Ποιο είναι το background σας;
Είμαι από αστική οικογένεια, οι γονείς μου δεν είχαν καμία σχέση με τα καλλιτεχνικά.
Δεν είχαν πρόβλημα που γίνατε ηθοποιός;
Όχι, δεν είχαν κανένα πρόβλημα.
Ηθοποιός γιατί γίνατε;
Από περιέργεια.
Ήταν αυτό που θέλατε να κάνετε;
Ναι. Πιστεύω ότι ήταν η μοίρα για μένα, αυτό όμως το κατάλαβα αργότερα. Στην αρχή πήγαινα στα τυφλά.
Πιστεύετε ότι είναι διαφορετικοί οι λόγοι που οδηγούν ένα σημερινό παιδί να γίνει ηθοποιός;
Πιστεύω ότι ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους. Πολλοί τους μαθαίνουν, όπως κι εγώ, αργότερα, δεν χρειάζεται να τους ξέρεις απ' την αρχή. Είναι κάτι άλλο μέσα σου που σε οδηγεί να ασχοληθείς σοβαρά με την τέχνη, κάτι βαθύ. Θέλω να πω ότι όλα όσα ονομάζονται «καλλιτεχνικά» δεν είναι Τέχνη. Μιλάω για την κυριολεκτική έννοια του όρου. Δεν ξέρω αν εννοείς τα παιδιά που κάνουν τηλεόραση, δεν μιλάω γι' αυτό.
Έχετε κάνει ελάχιστη τηλεόραση. Δεν σας ενδιαφέρει να ασχοληθείτε ή δεν σας κάνουν προτάσεις;
Έχω κάνει πολύ λίγη, πράγματι. Με ενδιέφερε ως προς το οικονομικό μέρος. Αν ρωτήσεις τους ανθρώπους που το κάνουν να σου απαντήσουν με το χέρι στην καρδιά, θα σου πουν ότι τους ενδιαφέρει κυρίως επειδή τους αποφέρει κάποια χρήματα. Εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις, που είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού και τις ξέρουμε όλοι.
Πώς γίνεται ένας ηθοποιός που παίζει μόνο στο θέατρο, εννοώ για περιορισμένο διάστημα, ακόμα και αν η επιτυχία είναι τεράστια, να ζει μόνο από αυτό; Πώς τα βγάζετε πέρα;
Είναι αυτονόητο ότι δεν βγάζεις τα λεφτά που δίνει η τηλεόραση. Μαθαίνεις να ζεις πιο λιτά, λέγοντας ότι είσαι πάρα πολύ τυχερός που κάνεις μια δουλειά που σου αρέσει, την κάνεις με τους δικούς σου όρους και γεμίζεις από αυτό. Θέλω να πω ότι έχει ένα αντίβαρο η έλλειψη χρημάτων, οπότε αντέχεται. Υπάρχουν πάρα πολλές φορές στη ζωή μου που θεωρώ ότι είμαι πολύ τυχερή που κάνω κάτι το οποίο δεν είναι μόνο επάγγελμα, αλλά μου λύνει απορίες για τη ζωή μου και τη ζωή γενικά, με μαθαίνει πράγματα, με βοηθάει. Ένας είναι ο λόγος που κάνω αυτήν τη δουλειά, αν θέλεις να σου πω ειλικρινά: επειδή με βοηθάει να μειώνω την απόσταση την εσωτερική από εμένα προς την ψυχή μου και επίσης από εμένα προς τους άλλους. Έρχομαι πιο κοντά στο κέντρο του εαυτού μου. Είναι μια πορεία υπαρξιακή που σε στηρίζει, ακόμα κι αν σου στερεί κάποια παραπάνω χρήματα. Εάν σ' ενδιαφέρει αυτό, κι εμένα αυτό μ' ενδιαφέρει. Σου είπα ότι έγινα ηθοποιός από περιέργεια κι ότι έχω απορίες.
Θεωρείτε ότι κατά κάποιον τρόπο είναι αδικημένα πλάσματα οι καλλιτέχνες;
Καθόλου.
Μήπως στον αγώνα του να γίνει καλύτερος άνθρωπος ο καλλιτέχνης...
Όχι καλύτερος άνθρωπος, αυτή είναι μια στενή ηθική έννοια, ούτε να τελειοποιηθεί, γιατί κι αυτό έχει πολλή έπαρση μέσα. Προσπαθώντας να γίνει πιο πλήρης ως άνθρωπος... Η τέχνη του τον βοηθάει σε αυτό.
Έστω. Δεν βάζει πίσω στην τέχνη του όλα αυτά που κερδίζει στον αγώνα του να γίνει πιο πλήρης; Αυτό εννοώ.
Όχι, τα βάζει και στη ζωή. Κι αυτό με ενδιαφέρει. Δεν ήμουν ποτέ μονομανής να έχω αυτή τη μονόδρομη σχέση. Ήθελα να μαθαίνω πράγματα για τη ζωή μέσα από αυτό που μπορώ να κάνω. Αυτό ήθελα. Να μαθαίνω και να ισορροπώ και μετά αυτό να γίνεται δημιουργικότητα. Κι είναι το πιο ωραίο πράγμα στον κόσμο. Υπάρχει μέσα μου το γονίδιο της δημιουργίας, και νομίζω ότι οι άνθρωποι που δεν το καταφέρνουν αυτό, να εξασκούν τη δημιουργικότητά τους, δεν μπορούν να είναι πλήρεις. Και μπορείς να το κάνεις με πολλούς τρόπους, είτε μεγαλώνοντας παιδιά είτε εξασκώντας μία τέχνη είτε φτιάχνοντας κήπους είτε οτιδήποτε. Νομίζω ότι είναι πολύ υγιής τρόπος να ζεις όντας δημιουργικός, σε όποιο πεδίο, είναι μέσα στη φύση μας.
Η τέχνη σε κάνει καλύτερο άνθρωπο;
Όχι απαραίτητα. Αν αυτό είναι που θέλεις, μπορεί να σε βοηθήσει. Δεν είναι όμως και απαραίτητο. Καθόλου.
Αισθάνεστε ότι σας εκτιμούν στον χώρο σας;
Δεν ξέρω, μάλλον. Μου αρέσει που κάποιοι με εκτιμούν γι' αυτό που είμαι. Γιατί στον χώρο μας υπάρχει πολλή ψευδαίσθηση. Κάποιοι νομίζουν ότι σε εκτιμούν για κάτι που νομίζουν ότι είσαι -που δεν είσαι-, άλλοι νιώθουν ένα δέος για ανθρώπους που ασχολούνται με τα καλλιτεχνικά και κάποιοι αναγνωρίζουν μέσα σε αυτά που κάνεις κάτι δικό σου και το εκτιμούν. Μου αρέσει αυτό, γιατί σε μερικές περιπτώσεις γίνεται μια πιο προσωπική επικοινωνία, πιο αληθινή. Πέρα από τη φιοριτούρα και τα φούμαρα που έχει ο χώρος.
Η γνώμη των άλλων σας ενδιαφέρει;
Όταν είσαι ηθοποιός είσαι πολύ εκτεθειμένος στη γνώμη των άλλων. Και όποιος λέει ότι δεν τον ενδιαφέρει, λέει ψέματα. Απλώς, μετά από χρόνια μαθαίνεις να μη σκλαβώνεσαι σε αυτό. Ο καλλιτέχνης και ο άνθρωπος που ασχολείται με την τέχνη οφείλει να είναι αυθαίρετος, να ακολουθεί μία πολύ προσωπική φωνή και να μη μετράει τη γνώμη των άλλων την ώρα που δημιουργεί κάτι. Εκεί υπάρχει μια αντίφαση που κανείς συνδιαλέγεται μαζί της όπως μπορεί. Αυτά ως προς την τέχνη. Στη ζωή πιστεύω ότι οι άλλοι είναι ο καθρέφτης μας, κι έχω εμπιστοσύνη σε αυτό, στο ότι μπορείς να μάθεις μέσα από τα μάτια των άλλων. Εξάλλου και ο ηθοποιός αυτό κάνει, δεν υπάρχει εικόνα όπως στο σινεμά, η εικόνα σου υπάρχει στα μάτια του θεατή.
Έχετε παίξει ποτέ σε κοινό που δεν ανταποκρίνεται;
Πολλές φορές συμβαίνει κι αυτό.
Και πώς είναι;
Παγωτικό. Αλλά και προκλητικό.
Σας έχει κάνει να αλλάξετε κάτι στον τρόπο που παίζετε;
Προσπαθώ να γίνω πιο θερμή, ώστε να σπάσω τον πάγο. Αυτή είναι η πρόκληση.
Τι είναι αυτό που κάνει μια ερμηνεία σπουδαία;
Σπουδαία ερμηνεία είναι αυτή που δεν σε κάνει να σκέφτεσαι «τι καλός ηθοποιός είναι αυτός», αλλά να λες, «για δες, ρε παιδί μου, τι είναι ο άνθρωπος». Δεν θεωρώ ότι όλη η ιστορία εξαντλείται στη δεξιοτεχνία. Μου αρέσει όταν ο άλλος είναι τόσο καλός που καταφέρνει να σβήνει ο ίδιος μέσα στον ρόλο του. Αν ψάξεις, θα καταλάβεις ότι υπάρχουν δύο εντελώς διαφορετικές κατηγορίες ηθοποιών. Η μία είναι η κατηγορία του «δοξάστε με» και η άλλη που μοιράζεται το δέος της ζωής μέσα από τους θεατές.
Το πιο μεγάλο σας όφελος από την ασχολία σας με το θέατρο ποιο είναι;
Αισθάνομαι ότι συμπληρώνω μέσα από αυτήν κάποια κενά αποριών που έχω ως άνθρωπος. Δικών μου αποριών. Και επίσης, όταν πετυχαίνει αυτό, έστω και για μια στιγμή, έχεις τη βεβαιότητα -που μπορεί να είναι και ψευδαίσθηση, δεν ξέρω- ότι κάτι μοιράζεσαι με τους άλλους από κάτω, μια συγκίνησή σου για τη ζωή. Για μια στιγμούλα σου δίνει χαρά.
Τι άλλο σας δίνει χαρά;
Καμιά φορά αισθάνομαι ότι βρίσκομαι μπροστά σε ένα άδειο πράγμα, που όμως θα γεννήσει μια καινούργια αρχή. Θα σου δώσει μια νέα φόρα. Κάτι τέτοιες στιγμές μου δίνουν μεγάλη χαρά, μου δίνουν ζωντάνια, ενέργεια. Όταν προηγείται μια καταστροφή μετά έρχεται η ανανέωση. Έτσι γίνεται.
Η Αλίκη είναι έργο που μισώ, το επιχειρώ από μικρός, αλλά δεν κατάφερα ποτέ να διαβάσω το βιβλίο.
Είναι τρομακτικό. Δεν είναι ένα βιβλίο για παιδιά, είναι ένα παραλήρημα, αλλά από τα μάτια του παιδιού και είναι πολύ τρομακτικό. Δεν έχει όρια στη φαντασία. Πιστεύω ότι είναι ένα βιβλίο που μιλάει για τον εσωτερικό κόσμο του παιδιού, για τον άναρχο κόσμο του παιδιού που έχει την απόλυτη ελευθερία.
Τι αναζητάει η Αλίκη;
Την ελευθερία μέσα από το ασυνείδητο και τη φαντασία.
Πίνει ένα απαγορευμένο ποτό για να δει τον κόσμο όπως αυτή θέλει.
Το έχει αυτό το παιδί στον κόσμο του, να τα βλέπει όπως θέλει, ίσως γι' αυτό χρειάζεται και όρια. Για να αισθάνεται ασφάλεια, ότι ο εξωτερικός κόσμος έχει κάποιες σταθερές. Ο εσωτερικός του κόσμος είναι τρελά ελεύθερος και συνεχώς μεταβάλλεται μεγαλώνοντας. Είναι πάρα πολύ ζωντανός και ο Κάρολ το κατάλαβε αυτό. Όταν ήμουν μικρή αισθανόμουν ότι τα χρειαζόμουν τα όρια. Ήταν τόσο εσωτερικά παραληρηματικός και άναρχος ο εσωτερικός μου κόσμος...
Έχετε κάτι ανάλογο με το ποτό της Αλίκης που να σας κάνει να βλέπετε τον κόσμο με διαφορετικά μάτια;
Οι φίλοι μου μού έλεγαν από μικρή ότι δεν χρειάζεται να πίνεις, γιατί όταν ήσουν μωρό είχες πέσει μέσα στο ποτό! Πολύ συχνά αισθάνομαι ότι τον κόσμο τον βλέπω με το ένα μάτι προσηλωμένο σε αυτά που γίνονται και με το άλλο μάτι να κοιτάει με έναν δικό του τρόπο. Πολύ συχνά νιώθω το συναίσθημα -αυτό που υπάρχει και μέσα στο έργο της Άντζελας- ότι είμαι μικρή σε έναν κόσμο μεγάλων, όπου δεν τους ξέρω ακριβώς τους κανόνες, αλλά κάνω σαν να τους ξέρω. Λίγο κλέβω εκεί. Στην πραγματικότητα δεν τους πολυξέρω. Νιώθω πολύ συχνά ότι όπου να 'ναι θα το ανακαλύψουν.
Δεν νιώθετε ότι έχει αλλάξει -έτσι κι αλλιώς- ο τρόπος που βλέπουν τα πράγματα τα σημερινά παιδιά;
Αυτό το σκεφτόμουν χθες. Όλα αυτά δεν μου αρέσει να τα σκέφτομαι από την πλευρά των μεγάλων. Ακούω κάτι που έχει αρχίσει και μου τη δίνει πάρα πολύ: όλοι όσοι αρχίζουν να μεγαλώνουν λένε ότι τα πράγματα αλλάζουν. Έ, δεν θα άλλαζαν τα πράγματα; Τα πράγματα αλλάζουν και έχουν τους δικούς του όρους που εσύ οφείλεις να τους δεχτείς. Δεν μπορεί να λες ότι παλιότερα ήταν καλύτερα τα πράγματα, το θεωρώ πολύ γκρίνια.
Χθες είδα να πεθαίνει ξαφνικά ένας άνθρωπος μπροστά στα μάτια μου και ο μόνος που παρέμεινε ατάραχος ήταν ο ένας πιτσιρικάς που έτυχε να βρίσκεται εκεί.
Και ποιος σου είπε όμως πως η έκρηξη δεν γινόταν μέσα του και εσύ δεν το έβλεπες;
Ίσως. Η θέα όμως ενός παιδιού που παρακολουθούσε ατάραχο έναν άνθρωπο να πεθαίνει με σόκαρε περισσότερο από τον θάνατο. Δεν γίνεται να μένεις ατάραχος μπροστά στον θάνατο.
Και η παλιότερη εξωστρέφεια όμως ήταν αληθινή; Το ποσοστό αναισθησίας ή ευαισθησίας που κουβαλάει ένας άνθρωπος βρίσκεται μέσα στην ανθρώπινη φύση. Το μόνο που βλέπω είναι μεγάλες αντιφάσεις τις οποίες τις γεννάει το παράλογο της κοινωνικής συνθήκης, όπως το ζούμε. Στους μικρούς βλέπω ότι έχουν μεγαλύτερη εξωτερική απάθεια φαινομενικά, αλλά ξαφνικά αυτό ξεσπάει και τα καίνε όλα, όπως έγινε πέρσι. Έχουν μεγαλύτερες αντιφάσεις. Τα ξεσπάσματα είναι πιο βίαια επειδή είναι πιο μεγάλη η απάθεια. Δεν ξέρεις τι κρύβει μέσα της η ψυχή κάθε ατόμου. Ξέρεις, πολλές φορές, στις πιο τραγικές στιγμές, με πιάνει νευρικό γέλιο. Είναι μια αντίδραση.
Έχετε αισθανθεί τον φόβο της «κρίσης»;
Φόβο όχι, την επίγνωση ναι. Δεν φοβάμαι για έναν πολύ απλό λόγο: όταν είναι κάτι τόσο γενικό λέω μέσα μου ότι θα κάνω ό,τι κι όλοι οι άνθρωποι. Θεωρώ ότι μοιράζομαι μία κοινή μοίρα. Απλώς οι άνθρωποι είναι αδύναμοι. Για να γίνει το «θα» πραγματικότητα θέλει κουπί και δεν είναι όλοι οι άνθρωποι διατεθειμένοι να το κάνουν, μέσα τους και έξω τους.
Ποια είναι η πιο μεγάλη πολυτέλεια που επιτρέπετε στον εαυτό σας;
Επειδή είμαι αναρχικός άνθρωπος κατά βάθος, το να τεμπελιάζω, το να κάθομαι και να χαζεύω. Αλλά αυτό το θεωρώ πολυτέλεια επειδή είμαι αναρχική, αυτό το κάνει πολυτέλεια κατά βάθος.
Ποια είναι η χειρότερη είδηση που ακούσατε τελευταία;
Το πλιάτσικο μετά τον σεισμό στην Αϊτή. Με σόκαρε που μέσα σε όλη αυτή την καταστροφή υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν πλιάτσικο. Είναι χειρότερο κι από τον σεισμό.
Υπάρχει κάποιος που σας έχει αλλάξει τη ζωή;
Ναι.
Θα μου πείτε ποιος;
Όχι.
σχόλια