AΝ ΑΥΤΑ που αποκαλύφθηκαν τις τελευταίες μέρες για τον Δημήτρη Παπαδημούλη είχαν αποκαλυφθεί οπουδήποτε αλλού στην Ε.Ε. για κάποιον ευρωβουλευτή, πιθανότατα θα είχε παραιτηθεί.
Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, που φτωχοποίησε εκατομμύρια Έλληνες, εκείνος αγόραζε «κοψοχρονιά» διαμερίσματα με τον μισθό της Ευρωβουλής και όταν ξέσπασε η άλλη κρίση, η προσφυγική, τα μίσθωσε για να βγάλει κέρδος από το προσφυγικό και να εισπράττει από τα λεφτά των προγραμμάτων. Δηλαδή αγόρασε ακίνητα με τα λεφτά των φορολογούμενων και τα μίσθωσε, εισπράττοντας πάλι λεφτά φορολογούμενων.
Ο ευρωβουλευτής του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς μπήκε στην πολιτική φτωχός και θα βγει από αυτήν στα 70 του, μετά την ολοκλήρωση της τρέχουσας θητείας του, πλούσιος. Ποτέ δεν λογοδότησε για το πώς έκανε όλη αυτή την περιουσία. Κάθε φορά που τον ρωτάνε, απαντάει γενικά και αόριστα, μετά καταγγέλλει τους πολιτικούς του αντιπάλους, που θέλουν να τον εξοντώσουν, αλλά ποτέ δεν έχει δώσει λογαριασμό. Αφήνει περίπου να εννοηθεί ότι είναι οικονομίες από τον μισθό του ευρωβουλευτή και ότι παλιά είχε εργαστεί και ως μηχανικός και μπορεί να είναι και από κει τα λεφτά κ.λπ.
Έλεγχος δεν έχει γίνει ποτέ, όπως και για κανέναν άλλον βέβαια. Το κόμμα του δεν τον έχει καλέσει να δώσει εξηγήσεις και μάλλον δεν θα το κάνει ούτε και τώρα, παρότι τους κάνει ζημιά, ενισχύοντας τις κατηγορίες περί υποκριτικής αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες.
Πέρα από το ηθικό ζήτημα που προκύπτει για τον ίδιο όμως, δημιουργεί ένα ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα για το κόμμα του. Γιατί τώρα, κάθε φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγαίνει να υποστηρίξει μια πολιτική για το προσφυγικό - μεταναστευτικό, θα βγαίνει ένας πολιτικός αντίπαλου κόμματος και θα τους κατηγορεί ότι έχουν ιδιοτελή κίνητρα, αφού στελέχη τους βγάζουν κέρδη από πτυχές του προσφυγικού.
Ευρωβουλευτές έχουν υπάρξει κι άλλοι, αλλά κανένας –ειδικά στην αριστερά, όπου υποτίθεται ότι δίνουν κι ένα ποσό πίσω στο κόμμα– δεν έχει κάνει τέτοια αποταμίευση. Οι μισθοί είναι πράγματι πολύ μεγάλοι και υπάρχουν και πολλά έξτρα –που συνήθως αποσιωπούν–, αλλά και πάλι ο λογαριασμός δεν βγαίνει.
Ο κ. Παπαδημούλης κάποιες φορές επικαλείται ότι είχε εργαστεί και ως μηχανικός πριν γίνει ευρωβουλευτής, όπως έχουν εργαστεί και πολλοί άλλοι, κανένας όμως δεν έχει κάνει τέτοια περιουσία από την εργασία.
Πού εργάστηκε, ωστόσο, ο Παπαδημούλης ως μηχανικός; Στο βιογραφικό του δεν δίνει κανένα διαφωτιστικό στοιχείο. Αναφέρει απλώς ότι «Εργάστηκε ως πολιτικός μηχανικός και στέλεχος επιχειρήσεων (1980-2004)». Αποσιωπά πλήρως σε ποιες επιχειρήσεις δούλεψε, αν και λέγεται ότι ήταν για χρόνια (τα διαστήματα που ήταν εκτός Βουλής) στην ΕΠΑ Αττικής (πρώην ΔΕΦΑ-Δημοτική Επιχείρηση Φωταερίου Αθηνών).
Παρά τον θόρυβο που εξακολουθεί να γίνεται κάθε τόσο για τον εντυπωσιακό πλουτισμό του, ποτέ δεν θέλησε να εξηγήσει πώς πλούτισε, δίνοντας τα στοιχεία πού και πότε εργάστηκε, ώστε η κοινή γνώμη να βγάλει τα συμπεράσματά της. Επιμένει να μη δίνει εξηγήσεις και απλώς να θολώνει τα νερά, ισχυριζόμενος ότι «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης», ότι είναι η Νέα Δημοκρατία που τον καταδιώκει και άλλα τέτοια. Έντονη ενόχληση, ωστόσο, υπάρχει και στο δικό του κόμμα, απλώς δεν εκφράζεται δημόσια. Επίσης, στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν κάποιοι που έχουν λόγο να θέλουν να τον κάνουν πέρα και ακόμα περισσότεροι εκείνοι που θεωρούν προκλητικό τον πλουτισμό του. Με βεβαιότητα στον ΣΥΡΙΖΑ λέγονται πολύ πιο πικρόχολα σχόλια απ' ό,τι στη Νέα Δημοκρατία, όπου δεν έχουν πρόβλημα ούτε με τον καπιταλισμό ούτε με το κέρδος.
Πολλοί πρώην σύντροφοί του θυμούνται ότι, όταν ήταν νέος, δεν είχε ούτε για τα στοιχειώδη. Περιγράφουν το σπίτι όπου έμενε με τη σύζυγό του ως πολύ φτωχικό, με βασικές ελλείψεις, και αναρωτιούνται πώς κατάφερε να αποκτήσει τόσα χρήματα.
Ο κ. Παπαδημούλης τα τελευταία χρόνια δίνει συνεχώς αφορμές για αρνητικά σχόλια σχετικά με τα περιουσιακά του στοιχεία, τη σχέση του με το χρήμα κ.λπ. Στην αρχή της καραντίνας τον είδαμε σε σούπερ μάρκετ με 2-3 καρότσια που ξεχείλιζαν από ψώνια, όταν οι Αρχές ζητούσαν από τον κόσμο να δείξει ψυχραιμία και να μην αδειάζει τα ράφια. Αυτές τις μέρες μάθαμε ότι, εκμεταλλευόμενος την απαξίωση της ακίνητης περιουσίας που προκάλεσαν η κρίση και τα μνημόνια, αγόρασε, σε τιμές χαμηλές, μικρότερες της αντικειμενικής τους αξίας, άλλα 8 ακίνητα. Δηλαδή είτε είναι πολύ καλός στα παζάρια, είτε είναι πολύ τυχερός, είτε βρίσκει ανθρώπους που έχουν ανάγκη και τα πουλάνε όσο-όσο, ή ένας κακόπιστος θα μπορούσε να υποθέσει ότι δεν δηλώθηκε ποτέ το πραγματικό αντίτιμο, αλλά εμείς δεν έχουμε κανένα στοιχείο γι' αυτό, οπότε μένουμε στα παραπάνω.
Τα χειρότερα, όμως, είναι αυτά που είπε και αποκάλυψε ο ίδιος, φοβούμενος ότι θα τα βγάλουν οι άλλοι. Έτσι, έσπευσε να τους προλάβει, για να τα δικαιολογήσει, στο φιλικό περιβάλλον του κομματικού ραδιοφώνου.
«Τρία από αυτά τα διαμερίσματα φιλοξενούν πρόσφυγες, ενοικιασμένα από ΜΚΟ στο πλαίσιο του προγράμματος ΕΣΤΙΑ. Αυτές οι μισθώσεις συνεχίζονται και με την κυβέρνηση της ΝΔ» είπε. «Μαθαίνω ότι θα προσπαθήσουν να το εμφανίσουν κι αυτό ως "μέγα σκάνδαλο". Τα διαμερίσματα αυτά ανήκουν πλέον στα δύο μου παιδιά, είναι τριών δωματίων, στην περιοχή των Λιοσίων και των Αχαρνών. Είναι νοικιασμένα προς 5,5 ευρώ το τετραγωνικό. Και φιλοξενούν πρόσφυγες. Αυτοί δεν μας έλεγαν "αν θέλετε πρόσφυγες, να τους πάρετε στα σπίτια σας";»
Η αποκάλυψη αυτή δεν συνιστά μόνο ηθικό ζήτημα για τον ίδιο αλλά και πολιτικό ζήτημα για το κόμμα του. Εκείνος μπορεί, φυσικά, να ισχυριστεί ότι τα ενοικίασε νόμιμα και αυτό είναι μάλλον ακριβές. Πόσο ηθικό είναι, όμως, για έναν αριστερό, που υποστηρίζει τη φιλοξενία των προσφύγων και την αλληλεγγύη προς αυτούς, να κερδοσκοπεί σε βάρος τους; Γιατί περί αυτού πρόκειται. Εκμεταλλευόμενος την οικονομική κρίση και τα μνημόνια αγόρασε σε πολύ χαμηλές τιμές διαμερίσματα στις υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας και στη συνέχεια, εκμεταλλευόμενος την προσφυγική κρίση, τα νοίκιασε σε τιμή πολύ καλύτερη από αυτές της αγοράς. Το «νόμιμο και το ηθικό» έχει απασχολήσει ξανά την πολιτική, με χαρακτηριστικότερη την περίπτωση του δεξιού αστού πολιτικού, Γ. Βουλγαράκη, του οποίου το κόμμα δεν έχει και ιδεολογική αντίθεση με τον πλούτο, παρ' όλα αυτά βρέθηκε εκτός κυβέρνησης και εκτός πολιτικής.
Για ποιον λόγο, λοιπόν, ένας αριστερός πλούσιος πολιτικός, με τόσα ακίνητα, να μην παραχωρήσει δωρεάν ένα-δυο διαμερίσματα σε οικογένειες προσφύγων π.χ. από τη Συρία, που ζουν σε άθλιες συνθήκες, ή σε πολιτικούς πρόσφυγες που διώκονται από το καθεστώς Ερντογάν; Αυτή θα ήταν μια πραγματική κίνηση αλληλεγγύης και διεθνισμού και σίγουρα δεν θα τον έκανε φτωχότερο.
Ο κ. Παπαδημούλης, στην προσπάθειά του να δικαιολογηθεί, είπε ότι τους έβαλε στα σπίτια του για να αποδείξει ότι δεν έχει πρόβλημα να το κάνει και για να απαντήσει δήθεν σε αυτούς που λένε «αν θέλετε πρόσφυγες, να τους πάρετε στα σπίτια σας».
Αλλά ο κ. Παπαδημούλης δεν έκανε αυτό. Δεν τους φιλοξένησε στο σπίτι του στη Φιλοθέη. Τους έβαλε στα ακίνητα που αγόρασε σε υποβαθμισμένες περιοχές έναντι υψηλού τιμήματος, προκειμένου να βγάλει κέρδος από το δράμα των ανθρώπων αυτών. Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν ανήκει άλλωστε στην ίδια κατηγορία με τα μικρομεσαία νοικοκυριά που νοικιάζουν ένα ακίνητο για να αυξήσουν κάπως τα έσοδά τους και να καλύψουν τις ανάγκες τους.
Πέρα από το ηθικό ζήτημα που προκύπτει για τον ίδιο, όμως, δημιουργεί ένα ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα για το κόμμα του. Γιατί τώρα, κάθε φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγαίνει να υποστηρίξει μια πολιτική για το προσφυγικό-μεταναστευτικό, θα βγαίνει ένας πολιτικός αντίπαλου κόμματος και θα τους κατηγορεί ότι έχουν ιδιοτελή κίνητρα, αφού στελέχη τους βγάζουν κέρδη από πτυχές του προσφυγικού.
Υπάρχει ήδη το θέμα της εταιρείας συμφερόντων Κόκκαλη που προμήθευε οικίσκους για τη στέγαση προσφύγων και μεταναστών. Υπάρχουν οι καταγγελίες του Οδυσσέα Βουδούρη, πρώην Γενικού Γραμματέα Πρώτης Υποδοχής και Ταυτοποίησης στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., που είχε παραιτηθεί το 2016, αφήνοντας αιχμές για σκάνδαλα και κακοδιαχείριση. «Το μέσο κόστος ενός πρόσφυγα στη Νορβηγία, ανά έτος, είναι της τάξεως των 12.000 (ευρώ). Στην Ελλάδα είναι 15.000» είχε πει τότε.
Συνέντευξη του Οδυσσέα Βουδούρη στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ, 13/9/2016
Ο πρώην Γενικός Γραμματέας Πρώτης Υποδοχής του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής είχε επίσης καταγγείλει «απευθείας αναθέσεις σε προσωπικούς συνεργάτες και φίλους του υπουργού», ενώ είχε μιλήσει για πιέσεις και αλλαγή των προδιαγραφών που αφορούν την κατασκευή νέων οικίσκων, που «τριπλασίαζαν το κόστος της κατασκευής τους από 2.5000.000 σε 8.600.000 ευρώ». Άλλη μία επιλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., ο κ. Ανδρέας Ηλιόπουλος, διευθυντής της Διεύθυνσης Υποδοχής και Ταυτοποίησης του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, είχε αποκαλύψει πως υπήρχαν ενδείξεις για εκτεταμένα φαινόμενα κακοδιαχείρισης κονδυλίων, τόσο από τον εμπλεκόμενο στην όλη υπόθεση κρατικό μηχανισμό, συμπεριλαμβανομένου του ΥΠΕΘΑ, όσο και από ΜΚΟ που διαχειρίζονται κοινοτικούς πόρους. Μάλιστα, είχε καλέσει τις αρμόδιες ελληνικές και ευρωπαϊκές Αρχές να αναζητήσουν στοιχεία και να κάνουν έρευνα.
Σημαντική αποκάλυψη ήταν και εκείνη της πρώην βουλευτού Σερρών του ΣΥΡΙΖΑ, Αφροδίτης Σταμπουλή, για το πρόγραμμα σίτισης των προσφύγων, ύψους 750.000 ευρώ. «... Αυτό που ξέρω είναι ένα άλλο ηθικό θέμα: η συντονίστρια του χώρου, η κ. Χρύσα Τάπα, είναι κόρη του κ. Τάπα, δηλαδή η κ. Τάπα, που θα παραλαμβάνει τα τρόφιμα από τον πατέρα της και θα τα ελέγχει και υποτίθεται ότι θα πάρει και κάποια μέτρα, εάν αυτά δεν είναι όπως πρέπει, είναι κόρη του προμηθευτή. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, αυτό είναι το ηθικά ασυμβίβαστο, πέρα από την ιδιότητά του ως αναπληρωτή συντονιστή, υπεύθυνου για το προσφυγικό, δεύτερο ηθικά ασυμβίβαστο. Δεν γίνεται να συμβαίνουν αυτά, δεν είναι αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώ πως υπάρχει τεράστιο ηθικό θέμα και δεν θα πρέπει να το χρεωθεί συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ».
Το τοπικό στέλεχος της νομαρχιακής Σερρών του ΣΥΡΙΖΑ τότε, ο κ. Τάπας, είχε αναγκαστεί να παραιτηθεί μετά τις αποκαλύψεις ότι επιχείρησε να βγάλει κέρδος από τη σίτιση των προσφύγων στον νομό του. Σήμερα, που αποκαλύπτεται ότι ένα στέλεχος πρώτης γραμμής και ευρωβουλευτής βγάζει κέρδος από τη στέγαση των προσφύγων, η ηγεσία του κόμματός του, ως τώρα, κάνει ότι δεν ακούει.
Το θέμα Παπαδημούλη αυτήν τη φορά δεν είναι προσωπικό. Έχει πολιτικές προεκτάσεις. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδοκιμάζει το να βγάζει ένα στέλεχός του κέρδη από την προσφυγική κρίση, θα καθίσταται αναξιόπιστο όλο το κόμμα στο θέμα αυτό και θα είναι πολύ δύσκολο στο εξής να διατυπώνει τις θέσεις του χωρίς να κατηγορείται ότι έχει ιδιοτελή κίνητρα.
