Είχα την τύχη και την ατυχία να πάρω συνέντευξη από τον Μάκη Σαλιάρη πριν από λίγες μέρες. Τύχη, γιατί ξαναμιλήσαμε μετά από πολύ καιρό. Ατυχία, γιατί περίμενε με ενθουσιασμό να τη δει να δημοσιεύεται, αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβε...
Ο Μάκης έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, το 2015. «Τέλος εποχής», «ένα τεράστιο κεφάλαιο έκλεισε», «δεν θα υπάρξει άλλος σαν κι αυτόν», έγραφαν κοινοί φίλοι και πρώην συνεργάτες του στο Facebook.
Ο επίδοξος ντράμερ και μουσικός, ο πρωταθλητής αγώνων αυτοκινήτου και λάτρης της ταχύτητας, ο guru του Αθηναϊκού clubbing αποχωρεί αφήνοντας τεράστια παρακαταθήκη πίσω του. Και ίσως κάποια από τις πιο σημαντικές. Αναμνήσεις από μοναδικές βραδιές χαραγμένες ανεξίτηλα στη μνήμη πολλών ανθρώπων...
Κάθε δεκαετία έχει τα χαρακτηριστικά της, τα οποία μεγαλώνουν μία γενιά και αυτή η γενιά μένει με τις αναμνήσεις. Τις καλύτερες αναμνήσεις της ζωής της. Είναι αυτό που λέμε «τα καλύτερά μας χρόνια». Όλες οι γενιές έχουν τα καλύτερά τους χρόνια.
— Θυμάμαι το πρώτο βράδυ που γνωριστήκαμε. Ήταν στο Camel τη βραδιά που υποτίθεται ότι είχε έρθει ο George Michael. Μου είχες πει «μπράβο σου, εσύ ξέρεις πραγματικά να διασκεδάζεις». Σε θυμάμαι πάντα ανάμεσα στον κόσμο, όχι σε μια γωνιά να παρατηρείς. Τελικά, πόσο σημαντικό ήταν για σένα να περνάς πρώτος εσύ καλά στα μαγαζιά σου;
Το περνάω εγώ καλά στα μαγαζιά μου σίγουρα μ΄ενδιέφερε, αλλά περισσότερο με απασχολούσε πώς θα περνάει καλά ο κόσμος. Και αυτό προσπαθούσα. Να περνάει ο κόσμος ακόμα καλύτερα και από μένα.
— Στα χρόνια που ακολούθησαν είχαμε την τύχη να μιλήσουμε πολλές φορές για τη νύχτα, τα μαγαζιά, τη μουσική, το clubbing… Πόσο εύκολο ήταν για σένα να καταλαβαίνεις αυτό που ήθελε ο κόσμος και ποια ήταν η διαδικασία;
Η διαδικασία ήταν να ακούω τους νεότερους από μένα. Μάθαινα από αυτά που μου έλεγαν, ασχολιόμουν πραγματικά με το τι θα θέλανε. Με απασχολούσε αυτό που τους άρεσε και όχι αυτό που άρεσε σε μένα. Αυτό ήταν που και με ευχαριστούσε πάρα πολύ να τους βλέπω να περνάνε ωραία.
— Είναι, πλέον, αδιαμφισβήτητο γεγονός το ότι ανήκεις σε αυτούς που διαμόρφωσαν τη νυχτερινή ζωή της Αθήνας και κατ’ επέκταση όλης της χώρας. Ο τρόπος που λειτούργησες ως επιχειρηματίας ακόμα ασκεί επιρροή στους ανθρώπους που ασχολούνται με τη διασκέδαση. Πώς νιώθεις για αυτό;
Σπουδαία νιώθω, πώς να νιώθω; Δεν ήταν όμως κάτι που έγινε επί τούτου, ήταν κάτι που γινόταν συνεχώς, προέκυπτε σχεδόν αβίαστα.
— '70s, '80s, '90s… Οι χρυσές εποχές της βραδινής διασκέδασης. Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά της κάθε δεκαετίας; Ποια τα υπέρ και ποια τα κατά;
Κάθε δεκαετία έχει τα χαρακτηριστικά της, τα οποία μεγαλώνουν μία γενιά και αυτή η γενιά μένει με τις αναμνήσεις. Τις καλύτερες αναμνήσεις της ζωής της. Είναι αυτό που λέμε «τα καλύτερά μας χρόνια». Όλες οι γενιές έχουν τα καλύτερά τους χρόνια.
Κι ο πατέρας μου πήγαινε και διασκέδαζε και τα καλύτερα του χρόνια τα πέρασε σε χοροδιδασκαλείο.
Θυμάμαι έφτιαξα ένα μαγαζί το ’90 και συνεργάστηκα με μία ομάδα, τους Sunrise και στο πρώτο πάρτι με την μουσική δυνατά θυμάμαι τους κορόιδευα και τους έλεγα φέρατε πολλούς δίσκους με μία ηχογράφηση (τα maxi singles). Πώς είστε έτσι και πώς είναι τα μαλλιά σας.
Και εκείνη την στιγμή θυμήθηκα τον πατέρα μου να μου λέει πώς είναι έτσι τα μαλλιά σου, τι πουκάμισο φοράς –το λουλουδάτο μου πουκάμισο– και πώς είσαι έτσι ντυμένος με κόκκινο πουλόβερ και κόκκινες κάλτσες.
Τότε έμαθα άλλο ένα πράγμα, ότι τα πάντα προχωράνε και γίνονται και τα άλματα έτσι όπως τότε, εκείνη την εποχή έγινε άλλο ένα άλμα στη μουσική, στη χορευτική μουσική, στην διασκεδαστική μουσική.
— Τι ήταν αυτό που έκανε την Αυτοκίνηση να παραμένει ορόσημο στο χώρο του clubbing ακόμα και σήμερα;
Αλλάξαμε πολλά, αυτά τα οποία ίσχυαν μέχρι εκείνη την στιγμή. Πολλά πράγματα μπορεί να φαινόντουσαν ίδια αλλά δεν ήταν ίδια, όπως π.χ. οι όρθιοι. Δεν υπήρχαν πριν στα μαγαζιά όρθιοι, ίσως ψιλοϋπήρχαν στο «Nine Plus Nine» του Ζουγανέλη που είχε κι αυτός ένα ξεχωριστό εστιατόριο. Ιδέα δεν έχω γιατί. Πιάσαμε το τι ήθελε ο κόσμος εκείνη την εποχή, αλλά το πιάσαμε και με μιάμιση γενιά μπροστά και μιάμιση γενιά πίσω. Διότι όταν έγινε αυτή η αλλαγή το 1981, '82, '83 ο κόσμος που ήταν μέσα στην Αυτοκίνηση ήταν από 15 έως 50. Ο παλιός βλέποντας τον καινούριο και οι νέοι ζώντας την πραγματικότητά τους, δηλαδή τα καλύτερά τους χρόνια.
— Πότε σταμάτησε ο κόσμος να διασκεδάζει και να χορεύει και γιατί, κατά τη γνώμη σου;
Νομίζω ότι εξακολουθεί να διασκεδάζει και να χορεύει θα έλεγα υπό άλλες προϋποθέσεις που δεν είναι σύμφωνες πια με τα δικά μας τα γούστα.
— Θυμάμαι μου είχες πει πως παρακολουθούσες τον κόσμο όταν έφευγε από τα μαγαζιά (σου). Αν ήταν χαρούμενοι, όλα πήγαιναν καλά, αν όχι ήταν καιρός για αλλαγές. Όπως έχει εξελιχθεί η κατάσταση σήμερα πιστεύω πως συμβαίνει το αντίθετο. Στο τέλος της βραδιάς, αν είναι χαρούμενος ο ιδιοκτήτης (με τις εισπράξεις) τότε όλα είναι οκ. Πώς κατάφερνες εσύ να τα συνδυάσεις και τα δύο;
Μία από τις κουβέντες και τις παροτρύνσεις που έκανα στον προσωπικό μου, (γινόταν μια μεγάλη συγκέντρωση πριν τα εγκαίνια και την ημέρα των εγκαινίων) ήταν: «Κοιτάξτε ο κόσμος να διασκεδάσει. Και όταν ο κόσμος διασκεδάζει, ανοίξτε το συρτάρι σας και θα δείτε ότι έχετε και χρήματα. Άντε μπρος πάμε», αυτό έλεγα συνήθως. Και έτσι γινόταν. Είναι μια δουλειά που δεν εξαρτάται καθόλου από σένα. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι ήμουν καλός, ήταν ότι επέλεγα τα πράγματα που μου πρότειναν και τους συνεργάτες μου και έβαζα μαζί αυτά που ταίριαζαν. Σε αυτό ήμουν καλός.
— Παλιά ένα επιτυχημένο club αποτελούνταν από τα εξής συστατικά: όμορφο χώρο, φώτα, καλό ήχο κι έναν πολύ καλό DJ. Πλέον, θέλει marketing, PR, διαφήμιση, social media, ο DJ και το υπόλοιπο προσωπικό έχουν γίνει και PR-ίστες... Πώς φτάσαμε ως εδώ;
Δεν ξέρω πώς φτάσαμε μέχρι εδώ. Υποθέτω ότι έχουμε ευθύνη και εμείς οι επιχειρηματίες που αφήσαμε την δουλειά στα εύκολα, στην εύκολη είσπραξη. «Έλα εδώ κύριε DJ. Πόσα θέλεις; 400; Μάλιστα. Πόσο κόσμο θα μου φέρεις; Τόσο; Έγινε παίξε ότι θέλεις». Αυτό σημαίνει ότι άρχιζε να φεύγει στο σύνολο των μαγαζιών η προσωπικότητα. Όχι ότι δεν υπάρχουν μαγαζιά με προσωπικότητα τώρα, αλλά είναι πια μικρά. Αρχίσανε τα μαγαζιά να έχουν σαν στόχο τους μόνο το οικονομικό που μέσα σ΄αυτό υπήρχε και η επίδειξη η οικονομική. Κάποιος να αγοράζει μία σαμπάνια χιλιάδων δραχμών μόνο και μόνο για τον γράψουν στα περιοδικά, μόνο και μόνο για να κάνει show.
— Ποια είναι η βραδιά που θα θυμάσαι για πάντα;
Είναι πολλές, αλλά νομίζω ότι η βραδιά που άλλαξε αρκετά την δομή της Αυτοκίνησης ήταν η βραδιά «Χίλιες και Μία Νύχτες». Η βραδιά ήταν τόσο καλή που μας έβαλε να τρέχουμε πίσω από την ουρά μας, έπρεπε να κάνουμε κάτι ακόμη καλύτερο. Και προσπαθούσαμε γι’ αυτό ολόκληρο επιτελείο, όπως πάντα.
— Θα ήθελα να μου περιγράψεις με μία λέξη το κάθε μαγαζί που έχεις κάνει;
Αυτοκίνηση - τέλεια.
Camel απροσδόκητο – κανείς δεν το περίμενε.
Club 22 - πολυσυλλεκτικό.
— Ποιο ήταν το αγαπημένο σου; Ποιο ήταν το περισσότερο και ποιο το λιγότερο πετυχημένο;
Και τα τρία μαγαζιά ήταν αγαπημένα. Η Αυτοκίνηση ήταν το αγαπημένο μου γιατί ήταν το πρώτο, αλλά και γιατί άλλαξε πολλά πράγματα. Το καθένα ήταν για άλλους λόγους πετυχημένο.
— Υπάρχει κάτι για το οποίο έχεις μετανιώσει; Και τι θα έκανες διαφορετικά;
Η επιτυχία βγήκε και από κάποια λάθη που έγιναν. Το τέλος όλων αυτών των μαγαζιών και των τριών, ήταν ένα τέλος όχι καλό. Εξαιτίας αυτού που εγώ ονομάζω «ιζνογκουντισμός». Από το κόμικ: χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
— Αν άνοιγες σήμερα ένα μαγαζί, τι ακριβώς θα ήταν;
Γηροκομείο (γέλια). Club για γέρους σαν το Χοροδιδασκαλείο του πατέρα μου.
— Τελικά, τι θέλει ο Έλληνας για να διασκεδάσει πραγματικά;
Αν πω δεν ξέρω θα γελάσετε μαζί μου. Αλλά η πραγματικότητά είναι αυτή. Δεν θέλει να τους βάζεις σαν στρατιωτάκια, κάτι το οποίο γίνεται στα σύγχρονα club , που μπλέκουν τις ώρες, τις μουσικές, βάζουν στη μέση τα πρέπει, τώρα θ’ ανοίξουμε τη σαμπάνια και τα λοιπά. Θέλει αυθορμητισμό και όχι πρόγραμμα για να διασκεδάσει πραγματικά.
Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του Μάκη Σαλιάρη.
σχόλια