Λένε ότι o ηθοποιός είναι η φωνή, η εκφορά του λόγου του, η προφορά του, η μη λεκτική αφήγηση του ρόλου του κι όσα αφήνει πίσω του, όταν δεν χρειάζεται να μιλήσει. Ο Μάρλον Μπράντο, που φεύγει από τη ζωή σαν σήμερα το 2004, παρά τις αμέτρητες επιτυχίες του, τα εμβληματικά κινηματογραφικά καρέ, τις αιτίες που τον έχρισαν ως την απόλυτη αρσενική μορφή του παγκόσμιου κινηματογράφου, έχει "γράψει" στο συλλογικό ασυνείδητο ως "Νονός": ως Βίτο Κορλεόνε, ως τραγικός αρχηγός μίας εγκληματικής φαμίλιας, που επαναπροσδιόρισε την έννοια των οικογενειακών δεσμών, αλλά και των παρακλαδιών του καπιταλισμού σε κοινωνίες κλειστού κώδικα και ανοιχτής δράσης.
Όμως, ο Μπράντο, δεν ήταν μόνο ο "Νονός". Από το "Λεωφορείον ο Πόθος" μέχρι το "Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι" και από το "Αποκάλυψη Τώρα" μέχρι το "Σαγιονάρα" ήταν ο ηθοποιός που έχτισε από την αρχή την ανδρική φιγούρα στον κινηματογράφο με τα ίδια υλικά από τα οποία, χτίζονται οι δυνατές ερμηνείες και οι αξεπέραστοι ηθοποιοί: φωνή, εκφορά, προφορά και ερμηνεία που είναι το ίδιο ισχυρή, ακόμη κι αν πρέπει να υπηρετηθεί μόνο με βλέμματα, κάποτε και σιωπές.
Αυτές είναι οι 10 πιο δυνατές στιγμές του στην ιστορία του κινηματογράφου, ιστορία της οποίας ο Μπράντο έγραψε πολλά κεφάλαια. Τόσο επιτυχημένα, που όποτε επιχειρήθηκε remake ή θεατρική μεταφορά, η σύγκριση ήταν μοιραία και το αποτέλεσμα εξευτελιστικό, για όποιον έμπαινε στη διαδικασία να αναμετρηθεί με την πρωτότυπη ερμηνεία.
σχόλια