Επισήμως λοιπόν, μετά το διάγγελμα του πρωθυπουργού (χοντροκομμένα σκηνοθετημένο), οι Έλληνες μπαίνουν σε μια μακρά περίοδο φτώχιας. Αυτό θα μπορούσε να ονομαστεί και διόρθωση μιας κατάστασης νοσηρής και διεφθαρμένης.
Θα μπορούσε κανείς να νιώσει έως και ανακούφιση, εάν δεν ήξερε τον ατίθασο χαρακτήρα του Έλληνα, που πάντα γλιστράει και μηχανορραφεί. Τι θα εφεύρει και τι θα σκαρφιστεί για να ξεφύγει από τη δαγκάνα της μοίρας; Τι νέα κόλπα θα εμφανιστούν στην ψωραλέα αγορά προκειμένου να κάνουν ταμείο οι διεφθαρμένοι πολιτικοί (ή εξαφανίστηκαν αίφνης όλοι;) και τα άνομα πελατάκια τους; Νέες μορφές παρανομίας και υπεκφυγής θα αναφυούν, νέες πολυμήχανες πανουργίες.
Στο μεταξύ, η μεγάλη μάζα θα αναθεωρήσει τα τηλεοπτικά όνειρά της. Θα τα βάλει στο κρύο ντους της πραγματικότητας. Και θα θυμηθεί βιαίως αυτά που έσπρωχνε κάτω απ' το χαλάκι: την Ελλάδα πριν τη χρηματιστηριακή ρεύση, πριν το lifestyle, πριν την ιδιωτική τηλεόραση -δηλαδή την Ελλάδα των πατεράδων μας, του σπιτιού στο οποίο μεγαλώσαμε-, μιας ζωής που αντί να εξελιχθεί ομαλά, πήδηξε πίστα και αποχαυνώθηκε.
Κάθε ύβρις θέλει τον Γερμανό της. Εμείς τον βρήκαμε. Καλά να πάθουμε, τώρα ας βάλουμε το DNA μας να καθαρίσει. Η Σταχτοπούτα επιστρέφει στο παραγώνι της κι υπάρχουν δέκα πλυντήρια να περιμένουν.
Καλό ταξίδι!
σχόλια