Ο πενηντάρης θα είναι ο νέος της εποχής

Ο πενηντάρης θα είναι ο νέος της εποχής Facebook Twitter
0

Τον παλιό καιρό, τότε που κυριαρχούσε η ευδαιμονία, υπήρχε διάχυτη μια προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης από το σπίτι.

Αν και κανείς δεν έφευγε από τα γιουβαρλάκια της μαμάς, ήταν τουλάχιστον ντροπιαστικό, σε ένα επίπεδο ποπ κουλτούρας, να έχεις περάσει τα χρόνια του πρώτου πτυχίου και να μην μπορείς να πας το φλερτ στο σπίτι γιατί έχει μαζευτεί όλο το σόι για την πρεμιέρα του τούρκικου σίριαλ. Κάτι τα ταξίδια στο εξωτερικό, κάτι το σκανδιναβικό δόγμα που υποχρέωνε τους γονείς να διώχνουν τα παιδιά από το σπίτι στα 17 και σίγουρα η αυταπάτη ότι πλησιάζουμε ως χώρα τα δεδομένα της ανεπτυγμένης Ευρώπης, σιγά σιγά οδηγούμασταν στο να έχουμε τον «απογαλακτισμό» κορόνα στο κεφάλι μας, όπως και οτιδήποτε είχε σχέση με την οικογένεια.

Ακόμα και τώρα, όταν παντρεύεται κάποιος τριαντάρης, όλοι αντιδρούν λες και παντρεύτηκε ένα δεκαπεντάχρονο, αναφωνώντας «μα καλά, τον τύλιξαν τόσο μικρό;». Εκτός από τα οικονομικά δεδομένα, είχε αλλάξει και η αντιμετώπιση λόγω της αύξησης του προσδόκιμου της ζωής: όλοι θεωρούν δεδομένο πως θα ζήσουμε μέχρι τα 120, οπότε υπάρχει χρόνος.

Ερχόμαστε στο τώρα. Αυτοί που ξέφυγαν από τον οικογενειακό κλοιό πρόσφατα δέχονται τη μεγαλύτερη σφαλιάρα. Φίλη έπιασε δουλειά στα 32 της με 750 ευρώ καθαρά. Θα έχει ενδιαφέρον να τη ρωτήσετε αν έχει στο μυαλό της να γίνει μανούλα. Τετρακόσια πενήντα ευρώ θα βάζει περίπου στην τσέπη όποιος πιάνει για πρώτη φορά δουλειά. Και οι δύο γενιές θ’ ακούν για τον περίφημο «απογαλακτισμό» και θα τους πιάνει νευρικό γέλιο, καθώς θα προσβλέπουν στα αποθέματα που έχουν δημιουργήσει οι επικουρικές για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους. Έλα που και αυτά έχουν εξαντληθεί. Όταν ήμασταν μικροί, πιστεύαμε ότι οι παππούδες μας ήταν πλούσιοι γιατί έδιναν πάντα μεγαλύτερο χαρτζιλίκι. Σήμερα, ορισμένων δεν τους φτάνει η σύνταξη για να περάσουν το δεκαπενθήμερο.

Η παρατεταμένη οικονομική κρίση θερίζει τελικά όλες τις γενιές. Μόνο όσοι έχουν την προοπτική μιας δεκαετίας μπροστά τους ώστε να εξελιχθούν μπορούν να αισθάνονται πραγματικά αισιόδοξοι. Κάποια στιγμή, πού θα πάει, θα σταματήσει ο κατήφορος. Όσοι είναι, όμως, τώρα στα πράγματα βλέπουν την κοσμοθεωρία τους να καταρρέει. Σπίτι, λεφτά, παιδιά, αμάξια, καριέρα, ιδεολογίες, mainstream, εναλλακτικό, πρέπει να ξανασυζητηθούν. Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τις προσδοκίες μας σε σχέση με τον χρόνο. Πρέπει να διαμορφώσουμε πάλι τα ηλικιακά στερεότυπα, πράγμα που θα μας φέρει πάλι πίσω από τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Όταν ο Ολλανδός θα γίνεται executive στα είκοσι πέντε του, ο Έλληνας θα συζητάει για τα δάνεια του πατέρα του.

Και δεν θα υπάρχει και ένα Δημόσιο για να βολευτεί.

Στήλες
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ