Μια από τις μορφές που προέκυψαν από το μέγα σκάνδαλο με την απάτη στις εισαγωγικές εξετάσεις πανεπιστημίων «της ελίτ» που έχει ξεσπάσει αυτές τις μέρες στην Αμερική είναι και ο επικεφαλής του κυκλώματος 58χρονος Ούλιαμ "Ρικ" Σίνγκερ ο οποίος μέσω του δικτύου του είχε στήσει ολόκληρο σύστημα μαύρης αγοράς δικαιολογητικών υψηλού κύρους, χρεώνοντας από 100.000 δολάρια ως 2,5 εκατομμύρια δολάρια για κάθε παιδί με τα ποσά να εμφανίζονται ως δωρεές προς ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα-μαϊμού, υπό τη διεύθυνση του ίδιου.
Εκτός από τα «μαγειρέματα» στα σκορ των εισαγωγικών εξετάσεων και την δωροδοκία προπονητών για να πιστοποιήσουν υψηλές αθλητικές επιδόσεις, ο Ρίνγκερ και οι συνεργάτες του μπορούσαν μέσω Photoshop να δημιουργήσουν λεπτομερή ψεύτικα προφίλ για τους υποψηφίους. Όπως σχολίασε και ένας από τους γονείς που εμπλέκονται στο σκάνδαλο, στον οποίο ο Σίνγκερ είχε ζητήσει απλά μια φωτογραφία του γιου του και αυτός θα αναλάμβανε τα υπόλοιπα, «είναι απίστευτος ο τρόπος που λειτουργεί ο κόσμος στις μέρες μας».
Ακόμα κι αν το ψεύτικο ή παραπλανητικό προφίλ σου δεν έχει στόχο την απάτη, κατανοείς ότι δεν είναι ακριβώς «αληθινό». Στην καλύτερη περίπτωση, αποτελεί ένα είδος performance της ιδανικής σου εκδοχής, ενισχυμένης για να προσελκύσει ένα συγκεκριμένο κοινό.
Μοιάζει πάντως περίεργα ταιριαστό το ότι η πιο επιφανής ίσως από τις περιπτώσεις παιδιών που έμπλεξαν (ενδεχομένως εν αγνοία τους) με το κύκλωμα αυτό, είναι αυτή της «social-media influencer» Olivia Jade Giannulli, κόρης της ηθοποιού Lori Loughlin και του μεγιστάνα της μόδας Mossimo Giannulli.
Αμέσως με το που πάτησε για πρώτη φορά το πόδι της στην εστία του USC (University of Southern California) το φθινόπωρο που μας πέρασε, η Giannulli ποστάρισε στο Instagram μια φωτογραφία της ίδιας στο δωμάτιό της. Η λεζάντα έγραφε: «Έχω ότι χρειάζομαι από το Amazon και η αποστολή έκανε μόνο δύο μέρες. #ad #primestudent #allonamazon».
Η ειρωνεία είναι συναρπαστική. Ενώ οι γονείς της κατηγορούνται ότι ξόδεψαν έναν σκασμό λεφτά για να της εξασφαλίσουν ψεύτικες ακαδημαϊκές επιδόσεις για να μπει σε ένα αληθινό κολέγιο, η ίδια, αμέσως μετά την άφιξή της εκεί, μεταμόρφωσε ένα αληθινό ακαδημαϊκό περιβάλλον σε κάτι ψεύτικο: σε στουντιακό φόντο για την κύρια απασχόλησή της που είναι η προώθηση προϊόντων ομορφιάς και του Amazon Prime στα εκατομμύρια followers της.
Το επιμελημένο προφίλ μας είναι ένα περίεργο πράγμα, ένα είδος «πουαντιγιστικής» αναπαράστασης ενός ατόμου ως μια συλλογή απαντήσεων σε ένα συγκεκριμένο σετ ερωτημάτων. Τόσο ένα πακέτο προδιαγραφών εισαγωγής σε πανεπιστήμιο όσο και ένα προφίλ στο Tinder ή στα social media (το Facebook είναι τίγκα στα ψεύτικα προφίλ) προσφέρουν εξίσου ρηχές και απελπισμένες εκδοχές των ατόμων που εκπροσωπούν: μια τυπική βιβλιογραφία, μια επιλογή προτιμήσεων, ένας κατάλογος προτερημάτων και μια σειρά από φωτογραφίες που επιδεικνύουν αθλητικές επιδόσεις.
Είναι κάπως σα να έχουμε αποδεχτεί ως δεδομένο ότι σε κάποιο βασικό επίπεδο είναι μοιραίο να υπάρξει παραποίηση στοιχείων. Ακόμα κι αν το ψεύτικο ή παραπλανητικό προφίλ σου δεν έχει στόχο την απάτη, κατανοείς ότι δεν είναι ακριβώς «αληθινό». Στην καλύτερη περίπτωση, αποτελεί ένα είδος performance της ιδανικής σου εκδοχής, ενισχυμένης για να προσελκύσει ένα συγκεκριμένο κοινό.
Στην χειρότερη, μοιάζει με διαστρεβλωμένη σιλουέτα, με ασαφές σκιαγράφημα του «αληθινού εαυτού» σου, ανιχνεύσιμο μέσω των πληροφοριών που προκύπτουν από τα κουτάκια που τσεκάρεις και τον λόγο που χρησιμοποιείς. Σε κάθε περίπτωση, το προφίλ δεν είναι απλά έρμαιο χειραγώγησης από άλλους, είναι προϊόν δικής σου χειραγώγησης. Και όταν φτάσουμε στο σημείο να μας φαίνονται όλα λίγο – πολύ στημένα και ψεύτικα, μπορούμε να δικαιολογήσουμε ακόμα τα μεγαλύτερα επίπεδα ψευδούς εκπροσώπησης (είναι πράγματι απίστευτος ο τρόπος που λειτουργεί ο κόσμος στις μέρες μας, σωστά;).
Με στοιχεία από το New York
σχόλια