Μνημονίου πεσόντος...

Ψέματα; Το ΠΑΣΟΚ που το εισηγήθηκε καταρρέει, το ΛΑΟΣ που στήριξε την πρώτη μνημονιακή έκδοση χάνει με γοργούς ρυθμούς τους ψηφοφόρους του (χώρια τους δύο υπουργούς του, που, όπως μάθαμε το Σαββατοκύριακο από τον αρχηγό του κόμματος, είχαν σταματήσει στο ΛΑΟΣ «για να αφοδεύσουν»), ενώ τώρα έχει έρθει η σειρά και της ΝΔ. Δεν είναι μόνο οι αποχωρήσεις και διαγραφές βουλευτών ή και η απώλεια ψηφοφόρων που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις: στις φετινές Απόκριες αποδοκιμάστηκαν όχι μόνο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αλλά και της Νέας Δημοκρατίας.
Δεν έχει άδικο ο περίφημος «Φιλέλλην» και πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ που άρχιζε από την Κυριακή τα εκβιαστικά διλήμματα: «Οι ηγέτες των δύο μεγάλων ελληνικών κομμάτων δεσμεύτηκαν εγγράφως... αν όμως ακραία κόμματα ενισχυθούν (σ.σ. στις εκλογές) σε τέτοιο βαθμό που το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να μην μπορούν να σχηματίσουν έναν πλειοψηφικό κυβερνητικό συνασπισμό και να κληθούν να κυβερνήσουν πολιτικοί, οι οποίοι θ’ αποχωρήσουν από το πρόγραμμα βοήθειας, τότε θα αποχωρήσουμε και εμείς».
Με βάση τις σημερινές δημοσκοπήσεις, τα δύο «μεγάλα κόμματα» σχηματίζουν από κοινού κυβέρνηση αφού, σύμφωνα με τον ελληνικό εκλογικό νόμο, το πρώτο κόμμα παίρνει μπόνους 50 βουλευτές. Γι’ αυτό, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ επείγονται να γίνουν εκλογές τον Απρίλιο. Τι θα γίνει, όμως, αν συνεχιστεί η καθοδική πορεία της ΝΔ και στο σημερινό ΠΑΣΟΚ ο Β. Βενιζέλος συνεχίσει με την ίδια αποτελεσματικότητα το διαλυτικό έργο του Γ. Παπανδρέου;
O πονοκέφαλος είναι μεγάλος, εξού και οι αμφιταλαντεύσεις του κ. Σόιμπλε, που δεν έχει αποφασίσει ακόμη αν και πότε θα γίνουν οι εκλογές, για να μας πει και μας ώστε να ξέρουμε πού βαδίζουμε (γιατί, αν περιμένει κανείς από τον κ. Σαμαρά, που τον περασμένο Νοέμβριο είχε εξαγγείλει εκλογές για τις 17 Φεβρουαρίου, ζήτω που καήκαμε).
Βλέποντας το σύστημα υπό κατάρρευση, οι πιο διορατικοί από τους πολιτικούς μας παίρνουν τα μέτρα τους. Πέρα από το δίδυμο Βορίδη-Γεωργιάδη, το άλλο λαμπρό παράδειγμα είναι ο κ. Παπουτσής, ο οποίος αποδεικνύεται εξυπνότερος από την κυρία Κατσέλη ή τον κ. Καστανίδη, που θέλουν να ιδρύσουν αντιμνημονιακό κόμμα, ενώ επί 2 χρόνια εφάρμοζαν ως υπουργοί το μνημόνιο.
Αφού, λοιπόν, ξυλοφόρτωσε τη μισή Αθήνα και ψέκασε την υπόλοιπη, ο κ. Παπουτσής παραιτήθηκε από την προστασία του πολίτη για να διεκδικήσει την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ: στην πρώτη περιφέρεια της Αθήνας το ΠΑΣΟΚ θα βγάλει 2 βουλευτές και δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος από το να βάλει σοβαρή υποψηφιότητα, όχι για την προεδρία του κόμματος αλλά για μια από τις 2 έδρες.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, οι προσωπικές φιλοδοξίες και τα εκλογικά ποσοστά έχουν ελάχιστη σημασία. Σε όλο σχεδόν τον πλανήτη η εξουσία έχει περάσει από τους πολιτικούς στις περιβόητες αγορές που αποφασίζουν για την πορεία της κάθε χώρας, ενώ, ενίοτε, όπως έγινε πρόσφατα στην Ελλάδα και στην Ιταλία, διορίζουν απευθείας και τον πρωθυπουργό.
Το Ενωμένο Κόμμα των Αγορών μπορεί να έχει μια πιο συντηρητική και μια πιο φιλελεύθερη πτέρυγα, αλλά όλες οι τάσεις του έχουν ασπαστεί ως ιδεολογία τον νεοφιλελευθερισμό κι εξυπηρετούν με την πολιτική τους την ανακατανομή του εθνικού πλούτου σε βάρος των αδυνάτων και υπέρ των ισχυρών. Απ’ αυτή την άποψη, κι ας μοιάζει όλο και περισσότερο με κοινό μπαγαπόντη, ο κ. Λοβέρδος αποδεικνύεται ειλικρινέστερος όλων: ανακοίνωσε ήδη τον σχηματισμό, μετεκλογικά, κυβέρνησης συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, παρά τις τσιριμόνιες του κ. Σαμαρά. Το πώς θ’ αντέξει μια τέτοια κυβέρνηση σε μια χώρα που καταρρέει δεν φαίνεται να απασχολεί ούτε το εγχώριο Κόμμα των Αγορών, ούτε τους διεθνείς καθοδηγητές του.