Λένεότι οι καθηγητές της Ιστορίας -στη μέσηκαι ανώτερη εκπαίδευση- τρέμουν τιςερωτήσεις των μαθητών, όπως περίπουστις οικογένειες οι πατεράδες τρέμουνή αποφεύγουν τις ερωτήσεις των παιδιώντους για «δύσκολα» θέματα. Τισυνάγεται από αυτό; Ότι δεν έχει έρθειακόμα ο καιρός για να μάθουν την αλήθεια.Ωσότου έρθει η κατάλληλη στιγμή -πουσυνήθως αργεί και αναβάλλεται για πιοεύθετο χρόνο- ο νεοπολίτης βάζει χρόνια,φρονηματίζεται, εγκολπώνεται ακλόνητεςπεποιθήσεις, μαθαίνει τη φράση-κλειδί«βάζω και το χέρι μου στη φωτιά!»,γίνεται τέλος πάντων ένας «παλιός»που ξέρει.
Πράγματιείναι αλλόκοτος ο τρόπος που «παλιώνουν»οι πολίτες στη χώρα μας, που μαθαίνουντο παρελθόν της (κυρίως τα 170 τελευταίαχρόνια) και το αξιοποιούν κατά δύναμη.Είναι τόσο δύσκολο πια να διδαχθούμετην απελευθέρωση από την ΟθωμανικήΑυτοκρατορία, τους αλυτρωτικούς πολέμουςπου ακολούθησαν, το ρόλο της ΜεγάληςΙδέας και της Μεγάλης Ελλάδας, το '12,το '22, τον πόλεμο και τον Εμφύλιο;Προφανώς όχι. Με τη διαφορά ότι οινεο-Έλληνες που γεννήθηκαν τον 19 αι.υποχρεώθηκαν εκ των πραγμάτων να θέσουνυπό επιτροπεία και απηνή έλεγχο ιστορικέςπαραδόσεις που τύποις τους ανήκαν.
Τοιστορικό παρόν έχει ανάγκη μεγάλοπαρελθόν για να «δέσει» και πολύπερισσότερο για να πείσει. Από παρελθόν,εμείς, άλλο τίποτα. Γλώσσα πανάρχαια,πατρίδα χιλιετηρίδων, θρησκεία κραταιά.Τι έλειπε; Οι αρμόδιοι ιστορικοί που θαέστηναν τις ιστορικές γέφυρες, θασυναιρούσαν το πάλαι ποτέ με το σήμερακαι θα ορθοτομούσαν το λόγο της ιστορικήςαληθείας. Ο Ζαμπέλιος και ο Παπαρρηγόπουλος,όπως ξέρουμε, νομιμοποίησαν με τα έργατους το δικαίωμα του νεοέλληνα να θεωρείτον εαυτό του μοντέρνο και πανάρχαιοκαι του εμφύσησαν το φρόνημα τουδικαιώματος στο μέλλον. Όμορφη αποστολήκαι περατωμένη από έντιμους ανθρώπους.Πλην όμως αυτό το τεχνούργημα που συνέδεετην αρχαιότητα με το Βυζάντιο, τηνΚωνσταντινούπολη με την Αθήνα, τηλατινοκρατία με την τουρκοκρατία ωσότουοδηγήσει στη μεγάλη ανασύσταση τουελληνισμού παραήταν όμορφο για να έχειδικαιώματα στην πραγματικότητα.
ΗΙστορία αναγνωρίζει ρήξεις, ασυνέχειες,ακμή και παρακμή, δίνει μεγάλη σημασίαστους πληθυσμούς, δεν είναι ακαδημαϊκήδιάλεξη υπεράνω δικαίων και αδίκων.Μέχρι να αποδεχθούμε τη «μικρή»Ελλάδα, έπρεπε να περάσει ένας αιώναςμε μεγαλοϊδεατισμούς και φανφαρόνικουςπολέμους που φαρμάκωσαν τον τόπο. Τοπλαστό στοιχείο ο μεγαλοϊδεάτης καιπτωχαλαζόνας νεοέλλην - κυριάρχησε,επίσης η ιδεολογία του καλού, αδικημένουλαού που αιωνίως διώκεται και κινδυνεύει.Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα κατηγορούμετους Σκοπιανούς για αλυτρωτισμό. Ποιοι;Εμείς που προβάλλαμε τον αλυτρωτισμόως επίσημη εθνική ιδεολογία επί έναναιώνα.
Ένααπό τα περίεργα γεωπολιτικά φαινόμενατης χώρας μας είναι ότι, ενώ ελευθερώθηκεζητώντας προστασία από τις μεγάλεςδυνάμεις, με αποτέλεσμα να συσταθεί σεκράτος-προτεκτοράτο της ΜεγάληςΒρετανίας, ο λαός παρέμεινε δεμένος μετη μεγάλη φίλη και ορθόδοξη Ρωσία σεόλο το μάκρος του 19 αι. Όταν δε εμφανίστηκετο ΚΚΕ, η νέα δύναμη στην ντόπια κοινωνία,ο ρωσόφιλος αλυτρωτισμός συνεχίστηκευπό το πρίσμα της λαϊκής επανάστασης.Ποιος θα μπορούσε να περιγράψει με«επιστημονικό» φρόνημα αυτές τιςμεταλλαγές και να δώσει ταυτότητα στηχώρα; Χωρίς καμιά υπερβολή, ο τυχοδιωκτισμόςαποτέλεσε το μέγα εθνικό κίνητρο όλωντων μεγάλων γεγονότων αυτούς τους δύοαιώνες. Οι Ελλαδίτες κατανάλωναν ένδοξοπαρελθόν για να αποκτήσουν ελπιδοφόρομέλλον.
Πάνταυπό το πρόσχημα αυτοσχέδιων ιδεολογιών.Το ισχυρό επιχείρημα ότι η χώρα ανήκεκαι ανήκει στην ευρωπαϊκή οικογένεια-ιστορικά ατεκμηρίωτο- υποστηρίζεταισήμερα και «επαληθεύεται» πλέονεμπράκτως, μια και η χώρα ανήκει στηνΕυρωπαϊκή Ένωση. Μόνο που η Ευρώπηιστορικώς είναι σοφή, διότι σπούδασετον πόλεμο σε όλες του τις μορφές και,παρά τη φαινομενική της φιλοφροσύνηπρος τις αδύναμες χώρες, κάνει τα στραβάμάτια στις αλαζονικές επεμβάσεις τουΠενταγώνου.
Ηστενοχώρια των σημερινών ιστορικώνείναι φανερή. Για να επιτελέσουνεπιστημονικό έργο θα πρέπει ναξεμασκαρέψουν τη Μαριορή, όπερ σημαίνεινα καταργήσουν τη γνωστή και ψευδολόγογια εθνικούς λόγους Ιστορία. Δεν πρόκειταιγια επιμέρους περιόδους, για κάποιατέλος πάντων συγγνωστά σφάλματα,πρόκειται για μια απίθανη ταφόπλακαπάνω στα γεγονότα, που δεν αφήνει τουςανθρώπους να ανασάνουν.
Γιαπαράδειγμα, οι γραφιάδες που θα ήθελαννα επαινέσουν την αντοχή των πληθυσμών,αυτό το υπέροχο συνονθύλευμα από Ρωμιούς,Ελλαδίτες, Αρβανίτες, Βλάχους, Σέρβους,Οθωμανούς, Δυτικούς και ό,τι βάλει ονους του ανθρώπου, αποθαρρύνονται γιαεθνικούς λόγους. Η άποψη ότι η χώρα αυτήείναι δημιούργημα του 19 αι. και μόνο ωςνεοφανές κρατίδιο θα πρέπει να κριθείαπορρίπτεται εν ονόματι του πανάρχαιουπαρελθόντος «μας» και τηςμεγαλειοτάτης «συνέχειας». Ταονόματα των τόπων, χωριών και πόλεων,που προδίδουν αυτό το παρελθόν,μασκαρεύονται εκ συστήματος για να μηναπομείνει σημάδι από τα πρόσφατα. Μόνοτο αρχαϊκό ισχύει.
Αρκείνα κοιτάξει κανείς μέσα του για νασυναισθανθεί την ιστορική ανηλικιότητατου σημερινού νεο-Έλληνα· μπόσικηρητορεία, φτηνός ευρωπαϊσμός,μεγαλοϊδεατισμοί της δεκάρας, κοσμοπολίτικοθράσος - κοιτάζουμε τον τόπο με ευρωπαϊκήμάτια και τρέμουμε την κρίσιμη ερώτηση:Τις ει;
σχόλια