Δελφοί. Καρτ ποστάλ Delcampe.
Ο 'Αγγελος Σικελιανός. Βλ. 'Εθνος.
Βλ. Wikipedia, ebooks4greeks, lefkadaslowguide.
Ο 'Αγγελος Σικελιανός με την Eva Palmer, την πρώτη του γυναίκα. Βλ. full-time, nikiana, stavrochoros, ikarosbooks.
ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ: ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΥΑ ΠΑΛΜΕΡ
«Λατρεμένη Εύα! Ζωή μου!»
Οι παθιασμένες επιστολές του ποιητή Αγγελου Σικελιανού στην Αμερικανίδα που στάθηκε δίπλα του ως σύζυγος και φύλακας άγγελός του.
[Δημήτρης Χουλιαράκης, Το ΒΗΜΑ, 06/07/2008]
«Τον πρωτοείδα σε μια μεγάλη αυλή μακριά από την Αθήνα. Ο Αγγελος έφθασε από το βαπόρι στον Κοπανά, πεζός. Στάθηκε στην αυλή, λεπτός, ξανθός, χλωμός στον ήλιο του Αυγούστου. Επειτα, στη μεγάλη κάμαρα ζήτησε νερό, ένα μικρό καφέ, και μέλι, και όλες τις μέρες εκεί δεν έτρωγε τίποτε άλλο. Αυτό το βράδυ μίλησε πολλή ώρα, κ' εγώ, και τούτη είναι η υπερηφάνεια μου, (και ήτανε πριν γράψει τον Αλαφροΐσκιωτο) ότι εγώ, ξένη που ήμουνα, τον αναγνώρισα αυτό το βράδυ όπως τον γνωρίζω σήμερα - και δε σάλεψα ποτέ από τη βεβαιότητα ότι άκουα προφητικά λόγια, και για την Ελλάδα, και για τον κόσμο ολόκληρο...». Λέξεις της εύπορης Αμερικανίδας Εύας Πάλμερ (1874-1952) για τη γνωριμία της με τον μετέπειτα σύζυγό της Αγγελο Σικελιανό (1884-1951), η οποία έγινε κατακαλόκαιρο του 1906 στο ιδιόρρυθμο οίκημα που είχε χτίσει η σπουδαία χορεύτρια Ισιδώρα Ντάνκαν στον Κοπανά (σημερινό Βύρωνα). Η Εύα βρέθηκε αιφνίδια από τη βουή της κοσμοπολίτικης ζωής της Νέας Υόρκης σε μια άλλη, υπερβατική διάσταση. Και με τα εφόδια της βαθιάς καλλιέργειας, της πολύπλευρης παιδείας και της αυθεντικής πνευματικότητας διέκρινε στη μορφή του μεγάλου έλληνα ποιητή τον άντρα στον οποίο θα μπορούσε να αφιερώσει όλη τη ζέση και την παραφορά της γυναικείας καρδιάς της.
Σύμφωνα με τα λόγια του Μάρκου Αυγέρη, ο ποιητής, ευνοημένος από τη μοίρα να συναντήσει μια εξαιρετική γυναίκα, που έγινε η σύζυγός του κι ο φύλακας άγγελος των ημερών του, έζησε μέσα σ' ακύμαντη ευτυχία και κατόρθωσε να διατηρήσει την άλυπη ψυχή του και να αναδείξει όλα τα πνευματικά δώρα, που η φύση πλουσιοπάροχα του είχε χαρισμένα. Η Εύα Σικελιανού πρόσφερε κι άλλες υπηρεσίες στον τόπο, μα μια από τις σπουδαιότερες είναι που με την αφοσίωση και τη στοργή της βοήθησε έναν μεγάλο ποιητή ν' αναπτύξει το τάλαντό του, μέσα στις πιο ευνοϊκές συνθήκες. Η σωζόμενη αλληλογραφία του Αγγελου με την Εύα, σχεδόν στο σύνολό της σε γαλλική γλώσσα - που στα χέρια του Μπουρναζάκη ευτύχησε να βρει έναν εξαίρετο επιμελητή -, καλύπτει κυρίως το χρονικό διάστημα 1928-1951 και αποτελεί μια πρώτης τάξεως μαρτυρία για τους σταθμούς της ζωής που μοιράστηκαν: την αναβίωση των Δελφικών Εορτών που τα υπέρογκα έξοδά τους τούς γονάτισαν οικονομικά, τα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια μετά τον αναγκαστικό χωρισμό του Πολέμου, τη λυτρωτική συναισθηματική διέξοδο που του πρόσφερε ο δεσμός του με την Αννα Καραμάνη, τη σπαρακτική πάλη του ποιητή με τον θάνατο και τα λίγα φωτεινά διαλείμματα των τελευταίων χρόνων (ένα ταξίδι στην Ελβετία το 1947, μια σειρά ομιλιών του το 1949 κ.ά.) Εκείνο πάντως που κάνει βαθιά εντύπωση είναι η αγάπη που τρέφει για τη γυναίκα του, παρά τις συχνά αντίξοες συνθήκες του κοινού τους βίου και τις ασυνεννοησίες ή σποραδικές απομακρύνσεις τους. «Ιβάκι» συνηθίζει να την προσφωνεί στις επιστολές του '30, για να περάσει προς τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο «Εύα Ζωή» και «Λατρεμένη». Να λίγες χαρακτηριστικές λέξεις από την πρώτη εκείνη περίοδο, που της ταχυδρομεί: «Ιβάκι! Ο Αγγελού είναι συγκινημένος κι ευτυχής για τα θεία λόγια που του έστειλε το Ιβάκι. Ο Αγγελού θα εργαστεί, έχοντας μέσα στην ψυχή του την πνοή που του έφεραν»· «Ο Αγγελού στέλνει ένα πολύ φωτεινό καλημέρα στο Ιβάκι. Ο Αγγελού βρίσκεται σε μια κορυφή και κοιτάζει γύρω του έτοιμος να πετάξει»· «Ζωή Ιβάκι! Η ψυχή του Αγγελού πιστεύει άδολα, στην καρδιά του, στο Ιβάκι! Τίποτε δεν την κάνει να γυρίσει προς τα πίσω και η ψυχή του αισθάνεται αρκετά δυνατή για να τραβήξει προς το Φως ό,τι ρίχνει τους άλλους στο σκοτάδι. Ο Αγγελού πιστεύει άδολα, στην καρδιά του, στο Ιβάκι! Ο Αγγελού έχει ατράνταχτη πίστη στην ψυχή του Ιβάκι».
Η αλληλογραφία Σικελιανού και Εύας θα διακοπεί από το 1941 ως το 1945. Είναι η εποχή που ο ποιητής έχει επιβληθεί στη συνείδηση των ομοτέχνων του αλλά και όλης της ελληνικής κοινωνίας ως κορυφαία προσωπικότητα των γραμμάτων, που ήρθε στο επίκεντρο της πνευματικής ζωής του τόπου, έτοιμος να επωμισθεί ευθύνες οι οποίες υπερβαίνουν το πεδίο της λογοτεχνίας. Εμψυχώνει με κάθε τρόπο το αντιφασιστικό φρόνημα των Ελλήνων, κάτι που κάνει άλλωστε και η Εύα από τις ΗΠΑ όπου βρίσκεται. Εκείνη συμμετέχει δραστήρια στην «Ελληνική Πολεμική Περίθαλψη», συνεχίζει να γράφει την αυτοβιογραφία της και εκδηλώνεται ανοιχτά υπέρ του ΕΑΜ, κάτι που θα της εξασφαλίσει μια θέση στις μαύρες λίστες των αντιφρονούντων Αμερικανών, με σοβαρότατες συνέπειες για την προσωπική της πορεία και ζωή. Οταν μετά το τέλος του πολέμου αποκατασταθεί η επικοινωνία τους, η Ελλάδα έχει ήδη βυθιστεί στο χάος του Εμφυλίου. Η μισαλλοδοξία θριαμβεύει, οι ραδιουργίες δημιουργούν μιαν αποπνικτική ατμόσφαιρα. Ο Σικελιανός είναι συντετριμμένος από όλα αυτά, δεν παύει όμως να προσδοκά μια ελπιδοφόρα ζωή που θα αναδυθεί από τα συντρίμμια του μεταπολεμικού κόσμου. Η υποψηφιότητά του για το Βραβείο Νομπέλ έρχεται στο προσκήνιο, αλλά οι κύκλοι των Αθηνών δεν διάκεινται ευμενώς προς έναν όχι ιδιαίτερα «εθνικόφρονα» συγγραφέα και σαμποτάρουν την προσπάθεια. Γράφει στην Εύα την άνοιξη του 1946 ότι τη χρειάζεται: «Κι έπειτα σκέψου, λατρεμένη, μήπως θα ήθελες να έρθεις στην Ελλάδα και, κυρίως, μήπως αυτό σού έκανε καλό. Οσο για μένα έχω τη δύναμη να αντισταθώ σε όλο τον κόσμο, όταν έχω εσένα κοντά μου, και τη συνείδησή μου απολύτως καθαρή, όπως και είναι. Απάντησέ μου επ' αυτού. Για μένα η πίστη μου παραμένει όπως πάντα ακλόνητη και το αίτημα της Δημιουργίας εξίσου δυνατό όσο ποτέ. Θεϊκά δικός σου, Αγγελος». Οι ελληνικές αρχές όμως θεωρούν την Εύα Πάλμερ Σικελιανού ανεπιθύμητη. Υστερα από μια οδύσσεια ενεργειών θα κατορθώσει να επισκεφθεί την Ελλάδα μόλις τον Απρίλιο του 1952, δέκα ολόκληρους μήνες αφότου ο Αγγελος θα έχει κλείσει για πάντα τα μάτια - λίγο καιρό μετά, τον Ιούλιο, θα τον ακολουθήσει στον τάφο.
Τα πρώτα σημάδια της αρρώστιας του φάνηκαν ήδη μετά τη λήξη του πολέμου. Της γράφει διεξοδικά στις 15 Ιουλίου 1946 για την κατάσταση της υγείας του, αφήνοντας να διαφανεί το μεγαλείο της ψυχής ενός ανθρώπου που «έδωκε στους ανθρώπους περισσότερα απ' όσα μπορούσαν να δεχτούν και ζήτησε από τους ανθρώπους περισσότερα απ' όσα μπορούσαν να δώσουν»: «Η υπερκόπωση που πέρασα κατά τη διάρκεια της Κατοχής ήταν τεράστια. Διαισθανόμουν ότι ένας κίνδυνος με απειλούσε στο σώμα, αλλά δεν μου επιτρεπόταν να περιορίσω τη χρήση των δυνάμεών μου. Αυτό μού επέβαλαν τα ίδια τα πράγματα. Βοήθησα πλήθος κόσμο, έσωσα ζωές. Δοκίμασα εκείνο τον καιρό τη βαθύτερη, τη σπαρακτικότερη, αλλά και μαζί την πιο γλυκιά από τις ανθρώπινες εμπειρίες. Οφείλω σε κείνη την περίοδο τον καλύτερό μου εαυτό. Ωστόσο, σήμανε η ώρα της φυσικής συνέπειας. Ενα βράδυ, στην πλατεία Συντάγματος έπεσα άπνοος μπροστά σε κάποιο καφενείο. Η Αννα ήταν μαζί μου. Με έφεραν με ταξί στο σπίτι. Ενα γάγγλιο, στο κάτω μέρος της παρεγκεφαλίδας, το οποίο συνδέεται με τα νεύρα της αριστερής πλευράς (χέρι, στήθος, κοιλιά και, κυρίως, πόδι) υπέστη κάποια μικρή αιμάτωση. Οι φροντίδες που μου παρείχαν ήταν μεγάλες. Από τότε πέρασα περιόδους βελτίωσης και, απότομα, χωρίς φανερήν αιτία επιδείνωσης. Αυτά τον περασμένο μήνα. Ημουν αρκετά καλύτερα, όταν ξέσπασε μια κρίση και γι' αυτό το λόγο σού έστειλα το τηλεγράφημα που γνωρίζεις. Τα χρήματα που μου έστειλες με έσωσαν και συνεχίζουν να με σώζουν ακόμα τώρα που σου γράφω. Αλλά το πρόβλημα της ζωής μου παραμένει ακέραιο... Τι θα κάνω στη συνέχεια; Δεν ξέρω τίποτε, δεν μπορώ να κάνω τίποτε...».
(Αναδημοσίευση από το μπλογκ Δυτικός 'Ανεμος - ποστ του Νίκου Λαγκαδινού).
Η Eva Palmer-Σικελιανού. Στη φωτογραφία αριστερά, με ένα από τα περίφημα υφαντά της. Στη μικρή φωτογραφία, η Εύα Σικελιανού φωτογραφημένη στους Δελφούς από τη Nelly's. Βλ. stavrochoros, mariaeyeseya, frattisauctions.
Η Εύα Σικελιανού. Βλ. Wikimedia και rakopolio.
Σχέδια της Ντέμης Κάια.
Ο Άγγελος Σικελιανός με την σύζυγό του Άννα κατά την επίσκεψή τους στην Αιξωνή (1953), έναν οικισμό που σχεδίασε ο Δημήτρης Πικιώνης, αλλά δεν υλοπιήθηκε ποτέ. Βλ. Ο Μυστικός Δείπνος.
Απόσπασμα συνέντευξης με τον συνονόματο εγγονό του Δημήτρη Πικιώνη σχετικά με το σχεδιασμό της Αιξωνής.
(Της Ελένης Μάρκου στο σάιτ Ελλάς).
Ερ: Πώς ξεκίνησε η ιδέα του οικισμού;
Απ: Εκείνη την εποχή η Ελλάδα είχε βγει από έναν εμφύλιο και άρχιζε να «ξαναγιεννιέται». Ο παππούς δεν ήταν μόνο αρχιτέκτονας. Δεν ήταν μόνο ζωγράφος. Ήταν και ποιητής και φιλόσοφος. Και όλα αυτά μαζί συνέθεσαν μια ιδέα, έναν διαφορετικό τρόπο πρότασης για έναν οικισμό. Μεγάλος υποστηρικτής του εκείνη την εποχή ήταν ο Άγγελος Σικελιανός. Του είχε πει ο ίδιος ο Σικελιανός ότι μετά τη Δελφική Ιδέα, η Αιξωνή ήταν ίσως το πιο σημαντικό έργο που γινόταν εκείνη την εποχή στην Ελλάδα.
Ερ. Τι χαρακτήρα είχε αυτή η ιδέα;
Απ. Η ιδέα είχε συλλογικό χαρακτήρα αφού από τη σύλληψή της ήδη απαίτησε την ηθική και πνευματική συμπαράσταση πολλών ανθρώπων. Οι πρώτοι Αιξωνείς είχαν ανομοιόμορφες ιδέες και ποικίλη προέλευση. Για παράδειγμα, στην περιοχή, που τότε ήταν βοσκοτόπι, ζούσαν μερικοί αγρότες. Η αρχική ομάδα εργασίας που κατόρθωσε να συσπειρώσει το ετερόκλητο αυτό σύνολο είχε πρόεδρο τον έμπορο και μουσικολόγο Ιωσήφ Παπαδόπουλο, ενώ η παρουσία του Πικιώνη αποτέλεσε εγγύηση για την ποιότητα του έργου. Ο ίδιος ήρθε σ' επαφή με άλλους πνευματικούς συλλόγους και πλαισιώθηκε από ανθρώπους, όπως ο Σικελιανός, ο Γιάννης Θεοδωρακόπουλος, ο Χατζηκυριάκος – Γκίκας κ.α.
Ερ. Τι ιδιαίτερα χαρακτηριστικά είχε η Αιξωνή;
Απ. Ιδέα του Πικιώνη ήταν μέσα σε κάθε οικόπεδο, που ήταν περίπου 400 τ.μ., να μην μπορεί να χτιστεί σπίτι μεγαλύτερο από 140 τ.μ.. Πίστευε ότι μια οικογένεια, τετραμελής για παράδειγμα, δεν χρειάζεται μεγαλύτερο χώρο. Τώρα, το υπόλοιπο 1,5 στρέμμα που αντιστοιχούσε σε κάθε ιδιοκτησία ήταν βουνό, το οποίο έπρεπε να φροντίζεται, να καλλιεργείται, να προστατεύεται από τους κατοίκους. Μέχρι σήμερα κανένας συνεταιρισμός δεν έχει σκεφτεί κάτι παρόμοιο. Επιπλέον, είχε προβλέψει πεζόδρομους, δρόμους ήπιας κυκλοφορίας και δακτύλιο ώστε μόνο τα αυτοκίνητα των ιδιοκτητών να μπορούν να μπαίνουν στον οικισμό. Είχε δώσει προτεραιότητα στον άνθρωπο, έλεγε ότι ο δρόμος είναι ένα σημείο συνάντησης και ανάπτυξης των ανθρωπίνων σχέσεων (...)
Ερ: Πώς αντιλαμβανόταν ο Πικιώνης το αττικό τοπίο;
Απ: Ο Πικιώνης αγαπούσε το αττικό τοπίο. Το περπατούσε συνεχώς, το αφουγκραζόταν, πονούσε για την κακοποίησή του, τον βιασμό του. Τα βασικότερα χαρακτηριστικά του έργου του άλλωστε ήταν η αρμονία του κτίσματος με τη φύση που το περιέβαλε. Απόρροια της τάσης του αυτής ήταν ο τονισμός του στοιχείου της ελληνικότητας σ' ένα έργο κατά βάση ποιητικό, ένα έργο που απέπνεε πνευματικότητα.
Ερ. Πώς ξεκίνησε η ιδέα για την ταινία;
Απ. Από τότε που άρχισα να μελετάω το έργο του παππού, η Αιξωνή, σε αντίθεση με άλλα έργα του, δεν ήταν γνωστή στον πολύ κόσμο. Όσο λοιπόν έψαχνα, τόσο περισσότερο μου κέντριζε την περιέργεια και το ενδιαφέρον. Έτσι, από φοιτητής ακόμα, αναρωτιόμουν πώς θα ήταν ο οικισμός αν είχε χτιστεί. Με την ευκαιρία λοιπόν της έκθεσης που γίνεται στο Μουσείο Μπενάκη, πρότεινα να δημιουργηθεί μια αναπαράσταση του οικισμού της Αιξωνής. Όμως, προχωρώντας και μελετώντας το έργο, συγκεντρώνοντας και μεγαλώνοντας την ομάδα εργασίας, κάποια στιγμή βγήκε από μόνο του το να γίνει ταινία μικρού μήκους και όχι απλά μία ταινία αναπαράστασης της Αιξωνής.
Isadora Duncan, η "προσωποποίηση της 'Ελλάδας" για την Εύα Σικελιανού. Η γνωριμία της Εύας με τον 'Αγγελο Σικελιανό έγινε μέσω του αδερφού της Isadora Duncan, Raymond Duncan, και της γυναίκας του Πηνελόπης, αδερφής του ποιητή. Βλ. J'adore Isadora και Silly Supper.
Ο 'Αγγελος Σικελιανός με την 'Αννα Σικελιανού (Καμπανάρη), τη δεύτερη συζυγό του, με την οποία παντρεύτηκε το 1940. Βλ. essetaihmar.
Η Ελένη Σικελιανού, δισέγγονη του 'Αγγελου Σικελιανού και ποιήτρια η ίδια. Ζει στην Αμερική. 'Εχει εκδόσει έξι ποιητικές συλλογές και διδάσκει δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο του Denver. Βλ. the Kelly Writers House.
Ο 'Αγγελος Σικελιανός στην πλατεία της Αράχωβας με κατοίκους του χωριού. (Συλλογή Λ. Παναγάκου). Βλ. nikiana.
Καρτ ποστάλ Delcampe.
Καρτ ποστάλ Delcampe.
Καρτ ποστάλ Delcampe.
Βλ. Wikimedia και rakopolio.
Καρτ ποστάλ Delcampe.
Αριστ., Δισκοβόλος, πιθανότατα στους Δελφούς. Δεξ., κορυφαία του χορού με κοστούμι της Εύας Σικελιανού. Και οι δύο φωτογραφίες είναι της ελληνίδας φωτογράφου Nelly's. Η Nelly's είχε την αποκλειστικότητα της φωτογράφισης στις Δεύτερες Δελφικές Γιορτές του 1930. Βλ. Έπεα πτερόεντα.
Καρτ ποστάλ Delcampe.
Καρτ ποστάλ Delcampe.
Αριστ., χορός οπλιτών. Φωτ. Nelly's. Βλ. Έπεα πτερόεντα. Δεξ. βλ. brynmawr.edu
Xορός γυναικών. Φωτ. Nelly's. Βλ. Έπεα πτερόεντα.
Οπλίτης θνήσκων. Φωτ. Nelly's. Βλ. Έπεα πτερόεντα.
Καρτ ποστάλ Delcampe.
Δελφικές Γιορτές, 1930. Βλ. Eleni Sikelianos
"The Lefevre-Sikelianos-Waldman Tree and the Imaginative Utopian Attempt" (jacketmagazine).
1930. Αναπαράσταση μάχης μακεδονικής φάλαγγας από νέους της Θεσσαλονίκης. Φωτογραφία του Maynard Owen Williams για το National Geographic στο πνεύμα των Δελφικών Γιορτών.
Αθηναία καλλονή στις Δελφικές Γιορτές, 1930. Φωτογραφία του Maynard Owen Williams για το National Geographic. Βλ. vatop.
Φωτ. Maynard Owen Williams για το National Geographic. Βλ. nationalgeographicstock, nativethoughts.tumblr., art.com, Corbis.
Βλ. Libreria Gozzini.
Στη μικρή φωτογραφία, ο 'Αγγελος Σικελιανός στο πλευρό του Κωστή Παλαμά στην κηδεία του τετράχρονου αγοριού του. Στην κάτω φωτογραφία, ο 'Αγγελος Σικελιανός διαβάζει σε φίλους του στο δάσος της Φανερωμένης στη Σαλαμίνα, το 1935. Kαθιστός στο βράχο, διακρίνεται ο Κωστής Παλαμάς και δίπλα του ο πατήρ Νεόφυτος Σάλτας της Μονής Φανερωμένης. Αρχείο: Ορσίας (Λία) Μιχαλάκη-Καλαντζή. Βλ. Λήκυθος, enet.gr, ανατροπές, istoria.
Η κηδεία του Κωστή Παλαμά το 1943. Βλ. boraeinai.
Βλ. digitalschool, gefyrismoi, laostrikala, aerasnews.
Στον Παλαμά
του 'Αγγελου Σικελιανού.
Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου...
Οι φοβερές σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αγέρα!
Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα! Ένα βουνό
με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,
κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,
ποιόν κλει, τί κι αν το πει η δικιά μου γλώσσα;
Μα συ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά,
ήρως τη πήρε και την ύψωσε στ' αστέρια,
μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά
της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ' τον στα χέρια
γιγάντιο φλάμπουρο κι επάνω από μας
που τον ύμνούμε με καρδιά αναμμένη,
πες μ' ένα μόνο ανασασμόν: «Ο Παλαμάς!»,
ν' αντιβογκήσει τ' όνομά του η οικουμένη!
Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου...
Οι φοβερές σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αγέρα!
Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα! Ένας λαός,
σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει...
κι ακέριος φλέγεται ως μες στ' άδυτο ο Ναός,
κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τόνε σκέπει.
Τί πάνωθέ μας, όπου ο άρρητος παλμός
της αιωνιότητας, αστράφτει αυτή την ώρα.
Ορφέας, Ηράκλειτος, Αισχύλος, Σολωμός
την 'Αγια δέχονται ψυχή τη τροπαιοφόρα,
που αφού το έργο της θεμέλιωσε βαθιά
στη γην αυτή με μίαν ισόθεη Σκέψη,
τον τρισμακάριο τώρα πάει ψηλά τον Ίακχο
με τους αθάνατους θεους για να χορέψει.
Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βόγκα Παιάνα! Οι σημαίες οι φοβερές
της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αγέρα!
Βλ. lefkadaslowguide και Tvxs.
Αριστερά, Η Πυθία, έργο του Jules-Frederic-Adolphe Loewe. Βλ. Read It Again Books , sphotos, Eleni Sikelianos.
σχόλια