ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ καλά και κακά νέα αυτή την εβδομάδα. Τα καλά είναι ότι οι Ευρωπαίοι δανειστές μας αποφάσισαν ότι δεν τους συμφέρει να χρεοκοπήσουμε. Γι' αυτό συναίνεσαν στην επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους στα 7,5 χρόνια και συγχρόνως μείωσαν το επιτόκιο δανεισμού κατά μία μονάδα. Αν η Ελλάδα φαλίριζε τώρα, οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες δεν θα προλάβαιναν να ξεφορτωθούν όλα τα τοξικά ελληνικά ομόλογα που έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους. Χώρια ότι η κρίση θα επεκτεινόταν αναπόφευκτα σε όλη την ευρωζώνη.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ότι η ελάφρυνση αυτή δεν λύνει και το πρόβλημα. Πρώτα απ' όλα, τα ελληνικά δάνεια έχουν συναφθεί με κυμαινόμενο επιτόκιο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει εκδηλώσει την πρόθεσή της να το αυξήσει. Στους 9 μήνες που πέρασαν από την υπογραφή του μνημονίου τα επιτόκια αυξήθηκαν κατά 0,5%, πράγμα που σημαίνει ότι το κόστος δανεισμού έχει ήδη ανέβει. Αν το επόμενο διάστημα αυξηθεί κατά 1%, θα εξανεμιστούν και τα 6 δισ. που ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι κερδίσαμε από τη μείωση του επιτοκίου. Ένα δεύτερο, μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι αυτό το πακέτο ελάφρυνσης συνοδεύεται από ένα σκληρό πακέτο μέτρων. Όπως άλλωστε εξήγησε η ίδια η φράου Μέρκελ, η μείωση του επιτοκίου έγινε επειδή «η Ελλάδα είναι έτοιμη να λάβει περαιτέρω μέτρα, συμπεριλαμβανομένου ενός πακέτου επιπλέον ιδιωτικοποιήσεων ύψους 50 δισ. ευρώ. Επιπλέον, θα προσθέσει σκληρούς κανόνες για το χρέος της στη νομοθεσία της».
ΟΤΑΝ Η ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΣ μιλάει για ιδιωτικοποιήσεις, εννοεί στην πραγματικότητα ότι θα πουληθούν φθηνά αυτά που φαίνεται έχει στο μάτι η Γερμανία (ΕΛΤΑ, ΟΣΕ, ΔΕΗ, το λιμάνι του Πειραιά, το Ελληνικό Αεροδρόμιο της Αθήνας, την Εταιρεία Υδάτων Θεσσαλονίκης και την Αγροτική Τράπεζα απαριθμούσε προχθές η «Daily Telegraph») και θα «αξιοποιηθεί» η δημόσια περιουσία, όπως προτείνουν από πέρυσι διάφοροι λιμασμένοι για ήλιο και κανένα νησάκι οικονομολόγοι και βουλευτές του γερμανικού κυβερνητικού συνασπισμού, καθώς και η εφημερίδα «Bild». Η αλήθεια είναι ότι τα 50 δισ. είναι μια αυθαίρετη κατασκευή που δεν βασίζεται σε καμία σοβαρή μελέτη. Αυτό εμπεριέχει μια ακόμη παγίδα: αν δεν πουληθούν 50 δισ. αλλά π.χ. 25, τι άλλο θα πρέπει να κάνουμε για να βρούμε τα υπόλοιπα 25; Και, τέλος πάντων, αν βρεθούν όσα βρεθούν και πουληθούν, μετά τι άλλο θα έχει μείνει για να πουλήσουμε;
ΤΟ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, λοιπόν, με όλη αυτή την ιστορία είναι ότι πληρώνεις συνεχώς, πουλάς τα ασημικά, αλλά το χρέος, αντί να μειώνεται, αυξάνεται, ή, με τους πιο αισιόδοξους υπολογισμούς, παραμένει το ίδιο. Την ίδια στιγμή τα μέτρα που έχουν επιβληθεί προκαλούν -εκτός από την κοινωνική εκρηκτική ανεργία- και ύφεση της οικονομίας χωρίς ίχνος ανάπτυξης πάνω στην οποία θα μπορούσε να στηριχτεί η χώρα για να ξαναβγεί και να δανειστεί από τις «αγορές» με φυσιολογικά επιτόκια. Στην πιο εύστοχη κριτική της πρόσφατης συνόδου που διάβασα, η εφημερίδα «L' Alsace» έγραφε σε ένα άρθρο με τίτλο «Μαγικά τεχνάσματα»: «Οι Ευρωπαίοι βάζουν "μπαλώματα" και σκαρφίζονται πολύπλοκους μηχανισμούς... οι οποίοι έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό την παράκαμψη του πραγματικού προβλήματος: τη διεύρυνση του οικονομικού χάσματος μεταξύ των "υγιών" κρατών -όπως είναι η Γερμανία- και εκείνων που αγκομαχούν προκειμένου να ακολουθήσουν τους ίδιους ρυθμούς. Η Άνγκελα Μέρκελ πέτυχε στις Βρυξέλλες ένα "Σύμφωνο για το ευρώ", το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο από μια νέα σειρά από θυσίες που προορίζονται για τις πιο ευάλωτες οικονομίες. Όπως και στον Μεσαίωνα, το φάρμακο είναι η αιμορραγία». Τα μαγικά τεχνάσματα δεν αποκαλύπτουν παρά την ανικανότητα του θεραπευτή.
σχόλια