Αμέσως μετά την επανάσταση του '21, τα κόμματα χωρίστηκαν σε αγγλόφιλα, γαλλόφιλα και ρωσόφιλα. Τον 20ό αιώνα οι πολιτικοί της εκπρόσωποι προσάρτησαν τη χώρα στη βρετανική αυτοκρατορία και όταν την κατέλαβαν οι Γερμανοί, την κοπάνησαν στο εξωτερικό. Μετά την Κατοχή και τον Εμφύλιο είχαμε την αμερικανοκρατία. Η εποχή του «κορίτσια, ο -αμερικανικός- στόλος» γνώρισε την αποθέωσή της με τη χούντα, όταν δηλαδή ένας συνταγματάρχης που ήταν στο μισθολόγιο της CIA, o Παπαδόπουλος (ίνδαλμα των «πατριωτών» της Χρυσής Αυγής), κατέλαβε την εξουσία, μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο για το οποίο βασικά έγινε το πραξικόπημα, δηλαδή η παράδοση της Κύπρου το 1974.
Με τη Μεταπολίτευση η χώρα πέρασε στη light εξάρτηση τύπου «Ελλάς – Γαλλία – Συμμαχία» επί πρωθυπουργίας Καραμανλή, αλλά οι διάδοχοί του, ιδίως ο γνωστός φιλέλλην Ανδρέας Παπανδρέου που χαράμισε τα λεφτά χαρίζοντας καθρεφτάκια στους ιθαγενείς, αδυνάτισαν τη χώρα κι ύστερα την παρέδωσαν αμαχητί στην Τρόικα: όπως αποκάλυψε την προηγούμενη εβδομάδα ο πολιτικός παρατηρητής και καθηγητής του Χάρβαρντ Γιώργος Παπανδρέου -με αφορμή την παραδοχή από το ΔΝΤ ότι στην άμοιρη Ελλάδα επιβλήθηκε λάθος πρόγραμμα-, ήταν οι Ευρωπαίοι που επέβαλαν το 2010 το επαχθές Μνημόνιο, με το οποίο ο ίδιος διαφωνούσε σφόδρα. Δυστυχώς, δεν ήταν στην εξουσία για να διαπραγματευθεί άλλη συμφωνία!
Εν τω μεταξύ, οι ξένοι προστάτες και δανειστές φόρτωναν την αποτυχία του λάθους προγράμματος στους τεμπέληδες Έλληνες, κατηγορία που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμμερίστηκαν τα κυρίαρχα «εθνικά» μέσα ενημέρωσης αλλά και οι επίδοξοι νέοι πολιτικοί: ένας από αυτούς έφτασε σε σημείο να καρφώσει με επιστολή προσωπικά στη Μέρκελ τις ελληνικές ολιγωρίες στην εφαρμογή του Μνημονίου, αυτής της «ευλογίας», όπως το είχε χαρακτηρίσει ο Θ. Πάγκαλος, αντιπρόεδρος του καθηγητή Γ. Παπανδρέου.
Υπήρχε, όμως, μια εξαίρεση σε όλα αυτά. Ο Αντ. Σαμαράς, που με τα επανειλημμένα Ζάππεια, είχε εύστοχα διαπιστώσει ότι τα μνημόνια ισοδυναμούσαν με εθνική καταστροφή. Γι' αυτό, άλλωστε, και εκλέχτηκε, με τη βοήθεια της Μέρκελ και της «Bild», είναι αλήθεια, για να τα αναδιαπραγματευτεί. Το ίδιο βράδυ των εκλογών το κόμμα του και η κυβέρνηση που κατόπιν σχηματίστηκε μεταμορφώθηκαν στην πιο φιλογερμανική παράταξη που έχει γνωρίσει η χώρα από το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Για τη Γερμανίδα καγκελάριο, που ήθελε ησυχία στην ευρωζώνη για να κερδίσει τις εκλογές στη Γερμανία, ήταν ένα τόσο θεόσταλτο δώρο, που οι γερμανικές κιτρινοφυλλάδες, οι οποίες λίγο πριν ζητούσαν να πουληθεί και η Ακρόπολη, άρχισαν να στάζουν μέλι για τον Σαμαρά. Περάσαμε στην εποχή του «κορίτσια, ο Φούχτελ», από το όνομα του στρουμπουλού απεσταλμένου της Μέρκελ στην Ελλάδα. Αντί να αρπάξει την ευκαιρία για να επαναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο, όταν πριν από 2 μήνες το ΔΝΤ πρωτοψέλλισε το λάθος, το μόνο που η κυβέρνηση είχε μετ' επιτάσεως ζητήσει από τους ξένους ήταν να μην ξαναγίνει λόγος για λάθη, γιατί υπονομευόταν η εφαρμογή του -λάθος- προγράμματος. Όλο αυτό βαφτίστηκε success story, την ώρα που η ύφεση στην οικονομία έχει ξεπεράσει τη μεγάλη ύφεση του 1929, ενώ καταρρέει καθημερινά ό,τι κουτσά-στραβά χτίστηκε στη χώρα μεταπολεμικά.
Κανείς, όμως, δεν παίρνει στα σοβαρά μια κυβέρνηση που έχει στο τσεπάκι. Πρώτα το ΔΝΤ επανήλθε και επισήμως για το λάθος. Έπειτα, η successfull κυβέρνηση έκανε ένα ακόμα μοιραίο λάθος, αποφασίζοντας να το παίξει και «κορίτσια, οι Ρώσοι»: τέτοιες αγκαλιές και φιλιά με τους εκπροσώπους της Gazprom έξω από του Μαξίμου είχε να δει η χώρα από την εποχή του (παντοδύναμου Αμερικανού πρεσβευτή του '50) Πιουριφόι. Όμως τα κορίτσια και τις εθνικές επιχειρήσεις δεν τα βγάζεις στο κλαρί για δύο πελάτες. Είναι σαν ένα μπουρδέλο να εξυπηρετεί αρχηγούς από δύο μαφίες. Οι Γερμανοί, που ελάχιστα τους ενδιαφέρει αν θα αδειάσουν τους υποτακτικούς στην Αθήνα, αντέδρασαν στην πώληση. Και οι Ρώσοι, που έχουν πολύ περισσότερα κοινά συμφέροντα μαζί τους απ' ό,τι με τη χώρα του Grecovery, αρνήθηκαν να αγοράσουν τη ΔΕΠΑ.
Ευτυχώς, κάτι σώθηκε, αλλά μόνο προς το παρόν: o πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Γιούνκερ, που θυμίζει εκείνους τους πραγματικούς φιλέλληνες του 19ου αιώνα, είπε δημοσίως στον κ. Σαμαρά να μην πουλήσει δημόσιες επιχειρήσεις με τις σημερινές τιμές, αλλά η κυβέρνηση σχεδιάζει να την ξαναβγάλει στο σφυρί, και μάλιστα με ακόμη μικρότερο τίμημα. Μάλιστα, απογοητευμένη από τη στάση της Ρωσίας και της Γερμανικής Ευρώπης που σαμποτάρισε τη συμφωνία, κοιτάει μήπως κάνει στροφή προς τις ΗΠΑ. Κορίτσια, ξανάρχεται ο στόλος.
σχόλια