Le duel des Mignons (Η μονομαχία των Mignons), έργο του ιταλού ζωγράφου Cesare Augusto Detti. Βλ. Иоакиммюрат/Реконструктор.рф.
Дуэль миньонов ( (Η μονομαχία των Mignons), έργο του πολωνού ζωγράφου Wladyslaw Bakalowicz. Βλ. korners.com.ua.
Ο γάλλος βασιλιάς Henri III. Βλ. Olia i Klod.
Πορτρέτο του βασιλιά Henri III ζωγραφισμένο πάνω σε ξύλο. Αντιγραφή του πρωτότυπου έργου του François Clouet (c. 1581). Musée Condé de Chantilly. © RMN / René-Gabriel Ojéda. Βλ. henriiv.culture.fr.
Αριστ., Η αυλή του Henri III, σχέδιο του γάλλου εικονογράφου Maurice Leloir. Bl. liveinternet.ru. Δεξ., ο Henri III με τους ευνοούμενούς του (Mignons). Βλ. clementeocheduval.
Η αντρική μόδα στην αυλή του Henri III. Bl. e-Bay και allposters.com.
"Στην περίοδο της βασιλείας του Henri III, ευγενείς που σύχναζαν στην αυλή της Γαλλίας ντύνονται με έναν τρόπο υπερβολικά εξεζητημένο που σοκάρει τους αστούς. Ακολουθώντας το παράδειγμα του βασιλιά, οι αυλικοί μακιγιάρονται, χρησιμοποιούν πούδρα και κατσαρώνουν τα μαλλιά τους. Βάζουν σκουλαρίκια στ' αυτιά, δαντέλες στα ρούχα τους και στο λαιμό τους μεγάλες κολλαριστές "φρέζες".
Οι αυλικοί αυτοί προκαλούν τη θυμηδία του λαού. Την εποχή εκείνη, σε μια αυλή που πριμοδοτούσε πάντα τον ωμό ανδρισμό και εκλάμβανε την εξεζητημένη εμφάνιση και συμπεριφορά ως αδυναμία, δεν γινόταν εύκολα ανεκτή η προτίμηση που έδειχνε ο Henri III και ο περιγυρός του στις γιορτές και την εμφάνιση (πράγμα που δεν τους εμπόδιζε ωστόσο να πολεμούν σκληρά και να δοξάζονται στα πεδία των μαχών).
Οι ευνοούμενοι του Henri III αποτελούν τον κύριο στόχο των χλευασμών. Ο βασιλιάς προωθεί στην αυλή άνδρες από κατώτερες οικογένειες ευγενών στους οποίους αναθέτει σημαντικά καθήκοντα. Θέλει να στηρίζεται σε καινούργιους ανθρώπους για να κυβερνήσει. 'Ετσι, εμφανίζεται στην αυλή του ένας περιορισμένος κύκλος ευνοουμένων που γνωρίζουν χάρη στον προστάτη τους μία ιλιγγιώδη ανέληξη." (Wikipedia).
Οι ευνοούμενοι είχαν το υπέρτατο προνόμιο να κοιμούνται στο βασιλικό υπνοδωμάτιο, γι' αυτό και η λέξη "mignon" αρχίζει από τότε να υποδηλώνει ομοφυλόφιλες συμπεριφορές.
Henri III et ses mignons, έργο του γάλλου ζωγράφου Jean Jude Ulysse-Besnard. Château de Blois. Βλ.magika42000/flickr.
Αριστ., πορτρέτο του Jacques de Lévis, comte de Caylus. Βλ. Wikimedia Commons. 'Ενα ειρωνικό σχόλιο που απηύθυνε ο Jacques de Lévis στον Charles de Balxac, baron d’Entragues, (τον αποκαλούμενο και "όμορφο Entraguet") όταν τον είδε να βγαίνει από το δωμάτιο μιας κυρίας ελαφρών ηθών, ήταν η αιτία να ξεσπάσει μία γενικευμένη σύρραξη -που σόκαρε με τη βιαιοτητά της- ανάμεσα στους πιο αγαπημένους ευνοούμενους του βασιλιά. Οι τέσσερις από τους έξι που ενεπλάκησαν στη μονομαχία σκοτώθηκαν, μεταξύ των οποίων και ο Jacques de Lévis που υπέκυψε στα τραύματα του μετά από ένα μήνα. Ο βασιλιάς, που του είχε ιδιαίτερη αδυναμία, τον τίμησε με την ανέγερση ενός μαυσολείου (δεξιά εικόνα). Βλ. Wikimedia Commons.
Δύο από τους ευνοούμενους που πήραν μέρος στη μονομαχία : o προσβεβλημένος "όμορφος" Entraguet (αριστερά), και ο Louis de Maugirons (δεξιά), ο οποίος συνόδευσε τον Jacques de Lévis, τον υπερασπίστηκε με το σπαθί του και στο τέλος σκοτώθηκε, όταν γενικεύτηκε η μάχη ανάμεσα στους κυρίους αντιπάλους και τους συνοδούς τους. Βλ. Humbert de Terrebasse, Histoire et généalogie de la famille de Maugiron en Viennois, Wikimedia Commons και geneanet.org.
Henri III (1827), έργο του άγγλου ζωγράφου Richard Parkes Bonington. Βλ. Wikimedia Commons.
Η ξιφομαχία των Mignons. Το σπαθί και το στιλέτο. Διαφήμιση της Liebig. Bl. e-Bay.
Arist., Les Mignons du Roi (Οι ευνοούμενοι του βασιλιά), μυθιστόρημα του Alexandre Zorca. Βλ. Elysium Press. Δεξ. εξάσκηση στη ξιφομαχία με "ισπανική λάμα και στιλέτο". Βλ. Averrones.
Χορός στην αυλή του βασιλιά Henri III. 'Εργο της Γαλλικής Σχολής (16ος αι.). Musée du Louvre. Βλ. Wikimedia Commons.
Χορός στο Λούβρο παρουσία του βασιλιά Henri III και της βασιλομήτορος Catherine de Médicis. 'Εργο της Γαλλικής Σχολής. Βλ. Les Petites Mains.
Χορός στην αυλή των Valois. 'Εργο της Γαλλικής Σχολής (c. 1580). Musée des Beaux-Arts de Rennes. Βλ. henriiv.culture.fr.
Η αυλή του Henri III. Από την έκθεση Γιορτές και εγκλήματα στην Αναγέννηση, Η αυλή του Henri III (2010), Château royal de Blois. Βλ. nephtar-nephtali.
Η δολοφονία του δούκα Henri de Guise, υπέρμαχου ενός σκληροπυρηνικού καθολικισμού και ορκισμένου εχθρού του βασιλιά, οδήγησε ένα χρόνο αργότερα στη δολοφονία του ίδιου του βασιλιά Henri III. Βλ. clementeocheduval.
Η δολοφονία του βασιλιά Henri III από τον Jacques Clément. © Musée national du château de Pau / Jean-Yves Chermeux. Βλ. henriiv.culture.fr.
Η δολοφονία του Henri III. Από την έκθεση Γιορτές και εγκλήματα στην Αναγέννηση, Η αυλή του Henri III (2010), Château royal de Blois. Βλ. nephtar-nephtali.
σχόλια