Όταν συστήνεσαι στις συνεντεύξεις, συνήθως αναφέρεις την ιδιότητά σου και τις επιρροές σου. Ας πω, λοιπόν, ότι γράφω τραγούδια και πιθανολογώ ότι μ' επηρεάζει οτιδήποτε: από ένα τυχαίο πεζοδρόμιο μέχρι τις ανεπαίσθητες κινήσεις στο βλέμμα των ανθρώπων.
Ο πρώτος μου δίσκος είχε τίτλο «ΩΕΜ και η λαίμαργη αγάπη, οι υποθέσεις του πέμπτου κόσμου». Τα περισσότερα κομμάτια τα έγραψα το 2002, σε μια εποχή που δεν υπήρχαν τόσες διέξοδοι όσες σήμερα κι είχα φρικάρει με την περιρρέουσα κοινωνική δυσωδία. Έτσι, τα τραγούδια μου ήταν ένα σήμα Μορς προς εκείνους που ήθελαν να κρατηθούν ζωντανοί κι ένιωθαν την ίδια ασφυξία, βλέποντας τους συνομηλίκους τους να πνίγονται μέσα σε άβολα κοστούμια και λογιστικές συζητήσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί σημερινοί 25άρηδες έχουν αγαπήσει τον δίσκο. Βλέπουν κι αυτοί ό,τι έβλεπα κι εγώ τότε κι αναζητούν τρόπους για να συνεχίσουν να αναπνέουν φυσιολογικά.
Είχα βαθιά πίστη ότι αυτές οι σκέψεις αφορούσαν περισσότερους ανθρώπους κι έτσι, μετά πολλών εμποδίων, κατάφερα να ηχογραφήσω τα κομμάτια πριν από 5 χρόνια, στο σπίτι μου. Κυκλοφόρησε πέρσι, με ένα μικρό βιβλίο που περιείχε δικά μου σκίτσα, προσχέδια στίχων και χειρόγραφα κείμενα. Καμία εταιρεία δεν θα μπορούσε να καλύψει το κόστος αυτής της χειροποίητης συσκευασίας. Έτσι, προτίμησα να βγει σε περιορισμένα αντίτυπα, σαν ένα προσωπικό δώρο.
Τα τραγούδια μου είναι μια πορεία πίσω από αυτό που κρύβουν οι λέξεις, σαν να ψάχνω μέσα μου τον κοινό μας εαυτό. Εξάλλου, η σύγκλιση δεν θα έρθει ποτέ μέσα από επιδερμικές ιδεολογίες που συνιστούν οι συνήθεις φράσεις, δομές κι ενορχηστρώσεις, αλλά μέσα από μια δύσκολη βουτιά μέσα μας. Εκεί υπάρχουμε όλοι μαζί, πίσω από τις διαφορές μας.
Βέβαια, η τέχνη δεν μας κάνει αυτομάτως καλύτερους. Είναι απλώς η αφορμή να έρθουμε πιο κοντά. Από εκεί και πέρα, το πώς εξελίσσονται οι σχέσεις επαφίεται στην αντίληψη του καθενός. Τη μεγάλη αλλαγή γύρω μας δεν θα τη φέρει καμία ομάδα ή κίνημα, αλλά οι καθημερινές πράξεις κι επιλογές αξιοπρεπών ανθρώπων ως μονάδων.
Το κύριο χαρακτηριστικό της περασμένης δεκαετίας ήταν η ευκολότερη πρόσβαση στα εκφραστικά μέσα, ένεκα τεχνολογικής ανάπτυξης. Αυτό έφερε, μαζί με πολλά καλά, ένα πολύ μεγάλο κακό: άλλαξαν οι ρυθμοί της επεξεργασίας της πληροφορίας, με αποτέλεσμα να έχουμε γεμίσει με εκκωφαντικά απορρίμματα. Η σαχλαμάρα που κάποτε δεν θα έμπαινες καν στον κόπο να κοινοποιήσεις πλέον καταλαμβάνει μεγάλο τμήμα της αυτονόητης προβολής μας. Δεν αναφέρομαι τόσο στα κοινωνικά δίκτυα (που κι εκεί ισχύουν αυτά) όσο στην τέχνη. Βέβαια, αυτοί που σε κάθε εποχή επιβιώνουν είναι εκείνοι που παίρνουν στα σοβαρά αυτό που κάνουν - κι όχι τον εαυτό τους. Όσον αφορά αυτούς που πράττουν το ανάποδο, αργά ή γρήγορα τους τα τρώνε οι ψυχαναλυτές κι οι γιατροί. Σε κάθε περίπτωση, η διαρκής προβολή του ατόμου εις βάρος των πράξεών του με απωθεί. Γι' αυτό επέλεξα να δημοσιοποιώ τις μουσικές μου όχι με το επώνυμό μου αλλά με το όνομα «Κτίρια τη Νύχτα» (που δεν είναι προσωποκεντρικό). Πολλοί, μάλιστα, νομίζουν ότι πρόκειται για συγκρότημα. Έτσι, μέχρι στιγμής, κοιμάμαι και ξυπνάω ήρεμος, χωρίς να με απασχολούν τέτοια εγωπαθή μικροζητήματα.
Τα τραγούδια του νέου μου δίσκου γράφτηκαν μετά τα 30 μου. Φυσικά, ο χρόνος δεν δωρίζει κοινές εμπειρίες σε όλους, αλλά θεωρώ ότι οι κοινωνικές συνθήκες ενδεχομένως προσδίδουν κάποια κοινά στοιχεία σε κάθε περίοδο - που ο καθένας, βέβαια, τα διαχειρίζεται όπως πιστεύει. Έτσι, νομίζω ότι το χαρακτηριστικό των 35άρηδων είναι ότι εξακολουθούμε να είμαστε νέοι, άλλα σιγά σιγά νιώθουμε ότι δεν θα είμαστε για πάντα. Όταν είσαι 20, δεν σου πολυπερνάνε απ' τον νου αυτά, έχεις την ψευδαίσθηση της παντοτινής νεότητας. Ενώ τώρα, έστω υποσυνείδητα, φέρουμε τη γνώση του φθαρτού. Αυτό -στην ιδανική περίπτωση- λειτουργεί ως ώθηση για να γεύεσαι την κάθε μέρα ως δώρο και να απολαμβάνεις την ανάσα σου. Αξιολογείς αλλιώς τα στοιχεία της καθημερινότητας. Αυτός είναι ο διαρκής αγώνας που χρειάζεται για να ζεις όμορφα, να μην αποπροσανατολίζεσαι από μικρότητες.
Έτσι, αν το «ΩΕΜ» ήταν δίσκος ενδοσκόπησης κι ανασυγκρότησης δυνάμεων, ο νέος είναι περισσότερο φωτεινός κι έντονος, σαν μια συνειδητή ερωτική πράξη. Ήθελα τα νέα τραγούδια να βγάζουν μια ανθρωπίλα, να νιώθεις σε αυτά το δέρμα του άλλου. Ο δίσκος θα έχει τίτλο «Σημειώσεις άλυτων θεμάτων».
Αυτά που γράφω είναι κατά βάση ποπ τραγούδια. Δεν τα προορίζω για δοκιμιακή μελέτη, αλλά για να ερεθίσουν τις αισθήσεις και να δονήσουν το σώμα για όσο αυτά διαρκούν. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, βέβαια, όποιος θέλει μπορεί να διακρίνει τα προαναφερθέντα ζητήματα, τα οποία, κατά μία έννοια, συνοψίζονται στο εξής: το να είσαι ερωτευμένος και κατ' ουσίαν ευτυχής είναι η μεγαλύτερη επαναστατική πράξη στην εποχή μας. Αυτό σου δίνει τη διαύγεια για να ξεφορτώνεσαι καθετί ασήμαντο, όσο περνάνε τα χρόνια. Σήμερα αυτό το έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ.
σχόλια