Αν από πέρσι το καλοκαίρι – και με την έκρηξη του Brexit- μοιάζει να στήνεται ένα περίεργο ακροδεξιό παζλ στην Ευρώπη των αντιθέσεων και την Αμερική των δραστικών αλλαγών (αμφότερων βουτηγμένων στην προσφυγική κρίση), ένα παζλ κομμάτια του οποίου υπήρξαν ο Νάιτζελ Φάρατζ, ο Μπόρις Τζόνσον, ο Ντόναλντ Τραμπ, η Φράουκι Πέτρι και άλλες απολύτως αμφιλεγόμενες φυσιογνωμίες, ακριβώς σ' αυτό το παζλ, ήδη από την Κυριακή, θα πρέπει να προστεθεί η περίπτωση του Λοράν Βοκέ.
Η περίπτωση του πρώην υπουργού του Νικολά Σαρκοζί που την περασμένη Κυριακή εξελέγη με 74,64% -κι από τον πρώτο γύρο- ηγέτης της γαλλικής Δεξιάς θεωρείται άκρως επικίνδυνη όχι μόνο λόγω των σκληροπυρηνικά μισάνθρωπων απόψεων, ούτε μόνο για τη ρητορική μίσους που εξαπολύει κατά καιρούς εναντίον μειονοτήτων, αλλά κυρίως λόγω του ελκυστικού πακέτου που έχει να σερβίρει στους θιασώτες της γαλλικής ακροδεξιάς που μετά την «πτώση» της Μαρίν Λεπέν ένιωθαν πολιτικά «ορφανοί» και πρακτικά αποπροσανατολισμένοι.
Οι γάλλοι κεντρώοι τον θεωρούν συγκεντρωτικό, βίαιο, σχεδόν αιμοσταγή, ο ίδιος ο Σαρκοζί τον είχε χαρακτηρίσει «απερίγραπτα φιλόδοξο» και οι πολιτικοί του εχθροί τον χαρακτηρίζουν πραγματικό «κτήνος» που δεν διστάζει μπροστά σε οποιοδήποτε εμπόδιο και δεν διαθέτει κανένα ηθικό φραγμό, όταν επίκειται εκλογική αναμέτρηση.
Το Politico τον αποκαλεί ευθέως «κακό παιδί» και τον θεωρεί ως τον Νο1 πολιτικό αντίπαλο και κίνδυνο που έχει να αντιμετωπίσει ο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος, όπως επισημαίνεται, σταματά την άνετη βόλτα του στην κεντρική πολιτική σκηνή της Γαλλίας από τη στιγμή της άνετης εκλογής του 42χρονου με τις λαμπρές σπουδές, τη γοητευτική φυσιογνωμία και το καθαρό πολιτικό μητρώο.
Για την ώρα, βέβαια, ο Βοκιέ θα πρέπει να συσπειρώσει το κόμμα του και αυτό δεν θα συμβεί απλώς κατηγορώντας τον Μακρόν ότι δεν κάνει δουλειά και ότι οι Γάλλοι αγαπούν και έχουν ανάγκη τη σκληρή δεξιά στη ζωή τους. Ο πρώην υπουργός Παιδείας κυβερνήσεων του Σαρκοζί, πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι κόπια του, όπως τον κατηγορούν και να εργαστεί σκληρά για να πείσει τη σκληρή βάση ότι έχει μέλλον στο Γαλλικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.
Ποιος είναι, όμως, ο «ευρωσκεπτικιστής» που οι πολιτικοί εχθροί αποκαλούν ευθέως «κτήνος» και «φονιά»; Γόνος οικογένειας βιομηχάνων, ήδη από τα 18 του, υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της «ευρωπαϊκής ομοσπονδιοποίησης». Σπούδασε Ιστορία στη Σορβόννη, πήρε πτυχίο από το Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Παρισιού, έκανε μεταπτυχιακό στο Δημόσιο Δίκαιο, και κατέληξε ακριβώς όπως και ο Μακρόν στην "ΕΝΑ", την Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης.
Στη γαλλική Δεξιά βρέθηκε χάρη στον μέντορα του, Ζακ Μπαρό. Όταν εκεινος θα άφηνε κενή την έδρα του το 2004 για να διοριστεί αντιπρόεδρος της Κομισιόν, θα τη διεκδικούσε και θα την κέρδιζε ο Βοκιέ σε ηλικία μόλις 29 ετών. Τρία χρόνια αργότερα θα γινόταν υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ.
Επί Σαρκοζί, ο Βοκιέ θα διατελέσει και υφυπουργός Απασχόλησης και στη συνέχεια υπουργός Παιδείας. Όταν τα ηνία της εξουσίας θα αναλάβει ο σοσιαλιστής Φρανσουά Ολάντ, το 2012, ο Βοκιέ θα ανακτήσει τη βουλευτική του έδρα, για να αναλάβει γενικός γραμματέας του κόμματος «UMP», και μετέπειτα των «Ρεπουμπλικανών» τον Δεκέμβριο του 2014. Θα διατελέσει πρώτος αντιπρόεδρος των Ρεπουμπλικανών τον Δεκέμβριο του 2015 και θα εκλεγεί πρόεδρος της Περιφέρειας Οβέρνης-Ρηνανίας-Αλπεων πέρσι τον Ιανουάριο του 2016.
Κατά τα λοιπά και με το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του 2019, σε επίπεδο εικόνας και οικοδόμησης προφίλ τα πάει μια χαρά. Το «αγόρι που λατρεύει τα κόκκινα παρκά» προσπαθεί –και σε ό,τι αφορά τα media- να είναι το αντίπαλο δέος του Μακρόν σε όλα.
Εναντίον της επιδοματικής πολιτικής, εναντίον του γάμου ομοφυλοφίλων, υπέρ της εξόδου της Γαλλίας από την Ζώνη Σένγκεν, εναντίον της μετανάστευσης, υπέρ των λαϊκίστικων θέσεων που δίνουν τίτλους στις εφημερίδες και ελπίδες για ανάκαμψη της γαλλικής οικονομίας, ο Βοκιέ δεν είναι παρά ο νέος, γάλλος εισηγητής σχεδόν ακραίων θέσεων που βρήκαν πρόσφορο έδαφος σε Ευρώπη και Αμερική με τις γνωστές συνέπειες.
Ασχέτως αν γι' αυτές του τις θέσεις είχε επικριθεί ακόμη κι από τον μέντορα –που πέθανε πριν από περίπου 4,5 χρόνια- ο Βοκιέ μοιάζει να δείχνει το καλό του προφίλ στις φωτογραφίες και το κακό του σε κάθε δημόσια δήλωση που θα μπορούσε να πείσει για τις γνήσιες συντηρητικές θέσεις του. Αντίπαλος του πρώην πρωθυπουργού Αλέν Ζιπέ, υπέρμαχος της θέσης ότι η συμπόρευση Δεξιάς και Κέντρου «θα ήταν τραγωδία» δεν έκανε πίσω ακόμη κι όταν αυτή η πεποίθηση του παραλίγο να του στοιχίσει την περιφέρεια Οβέρν-Ρον-Αλπ.
Οι γάλλοι κεντρώοι τον θεωρούν συγκεντρωτικό, βίαιο, σχεδόν αιμοσταγή, ο ίδιος ο Σαρκοζί τον είχε χαρακτηρίσει «απερίγραπτα φιλόδοξο» και οι πολιτικοί του εχθροί τον χαρακτηρίζουν πραγματικό «κτήνος» που δεν διστάζει μπροστά σε οποιοδήποτε εμπόδιο και δεν διαθέτει κανένα ηθικό φραγμό, όταν επίκειται εκλογική αναμέτρηση. Είναι άφιλος, αλλά ξέρει να κάνει συμμάχους είναι η κοινή παραδοχή όλων, η οποία καταλήγει στο ότι θα «κρεμάσει» τους μισούς και θα χάσει άλλους τόσους στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση.
Ωστόσο, κερδίζει, εξηγούν οι Γάλλοι πολιτικοί αναλυτές, γιατί δεν αλλάζει τις πολιτικές του θέσεις, εκφράζεται απλά και μιλά κατευθείαν στην καρδιά των συντηρητικών. Ακόμη και η ανιψιά της Μαρίν Λεπέν, Μαριόν, εκφράζεται με σεβασμό για τον 42χρονο, για τον οποίο μιλώντας στο ακροδεξιό περιοδικό "Valeurs Actuelles", τον χαρακτήρισε ως κάποιον που θα ήθελε στους κόλπους του το Εθνικό Μέτωπο.
Και φυσικά, υπάρχει το οικογενειακό (συντηρητικών προδιαγραφών) story που με θέρμη προωθεί ο ψαρομάλλης (νέος) αρχηγός της Δεξιάς στη Γαλλία, που θυμίζει λίγο... Μακρόν, αλλά στην εκδοχή που θα λάτρευε κάθε συντηρητικός.
Η σύζυγος του, Charlotte Deregancourt είναι ο μαθητικός του έρωτας από το λύκειο Louis-Le-Grand, κόρη με λαμπρές σπουδές και απολύτως συντηρητικές καταβολές. Και οι δύο κατάγονται από το Chambon-sur-Lignon και η ερωτική ιστορία τους που κατέληξε σε γάμο παρουσιάζεται στα media σχεδόν παραμυθένια. Μεγάλωσαν και ερωτεύθηκαν εκεί, σπούδασαν στα καλύτερα κολέγια, παντρεύτηκαν το 2001, απέκτησαν δύο παιδιά και κατοικούν στο χωριό Puy-En-Velay.
Το τελευταίο το αναφέρει συχνά στις συνεντεύξεις του ο Βοκιέ προκειμένου να τονώσει τους γάλλους της περιφέρειας και να κάνει σαφή την απόσταση του από τον αστό Μακρόν και τις πολιτικές διαδρομές του μακριά από την καθημερινή ζωή των Γάλλων. Βοηθά επίσης στο προσγειωμένο συντηρητικό προφίλ του επιμονή του στις «ιερές» Κυριακές, στην ήρεμη δύναμη της γυναίκας του στο σπίτι, στην προσήλωση του στις οικογενειακές αρχές.
«Τίποτα δεν θα ήμουν χωρίς αυτήν. Ήμουν ένα τίποτα όταν τη γνώρισα. Εκείνη ξέρει να μένει μακριά από την πολιτική, κρατώντας και δικά μου πόδια στη γη. Εγώ κρατάω το καροτσάκι στο σούπερ μάρκετ. Και εκείνη ξέρει τα πάντα για 'μένα, γνωρίζει τον πραγματικό Λοράν. Είναι γλυκιά, αλλά εξαιρετικά δυνατή. Επειδή απουσιάζω συχνά, προσπαθώ να την ευχαριστώ φτιάχνοντας μικρά δείπνα, κάνοντας τα ψώνια, στρώνοντας το τραπέζι, καθαρίζοντας και μαζεύοντας τα πάντα. Η οικογένειά μου είναι η προστασία μου», δήλωνε πρόσφατα στο "Paris Match", κάνοντας ένα άνοιγμα και στα γυναικεία κοινά.
Άλλωστε, όπως λένε, εχθροί και φίλοι, θα επιστρατεύσει τα πάντα: γνώσεις, πολιτικά τερτίπια, οικογένεια, προσωπικές ιστορίες, τα πάντα, όμως, προκειμένου να γίνει ο επόμενος Πρόεδρος της Γαλλίας.
σχόλια