Μία ζωή Αθήνα

Facebook Twitter
0

Ανήκω σε μία μικρή μειονότητα. Είμαι ένας από τους Αθηναίους που γεννήθηκαν σε αυτή την πόλη πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο. Τότε η Αθήνα είχε 400.000 κατοίκους - πόσες γεννήσεις; Πόσοι έμειναν; Ίσως είμαστε λιγότεροι από το 2% του σημερινού πληθυσμού.

Εβδομήντα πέντε χρόνια σε αυτή την πόλη. Παιδί στη Μιχαήλ Βόδα, έφηβος στη Φωκίωνος Νέγρη, νέος και ώριμος στο Κολωνάκι. Τώρα σε προάστιο.

Η πόλη στην οποία μεγάλωσα δεν υπάρχει πια. Μόνο καμιά φορά, τα βράδια, τον Αύγουστο ή το Πάσχα, όταν όλοι έχουν πάει διακοπές ή στα χωριά τους, περπατώντας διακρίνω εικόνες και στιγμές από το κοινό μας παρελθόν. Είναι ένας γάμος, πολύχρονος, οδυνηρός και ευφρόσυνος, η ιστορία μου με την Αθήνα.

Αν την αγαπώ; Μα όπως μία σύζυγο με την οποία γεράσαμε μαζί - μοιράζομαι αγάπη και μίσος. Για το μίσος αλλού. Ας μιλήσουμε για τις αγάπες. Παλιές και νέες:

Τα «βραχάκια» στο Ηρώδειο πριν γίνουν κερκίδες. Τα νυχτοπερπατήματα στο Πεδίον του Άρεως όπου ζήλευα τα συγκολλημένα ζευγαράκια. Τις παρέες στον Μπιντέ και το Βυζάντιο - δίπλα ο Τσαρούχης, ο Χατζιδάκις, ο Ελύτης. Μικροί σκονισμένοι δρόμοι στον Κολωνό. Τα κηποθέατρα και η «Οδός Ονείρων». Τα βουνά τόσο κοντά και η θάλασσα δίπλα μας.

Η λεωφόρος Συγγρού μία ευθεία στο πέλαγος, όπως τη μυθοποίησε ο Σεφέρης. Η δροσιά της νυχτερινής Ακρόπολης από τον «Διόνυσο». Περίπατοι στη Ρωμαϊκή Αγορά ή την Αποστόλου Παύλου. Φλόκα ή Ζόναρς; Κρυψώνες στον Λυκαβηττό. Μαρίκα Νίνου με Τσιτσάνη στου «Τζίμη του Χοντρού» στην Αχαρνών. Μαρινέλλα-Καζαντζίδης στις Τζιτζιφιές. Και σήμερα η Πειραιώς και το Γκάζι.

Η πρώτη ακρόαση του «Επιτάφιου» με τον Μπιθικώτση. Ένα κλεμμένο φιλί στου Φιλοπάππου. Οι συναυλίες της Κρατικής, Κυριακές στον Ορφέα. Σήμερα το Μέγαρο.

Ανακαίνισα πρόσφατα το πατρικό μου. Μίζερο μου φάνηκε το σπίτι που μένω τώρα, μπροστά στα πανύψηλα ταβάνια, τις πτυσσόμενες κρυστάλλινες πόρτες, την άπλα. Αρχοντική πολυκατοικία του 1947 - ξανθό ξύλο τα πατώματα. Δεν υπάρχει πια τέτοια ποιότητα, είπε ο πατωματζής.

Μία πόλη - η ζωή μου όλη.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ