Τηνπερασμένη εβδομάδα το υπουργείοΔικαιοσύνης και η Επιτροπής Κεφαλαιαγοράςτων ΗΠΑ ήρθαν σε διακανονισμό με τηνΕισαγγελία του Μονάχου για την πολύκροτηυπόθεση των λεγόμενων «μαύρων ταμείωντης Ζίμενς» - υπόθεση που διερευνάταικαι στην Ελλάδα. Συμφωνήθηκε, συγκεκριμένα,να πληρώσει η γερμανική εταιρεία ποσό1 δισεκατομμυρίου ευρώ (600 στους Αμερικανούςκαι 400 στο Γερμανικό Δημόσιο), και έτσινα σταματήσει κάθε περαιτέρω δικαστικήδιαδικασία και, βεβαίως, πιθανότατηδίωξη όσων τυχόν κατηγορούνταν ότιδωροδόκησαν υψηλά ιστάμενα πρόσωπα γιανα «κάνουν δουλειές».
Όπωςκαι για την Ελλάδα, η Ζίμενς παραδέχτηκεότι «λάδωσε» πολιτικούς για να εξασφαλίσειμεγάλα «κοντράτα» του Δημοσίου. Το ποσόπου αναφέρθηκε από δικά της στελέχη στηΓερμανία ότι δόθηκε για μίζες ήταν γύρωστα 100 εκατομμύρια ευρώ. Ιδού, λοιπόν,το δικό μας «μεταίχμιο», που δεν έχεινα κάνει μόνο, και τυπικά, με το εάν μίαμεγάλη, πολυεθνική εταιρεία, εδώ στοντόπο μας, παρανόμησε και σε ποιο βαθμόπαρανόμησε. Έχει να κάνει, κυρίως, με τοεάν η υπόθεση αυτή θα οδηγήσει σε μιαεπώδυνη αλλά ταυτόχρονα και πολύλυτρωτική αποκάλυψη και παραπομπή σεδίκη «μεγάλων ονομάτων», που θα προκαλέσειοπωσδήποτε ισχυρότατη σεισμική δόνησησε όλο το πολιτικό φάσμα αλλά και στηνκοινωνία γενικότερα. Είμαστε στομεταίχμιο μεταξύ διατήρησης της βρωμιάςκαι του ψεύδους με τα οποία ζούμε επίτουλάχιστον τρεις δεκαετίες τώρα καιτης ανάγκης, επιτέλους, να γκρεμιστείόλο αυτό το σύστημα της διαφθοράς καινα αρχίσουμε μια καινούργια ζωή.
Οιγνωρίζοντες λένε πως στους δωροδοκηθέντεςαπό τη Ζίμενς βρίσκονται, μεταξύ άλλων,(παραγόντων, στελεχών κρατικώνεπιχειρήσεων, ακόμα και συνδικαλιστών«μεγαλοπατέρων»), τρανταχτά ονόματααπό τα πολιτικά κόμματα, κυρίως από ταδύο μεγάλα που έχουν κυβερνήσει τοντόπο από τη Μεταπολίτευση έως τώρα. Ταονόματα αυτά κυκλοφορούν από στόμα σεστόμα. Αλλά δεν είναι αυτό αρκετό. Ούτεείναι και ο σωστός τρόπος αντιμετώπισηςτων πραγμάτων, εάν θέλουμε, πραγματικά,να φτάσουμε σε κάθαρση και -επιμένω στονόρο- σε λύτρωση.
Δενξέρω αν είναι έτοιμο το σύστημα ναπροχωρήσει σε μια τέτοια κάθαρση.Χρειάζεται τέτοια τόλμη, που δεν έχουμεξαναδεί μέχρι τώρα. Αλλά, ας υποθέσουμε(και ας ελπίσουμε, προσθέτω) ότι υπάρχει.Η κοινωνία (και μιλώ για εκείνο το μεγάλοκομμάτι, που μπορεί να μην είναι μπλεγμένοσε υποθέσεις σαν και αυτήν της Ζίμενςαλλά μέσα από τη διαφθορά είναι και αυτόβαθύτατα βουτηγμένο) θα αντέξει μιατέτοια τεράστια, σεισμική-δικαστικήδόνηση; Γιατί, αν ονομαστούν πολιτικοίπου τα πήραν και γίνει κατορθωτό να πάνεσε δίκαιη δίκη και να αποδειχθεί εκείη ενοχή τους, οι μετασεισμικές δονήσειςθα επηρεάσουν όλη την κοινωνία, η οποίαθα κληθεί να χειριστεί, ψύχραιμα καιαποφασιστικά, τη μετάβαση σε «μια άλληκατάσταση». Εάν θέλουμε «άλλουςπολιτικούς», πρέπει να γίνουμε και εμείς«άλλοι πολίτες».
Οξεσηκωμός των τελευταίων εβδομάδωνκαταγράφει τη δικαιολογημένη οργή τωννέων ανθρώπων. Την ίδια οργή έχουν καιπολλοί από εκείνους που δεν ξεσηκώθηκαν,αλλά βράζουν. Στο μεταίχμιο μεταξύαπογοήτευσης και ελπίδας υπάρχει τώρααμηχανία. Τα φαινόμενα χρειάζονται τηνερμηνεία τους. Η ερμηνεία απαιτεί δράση.Αν συνεχίσουμε να φιλολογούμε, αν δενγίνει τώρα το αποφασιστικό βήμα, αν δεν«πέσουν» διευθύνσεις και ονόματα, θαγείρουμε πάλι προς την απογοήτευση καιθα βυθιστούμε ακόμα βαθύτερα στηνκατάθλιψη που ήδη σαρώνει το έθνος!(Δείτε τις πωλήσεις ηρεμιστικών καιαντικαταθλιπτικών φαρμάκων αυτές τιςδύο βδομάδες και θα καταλάβετε πόσοκινδυνεύουμε να γίνουμε Ελλάδα τουυπνοστεντόν και του λοναρίντ!)
Ουπογράφων δεν έχει κρύψει ποτέ τηνεναντίωσή του σε κάθε ενέργεια βίας.Υπάρχουν θεσμοί κι δημοκρατικέςδιαδικασίες που πρέπει να διαφυλαχθούνως κόρη οφθαλμού. Ακόμα και εάν κάποιοιαπό αυτούς αποδειχθούν σάπιοι, ακόμακαι εάν οι ίδιοι «θεσμοί», όπως είδαμεπρόσφατα, στηρίζονται στη βία, όπως τοζήσαμε ετούτες τις μέρες, πάλι η Δημοκρατίακαι η δύναμη του Δικαίου θα τους συντρίψει.Όπως έλεγε και ο μέγας Γκάντι, το οφθαλμόςαντί οφθαλμού το μόνο που πετυχαίνειείναι να κάνει τον κόσμο ακόμα πιο τυφλό.
σχόλια