Θυμάμαι τον ενθουσιασμό αλλά και τη συστολή /
την αποφασιστικότητα και την αμηχανία /
πέρασαν πέντε ολόκληρα χρόνια από εκείνο το ζεστό Σάββατο του Σεπτεμβρίου που έξι-επτά άνθρωποι μαζευτήκαμε με σακούλες απορριμμάτων και πλαστικά γάντια μιας χρήσης για να μαζέψουμε σκουπιδάκια από την οδό Αρείου Πάγου, το ωραίο αυτό χωμάτινο μονοπάτι που συνδέει τον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου και την Πλάκα, ανάμεσα στον Ιερό Βράχο και την Αρχαία Αγορά /
αυτή ήταν η παρθενική δράση των atenistas και από εκείνη την ανομοιογενή παρέα εξακολουθεί, νομίζω, να δίνει το «παρών» μόνο ο Τάσος /
εγώ έφυγα νωρίς, στα μέσα της δεύτερης χρονιάς /
πολλοί άλλοι απομακρύνθηκαν με τον καιρό για ένα σωρό λόγους, σημασία έχει ότι σήμερα επιβιώνει ένας σταθερός, σημαντικός, επίμονος πυρήνας ανθρώπων που συνεχίζει να σχεδιάζει και να φέρνει σε πέρας δράσεις όπως η πιο πρόσφατη, του περασμένου Σαββάτου, όταν μέλη της ομάδας συγκέντρωναν στην οδό Κοραή είδη πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες που παραμένουν στις εγκαταστάσεις του Ελαιώνα /
για μένα, το πιο σπουδαίο απ' όλα είναι ότι οι atenistas συνεχίζουν να υπάρχουν /
έζησα από κοντά και τις δύο εικόνες, και τον ειλικρινή ενθουσιασμό όσων αγκάλιαζαν την απλή ιδέα της ομάδας (με λίγα λόγια: «βγες από το σπίτι, η πόλη σε χρειάζεται») και το αντίθετο φάσμα, μια καθόλου αμελητέα περιοχή από τον χλευασμό μέχρι την καθαρή εχθρότητα που, νομίζω, πάταγε σε πολιτικές ιδεοληψίες και στην κατάρριψη ενός ακόμα μύθου της Μεταπολίτευσης, ότι, δηλαδή, λόγο στην πόλη έχουν μόνο πολιτικές ομάδες με σαφές ιδεολογικό στίγμα /
από τη στιγμή που οι atenistas εμφανιζόντουσαν ενοχλητικά απολιτίκ και η κίνησή τους συναντούσε αναπάντεχα μεγάλη αποδοχή, η Αριστερά αντιμετώπισε με καχυποψία το φαινόμενο «atenistas», καθώς ένιωθε ότι αυτός ο χαρούμενος «όχλος» (τα εισαγωγικά δικά μου) που έτρεχε και μάζευε σκουπίδια, καθάριζε τοίχους και φύτευε δεντράκια σε παρατημένα οικόπεδα αποϊδεολογικοποιούσε επικίνδυνα τον αστικό ακτιβισμό /
η αμηχανία μεγάλωνε ακόμα περισσότερο όταν οι «ποπ» atenistas έδειχναν πρόθυμοι να μιμηθούν την αυθαιρεσία άλλων, πιο «συνειδητοποιημένων» πολιτικά ομάδων/
η δράση με τα χρωματιστά σκαλάκια της οδού Μαρασλή εκτόνωσε τη συσσωρευμένη ενόχληση, κάνοντας αριστερά μπλογκ και ιστότοπους να αναρωτιούνται αν υπάρχει «καλή» και «κακή» αυθαιρεσία /
ο θόρυβος που προκάλεσε η Μαρασλή έστρεψε σταδιακά τη δράση της ομάδας σε πιο «ασφαλείς» περιοχές, που, ωστόσο, είχαν μεγάλη επιτυχία, όπως οι πολύ καλά οργανωμένοι θεματικοί περίπατοι (OpenWalk), ανάμεσα σε πολλά άλλα /
το αστείο είναι ότι ένας βασικός λόγος που σταμάτησα να έχω επαφή με την ομάδα είναι πως δεν συμφωνούσα με τη συνειδητή απολίτικη στάση των atenistas (απλώς δεν το εννοούσα όπως το έλεγαν φίλοι, κυρίως από την Αριστερά) /
πίστευα ότι οι atenistas έπρεπε να μη φοβούνται τόσο την κριτική εξ αριστερών, να μη φοβούνται μην τους χαρακτηρίσουν «σπασίκλες» και «νοικοκυρούλες», να συνεχίζουν να κάνουν και δράσεις που μπορεί να ενοχλήσουν κάποιους (π.χ. τον πόλεμο κατά του ανεξέλεγκτου γκράφιτι), να συσπειρώσουν εκείνο το κομμάτι του κόσμου που έχει βαρεθεί την κούφια μεταπολιτευτική συνθηματολογία και να προχωρήσουν μπροστά, κάνοντας αναπόφευκτα και «εχθρούς» /
τρία χρόνια μετά, μάλλον έκανα λάθος /
η δική μου, πιο «συγκρουσιακή» λογική θα έχτιζε ένα ακόμα αχρείαστο «πεδίο μάχης», χωρίς κανένα αποτέλεσμα μάλλον /
ο «πασιφισμός» του Τάσου και των άλλων παιδιών αποδείχτηκε εκ των πραγμάτων πιο λειτουργικός και πολύ παραγωγικός /
πιθανότατα σε αυτά τα πέντε χρόνια έγιναν λάθη, αλλά από τον Σεπτέμβριο του 2015 οι ενοχλητικά απολιτίκ atenistas έσπειραν έναν σπόρο που θα βγάζει καρπούς, ακόμα κι αν αποφασίσουν αύριο να σταματήσουν.
