όραμα». Το Δεκαήμερο του Καραθάνου. Τι ωραίο πράγμα το πάθος! Και πόσο μας λείπει από τις παραστάσεις που βλέπουμε! Για όλα, αλλά κυρίως για τη σκηνή του βασιλικού, όπου η «αμίλητη» Εύη Σαουλίδου καταφέρνει να περάσει με το βλέμμα κι εκείνα τα αδύνατα χέρια το πένθος αυτού που έχασε τον έρωτά του, αλλά και για το τανγκό της ζωής και του θανάτου στο τέλος. Διότι αυτά είναι η ζωή. Γέλιο, κλάμα, έρωτας, σάρκα, ζωή, θάνατος. Και τα τελευταία έργα του Ρέμπραντ, που συγκεντρωμένα τώρα στην πιο πολύτιμη περιοδική έκθεση κάνουν τον γύρο του κόσμου.
Κρατάω και για φέτος τον έρωτα, τη φιλία, τις συμμαχίες, τη συντροφικότητα, τους συνεργάτες, τους πολύ πολύ παλιούς φίλους, την οικογένειά μου και τις πανέμορφες γάτες μου.
Δεν μου άρεσε
Δεν γράφω για τίποτα κακό. Τα άφησα πίσω μου ήδη και στο τρίτο κρασί του πρώτου ρεβεγιόν θα τα έχω ξεχάσει ήδη.
Δήμητρα Πασομένου
Μου άρεσε
Οι ανασκαφές και οι ανακαλύψεις στην Αμφίπολη. Μια αχτίδα φωτός μέσα στην παρακμή.
Η διεκδίκηση των Μαρμάρων του Παρθενώνα στο προσκήνιο, αρκεί να υπάρξει μεθοδευμένη και σοβαρή εξέλιξη. Έστω και με αυτήν τη life style προσέγγιση, πήρε μεγάλη δημοσιότητα το ζήτημα.
Η επιτυχημένη χρονιά της LIFO που σταθερά επενδύει στην ποιότητα και στην ανεξάρτητη από συμφέροντα άποψη.
Η έκθεση «Επέκεινα» στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.Τα τελετουργικά και οι κυρίαρχες αντιλήψεις των αρχαίων Ελλήνων για τη ζωή μετά τον θάνατο από την εποχή των ομηρικών επών έως τον Πλάτωνα. Στοχασμός για τη ζωή και τον θάνατο.
Οι δυσκολίες που βοηθούν να ξεκαθαρίσεις ποιους πραγματικά έχεις δίπλα σου.
Δεν μου άρεσε
Το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, που μετά από όλη την καταστροφή που έχει υποστεί η χώρα, εξακολουθεί να διοικεί και να εξυπηρετεί τα συμφέροντά του.
Η αποτυχημένη σύνοδος του ΟΗΕ για τις κλιματικές αλλαγές στο Περού. Πόσες καταστροφές πρέπει να γίνουν ακόμα για να ληφθούν σοβαρές και αποτελεσματικές αποφάσεις;
Οι νέοι πόλεμοι που εξυπηρετούν οικονομικά συμφέροντα κι έχουν ως θύματα ανθρώπινες ζωές.Οι διεθνείς οργανισμοί θα αναλάβουν κάποτε ουσιαστικό ρόλο;
Η εξάπλωση του Έμπολα.
Νίκος Ζαφείρης
Το 2014 με αφήνει με έναν ακόμα χρόνο πολύτιμων εμπειριών αλλά και πολλών που δεν θα ήθελα να ξαναζήσω. Ένας ακόμα χρόνος οικονομικής εξαθλίωσης, αβεβαιότητας για το μέλλον και χαμένων ευκαιριών. Αλλά κι ένας ακόμα χρόνος που οι ανθρώπινες σχέσεις επαναπροσδιορίζονται και λειτουργούν λυτρωτικά για όλους.
Χρήστος Τζοβάρας
Μου άρεσε
Που τα όμορφα δεν με άφησαν ακέραστο.
Δεν μου άρεσε
Που βλέπω περισσότερα αγέλαστα πρόσωπα.
Άρης Δημοκίδης
Μου άρεσε
Ο Κασιδιάρης στη φυλακή / Η βρετανική σειρά «My Mad Fat Diary» / To ΤΕDx Πάτρας / 15 μέρες στη Λένα, στη Νέα Υορκη/ Η δευτεριάτικη ραδιοφωνική εκπομπή που ξεκίνησα στον Amagi / Οι γάτες μας / Διακοπές στον Βυσσινόκηπο Καστοριάς / Ο δίσκος του Morrissey.
Δεν μου άρεσε
Ό,τι και να ήταν, δεν το θυμάμαι πια.
Θανάσης Χαραμής
Μου άρεσε
Οι νέες μούρες της ζωής στην Αθήνα.
Δεν μου άρεσε
Tο πόσο δύσκολο είναι να ξεχαστούν οι παλιές, οι πρώτες...
Μαρκέλλα Ανδρικάκη
Μου άρεσε
Ότι και πάλι τη σκαπούλαρα!
Δεν μου άρεσε
Ό,τι δεν μου άρεσε ας το πάρει η θάλασσα και να μην το ξαναφέρει.
Θοδωρής Αντωνόπουλος
Μου άρεσε
Ο οργασμός δημιουργικότητας σε πείσμα της ύφεσης και της ανέχειας – σε θέατρο, σινεμά, εκδόσεις, εικαστικά, Διαδίκτυο γίνονται άπειρα πράγματα, αρκετά μάλιστα εκτός επίσημων εμπορικών κυκλωμάτων. Μένει να ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι.
Το «Έτος Γκρέκο», η πολυσυλλεκτική έκθεση «Depression Era» στο Μουσείο Μπενάκη και οι «ψαγμένες» θεματικές εκθέσεις του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, με πιο πρόσφατη το «Επέκεινα – Ο θάνατος και η ζωή στην αρχαία Ελλάδα».
Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης και άλλοι επώνυμοι σε τολμηρή φωτογράφιση για την ευαισθητοποίηση πάνω στον HIV/AIDS.
Ο επίμονος, αλληλέγγυος και απολύτως αξιοπρεπής αγώνας των απολυμένων καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών, που παίρνει «παράταση» για το 2015.
Που διώκονται πια ποινικά και με μεγαλύτερη αυστηρότητα όσοι βασανίζουν ή σκοτώνουν ζώα, επειδή «έτσι».
Που είδα νέους αλλά και ωριμότερους ανθρώπους να παίρνουν μεγάλα βιοποριστικά κι επαγγελματικά ρίσκα και, ναι, να ρίχνουνε καλή ζαριά.
Η κινηματογραφική «Xenia» του Πάνου Κούτρα, κι ας μην «τράβηξε» εμπορικά.
Το Προεδρικό Διάταγμα Ομπάμα για προσωρινή, έστω, νομιμοποίηση εκατομμυρίων μεταναστών στις ΗΠΑ (ας μη λύνει οριστικά το πρόβλημα, αρκεί που πάθανε εγκεφαλικό οι Rednecks).
Η πρώτη επιτυχής προσεδάφιση σε κομήτη. Τι λε, ρε Philae!
Δεν μου άρεσε
Η υστερία με τον Έμπολα αλλά και το ice bucket challenge. Υπήρξαν, ωστόσο, πετυχημένες παρωδίες όπως το rubble bucket challenge (Γάζα).
Οι απροκάλυπτοι διεθνείς εκβιασμοί στο θέμα των ελληνικών εκλογών, και μάλιστα από φωλιές... λερωμένες.
Η γιουγκοσλαβοποίηση της Ουκρανίας, το μακέλεμα δίχως τελειωμό σε Συρία, Ιράκ, Παλαιστίνη και η ανάδυση ενός ισλαμικού κράτους-τέρατος στην ευρύτερη περιοχή. Ευτυχώς, οι μουλάδες του μίσους τα φάγανε τα μούτρα τους στο Κομπάνι.
Η απροθυμία της ελληνικής Πολιτείας να βρει λύση στο πρόβλημα μερικών μόλις εκατοντάδων Σύρων προσφύγων πολέμου, όπως άλλωστε υποχρεώνεται από τις διεθνείς συνθήκες. Όπως, επίσης, όσα συμβαίνουν στις Αμυγδαλέζες. Μόνο στις «σκούπες» είμαστε αποτελεσματικοί.
Η έξαρση τόσο του ομοφοβικού λόγου από κυβερνητικούς βουλευτές όσο και των ομοφοβικών επιθέσεων. Και η συνεχιζόμενη απροθυμία της Πολιτείας να νομοθετήσει έστω για ένα διευρυμένο Σύμφωνο Συμβίωσης.
Που η Αθήνα εξακολουθεί να είναι η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα χωρίς μουσουλμανικό τέμενος. Το Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης έκλεισε, πάντως, τα δέκα.
Που μια επερχόμενη ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή είναι πιο βέβαιη από ποτέ.
Που είδα να απομυθοποιούνται και να διαλύονται μέσα σε ελάχιστο διάστημα μακροχρόνιες σχέσεις και φιλίες. Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο τελικά.
Η συνεχιζόμενη «γενοκτονία» των νεαρών Αφροαμερικανών από την αμερικανική αστυνομία που θυμίζει πρακτικές και μεθοδεύσεις «βαθέος κράτους», απονομιμοποιώντας, ταυτόχρονα, τη ρητορική των ΗΠΑ περί σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε τρίτες χώρες. Μόνο «θετικό», που μαύροι και λευκοί διαδηλωτές πλημμύρισαν τους δρόμους των αμερικανικών πόλεων, κάνοντας παντιέρα –αλλά και σύνθημα σε φανέλες του NBA– τη μνημειώδη, πλέον, φράση «I can't breath».
Δημήτρης Ρηγόπουλος
Μου άρεσε
Η επανεκλογή Καμίνη – Μπουτάρη.
Η σημαντική μείωση των τιμών στις μηνιαίες κάρτες απεριορίστων διαδρομών των μέσων μαζικής μεταφοράς.
Το άνοιγμα του «Ρομάντσο» στην Ομόνοια.
Η είσοδος της Ryanair στην ελληνική αγορά και η ένταση του ανταγωνισμού στις αερομεταφορές.
Η ολοκλήρωση του κτιρίου του Φιξ στη λεωφόρο Συγγρού.
Το άνοιγμα των καταστημάτων ορισμένες Κυριακές τον χρόνο.
Ο περιορισμένος αριθμός δασικών πυρκαγιών το καλοκαίρι.
Η προγραμματισμένη δημοπράτηση του έργου κατασκευής της γραμμής 4 του μετρό.
Η μόδα με το φαλάφελ και τους «κεντροευρωπαϊκούς» φούρνους / ζαχαροπλαστεία.
Η καθιέρωση του Gay Pride ως μιας γιορτής της πόλης.
Η έκθεση του Νίκου Βατόπουλου για τη δεκαετία του '60 στην Εληνοαμερικανική Ένωση.
Η μεγάλη αύξηση του τουριστικού ρεύματος προς την Αθήνα.
Η έναρξη των εργασιών αποκατάστασης στο πρώην ξενοδοχείο Ακροπόλ Παλάς στην οδό Πατησίων.
Ο Μαραθώνιος.
Τα μεγάλα ύψη βροχής στην Αθήνα το 2014.
Τα γενέθλια της εφημερίδας «Εστία»: έγινε 120 χρονών και πουλάει 4.000 φύλλα την ημέρα!
Τα πολλά, νέα, μικρά βιβλιοπωλεία που ανοίγουν στο κέντρο και στις συνοικίες.
Δεν μου άρεσε
Η μη ένταξη των έργων της ανάπλασης του Φαληρικού Όρμου και του Rethink Athens στην πρώτη φάση του επόμενου ΕΣΠΑ.
Η υποτονική και κακόγουστη χριστουγεννιάτικη διακόσμηση στην Αθήνα.
Η απομάκρυνση της Άννας Καφέτση από τη διεύθυνση του ΕΜΣΤ.
Στάθης Τσαγκαρουσιάνος
Μου άρεσε
Που πήγε καλά το μαγαζί. Που ηρέμησα κι έκανα δυο-τρία ταξίδια, που ξεχάστηκα. Που άρχισα πάλι το διάβασμα. Η ανάπτυξη του σάιτ μας. Η αγάπη και αλληλοεκτίμηση που υπάρχει σε εργασιακό επίπεδο – κυρίως η δημιουργικότητα. Που η μάνα μου είναι καλά, που οι φίλοι μου είναι ok. Που κατόπιν ασκήσεως κατάφερα να μη συμμετέχω στις διαρκείς αλληλοπροσβολές του σιναφιού μου. Μου άρεσαν οι μέρες στο σπίτι – με τραπέζια ή με δουλειά ή χαζεύοντας στο Ίντερνετ.
Δεν μου άρεσε
Η δημόσια πολιτική αντιπαράθεση – τιτανομαχία νάνων. Ο σταδιακός εκφασισμός της κοινωνίας. Το πηχτό μίσος που ρέει στο twitter και στο facebook. Oι άνθρωποι που κυβερνιούνται από τα απωθημένα τους – όλο και περισσότεροι, όλο και περισσότερα. Οι τοξικοί καλοθελητές. Οι χίψτερς ξέκωλα.
Θεόφιλος Δουμάνης
Το απάνθρωπο πρόσωπο των τζιχαντιστών και οι ημιπαράφρονες της οργάνωσης Μπόκο Χαράμ είναι μέσα σε αυτά που με τρόμαξαν περισσότερο μέσα στο 2014 – όπως και η επιδημία του Έμπολα. Από την άλλη, υπήρξε το ευρωπαϊκό επίτευγμα της προσεδάφισης του σκάφους Ροζέτα σε κομήτη, την ίδια ώρα που η Ευρώπη δεν πατάει καν γερά στα πόδια της.
Στα πιο «δικά μας», στα κακά της χρονιάς, η ιστορία στο Φαρμακονήσι, ο εγκεφαλικός εμετός σχολίων χρηστών στο Ίντερνετ και οι λέξεις «ψόφα» και «καρκίνος». Επίσης, η «ευαισθησία της μιας ημέρας» του ιντερνετικού πλήθους που συγκινείται και κινητοποιείται τη μία μέρα και την επομένη προσπερνά αδιάφορο το ίδιο γεγονός.
Υπήρξε όμως και το χαμόγελο των παιδιών και του διασώστη που τα κρατούσε στην αγκαλιά του στη διάσωση προσφύγων ανοιχτά της Κρήτης, οι 3D εκτυπωτές που υπόσχονται σχεδόν τα πάντα (δυστυχώς, και εκτυπωμένα όπλα), το ασύρματο ηλεκτρικό δίκτυο που ανακοινώθηκε μέσα στο 2014 και ετοιμάζεται. Στα συν του έτους και το βιβλίο «Οι Μαινάδες του Χίτλερ» (εκδόσεις Μεταίχμιο) αλλά και αρκετές παραστάσεις στα θέατρα της Αθήνας (μεταξύ αυτών ο «Θείος Βάνιας»). Στα πιο «συν», ότι τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα...
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Δεν μου άρεσε
Ν' αρχίσω με τα χειρότερα, που ήταν πολύ οδυνηρά. Έφυγαν από τη ζωή άνθρωποι πολύτιμοι, άνθρωποι/ανάσες και άνθρωποι/θησαυροί, άνθρωποι που και μόνο δέκα λέξεις, ένα χαμόγελο, μια χειρονομία τους, μια σύντομη ή πολύωρη συνάντηση μαζί τους σ' έκανε να νιώθεις ακόμα πιο ανθρώπινος. Ο Φώτης Μπατσίλας, ο Κωστής Παπαγιώργης, η κυρία Μάνια, ο Μένης Κουμανταρέας. Δεν έχω άλλα λόγια, μόνο να τους θυμόμαστε, να θυμόμαστε πόσο πολύτιμοι ήταν, πόσο πολύτιμοι είναι.
Μου άρεσε
Τα καλύτερα, τώρα. Θάλπος και αγάπη, και μαζί ανιδιοτέλεια κι ένας ιπποτισμός της μεγαλούπολης, που μες στο γενικευμένο κουλουβάχατο είναι ό,τι μας κρατάει και μας ενθαρρύνει και μας συνέχει. Πολλά καλά βιβλία από ρέκτες/παίκτες εκδότες και από δημιουργούς που με απανωτές εκλάμψεις φαντασίας/ενέργειας/πάθους/γνώσης ξέρουν να μας κρατάνε σε εγρήγορση και να μας κάνουν να σκεφτόμαστε ιλιγγιωδώς. Ξεχώρισα τη σειρά της Ξένης Πεζογραφίας που εγκαινίασαν οι εκδόσεις Ίκαρος στα τέλη του 2013 και την άνδρωσαν με σημαντική επιτυχία το 2014. Ξετρελαίνομαι με τα δύο βιβλία που χεγκελιανού χαλυβουργού Roberto Bolaño («Φυλαχτό» και «Ναζιστική Λογοτεχνία στην Αμερική») που μετέφρασε έξοχα ο Κρίτων Ηλιόπουλος και εξέδωσε, με το ακόπαστο μεράκι του, ο Σταύρος Πετσόπουλος, ήτοι η Άγρα. Πανηγυρίζω για τη λαμπρή μετάφραση της «Υπεραιχμής» που δικού μας Thomas Pynchon (εκδ. Ψυχογιός) από τον Γιώργο Κυριαζή. Είναι κι άλλα, όλα ωραία, όλα ανάσες, όλα κεράκια στο δάσος, όπως έλεγε για τα ποιήματα ο Allen Ginsberg.
Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος
Δεν μου άρεσαν καθόλου ο ΕΝΦΙΑ, η προεδρολογία, η Βραζιλία στο Μουντιάλ, ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ, η Iggy Azalea και η Ariana Grande.
Εξακολουθώ να αγαπώ τους δικούς μου ανθρώπους και το σινεμά – η δεκάδα των καλύτερων ταινιών έρχεται σύντομα στη LIFO.
Ματίνα Καλτάκη
Δεν μου άρεσε
Eίναι ο τρίτος χειμώνας που στην πολυκατοικία που μένω δεν αγοράστηκε πετρέλαιο για την κεντρική θέρμανση. Θεωρώ ότι αυτή η υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μου (και πολλών άλλων που δεν ανήκαν στη «φούσκα», που δεν τα έφαγαν μαζί) είναι απαράδεκτη.
Όπως απαράδεκτο βρίσκω το γεγονός να αναστέλλεται η κυκλοφορία της εφημερίδας στην οποία εργαζόμουν επί εικοσαετία, του «Επενδυτή», όχι επειδή δεν είχε βιώσιμη κυκλοφορία αλλά εξαιτίας της αδυναμίας συνεννόησης των εκδοτών. Το χειρότερο, κι εγώ και οι συνάδελφοί μου παραμένουμε έναν χρόνο μετά σε ομηρία, αφού δεν θεωρούμαστε άνεργοι (η εταιρεία δεν έχει κλείσει, ούτε έχουμε απολυθεί). Ακόμα χειρότερο, ο ένας εκ των δύο εκδοτών (ο νυν εκδότης του φιλοκυβερνητικού «Ελεύθερου Τύπου»), με τη συμβολή μεγαλοδικηγόρων, δήλωσε ψευδώς στα ασφαλιστικά ταμεία την περασμένη άνοιξη ότι αποχωρήσαμε οικειοθελώς, για να μην πληρώνει τις ασφαλιστικές εισφορές – ευτυχώς δεν έγινε δεκτό, γιατί στην περίπτωση αυτή οι δικαιούχοι θα στερούνταν το μοναδικό εισόδημά τους, το επίδομα επίσχεσης. Πόση απανθρωπιά, πια!
Αυτό που συνέβη στον «Επενδυτή» είναι μία μόνο από τις πολλές σκανδαλώδεις περιπτώσεις στο χώρου του Τύπου, o oποίος υπέστη τις συνέπειες της κρίσης με εξαιρετική σφοδρότητα, αν σκεφτεί κανείς τους χιλιάδες ανέργους και υποαπασχολούμενους – και τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας που επιβλήθηκαν στο μεταξύ. Το ωραίο είναι πως κανείς, ή σχεδόν κανείς, από τους ισχυρούς των ΜΜΕ και τους τηλεοπτικούς σταρ των ενημερωτικών εκπομπών δεν βρήκε ενδιαφέρον να ασχοληθεί με την κρίση στον χώρο, ούτε έκρινε αναγκαίο να γνωστοποιήσει τα αίσχη και τη δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκονται πολλοί «συνάδελφοί» τους. Η συνδιαλλαγή με την οικονομική και πολιτική εξουσία δεν το επέτρεψε! Όταν τα εκδοτικά συγκροτήματα είναι δεμένα χειροπόδαρα από τις τράπεζες (όχι μόνο λόγω δανείων αλλά και επειδή οι τράπεζες είναι οι βασικοί, μεγάλοι πελάτες που δίνουν διαφημίσεις), η ελευθερία του λόγου καταργείται. Κι όμως, τα ίδια γνωστά πρόσωπα συνεχίζουν να παίζουν το παιχνίδι της «αντικειμενικής δημοσιογραφίας», να μας συμβουλεύουν για το τι πρέπει να ψηφίσουμε και να μας καλούν από τις οθόνες, με το καλό τους χαμόγελο, να συνδράμουμε στις διάφορες φιλανθρωπικές διοργανώσεις. Πόση γελοιότητα, πόση υποκρισία, πια!
Τώρα θυμήθηκα την Aμφίπολη κι όλον αυτό τον μιντιακό επί τρίμηνο θόρυβο, που σηματοδότησε η επίσκεψη του πρωθυπουργού στο μνημείο τον περασμένο Αύγουστο. Τι να σκεφτείς γι' αυτό το ξαφνικό ενδιαφέρον, όταν η περιοχή άρχισε να ανασκάπτεται από τον Δ. Λαζαρίδη το 1960; Έπρεπε να περάσουν περισσότερα από 50 χρόνια για να προχωρήσουν οι εργασίες; Από το 2010 η ανασκαφική έρευνα στην κορυφή του Τύμβου Καστά χρηματοδοτούνταν με κάτι ελάχιστα (20.000 ευρώ το 2010, 80.000 ευρώ το 2011, 100.000 το 2012, 90.000 ευρώ το 2013) και μόνο φέτος, με τη συνδρομή χορηγών, μπόρεσε να προχωρήσει ικανοποιητικά! Πώς να μην εξοργιστείς αν σκεφτείς π.χ. τα πολλά εκατομμύρια που φαγώθηκαν τα «χρόνια της ευημερίας» για φιέστες και συνέδρια της πλάκας; Αλλά έτσι αποδεικνύεται το ενδιαφέρον των κυβερνώντων για τη «βαριά βιομηχανία» της χώρας, τον αρχαίο πολιτισμό της. Όσο για τον σύγχρονο πολιτισμό, η αδιαφορία των ανθρώπων που κυβέρνησε τη χώρα την τελευταία 30ετία προκαλεί αισθήματα ντροπής – η περίπτωση του Θεατρικού Μουσείου, που παραμένει σε αθλία κατάσταση και καταστρέφεται χρόνια τώρα, είναι ικανό παράδειγμα, που αποδεικνύει ότι μας κυβερνούν οι πλέον ακαλλιέργητοι και αναίσθητοι πολιτικοί της Ευρώπης.
Μου άρεσε
Ας βάλω τελεία με τ' αρνητικά εδώ, γιατί οι μέρες που έρχονται είναι γιορτινές – παρ' ότι οι τρεις εκλογικές αναμετρήσεις για Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι το τέλος τους χρόνου, μαζί με τις «έξωθεν παρεμβάσεις», τους εκβιασμούς και την καταστροφολογία, δεν θα μας αφήσουν να χαρούμε όσο έχουμε ανάγκη.
Τι καταγράφω ως θετικά τη χρονιά που πέρασε; Αφορούν κυρίως το προσωπικό μου ημερολόγιο κι έχουν να κάνουν με το ξεκαθάρισμα στο οποίο οδήγησε η πολύ δύσκολη (για μένα) συνθήκη: φάνηκε ποιοι άξιζαν να λέγονται φίλοι, φάνηκε ποιων οι ωραίες ιδέες είναι συνεπείς με τις πράξεις τους. Επιβεβαιώθηκε, ακόμα, μια πολύτιμη αρχή ζωής: οι ποιότητες ξεχωρίζουν, ακόμα κι αν δεν παίζουν το παιχνίδι των πολλών (ή των «δυνατών»). Οι παλιοί το λέγανε πιο παραστατικά, «το χρυσάφι και στη λάσπη λάμπει!».
Καλές γιορτές! Ας είναι το 2015 καλύτερο για όλους μας!
Χίλντα Παπαδημητρίου
Μου άρεσε
Η επιστροφή του Wilko Johnson και η συνεργασία του με τον Roger Daltrey, επειδή μου θύμισε τι σημαίνει γνήσιο rock'n'roll.
Οι συναυλίες του Matt Elliott και του Nick Waterhouse.
Πόσο όμορφα και δημιουργικά γερνάει ο Leonard Cohen.
Ο Damien Jurado, ένας μοναχικός, ήρεμος κιθαρίστας μέσα στην αποθέωση του θορύβου που ήταν το φετινό Plisskën.
Ο θεσμός του Record Store Day, της Μέρας των Μικρών Δισκάδικων, το τρίτο Σάββατο του Απριλίου.
Η ταινία «Δύο μέρες, μία νύχτα» των αδελφών Νταρντέν.
Η ταινία «Η ζωή είναι εύκολη με τα μάτια κλειστά» του Νταβίντ Τρουέμπα.
Τα πολλά και καλά αστυνομικά μυθιστορήματα που διάβασα φέτος. Αναφέρω ενδεικτικά: «Μπλε νότες σε κόκκινο φόντο» (Μ. Μαλτ), «Ο άνθρωπος της λίμνης» (Α. Ιδρίδασον), «Τα ορφανά του Μπρούκλιν» (Ν. Λεχέιν), «Το Δίδυμο» (Τ. Πελεκάνος).
Η παράσταση «Οι δυο μας τώρα», ένα θεατρικό του Χρήστου Αγγελάκου με την ομάδα Pequod.
Ο Τζωρτζ Πελεκάνος – επειδή, εκτός από σπουδαίος συγγραφέας, είναι ευφυής άνθρωπος με καυστικό χιούμορ.
Δεν μου άρεσε
Το overdose φρίκης και κακών ειδήσεων από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ο θάνατος πολλών αγαπημένων μουσικών μέσα στο 2014: του Tommy Ramone, του Jack Bruce, του Nick Talbot, του Bobby Womack, του Johnny Winter.
Η τελευταία ταινία του Γούντι Άλεν, «Μαγεία στο σεληνόφως» – κι ας είμαι η πιο πιστή του φαν.
Η Cat Power που περίμενα με τόσες προσδοκίες, όσο κι αν κατανοώ την ιδιαιτερότητά της.
Που περιμέναμε μάταια την Ane Brun, η οποία δεν εμφανίστηκε τελικά.
Η αναβολή της συναυλίας των Spain.
Μαριβίκυ Καλλέργη
Μου άρεσε
Που έχω κάποιους πραγματικά αξιόλογους ανθρώπους που δεν έφυγαν ούτε λεπτό από κοντά μου στη δύσκολη στιγμή.
Που 'πέσαν οι μάσκες και πλέον ξέρω πού πατάω και πού βρίσκομαι, χωρίς καμιά αμφιβολία.
Δε μου άρεσε
Η πολιτική αστάθεια που επηρεάζει τις ζωές όλων.
H δραματική κατάσταση της χώρας και η εξαθλίωση των κατοίκων της.
Το φαινόμενο της ανόδου των τζιχαντιστών διεθνώς.
Που πήγαν εις τόπον χλοερό τα αγαπημένα μου κατοικίδια.
Που αναγκάστηκα να κόψω το κάπνισμα λόγω οικονομικής στενότητας και πλέον καπνίζω ακόμη περισσότερο.
Βασίλης Καψάσκης
Μου άρεσε
Η ατμόσφαιρα στο γραφείο. Με το μόνιμο άγχος, τους τσακωμούς, τα γέλια, τις καλές και τις κακές μέρες. Νομίζω, η καλύτερη χρονιά μου στη LiFO.
Οι άνθρωποι που μ' έναν τρόπο επέστρεψαν στη ζωή μου. Ή δεν έφυγαν ποτέ.
Οι νέοι Πίντσον και Πάουερς, ο ΝτεΛίλο, ο Σελίν και ο Τσβάιχ που τους έμαθα αργά, ο Ροθ που είναι πάντα εδώ, ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, που θα έπρεπε να είναι εδώ.
Που τη γλιτώσαμε και φέτος. Κουρασμένοι, μονίμως οργισμένοι και θυμωμένοι με όλους, δέσμιοι της υπερβολής και του θυμικού μας, βγάλαμε ακόμη έναν μαραθώνιο 365 ημερών. Δεν το λες και μικρό κατόρθωμα.
Δεν μου άρεσε
Που το μοναδικό πράγμα που μπορώ να βάλω σ' αυτήν τη λίστα δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να το αλλάξω. Είναι οριστικό, απόλυτο και υπερνικάει οτιδήποτε μου άρεσε ή δεν μου άρεσε φέτος. Γαμημένη χρονιά!
Αλέξανδρος Διακοσάββας
Μου άρεσε
Οι ταινίες «Under the Skin» του Τζόναθαν Γκλέιζερ, «Xenia» του Πάνου Χ. Κούτρα, «Boyhood» του Ρίτσαρντ Λίνκλεϊτερ, «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ, «Enemy» του Ντενί Βιλνέβ, οι θεατρικές παραστάσεις «Μουνής» και «Κοκκινοσκουφίτσα» της Λένας Κιτσοπούλου, «Κατερίνα» του Αύγουστου Κορτώ, «Καρυοθραύστης» του Κωνσταντίνου Ρήγου, «Δεκαήμερο» του Νίκου Καραθάνου, τα βιβλία «Σάνσετ Παρκ» του Πολ Όστερ, «Middlesex» του Τζέφρι Ευγενίδη και «Less than zero» του Μπρετ Ίστον Έλις –που απόλαυσα ετεροχρονισμένα–, η αναδρομική του Μπιλ Βιόλα στο Γκραν Παλέ, οι σειρές «True Detective», «Orange is the newblack», «How to get away with murder».
Η απόλυτη κυριαρχία των social media. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Η εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής, ακόμα και με τον τρόπο που έγινε. Φως στο τούνελ.
Όλες οι αλλαγές που (βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον) αποδείχτηκαν ότι ήταν για καλό.
Τα Βαλκάνια, το Παρίσι, η Ανάφη.
Η ασφάλεια της σταθερότητας σε έναν άλλο τομέα της ζωής μου, παρά τις όποιες αλλοιώσεις.
Τα 30, που σε πολλά φαντάζουν πιο ευοίωνα από τα 20.
Δεν μου άρεσε
Το διαδικτυακό bullying που καθημερινά γίνεται πιο τρομακτικό. Το ζούμε – το έζησα.
Η λέξη «φιλελεύθερος» και οι περίπου 200 διαφορετικές (αρνητικές) ερμηνείες που επιδέχτηκε φέτος.
Όλα τα πειράματα που κάνω στον εαυτό μου και δεν λειτουργούν.
Η δυσκολία μου να διατηρήσω ουσιαστικές φιλικές επαφές, που χρόνο με τον χρόνο γίνεται μεγαλύτερη.
Η απόλυτη στασιμότητα σε δύο συγκεκριμένους τομείς της ζωής μου.
Το φλερτ με τα 30, που αρχίζει και γίνεται έντονο.
Κατερίνα Ηλιάκη
Μου άρεσε
Οι διακοπές στη Σέριφο και στην Εύβοια.
Ο Μάνος γυρίζει σε λίγες μέρες.
Η φωτογραφία με τη Μάρθα και την Ελεάννα.
Οι τσακωμοί του Θανάση και της Νινέττας στο γραφείο.
Το «Distractions» των A Victim of Society.
Οι Παρασκευές.
Δεν μου άρεσε
Ότι δεν είχα χρόνο να κάνω όσα πράγματα ήθελα.
Ότι δεν έχω μάθει ακόμα να διαχειρίζομαι σωστά τον χρόνο μου.
Ότι έγινα 25.
Ότι κι άλλοι φίλοι μου φεύγουν για Ολλανδία.
Το παρεάκι του Αλέξανδρου Διακοσάββα και του Βασίλη Καψάσκη.
Αργυρώ Μποζώνη
Για τη χρονιά που φεύγει...
ΠΟΙΗΤΗΣ: Εκατάλαβα,•θέλεις να ομιλήσουμε για τη γλώσσα•μήγαρις έχω άλλο στον νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;.........
ΦΙΛΟΣ: Βέβαια, είναι εχθροί μας και οι δύο•με κάνεις να θυμηθώ τα λόγια του Λοκ: «Η γλώσσα είναι ένα μεγάλο ποτάμι, εις το οποίον έχουν ανταπόκριση τα όσα γνωρίζει ο άνθρωπος, και όποιος δεν τη μεταχειρίζεται καθώς πρέπει, κάνει ό,τι του βολέση για να κόψη ή να εμποδίση τους δρόμους, με το μέσον των οποίων τρέχει η πολυμάθεια. Όποιος κάνει, λοιπόν, αυτό με απόφαση θεληματική, πρέπει οι άλλοι να τον στοχάζωνται εχθρόν της αλήθειας και της πολυμάθειας.
ΠΟΙΗΤΗΣ: Τι λες; Ως πότε θα πηγαίνη εμπρός αυτή η υπόθεση; Ένας λαός από το ένα μέρος να ομιλή σ' έναν τρόπο, ολίγοι άνθρωποι από το άλλο να ελπίζουν να κάμου τον λαόν να ομιλή μίαν γλώσσαν δικήν τους!
ΦΙΛΟΣ: Για κάποιον καιρό η υπόθεση θέλει ακολουθήση. Η αλήθεια είναι καλή Θεά, αλλά τα πάθη του ανθρώπου συχνότατα τη νομίζουν εχθρή. Κάποιοι γνωρίζουν την αλήθεια, αλλά επειδή γράφοντας εις εκείνον τον τρόπον τον σκοτεινόν απόχτησαν κάποια φήμη σοφίας, τον ακολουθούν, και ας είναι και σφαλερός. (Διονύσιος Σολωμός)
Για τη χρονιά που έρχεται...
Che fece... il gran rifiuto.
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μιά μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ' όχι –το σωστό– εις όλην την ζωή του. (Κωνσταντίνος Π. Καβάφης )
Σταθερά και για το 2015 οι δικοί μου άνθρωποι, οι φίλοι μου, η LifΟ, το 9, οι άνθρωποι, οι άνθρωποι και μετά οι πόλεις, οι άνθρωποι και μετά οι σκέψεις. Και αλλιώς να το πω: όλες οι σκέψεις γι' αυτούς.
Χρήστος Παρίδης
Δε μου άρεσε
Πόσο εύκολα ξανακυλήσαμε ως λαός και κοινωνία σε απίστευτα οπισθοδρομικές αντιλήψεις, απόδειξη ότι ποτέ δεν απομακρυνθήκαμε ουσιαστικά από αυτές, πόσο ανώριμα εκφράζονται οι περισσότεροι άνθρωποι, ενίοτε ακόμα και οι εικοσάρηδες (κατανοώ ότι ο πανικός της επιβίωσης είναι κακός σύμβουλος) και, κυρίως, πόσο ανόητα και απερίσκεπτα διατυπώνονται όλα αυτά από τις ακραίες εκφάνσεις του πολιτικού χώρου. Πόσο επικίνδυνα είναι αυτά που εκσφενδονίζουν σαν πυροτεχνήματα, συχνά και ανεδαφικά. Κυρίως, δε, πόσο ψευδεπίγραφα. Κι αυτό αποτυπώνεται στην τηλεόραση, η οποία αποπνέει πια αφόρητη χυδαιότητα, ενώ συγχρόνως αντανακλά μια κουρασμένη και γερασμένη κοινωνία, η οποία, καλώς ή κακώς, εξακολουθεί να πληροφορείται και να ψυχαγωγείται από αυτήν. Α, κι επίσης, η πλειονότητα των Ελλήνων που εξακολουθούν να αγνοούν τις λέξεις «ευχαριστώ» και «συγγνώμη», με φοβερά επακόλουθα...
Μου άρεσε
Που τα πράγματα έχουν λίγο-πολύ ξεκαθαρίσει στην τέχνη (όπως και στη ζωή) και το κάθε είδος έχει βρει την κατηγορία στην οποία ανήκει και ποιο κοινό αφορά. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτό συνέβαινε πάντοτε. Τώρα, ανάλογα τις θυσίες και τις επιλογές κάθε καλλιτέχνη, τις αντοχές και τις ανάγκες έκφρασής του, ξέρεις ότι δεν προσποιείται, δεν χαλκεύει τη δουλειά του ή τον χώρο στον οποίο έχει παραχωρήσει την εργασία του. Κι αυτό πιστοποιεί το πνευματικό προϊόν το οποίο καλούμαστε να παρακολουθήσουμε. Οι δεκάδες εικαστικές εκθέσεις, οι εκατοντάδες θεατρικές παραστάσεις, οι κινηματογραφικές παραγωγές, τα βιβλία που γράφονται, είναι απόδειξη της ωριμότητας μιας γενιάς καλλιτεχνών που βρέθηκε ξαφνικά από τη μεγάλη ευμάρεια στην απόλυτη αφραγκιά, και αυτό έχει προσφέρει καταπληκτικά αποτελέσματα. Ένας Αμερικανός φίλος μού έλεγε το καλοκαίρι ότι η Αθήνα είναι το Βερολίνο του μέλλοντος και ότι απλά δεν το καταλαβαίνουμε ακόμα. Εγώ θα έλεγα ότι νιώθω τυχερός που ζω στην Αθήνα του σήμερα.
M. Hulot
Μου άρεσε
Η τρελή κι ανέλπιστη επιτυχία του grekamag.gr. Σε λιγότερο από έναν χρόνο έχει αποκτήσει κοινό που το διαβάζει φανατικά και του χάρισε ένα ρεκόρ: ο χρόνος παραμονής ημερησίως στο site αυτήν τη στιγμή ξεπερνάει τα 7 λεπτά ανά επισκέπτη! Για το νεαρό της ηλικίας του, το νούμερο είναι αδιανόητο.
Το «Under the skin». Ουρανοκατέβατο σινεμά. Και εξαιρετικό σάουντρακ.
Τα άπαντα του Jacques Tati σε Βlu-Ray από την Criterion. Ο M. Hulot μέσα σε αυτό το πακέτο είναι σίγουρα ευτυχισμένος.
Το σάουντρακ για τους «Αισθηματίες» του Νίκου Τριανταφυλλίδη. Ο καλύτερος ελληνικός δίσκος που βγήκε φέτος κι ένα από τα καλύτερα OST ever. Από το «Θέλω να είσαι ευτυχισμένη» του Γούναρη μέχρι τις ηλεκτρικές ελεγείες του Boy, μεγάλες στιγμές της ελληνικής ποπ μουσικής.
Dean Blunt, Shabazz Palaces, 18+, Andy Stott, Prins Obi, Mr. Mitch, Run The Jewels, Flying Lotus, Inga Copeland, iLoveMakonnen, μερικές από τις καλύτερες μουσικές στιγμές του 2014. Και πιο αγαπημένες.
Το «Δεύτερο Όνομα» του Λεύκιου. Μια ποιητική συλλογή μεγάλης αξίας με 4 ευρώ.
Η θέα από το κάστρο στο Όρος Ταύρος στην Ταορμίνα με πανσέληνο, με την Αίτνα να κάνει μικρές εκρήξεις στο βάθος, την ίδια που ο Γκαίτε είχε χαρακτηρίσει την «πιο συγκλονιστική θέα του κόσμου».
Το 2014 ήταν η χρονιά που ακούστηκαν (και σιγοτραγουδήθηκαν) τα πιο πολλά «pussy» σε ποπ επιτυχίες από οποιαδήποτε άλλη στην ιστορία της μουσικής. Σε τεράστιες επιτυχίες, που έπαιζαν τα ραδιόφωνα ή ακούγονταν ακόμα και ως χαλιά στα ρεπορτάζ των δελτίων ειδήσεων, που έκαναν εκατομμύρια κλικ στο YouTube. Το «2 On» της Tinashe σάρωσε κι έβαλε το «pussy» στο στόμα σχεδόν 45 εκατομμυρίων ανθρώπων (τόσα views έχει μέχρι αυτήν τη στιγμή το official video). Και οι φύλακες της ηθικής στην Ελλάδα δεν τολμούν ούτε να γράψουν ολόκληρη τη λέξη (πώς προφέρεται, άραγε, το μ@@@ί;).
Μαρία Παππά
Μου άρεσε
Μουσικά η χρονιά ήταν μια μεγάλη, ευχάριστη έκπληξη, με σημαντικές επιστροφές από αγαπημένους καλλιτέχνες, όπως ο Ariel Pink, ο Dean Blunt, ο Flying Lotus, οι Acid BabyJesus κ.ά., αλλά και με την ανακάλυψη φρέσκων ονομάτων, όπως συνέβη με την περίπτωση των Γάλλων Moodoid –οι νέοι Air– και την επιτυχία πρότζεκτ όπως οι XylourisWhite. Συναυλιακά, επίσης, δεν πρέπει να έμεινε κανείς παραπονεμένος. Χορτάσαμε αρκετές εμφανίσεις νέων αλλά και παλιότερων καλλιτεχνών και ονομάτων που δεν θα περίμενες να κάνουν επίσκεψη στη χώρα μας. Τρανό παράδειγμα η Lady Gaga.
Δεν μου άρεσε
Πέρα, όμως, από τη μουσική, δυστυχώς οι τελευταίες μέρες στιγματίστηκαν από διάφορα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα, κλείνοντας τη χρονιά κάπως αμήχανα και αβέβαια, αλλά ας ευχηθούμε ότι το κακό vibe θα δώσει τη θέση του στην αισιοδοξία και τα πράγματα θα καλυτερεύσουν με την είσοδο του 2015.
Λένα Φουτσιτζή
Μου άρεσε
Ότι φέτος, για μερικές μέρες, τριγυρίσαμε τους δρόμους του Μανχάταν μαζί με τον Άρη Δημοκίδη και τον Γιώργο.
Δε μου άρεσε
Ότι φέτος, μετά από 13 χρόνια, είναι η τελευταία χρονιά της Μέσης Γης στον κινηματογράφο.
Τίνα Μανδηλαρά
Μου άρεσε
Η αγάπη σε όλες τις μορφές: το να κάνεις αυτό που θες με τους ανθρώπους που θες, το να βλέπεις τους φίλους σου να ξεχωρίζουν και να λάμπουν, το να απολαμβάνεις ανθρώπους που απογειώνουν το métier τους, το να μπορείς να χαίρεσαι με τη λεπτομέρεια της ομορφιάς (ευτυχώς, ένα ταξίδι στη Νότια Γαλλία μού επιβεβαίωσε πόσο σημαντικό είναι να μη σε εγκαταλείπει η αισθαντικότητά σου). Από κει και πέρα, καθώς πατάς το κουπί της αναδρομής στον χρόνο, σου μένουν μόνο σκηνές: το πατάρι ενός διαλυμένου κεμπάπ στην Κωνσταντινούπολη, το φως που πέφτει στα κλαδιά ενός δέντρου μπροστά στη Στοά του Αττάλου, η κολλητή που ντύθηκε πριβέ νύφη αποκλειστικά για πάρτη σου, σελίδες που χτυπάνε σαν μαχαιριά, όπως στη γραφή του Τσίβερ, τα άγρια παραμύθια της Κιτσοπούλου (λατρεία) και το «Δεκαήμερο» του Καραθάνου, κάτι μεθυσμένα, πλην όμως περισπούδαστα, λόγια λατρείας και μίσους ξημερώματα Σαββάτου, ο θόρυβος που κάνει η άμμος στην ερημική παραλία της Νάξου, οι απέραντοι κήποι στο υπέροχο καλοκαιρινό ταξίδι στην Ιταλία, το βλέμμα –από κοντά!– του Πολ Όστερ και το αίσθημα ότι η χρονιά κλείνει, έχοντας δίπλα σου ακριβώς τους ανθρώπους που πάντα ονειρευόσουν και που τόσο αγαπάς. Τι καλύτερο από αυτό;
Δεν μου άρεσε
Η απώλεια του Κωστή Παπαγιώργη –χωρίς κόμματα και τελείες– ήρθε να προστεθεί σε αυτό το αίσθημα του πένθους που δεν φεύγει ποτέ. Η πτωχαλαζονεία των Ελλήνων πολιτικών: άνθρωποι που δεν μπορούν να αφουγκραστούν τις ανάγκες του πολίτη – στην καλύτερη περίπτωση κλεισμένοι στον ξύλινο λόγο τους, στη χειρότερη ικανοί να σου ξεσκίσουν το δέρμα. Κι αυτό φάνηκε περίτρανα στην περίπτωση του Νίκου Ρωμανού – ανίκανοι να χαρούν με ένα παιδί που μέσα στα αδιέξοδά του διεκδίκησε τη μικρή σπιθαμή μιας ελπίδας, τον έκαναν βορά στα πολιτικά τους παιχνίδια. Ίσως, τελικά, η πόλωση που υπήρχε πάντα στην Ελλάδα να μην είναι το χειρότερο – αυτό που ενοχλεί βαθύτατα είναι η αναλγησία. Κι αυτή υπάρχει διάχυτη παντού, στα social media, τη γειτονιά, πίσω από την ίδια σου την πλάτη – έτοιμοι να τσεκουρώσουν το καλό, χωρίς να σέβονται καν τα μεγέθη. Δεν θα νικήσουν. Η ομορφιά και η δημιουργία θα τους ξεπλύνει.
Kώστας Στανέλλος
Mου άρεσε
Που όλη η χρονιά ήταν πολύ δημιουργική και ας μην πρόλαβα να κάνω όσα ήθελα.
Που ο καλύτερός μου φίλος επέστρεψε από την άλλη άκρη του κόσμου και προσπαθεί ξανά.
Που έχω ηρεμήσει ψυχικά σε σχέση με πέρσι και δεν βιάζομαι για τίποτα πλέον.
Που είχα έναν φίλο δίπλα μου σε μια δύσκολη στιγμή.
Που τις Κυριακές τα μεσημέρια γουρούνιαζα ασύστολα και κοιμόμουνα.
Δεν μου άρεσε
Η άσχημη συμπεριφορά ανθρώπων που εκτιμούσα.
Που συνειδητοποίησα πόσο χρόνο ανάλωσα στο παρελθόν, να κάνω πράγματα που δεν άξιζαν.
Που συνεχίζουμε να έχουμε ηλίθιους ανθρώπους να αποφασίζουν για το μέλλον μας.
Που δεν ταξίδεψα αρκετά. Του χρόνου.
Που δεν είπα ευχαριστώ ή συγγνώμη όταν έπρεπε.
Γιάννης Καρδάσης
Μου άρεσε
Το γεγονός ότι η ζωή και ολόκληρο το μεγαλείο της συνεχίζεται.
Ότι μπορώ πλέον να λέω ο,τι εννοώ και να εννοώ ο,τι λέω.
Ότι ανακαλύπτω ένα ακόμα κομμάτι της πόλης κάτω από νέες, συναρπαστικές συνθήκες.
Ότι συναναστρέφομαι καθημερινά συναρπαστικούς ανθρώπους/συνεργάτες/συνοδοιπόρους.
Ότι νιώθω δικαιωμένος από τις επιλογες μου.
Ότι ο Osomatsu βρήκε τον δρόμο του και κατέληξε στο κέντρο της πόλης.
Ότι το 2014 (που ήταν μια πραγματικά καλή χρονιά) τελειώνει με το πολυαναμενόμενο live του Morrissey.
Δεν μου άρεσε
Ότι πλανιέται μια αίσθηση παλιακή που γυρίζει τα μυαλά και τις αισθήσεις σε άλλες δεκαετίες.
Ότι βλέπω τους φίλους μου να απογοητεύνται πολύ πιο συχνά.
Ότι, μαζί με τους συμπολίτες μου, χάνω κι εγώ εύκολα την υπομονή μου.
Που ανακαλύπτω συντηρητισμό πολύ βαθιά και καλά κρυμμένο.
Γιακιντζή Νινέττα
Μου άρεσε
Πρωτοχρονιά σε έναν λόφο στο Λονδίνο, με αγαπημένους μου ανθρώπους, πολύ γέλιο και βροχή χωρίς ομπρέλα.
Πήρα αποφάσεις που δεν φοβήθηκα να κάνω πράξη.
Έφτιαξα φαγητά που συναγωνίζονται σε γεύση αυτά της μαμάς μου.
Πάσχα στην Τζιά, που θύμιζε έντονα δεκαετία του '90. Να κάνουν οι «μεγάλοι» όλες τις δουλειές κι εμείς να είμαστε τα «παιδιά»...
Η πεντανόστιμη σανσούκα που έτρωγα για πρωινό το καλοκαίρι στο Falafel, στην Αιγιάλη της Αμοργού.
Έγινα τουρίστας στην Αθήνα κι επισκέφτηκα μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους που δεν είχα δει ποτέ.
Βρήκα επιτέλους μια ποικιλία καφέ που μου αρέσει. Φρεσκοκομμένος εσπρέσο Γουατεμάλας από το «Δέντρο του Καφέ» στα Εξάρχεια.
Η «Ida», o «St. Vincent», το «Ξενοδοχείο Grand Budapest» και το βιντεοκλίπ του «Chandellier» της Sia.
Δεν μου άρεσε
Έφυγε μια γυναίκα που θα λείψει πολύ και σε πολλούς.
Έκανα τις συντομότερες καλοκαιρινές διακοπές της ζωής μου. Σαν να μην πήγα...
Ξεκίνησα δίαιτα δύο φορές και δεν τα κατάφερα καμία.
Βρέθηκα από το τίποτα στο νοσοκομείο για ένα τριήμερο. Ούτε σε εχθρό μου τέτοιο πόνο!
Οι άσχημες εικόνες που έχω δει τους τελευταίους 7 μήνες χάρη στον Χαραμή! Βία, αίμα, διαστροφή και πολλή, μα πολλή Kim Kardashian!
Η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές.
Η φυσική μου δραστηριότητα έπιασε και φέτος πάτο...
Ο «Ερασιτέχνης Ζιγκολό», το «Sin City: A dame to kill for», το «Lucy» και το βιντεοκλίπ του «Anaconda» της Νicki Minaj.
Μαρία Δρουκοπούλου
Μου άρεσε
Που ενώ οι συνθήκες παραμένουν κακές για την πλειονότητα και χωρίς να φαίνεται και φως από πουθενά, οι άνθρωποι οργανώνονται και προσφέρουν στον διπλανό τους.
Που η οικογένειά μας μεγάλωσε κατά πέντε μέλη.
Δεν μου άρεσε
Που η τωρινή Βουλή έχει το χειρότερο επίπεδο των τελευταίων ετών.
Που εξαιτίας ενός κομπλεξικού γείτονα αναγκαστήκαμε να κόψουμε μια ωραιότατη και γερή αροκάρια από τον κήπο του σπιτιού μας (είχε βάλει στο μάτι το αυτοκίνητό του).
Βιβίκα Ανδριανάτου
Μου άρεσε
Οι καινούργιοι φίλοι και συνεργάτες.
Οι «εμψυχωτικές» συναντήσεις με τους συμφοιτητές και καθηγητές του Ανοιχτού.
Το καλοκαίρι, γενικώς.
Η επιστροφή των τουριστών στο κέντρο της Αθήνας.
Το δυνατό My Love της Kovacs.
Οι αφιερωματικές εκθέσεις του Θεοτοκόπουλου για τα 400 χρόνια από τον θάνατό του.
Το «Χρονικό της Τέχνης» του Gombrich από τις Εκδόσεις ΜΙΕΤ που μου άλλαξε την ιδέα της «απρόσιτης» τέχνης.
Δεν μου άρεσε
Η αύξηση των αστέγων στους δρόμους της πόλης.
Η κάθε είδους βία και τρομοκρατία.
Η καθυστέρηση εύρεσης λύσης στην υπόθεση Ρωμανού αλλά και στο ζήτημα των Σύρων προσφύγων. Η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας χαρακτηρίζει όχι μόνο την ελληνική αλλά, κατ'επέκτασιν, και την ευρωπαϊκή πολιτική.
Οι ταΐστρες και ποτίστρες για τα αδέσποτα ελπίζω να μην ήταν τα λευκά τάπερ που τοποθετήθηκαν κατά μήκους της Ερμού το καλοκαίρι.
Ισμήνη Βoυρδαχά
Μου άρεσε
Η στιγμή πάνω στο βάθρο στο τρίαθλο Βουλιαγμένης και τα Ρέστεια.
Η ενέργεια των πυραμίδων του Μεξικό.
Η αγάπη, όταν δεν την περίμενα.
Δεν μου άρεσε
Η μεγάλη κούρσα που με περιμένει.
Η αιφνίδια συνειδητοποίηση κάποιων στίχων του Ronsard: «Le temps s' en va, le temps s' en va, ma Dame. Las! Le temps non, mais nous nous en allons».
Άλκηστις Γεωργίου
Μου άρεσε
Το LIFO.gr και τα θέματά του, γι' ακόμα μία χρονιά. Η Θεσσαλονίκη, πιο όμορφη από ποτέ: το μικρό αστικό θαύμα με τους καινούργιους πεζόδρομους στο κέντρο της πόλης, η ολοκλήρωση της ανάπλασης του παραλιακού μετώπου. Χαρούμενη κι ευγνώμων για τη δουλειά και την οικογένειά μου. Ένας καινούργιος φίλος στη ζωή μου, ξαφνικά. Τα πεζούλια στη Ζεύξιδος για ακόμα ένα καλοκαίρι. Η ευκαιρία ενός όμορφου ταξιδιού. Το Άμστερνταμ, ξανά. Η απρόσμενη αγαλλίαση του Αρμενιστή – οι καλύτερες διακοπές εδώ και χρόνια. Η επανεκλογή Μπουτάρη. Το Tattoo Festival στο Λιμάνι. Τα μουσικά ντοκιμαντέρ του In Edit Festival στο Ολύμπιον. Ο Μάθιου Μακόναχι στις επιτυχίες της χρονιάς: «Interstellar» και «True Detective». Άνοιξη στο πατρικό. Ο αναβρασμός της εγχώριας urban art (στον δρόμο ή και όχι) και του νέου ελληνικού φανζίν. Πολύς Charles Burns και Mezzo & Pirus στα χέρια μου – επιτέλους. Τα εξώφυλλα της LIFO, διά χειρός Dreyk the Pirate. Η αλλαγή νομοθεσίας για την κακομεταχείριση των ζώων.
Δεν μου άρεσε
Αυτό που έκανε η Τζένη Μαστοράκη στον «Φύλακα». Οι δύσοσμες Βρυξέλλες. Η ανεργία ολόγυρά μας, που επιμένει και πληγώνει βαθιά. Το «Skagboys» του Ίρβιν Γουέλς. Η προκλητικά «λίγη» Πρωτεύουσα Νεολαίας 2014. Η παράλογες αυξήσεις του ΟΑΣΘ. Ο Άνθιμος. Η Χρυσή Αυγή για πρώτη φορά στο Δήμο Θεσσαλονίκης. Η παρακμή και το γκρέμισμα του μοναδικού skate park της πόλης. Η αμήχανα χαζοχαρούμενη ελληνική τηλεόραση. Τα χιλιάδες παραβάν από πλεξιγκλάς στα καφέ του κέντρου. Η όλο και συχνότερη θρασύτητα των ανθρώπων. Οι φίλοι που απομακρύνονται.
Ανδρονίκη Κολοβού
Μου άρεσε
Η νέα ζωή που ήρθε στην οικογένειά μου ένα πρωί του Δεκέμβρη. Αυτή η μεγάλη στιγμή μού έδωσε να καταλάβω ότι όλες αυτές οι «δυνάμεις του σύμπαντος» μπορούν να χαρίσουν απλόχερα την ευτυχία.
Δεν μου άρεσε
Ότι οι ίδιες δυνάμεις λίγους μήνες νωρίτερα μου στέρησαν τόσο βίαια κι απάνθρωπα το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή μου.
Γλυκερία Μπασδέκη
Πάντα ευχαριστώ λέω στον παλιό .Κι ας μη μου άρεσαν πολλά (έως πάρα πολλά). Από κάποια ηλικία και μετά είναι θαύμα να βγαίνεις σώα στην όχθη. Καταβρεγμένη, τουρτουρίζοντας, αλλά ζωντανή.
Τwo minutes Angie
Αγύριστο κεφάλι και το 2015...
Έναν ακόμα χρόνο σε άφησα πάνω σ' αυτήν τη γη, με υγεία και όλους τους αγαπημένους σου δίπλα σου και κοντά σου και μαζί σου, κι εσύ πάλι με τα ίδια καταπιάστηκες, τα ίδια λάθη έκανες, στις ίδιες παγίδες πιάστηκες.
Δεν είπαμε έτσι...
Νομίζω, είχαμε κάνει μια συμφωνία, είχες πει η ίδια δηλαδή, ότι το 2014 είσαι πια πανέτοιμη να περάσεις σε μια άλλη φάση, να ανοιχτείς, να ξεφορτωθείς επιτέλους τα βασικά ελαττώματα, αυτά που παλαβώνουν τους φίλους σου, τους συνεργάτες σου και σένα τον ίδιο, να αναγνωρίσεις τα ταλέντα και τα προτερήματά σου και να σηκώσεις μανίκια να πας ένα βήμα πιο κει. Με όποιον θέλει, έτσι είχες πει, εσύ, όχι εγώ.
Εγώ απλώς είχα χαμογελάσει όταν μου το είχες πει εκεί κατά τον Σεπτέμβριο και σου είχα πει καλά, δεν χρειάζεται να βαράς και τον εαυτό σου τόσο πολύ, ηρέμησε.
Τίποτα εσύ. Όλα τα ίδια τα έκανες το 2014. Να σου πω ότι τα ίδια προβλέπω και για το 2015, μια ρεπετισιόν, τα ίδια Παντελάκη μου;
Θα βάλεις μυαλό ή τα ίδια θα έχουμε, κάθε που πλησιάζει η Πρωτοχρονιά, τη γνωστή μελαγχολία για όσα δεν προσπάθησες (σιγά μην αλλάξω εγώ τον κόσμο), για όσα δεν τόλμησες (εγώ του έκανα like τρεις φορές κι εκείνος καμία;), για τα βλέμματα που δεν αντάλλαξες (σιγά ρε, τον ξέρω αυτόν, άσε...), τις 'ξήγες που δεν τερμάτισες (σιγά μη βγάλω εγώ το φίδι από την τρύπα...), τις βόλτες στο Σούνιο και στη λιακάδα, στα Καλύβια και στα κοψίδια, και θα κουκουλώνεσαι με την κουβέρτα πάνω από τ' αυτιά μέχρι να περάσουν οι γιορτές;
Κορίτσι μου, εγώ για το καλό σου σ' το λέω, ξεκόλλα. Κάνε ένα βηματάκι φέτος παραπέρα. Γι' αυτό γιορτάζουμε την Ανάσταση, εεε, τη γέννηση του θείου βρέφους ήθελα να πω, για να βρει μια ευκαιρία ο καθένας μας να πάει ένα βήμα πιο κοντά στη χαρά.
Απλά πράγματα, αλλά τα ίδια συζητάμε κάθε φορά τέτοιες μέρες και όλο τα ματάκια δακρύζουν και λέμε «γαμώτο, πώς την πάτησα έτσι;».
Παρις Ταβιτιάν
Μου άρεσε
Που το '14 αποδείχτηκε μια πολύ δημιουργική χρονιά.
Που μετακόμισα στο κέντρο και διευκόλυνα την καθημερινότητά μου.
Που συναναστρέφομαι δημιουργικούς κι εμπνευσμένους ανθρώπους.
Που διαβάζω περισσότερο.
Που οι δικοί μου είναι όλοι καλά.
Που ο χρόνος κλείνει και μόνο θετικά έχω να θυμάμαι.
Που κάθε εμπόδιο είναι, τελικά, για καλό.
Δεν μου άρεσε
Που η χώρα και η κοινωνία εξακολουθούν να βρίσκεται στην ίδια οριακή κατάσταση των τελευταίων χρόνων.
Eυθύμιος Σαββάκης
Μου άρεσε
Που είδα και γνώρισα πολλούς νέους ανθρώπους που αποφάσισαν, κόντρα σε όλους και σε όλα, να τολμήσουν όμορφα πράγματα. Επιχειρήσεις, start ups, καινοτόμες ιδέες και ατέλειωτες δημιουργικές σκέψεις που πολεμούν το «γκρίζο» της εποχής. Και θα κερδίσουν!
Δεν μου άρεσε
Που στη διάρκεια της χρονιάς αυξήθηκε η λίστα των φίλων μου που αποφάσισαν να μεταναστεύσουν, κυνηγώντας αλλού τα όνειρά τους. Έτσι, φέτος, περισσότερο από ποτέ, οι αγκαλιές αντικαταστάθηκαν από το Skype. Και δεν είναι ωραίο να αγκαλιάζεις οθόνες!
Ξένια Στασινοπούλου
Μου άρεσε
Το 2014 μου άρεσε γιατί η αλλεργία που με ταλαιπώρησε τοσο καιρό πέρασε. Η οικογένειά μου ηταν καλά και με στήριξε σε όλες τις δυσκολίες.
Δεν μου άρεσε
Η τόσο δυσάρεστη κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα και που ξυπνάμε-κοιμόμαστε με άγχος για τα χρέη.
Εύχομαι να βελτιωθούν όλα με το νέο έτος. Καλή χρονιά, με αγάπη και υγεία σε όλους!
Κώστας Μαντάς
Μου άρεσε
Ότι παρ' όλη την κρίση συνεχίζουν να ανοίγουν αξιόλογα μαγαζιά στο κέντρο, όπως το locale στο Μοναστηράκι.
Ότι η ομάδα της LIFO διανύει την πιο δημιουργική της χρονιά όσα χρόνια ανήκω σε αυτήν την οικογένεια.
Ότι θα είμαι Χριστούγεννα στη Θεσσαλονίκη.
Ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι.
Ότι είμαι σίγουρος πως το 2015 θα είναι ακόμα καλύτερη χρονιά (αισιόδοξος πάντα!).
Δεν μου άρεσε
Πολλά, πάρα πολλά, αλλά τα αγνοώ όλα... δεν τα βλέπω. Δεν θέλω άλλο, ευχαριστώ!
Βούλα Καραβαγγέλη
Μου άρεσε
Που είχα υγεία, χαρά, αγάπη και τους δικούς μου πλάι μου.
Που τελείωσε ο γιός μου τον στρατό.
Που τήρησα, κατά κάποιον τρόπο, ευλαβικά το πλάνο, άσκηση-διατροφή.
Που το καλοκαίρι έκανα σκηνοζωή, μετά από είκοσι χρόνια, και ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι ανά την Ελλάδα οδηγώντας μόνη.
Που η παρέα τριγυρνάει σε κάτι underground στέκια.
Το γεμάτο εκπλήξεις βιβλίο της Κάτιας Αντωνοπούλου, Νιχάο Κίνα, Σ' αγαπώ, αντίο. Μαγεία η ταξιδιωτική της εμπειρία, με αναφορές σε απομακρυσμένες περιοχές ήθη, έθιμα, ακόμα και σε υπάρχουσες μητριαρχικές κοινωνίες!
Η αγάπη και η πίστη όλων μας να συνεχίζουμε τον αγώνα μας και να είμαστε εδώ στη LIFΟ.
Δεν μου άρεσε
Που μπήκα στον πειρασμό να καπνίσω ξανά μετά από δύο χρόνια αποχής.
Οι άστεγοι πληθαίνουν και κοιμούνται στις σχάρες εξαερισμού του μετρό για ζεστασιά.
Παντού όλο και περισσότεροι ζητιάνοι, έχω ενοχές... γιατι έχω εισιτήριο και τρώω κουλούρι από τον Γρηγόρη στο Σύνταγμα...
Έμαθα ότι ακόμα και δημόσιες υπηρεσίες, για την κάλυψη αναγκών τους ζητούν φάρμακα (με σφραγίδα/υπογραφή παρακαλώ ) από κοινωνικά ιατρεία και οργανισμούς αλληλεγγύης πολιτών.
Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα πληρώνω τα σπασμένα της κρίσης και δεν αντέχω και δεν έχω να πληρώσω άλλο ΕΝΦΙΑ για τα 65 τετραγωνικά που έχω αγοράσει... και τα τέλη ενός αυτοκίνητου δεκαετίας που έχω. Απογοητευτικό...
Σπύρος Αποστολόπουλος
Μου άρεσε
Το 2014 έζησα αλλά και άκουσα τόσα κακά πραγματάκια, που ελπίζω να ισχύει ο νόμος περί δοκιμασίας των ανθρώπων στα δύσκολα. Έτσι, ελπίζω ότι μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε μόνο καλές ειδήσεις και στιγμές μέσα στο 2015.
Δεν μου άρεσε
Η υποκρισία αλλά και η επιφανειακή καλοσύνη που υπάρχει σε μεγάλο βαθμό γύρω μας και, απ' ό,τι φαίνεται, για μερικούς, τα κρίσιμα χρόνια που ζούμε στη χώρα μας, δεν επηρεάζουν διόλου την κακομοιριά τους.
Μάγδα Τζακώστα
Μου άρεσε
Ο αμφιλεγόμενος «Πρωταθλητής της Σβούρας», το uno, η άφθονη Παράγκα, το τέλειο πιτάκι και όλα τα μικρά αντίδοτα, που μόνο μικρά δεν ήταν τελικά.
Δεν μου άρεσε
Που ξαφνικά όλα έγιναν σοβαρά.
Σταυριάννα Χαραλαμποπούλου
Μου άρεσε
Σαββατόβραδο και να προσπαθείς να θυμηθείς όλα όσα έγιναν μέσα στη χρονιά που φεύγει. Μη σου τύχει. Ειδικά όταν μιλάμε για το 2014, μια χρονιά που μπήκε επιθετικά και φάνηκε από την αρχή της πως είχε στόχο να μου αλλάξει τη ζωή. Και το έκανε. Άλλαξε τα πάντα, δεν άφησε τομέα απείραχτο.
Ποια είναι η κοπέλα που καθόταν στο κρεβάτι μου πέρσι τέτοια περίοδο μη με ρωτήσεις, δεν την ξέρω. Άλλα μυαλά, άλλες επιρροές, άλλη ζωή. Σχολή, παρέες, καφέδες και χαλαρά, αυτή ήταν η καθημερινότητά της. Και ξαφνικά εμφανίστηκαν νέα «θέλω», νέες ανάγκες και μέσα σε λίγους μήνες μεγάλωσε κι έγινε... εγώ!
Τι μου άρεσε στο επιθετικό 2014;
Οι άνθρωποι που γνώρισα κι έγιναν μέντορες και πρότυπά μου.
Οι ευκαιρίες που εμφανίστηκαν στον δρόμο μου και, ευτυχώς, εκμεταλλεύτηκα.
Οι άνθρωποι που έμειναν δίπλα μου, όσο δύσκολο κι αν τους ήταν (ή τους το έκανα εγώ).
Ένα ταξίδι στη Σερβία για το φαντασμαγορικό Exit Festival (και η ατελείωτη βροχή του).
Εκείνοι οι τρελοί και υπέροχοι άνθρωποι που πίστεψαν σ' εμένα.
Όλες εκείνες οι φορές που βγήκα από την «comfort zone» μου και δοκίμασα τον εαυτό μου.
Όλα τα υστερικά γέλια, τα ξενύχτια, τα ταξίδια, οι μουσικές, τα όνειρα, οι συγκινήσεις, οι φιλίες που γεννήθηκαν, τα φιλιά...
Η επιστροφή του εθελοντισμού στη ζωή μου και η νέα μου οικογένεια.
Η μέρα που ξεκίνησα να κάνω τη δουλειά που αγαπώ και την αγάπησα ακόμα περισσότερο. Ήταν η μέρα που ένα μου όνειρο έγινε πραγματικότητα.
Η στήριξη που είχα απ' όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα.
Όλα αυτά τα νέα κεφάλαια που ξεκίνησαν κι έστρωσαν τον δρόμο για να ανοίξουν ακόμα περισσότερα.
Δεν μου άρεσε
Τίποτα. Όλα θέλω να τα θυμάμαι. Κάθε στιγμή του 2014 ήταν κομβική, γιατί με έφερε εδώ που είμαι σήμερα. Γιατί η κούραση μου έδειξε ότι όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, την ξεχνάς. Η αποτυχία με ώθησε να προσπαθήσω πιο σκληρά την επόμενη φορά. Από τους καυγάδες και τις λύπες έμειναν, τελικά, οι άνθρωποι που το ήθελαν πραγματικά. Και από τις απογοητεύσεις έμαθα πότε πρέπει να επιμένεις και πότε να υποχωρείς. Και ότι αυτή η υποχώρηση δεν είναι ήττα, είναι αυτοσυντήρηση και αυτοεκτίμηση.
Ήταν η πιο γεμάτη χρονιά που έχω ζήσει. Γεμάτη από εμπειρίες, συναισθήματα, ανθρώπους και στιγμές που θα θυμάμαι για πάντα. Είναι η χρονιά που έμαθα τον εαυτό μου. 2014, σε ευχαριστώ για όσα μου έμαθες.
2015, bring it on! I dare you!
Για τις ανάγκες του εορταστικού μας τεύχους ο Τέλης του Γιάννη Κουρούδη δέχτηκε επίθεση από τον Dreyk the Pirate και το Πνεύμα των Χριστουγέννων.
σχόλια