Τι είδους μουσική μπορείς εύκολα να ψάξεις στην Αθήνα;
Η Αθήνα αποδεικνύει καθημερινά, χρόνια τώρα, πως έχει τα πάντα.
Πες μου τρία-τέσσερα δισκοπωλεία και τι θα βρω μεταχειρισμένο σε αυτά;
1) Plan 59 για ’60s και ’70s pop, beat, τζαζ και greek beat, 2) Mr.vinylios για τζαζ, 3) Ζαχαρίας για disco και τζαζ (ο Gilles Peterson σε μια εκπομπή του στο BBC Radio1 είχε πει πως το υπόγειο του Ζαχαρία είναι το πιο ενημερωμένο τζαζ δισκάδικο σε όλη την Ευρώπη!), 4) Strange attractor για kraut rock, avant garde και library και 5) Mικρός Eρωτικός για ελληνική δισκογραφία, από χιπ χοπ και ’60s-70s πoπ-ρoκ ως και ’80s punk.
Είναι αρκετοί οι συλλέκτες στην Αθήνα;
Δεν νομίζω πως οι συλλέκτες είναι πολλοί. Aς πούμε πως είναι ένα μπουκέτο, που σχεδόν όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Aγοράζεις κάτι και σε μια ώρα το μπουκέτο μαθαίνει για την αγορά σου. Tο ενθαρρυντικό είναι ο νέος κόσμος, οι νέες φάτσες που δειλά-δειλά χώνονται στα δισκάδικα, ανάμεσά μας, αγοράζοντας χαλαρά, αλλά συχνά κρύβοντας αυτή, την ίδια με τη δική μας, αγωνία στο βλέμμα τους.
Εσύ πόσους δίσκους έχεις;
Δεν τους μετράω ποτέ. Παρότι πιστεύωστην ποιότητα, μου αρέσει ο όγκος τους, το ομολογώ.
Ο πιο σπάνιος που έχεις;
Έχω αρκετούς σπάνιους από πολλές απόψεις, όπως επίσης και πολύ σπάνια 45άρια, που είναι μεγάλη μου αγάπη. Θα αναφέρω ένα πολύ σπάνιο lp, το «Χορεύοντας με τον Γεράσιμο Λαβράνο και την ορχήστρα του», το πρώτο και μοναδικό στο είδος του ελληνικό lounge, μπόσα-νόβα, beat, τζαζ lp.
Πόσο σε βοηθάει το digging στα κομμάτια που γράφεις;
Ψάχνεις κάτι στα τυφλά και σε οδηγεί σε μια ιδέα για τον σκελετό ενός νέου track. Πόσο μάλλον, αν το συγκεκριμένο δισκάκι που βρήκες δεν το ξέρουν πολλοί. Για σκέψου το… Όπως και να ‘χει, όταν dig-αρεις σωστά, αυτό από μόνο του σε προδιαθέτει να το sampleαρεις. Δεν καθαρίζω καν ψηφιακά το scratch στα samples. Μέσα στην πολλή φασαρία θ’ ακούσεις κάτι μαγικό που
θυμίζει χιλιάδες πράγματα απ’ το παρελθόν του καθενός.
σχόλια