Η Ελλάδα πρέπει να είναι πιθανώς η πιο «καρτελοποιημένη» χώρα της Ευρώπης.
Εδώ ο κύκλος της διαφθοράς ολοένα και μεγαλώνει, με την υπόθεση των δομημένων ομολόγων (επενδύσεις υψηλότατου ρίσκου που γίνονταν με λεφτά ασφαλισμένων, με είσπραξη τεραστίων προμηθειών από παρακείμενους στην εξουσία) να είναι ο τελευταίος αλλά όχι και ο ύστατος κρίκος στην αλυσίδα της απάτης.
Αυτοί που είναι μέσα στον κύκλο και τρώνε είναι πολλοί. Πολλοί είναι και οι απέξω που ακονίζουν από τώρα τα μαχαίρια τους, ενώ ο κύκλος εκείνων που έχουν διάθεση να αντιδράσουν σε όλο αυτό το ασύδοτο φαγοπότι φαίνεται πως μικραίνει.
Παλιότερα ο κλέφτης δεν τη γλίτωνε και τόσο εύκολα. Υπήρχαν πολλοί ευσυνείδητοι «εκεί έξω». Και μόλις τον έπαιρναν χαμπάρι αντιδρούσαν, σήκωναν φωνή: «Eεεεε, καθάρματα, πώς τον ρημάζετε έτσι τον τόπο μου!» Και κάτι γινόταν...
Τώρα, σιωπή. Ένοχη και εκκωφαντική σιωπή. Οι λίγοι έχουν χάσει κάθε ελπίδα. Θεωρούν, και όχι άδικα, πως έννοιες όπως «ήθος» και «τιμή» και «δικαιοσύνη» έχουν εξασθενήσει σαν αμυδρό φως ενός φακού που οι μπαταρίες του ετοιμάζονται να πεθάνουν.
Οι πολλοί, που είναι ακόμα απέξω, δεν λένε κουβέντα ούτε κι αυτοί, όχι γιατί κρατάνε κάποια φοβερά και τρομερά «μυστικά και ντοκουμέντα» (Σιγά! Αέρα κοπανιστό «κρατάνε» οι περισσότεροι Έλληνες της διαφθοράς), αλλά μόνο, και απλώς, γιατί θέλουν και αυτοί μια μέρα να μπουν στον κύκλο της διαφθοράς.
Πιθανώς να μην τους αρέσει, «αλλά γιατί» - σου λένε - «να τρώει ο άλλος και να μην τρώω κι εγώ;». (Δύσκολο, ανέκαθεν, σ' αυτόν τον τόπο να αντισταθείς στην «επιτυχία», με έντιμα ή άτιμα μέσα, του γείτονα.)
Για μένα αυτοί οι στριμωγμένοι έξω από τον κύκλο, που εναγωνίως και λιγούρικα περιμένουν να τους δοθεί μια ευκαιρία και αμέσως να μπουκάρουν, είναι οι χειρότεροι και πιο επικίνδυνοι. Είναι οι νεόπλουτοι της συνομοταξίας των... καταξιωμένων κλεφτοκοτάδων. Οι ατζαμήδες της απάτης, που γι' αυτό συνήθως πιάνονται πιο εύκολα από τους παλιούς. Είναι οι διαθέτοντες αγωγή αγύρτη. Ευκόλως αναγνωρίσιμοι από τη σαχλαμάρα, από τη λάμψη της απληστίας στο βλέμμα τους και από την αδυσώπητη επίδειξη των ευκόλως αποκτηθέντων.
Οι πιο καρτελοποιημένη χώρα στην Ευρώπη διαθέτει μεγάλο πεδίο δράσης.
Γαλακτοβιομηχανίες. Πετρελαϊκές εταιρείες. Ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Όμιλοι μέσων ενημέρωσης. Κατασκευαστικές εταιρείες. Διαφημιστικά κονκλάβια. Αλλά και καρτέλ στην κρατική ραδιοφωνία και τηλεόραση, στις δημόσιες υπηρεσίες, στην Ολυμπιακή (ίσως το ισχυρότερο καρτέλ απ' όλα εκεί), στους δήμους και στις πολεοδομίες... You name it, που λένε και οι φίλοι μου οι Εγγλέζοι.
Οι κυβερνήσεις μας συντηρούνται από εκείνους που «τρώνε», που είναι δηλαδή μέσα στον κύκλο, και ρίχνονται από εκείνους που θέλουν να μπουν - άντε κι από τους λίγους έντιμους που, έτσι κι αλλιώς, με το ζόρι πάνε να ψηφίσουν, ή και τους ρομαντικούς που γνήσια πιστεύουν πως κάτι μπορεί να αλλάξει.
Το μυστικό της επιτυχίας είναι το λεγόμενο «βύσμα». Ποιον ξέρεις και πού θα χωθείς.
Κάποτε στις πολιτικές συζητήσεις και στις προεκλογικές εκστρατείες (όπου να 'ναι έρχεται και η δικιά μας) γινόταν κουβέντα όχι μόνο για τη διαχείριση αλλά και για το ήθος της διαχείρισης, τη «φιλοσοφία» της.
Σήμερα συζητάμε για ομόλογα, για το ποια επαγγέλματα θα χαρακτηριστούν «βαριά και ανθυγιεινά», για συντάξεις, επιδόματα και επιχορηγήσεις.
Και επειδή στη χόρταση ευκολότερα φτάνεις μέσω της εύκολης οδού του καρτέλ, ξεχάστε εκείνη την παλιά «τυπική διαδρομή» των πραγμάτων (της σκληρής και έντιμης εργασίας), και welcome to the... easiest country in the world!
σχόλια