• Ανήκω σε μία μικρή μειονότητα. Είμαι ένας από τους Αθηναίους που γεννήθηκαν σε αυτή την πόλη πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο. Τότε η Αθήνα είχε 400.000 κατοίκους - πόσες γεννήσεις; Πόσοι έμειναν; Ίσως είμαστε λιγότεροι από το 2% του σημερινού πληθυσμού.
• Εβδομήντα πέντε χρόνια σε αυτή την πόλη. Παιδί στη Μιχαήλ Βόδα, έφηβος στη Φωκίωνος Νέγρη, νέος και ώριμος στο Κολωνάκι. Τώρα σε προάστιο.
• Η πόλη στην οποία μεγάλωσα δεν υπάρχει πια. Μόνο καμιά φορά, τα βράδια, τον Αύγουστο ή το Πάσχα, όταν όλοι έχουν πάει διακοπές ή στα χωριά τους, περπατώντας διακρίνω εικόνες και στιγμές από το κοινό μας παρελθόν. Είναι ένας γάμος, πολύχρονος, οδυνηρός και ευφρόσυνος, η ιστορία μου με την Αθήνα.
• Αν την αγαπώ; Μα όπως μία σύζυγο με την οποία γεράσαμε μαζί - μοιράζομαι αγάπη και μίσος. Για το μίσος αλλού. Ας μιλήσουμε για τις αγάπες. Παλιές και νέες:
• Τα «βραχάκια» στο Ηρώδειο πριν γίνουν κερκίδες. Τα νυχτοπερπατήματα στο Πεδίον του Άρεως όπου ζήλευα τα συγκολλημένα ζευγαράκια. Τις παρέες στον Μπιντέ και το Βυζάντιο - δίπλα ο Τσαρούχης, ο Χατζιδάκις, ο Ελύτης. Μικροί σκονισμένοι δρόμοι στον Κολωνό. Τα κηποθέατρα και η «Οδός Ονείρων». Τα βουνά τόσο κοντά και η θάλασσα δίπλα μας.
• Η λεωφόρος Συγγρού μία ευθεία στο πέλαγος, όπως τη μυθοποίησε ο Σεφέρης. Η δροσιά της νυχτερινής Ακρόπολης από τον «Διόνυσο». Περίπατοι στη Ρωμαϊκή Αγορά ή την Αποστόλου Παύλου. Φλόκα ή Ζόναρς; Κρυψώνες στον Λυκαβηττό. Μαρίκα Νίνου με Τσιτσάνη στου «Τζίμη του Χοντρού» στην Αχαρνών. Μαρινέλλα-Καζαντζίδης στις Τζιτζιφιές. Και σήμερα η Πειραιώς και το Γκάζι.
• Η πρώτη ακρόαση του «Επιτάφιου» με τον Μπιθικώτση. Ένα κλεμμένο φιλί στου Φιλοπάππου. Οι συναυλίες της Κρατικής, Κυριακές στον Ορφέα. Σήμερα το Μέγαρο.
• Ανακαίνισα πρόσφατα το πατρικό μου. Μίζερο μου φάνηκε το σπίτι που μένω τώρα, μπροστά στα πανύψηλα ταβάνια, τις πτυσσόμενες κρυστάλλινες πόρτες, την άπλα. Αρχοντική πολυκατοικία του 1947 - ξανθό ξύλο τα πατώματα. Δεν υπάρχει πια τέτοια ποιότητα, είπε ο πατωματζής.
• Μία πόλη - η ζωή μου όλη.
σχόλια