Στη συνέντευξη που έδωσε στον Γιάννη Πανταζόπουλο ο υποψήφιος για τον δήμο της Αθήνας Παύλος Γερουλάνος μίλησε για πολλά από τα προβλήματα της Αθήνας που αναζητούν λύση.
Ο Γράφων σημειώνει μερικά ακόμα:
1) Εγκαταλελειμμένα οχήματα: Πρώτο τηλεφώνημα για να γίνει η σήμανση. Μετά τη σήμανση, που μπορεί να πάρει μήνες, περιμένεις επίσης μήνες (ο χρόνος που δίνει ο νόμος νομίζω ότι είναι ένας μήνας) για την απομάκρυνση του οχήματος. Η απάντηση, όταν το σηκώσουν, είναι ότι υπάρχει μόνο ένα συνεργείο που εξυπηρετεί κυκλικά τα δημοτικά διαμερίσματα.
2) Παιδικές χαρές: Σε άλλον φορέα ανήκει το οικόπεδο (τμήμα πρασίνου κάθε ΔΔ) και σε άλλον τα όργανα (ΟΠΑΝΔΑ). Ο συντονισμός των δύο έχει κάμποσα θέματα. Οι παιδικές χαρές πρέπει να κλειδώνουν όλες, καθώς σκυλάδες και μπιροπότες αλλάζουν τη χρήση τους με το έτσι θέλω.
3) Ανακύκλωση: Όσοι κάνουμε ανακύκλωση είμαστε χαζοί; Πολλάκις τα οχήματα του δήμου, συλλέγοντας τα συμβατικά απορρίμματα, μαζεύουν και το περιεχόμενο των κάδων ανακύκλωσης. Το ίδιο συμβαίνει και με τους οδοκαθαριστές, που πετάνε άνετα τα σκουπιδάκια του δρόμου στους μπλε κάδους.
4) Ηλεκτρονική επικοινωνία με τον δήμο Αθηναίων στην αντίστοιχη πλατφόρμα μετά την αυτο-απογραφή πολίτη: απλώς δεν λειτουργεί. Ήθελε ένα μακρινάρι κωδικό μετά την αυτο-απογραφή πολίτη (το ότι πήγα σε ΚΕΠ για τη διαδικασία και όλοι με κοιτούσαν σαν αρειανό το ξεπερνάω). Ουδέποτε μπόρεσα να συνδεθώ.
5) Αφισορρύπανση: Επιτέλους, πρέπει να διώκεται, δηλαδή να πληρώνει πρόστιμο ο διαφημιζόμενος. Αυτός πλήρωσε για να μπει η αφίσα. Ας ελέγξει και το πού θα μπει.
6) Γκράφιτι & tagging: Μήπως ήρθε ο καιρός να απαγορεύσουμε την πώληση σπρέι; Ας αγοράζουν μόνο όσοι έχουν κάνει έναρξη στη ΔΟΥ ως ελαιοχρωματιστές ή ζωγράφοι. Έτσι, θα ξέρουμε και ποιοι γράφουν στους τοίχους μας.
7) Εγκατάλειψη: Ολόκληρο το κέντρο έχει εγκαταλειφθεί. Είτε με τη φυγή των οικονομικών μεταναστών προς πιο ανθηρές οικονομίες είτε με τη φυγή ημεδαπών στα βόρεια προάστια κ.λπ. Υπάρχει πλάνο για την αναστροφή αυτής της τάσης;
8) Τμήματα πρασίνου: Το πετσόκομμα των μουριών άπαξ ετησίως δεν δικαιολογεί την ύπαρξη τμημάτων πρασίνου. Ας κάνουν σοβαρή δουλειά ή ας δοθεί η δουλειά σε ένα εξωτερικό συνεργείο που δεν θα πληρώνεται επί 12 μήνες αλλά μία φορά τον χρόνο.
9) Οδοστρώματα και πεζοδρόμια: Σε ποιον ανήκει η ευθύνη για την κατάσταση των δρόμων και των πεζοδρομίων; Μπορούν να συντονιστούν όλες οι εταιρείες που θέλουν να σκάψουν κατά καιρούς, ώστε να μην υπάρχουν μπαλώματα από διαφορετικές εταιρείες κάθε 6 μήνες;
10) Δημοτικά λεωφορεία: Γιατί το κάνουν τα Βριλήσσια και όχι η Αθήνα; Να συνδεθούν ο Ηλεκτρικός και το μετρό με κυκλικές διαδρομές δημοτικών λεωφορείων.
11) Δημοσιότητα των συνεδριάσεων δημοτικών επιτροπών κ.λπ.: Πέραν του ότι με ένα κανάλι στο YouTube λύνονται όλα, αν είναι να δημοσιοποιείται το τι θα συζητηθεί ας δημοσιοποιείται και το πού. Δεν είναι ανάγκη να εκλεγεί με κάποιον συνδυασμό ο πολίτης για να βλέπει τη διαδικασία λήψης αποφάσεων.
12) ΜΚΟ: Με ποια ιδιότητα συνομιλούν οι ΜΚΟ απευθείας με τον δήμο και όχι οι πολίτες; Εκπροσωπούν κάποιον άλλον πέραν του εαυτού τους;
13) Απογραφή ακινήτων: Ξέρει ο δήμος Αθηναίων πόσα ακίνητα υπάρχουν στην επικράτειά του; Πόσα είναι κενά; Πόσα ημιτελή; Πόσα κατοικούνται και από ποιες πληθυσμιακές ομάδες; Τη σύσταση του πληθυσμού ανά περιοχή; Τι μεθόδους θα ακολουθήσει για να μη γίνει γκέτο οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας κάθε του γειτονιά;
14) Κατάληψη θέσεων στάθμευσης: Παλιά μηχανάκια, γλάστρες, θέσεις αναπηρικών αυτοκινήτων που δεν υπάρχουν πια, καρέκλες κ.λπ. Οι κλήσεις της δημοτικής αστυνομίας είναι για τους παρανόμως σταθμεύοντες. Σωστό. Για τους παρανόμως καταλαμβάνοντες; Όπως συμβαίνει με το κάθε σουβλατζίδικο που έχει καταλάβει όλες τις θέσεις μπροστά από το μαγαζί του και βγάζει τραπεζοκαθίσματα. Εισπράττει ο δήμος κάποιο ενοίκιο; Αυτά τα ολίγα από έναν δημότη Αθηναίων».
Η Λωρέττα Τσίρου συμπληρώνει: «Για τα αδέσποτα ούτε κουβέντα. Είμαστε οι μοναδικοί σε όλη την Ευρώπη που δεν λαμβάνουμε καμία μέριμνα γι' αυτά. Εργάστηκα 5 μήνες στην Αστική Πανίδα του δήμου Αθήνας και είδα τα αίσχη με τις ντουλάπες με τα ληγμένα φάρμακα που θα έπρεπε να έχουν δοθεί στους ανθρώπους που φροντίζουν τόσα αδέσποτα στην Αθήνα. Αλλά κι εκεί ρεμούλα. Οι μόνιμοι υπάλληλοι δε; Ερχόντουσαν για καφέ και κουβέντα. Ας μην αναφέρω τον τρόπο που γινόταν περισυλλογή κάποιου αδέσποτου. Θέλετε δεν θέλετε, η εικόνα των αδέσποτων στην πόλη αυτή μας χαρακτηρίζει ως μη πολιτισμένους».
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
σχόλια