Στην Ελλάδα, αντίθετα, οι ανασχηματισμοί είναι κάτι σαν πρωθυπουργικό χόμπι: όταν δεν έχουν να κάνουν τίποτα καλύτερο, αλλάζουν τους υπουργούς τους. «Ξαναμοιράζουν την τράπουλα» όπως λένε τα φιλικά ΜΜΕ, ξεχνώντας να αναφέρουν ότι είναι σημαδεμένη και οι αλλαγές γίνονται για άλλους λόγους. Ο πρώτος είναι ψηφοθηρικός: καταποντίστηκε η ΝΔ στην Αττική; Βάζεις τον Γιακουμάτο υφυπουργό. Κατρακύλησε το ΠΑΣΟΚ στο 8% από το 44% που είχε 5 χρόνια πριν; Διορίζεις δυο-τρεις υφυπουργούς, μήπως και κάνουν κανένα ρουσφέτι παραπάνω και πάρει απάνω του το κόμμα.
Ο δεύτερος είναι προπαγανδιστικός: να έχουν δηλαδή και τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης ύλη να σχολιάζουν, την ώρα που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κόψει τις συντάξεις, και να εξυμνούν τον «σαρωτικό» ανασχηματισμό, τέτοιον που δεν έχει δει η χώρα δεκαετίες τώρα (ειπώθηκε και αυτό).
Ο τρίτος λόγος έχει να κάνει με την επετηρίδα: επειδή, όπως είπαμε, η πολιτική δεν αλλάζει, γιατί να είναι υπουργός Εσωτερικών ο Μιχελάκης και όχι ο Ντινόπουλος που τον αντικατέστησε στον προχθεσινό ανασχηματισμό-σαρωτικό τυφώνα; Και οι δύο στον ΑΝΤ1 δεν δουλεύανε; Έτσι, και ο τελευταίος βουλευτής έχει βάσιμους λόγους να ελπίζει ότι, αν είναι υπάκουο παιδί, θα έρθει κάποια στιγμή και η σειρά του. Αφού έγινε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης ο Καρασμάνης και Δημόσιας Τάξης ο Κικίλιας, όλα μπορούν να συμβούν σε αυτήν τη χώρα.
Ο τέταρτος λόγος που γίνονται οι ανασχηματισμοί είναι για να ικανοποιηθεί η κοινή γνώμη με την απομάκρυνση των πιο αντιπαθητικών κι εκτεθειμένων υπουργών, στυλ Άδωνι Γεωργιάδη. Κάτι σαν ρωμαϊκή αρένα δηλαδή, με ολίγο Mega. Δεν είναι τυχαίο ότι ο μοναδικός υπουργός για τον οποίο οι Σαμαράς-Βενιζέλος ζορίστηκαν να βρουν με ποιον θα τον αντικαταστήσουν ήταν ο Στουρνάρας, που είναι φιλαράκι των δανειστών.
Ευτυχώς που βρέθηκε για υπουργός Οικονομικών αυτό το παλικάρι των τραπεζών ο Γκίκας ο Χαρδούβελης, που θα συνεχίσει την ίδια πολιτική με τον Στουρνάρα και μπόρεσε ο Σόιμπλε να κοιμηθεί ήσυχος το βράδυ. ( Στις άλλες δύο θέσεις που ενδιαφέρουν άμεσα το ΔΝΤ, τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, δηλαδή στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης-Μητσοτάκης και στο υπουργείο Εργασίας-Βρούτσης, ο ανασχηματισμός δεν πέρασε ούτε απ' έξω.)
Θα ήταν, όμως, άδικο για μια τέτοια κυβέρνηση που προωθεί τόσες μεταρρυθμίσεις στη χώρα μαζεμένες (διάλυση συστήματος υγείας, ασφαλιστικού, παιδείας, πώληση αιγιαλών, δημόσιας περιουσίας κ.λπ.) να μη σημειωθεί η σοβαρή συμμετοχή υπουργών από την κοιτίδα του ελληνισμού και πατρίδα του Γέρου του Μοριά, δηλαδή από την Πελοπόννησο. Όπως είναι γνωστό, από το 1821 η συντριπτική πλειονότητα των πρωθυπουργών ήταν πελοποννησιακής καταγωγής και αν κάποιος τολμούσε να ξεμυτίσει από άλλη περιοχή, τον τρώγανε λάχανο στα γρήγορα (τον Καποδίστρια τον φάγανε οι Μανιάτες και τον Μητσοτάκη ο Σαμαράς από τη γειτονική Μεσσηνία).
Συνεχίζοντας την παράδοση, στη νέα κυβέρνηση Σαμαραζέλου 9 υπουργοί και υφυπουργοί, συμπεριλαμβανομένου και του πρωθυπουργού, προέρχονται από τον Μοριά. Αλλά και οι υπόλοιποι που δεν είναι από εκεί στην πραγματικότητα είναι βαθύτατα επηρεασμένοι από αυτήν τη μοναδική κουλτούρα που συμβολίζει ο πρωθυπουργός μας, που ως υπουργός Πολιτισμού είχε διορίσει τη μισή Μεσσηνία στο Μουσείο Ακρόπολης.
Είναι μια κυβέρνηση που πιθανότατα θα δώσει και τη μάχη των πρόωρων εκλογών, καθώς τα επαχθή νέα μέτρα που καλείται να πάρει δύσκολα θα μπορέσουν να περάσουν. Έτσι, η υπουργοποίηση των παραθυράτων, των ρουσφετολόγων και πολιτικών γιγάντων στυλ Λοβέρδου, που μετά την υγεία θα αποτελειώσει και την παιδεία, μπορεί να θυμίζει Μαυρογιαλούρο, αλλά εδώ είναι κάτι περισσότερο: πρόκειται για κυβέρνηση Μαυρογιαλουρόπουλου.
σχόλια