Εμείς κι εσείς. Του Στέφανου Ξενάκη

Εμείς κι εσείς. Του Στέφανου Ξενάκη Facebook Twitter
0



ΣTO FB ΜΠΑΙΝΩ όλο και πιο σπάνια. Κάτι με διώχνει σιγά-σιγά. Μπορεί και πιο γρήγορα.

Μπήκα χθες να χαζέψω λίγο για το lockdown. Εμείς που ήμασταν συνεπείς με τα μέτρα κι εσείς που δεν ήσασταν. Πληρώνουμε τη νύφη για τις μαλακίες σας. Εσείς οι ψεκασμένοι. Εννοείται, εμείς οι αψέκαστοι.

Μεγάλωσα σε μια γενιά που ήσουν ή δεξιός ή αριστερός. Θυμό οι αριστεροί για τον κόσμο που έφτιαξαν οι δεξιοί. Και δεν ήταν λίγοι οι δεξιοί που θεωρούσαν τους αριστερούς τουλάχιστον συνεχιστές του Στάλιν. Μετά ήταν οι οικολόγοι και οι άλλοι. Αυτοί που καταστρέφουν τον πλανήτη, αν δεν γράφει ότι είσαι οικολόγος. Άπαξ και ήσουν οικολόγος, ήσουν από τους καλούς. Κάτι σαν συγχωροχάρτι, άδεια δακτυλίου να μπαίνεις όποτε γουστάρεις κι ας ντουμανιάζεις κι εσύ. Μετά οι επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι. Για τους εργαζόμενους, παλιά (συχνά και τώρα), de factο απατεώνας και εκμεταλλευτής κάθε επιχειρηματίας. Όσο μεγαλύτερη η επιχείρηση, τόσο μεγαλύτερο το κάθαρμα. Από Σκρουτζ και πάνω ‒ εννοείται, πριν από τα όνειρα. Αλλά και για τους επιχειρηματίες, τεμπέληδες και ακαμάτηδες οι εργαζόμενοι. Εξ ορισμού. Αργόμισθοι (εμένα θα μου πεις;). Μετά τη δικτατορία, οι «ανήκωμεν εις την Δύσην» και οι άλλοι. Ντε και καλά θα έπρεπε να ανήκεις σε ένα από τα δύο στρατόπεδα.

Μάλλον δεν έχουμε χωνέψει ακόμη ότι το διαφορετικό είναι που μας ενώνει. Το αντίθετο είναι που μας συμπληρώνει. Το ξεχωριστό είναι που μας συνδέει. Το αλλιώτικο είναι που μας κάνει ανθρώπους. Καθένας διαφορετικός. Όλοι όμως ισότιμοι.

«Εγώ, ρε παιδιά, δεν ξέρω από αυτά».

«Άσ' τα αυτά. Είσαι από τους άλλους...» (φαίνεται από τα μούτρα σου)

Δεν συζητάμε για Ολυμπιακούς - Παναθηναϊκούς. Δεν σκαμπάζω από μπάλα, αλλά αυτό που προσεύχονταν στις διεθνείς διοργανώσεις να κερδίσει ο ξένος και όχι ο γαύρος ή ο βάζελος, πάντα με ξεπερνούσε. Χορτοφάγοι και κρεατοφάγοι. Αυτά τα καθάρματα που τρώνε τα ζωάκια. Εμείς, εννοείται, αναμάρτητοι. Και αντίστροφα. Πάντα έχει και το αντίστροφο. Καβγά με έναν δεν στήνεις.


Υποστηρικτές εμβολίων και αρνητές.

Χριστιανοί και μουσουλμάνοι.

Χοντροί και αδύνατοι.

Άντρες και γυναίκες.

Straight και gay.

Και η βαλίτσα πάει πολύ μακριά.

Μάλλον δεν έχουμε χωνέψει ακόμη ότι το διαφορετικό είναι που μας ενώνει. Το αντίθετο είναι που μας συμπληρώνει. Το ξεχωριστό είναι που μας συνδέει. Το αλλιώτικο είναι που μας κάνει ανθρώπους. Καθένας διαφορετικός. Όλοι όμως ισότιμοι.

Κάπου είχα διαβάσει ότι καθένας μας είναι ένας από τους 7.500.000.000 κατοίκους ενός από τα 200.000.000.000 αστέρια ενός από τα 3.300.000.000.000 γαλαξίες που για την ώρα ξέρουμε ότι υπάρχουν.

Την προηγούμενη εβδομάδα διαβάζαμε με τη μεγάλη μου κόρη ότι αν τη ζωή του πλανήτη μας (4,6 δισεκατομμύρια χρόνια) την ανάγουμε σε 24 ώρες, ο ιστορικός άνθρωπος (καταγεγραμμένη ιστορία 10.000 χρόνια) εμφανίστηκε 2,5 δευτερόλεπτα πριν από τα μεσάνυχτα. Δυόμισι δευτερόλεπτα. Από τον «χρυσό αιώνα» του Περικλή απέχουμε σκάρτο ένα δευτερόλεπτο.

Δεν υπάρχει εμείς και εσείς.


Μόνο εμείς υπάρχει.


Κι αν δεν το πάρουμε χαμπάρι γρήγορα, θα μας πάρει ο διάολος όλους.


Και τότε δεν θα έχει καμία σημασία αν είσαι από τους εμείς ή τους εσείς.

Στήλες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η δεκαετία που τα social media σκέπασαν τα πάντα

Δ. Πολιτάκης / Η δεκαετία που τα social media σκέπασαν τα πάντα

Άλλο τα social media, άλλο η ζωή εκεί έξω, λέγαμε όχι και τόσο παλιότερα. Πλάνη οικτρά, αν παρατηρήσει κανείς πώς ο κόσμος εκδηλώνει πλέον «εκεί έξω» τα ίδια τικ, τις ίδιες προκαταλήψεις, τις ίδιες αυτοματικές συμπεριφορές, τα ίδια επικριτικά αντανακλαστικά και τις ίδιες σπασμωδικές αντιδράσεις που εκδηλώνει και μόνος στο πληκτρολόγιό του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έρευνα: Τα social media σε τέλμα - Αυτό που είμαστε σήμερα online δεν είναι ωραίο

TV & Media / Έρευνα: Τα social media σε τέλμα - Αυτό που είμαστε σήμερα online δεν είναι ωραίο

Άνοιξαν δρόμους, μας «κοινωνικοποίησαν» , ανέλαβαν εργολαβία από την ενημέρωση, την καριέρα και τη διασκέδαση μέχρι την ερωτική μας ζωή, την πολιτική, την επανάσταση ακόμα. Έχουν, όμως πια πλήρως απομυθοποιηθεί και βρίσκονται στην πιο κρίσιμη τους καμπή...
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Covid και εθισμός εφήβων στο Διαδίκτυο

Υγεία & Σώμα / Covid και εθισμός εφήβων στο Διαδίκτυο

Το παρατεταμένο κλείσιμο των λυκείων και η υποχρεωτική τηλεκπαίδευση ως μέτρα προστασίας από τη διασπορά του κορωνοϊού έχουν καθηλώσει τους εφήβους μπροστά σε μια οθόνη, εκτοξεύοντας στα ύψη τον διαδικτυακό εθισμό.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ