Εάνέγραφα την περασμένη εβδομάδα για «τιςαπελπιστικές ομοιότητες» στηνπολιτική της Νέας Δημοκρατίας και τουΠΑΣΟΚ, ομοιότητες που έφεραν το εκλογικόσώμα, για μία ακόμη φορά, να επιλέγει ναδώσει δεύτερη ευκαιρία στο κόμμα πουκατείχε την εξουσία, «μικραίνοντάς»το και αυτό, σκέφτομαι πως ανάλογοπνεύμα, πνεύμα... ομογενοποίησης, διαπερνάκαι τα υπόλοιπα κόμματα που πλέονσυναποτελούν την καινούργια, πεντακομματικήμας Βουλή.
Είναιπαράξενο, και συνάμα θλιβερό, πως «κοινήσυνισταμένη» των 3 κομμάτων πουσυμπληρώνουν στη Βουλή τους «ΔίδυμουςΠύργους», μ' όλες τις ιδεολογικέςδιαφορές που σαφώς και έχουν, είναι μίασταθερή άρνησή τους σε οποιαδήποτεμεταρρύθμιση.
Ευκολότεραλένε «όχι», παρά «ναι».Κουραστικά προτάσσουν το μπαμπούλα τηςπαγκοσμιοποίησης, αντί να κρατάνε ταπολλά θετικά της στοιχεία. Επικίνδυναενστερνίζονται ένα λαϊκισμό (μεδιαφορετικά χαρακτηριστικά ο καθένας),που σαφώς και στοχεύει σε μια κοινωνίαβαθύτατα συντηρητική.
Προτάσειςκαινούργιες δεν ακούσαμε. Μας είπαν τιδεν θέλουν, και ξέρουμε και πώς θα τοπετύχουν: κατεβαίνοντας στους δρόμους.
Αυτόδεν εμπίπτει αναγκαστικά στον όρο«λαϊκοί αγώνες». Γιατί η μόνιμηάρνηση μόνο θυμωμένους πολίτες (πουδικαίως είναι θυμωμένοι από τις σκληρέςπολιτικές των κυβερνήσεων των τελευταίωνχρόνων) συντηρεί, και μόνο όραμα καιελπίδα δεν δημιουργεί.
Εάνυπάρχουν, λοιπόν, μερικά ενδιαφέρονταστοιχεία από αυτές τις εκλογές, αυτάείναι:
•Το πελώριο ερωτηματικό που τώρα μένειμετέωρο ως προς το τι θ' απογίνει τοΠΑΣΟΚ και, κατ' επέκταση, εάν αυτό το«καινούργιο ΠΑΣΟΚ» που θαπροκύψει, με όποιον αρχηγό, θα βγει τοίδιο και θα παρασύρει και μέρος τηςκοινωνίας έξω από τη μούχλα της συντήρησης.
• Αν η Νέα Δημοκρατία της ισχνήςπλειοψηφίας θα προχωρήσει και θαολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις που δεντόλμησε με πολύ μεγαλύτερη ισχύ εδρών.
• Πώς φαντάζεται μέσα στο «πολύπλοκο»και όχι πολιτικά υγιές μυαλό του οΚαρατζαφέρης την «Ελλάδα στουςΈλληνες» που θυμήθηκε τη νύχτα τωνεκλογών, και πότε επίσης θα αφήσει ναδιαφανεί το πραγματικό, επικίνδυνοπρόσωπο που έκρυψε προεκλογικώς επειδήέχει μια επικοινωνιακή χαριτωμενιά, ηοποία κάνει πολλούς αφελείς να φτάνουνστο σημείο ακόμα και να τον παραδέχονται.
• Πώς θα εκδηλωθεί το «βουβό πλήθος»,που απείχε από την εκλογική αναμέτρησηή που ψήφισε Πράσινους-Οικολόγους;
• Πόσο θα αντέξει η χαρά των δύο αριστερώνκομμάτων;
Τοβέβαιο είναι πως, από την επόμενη μέρατων εκλογών, ο νέος κυβερνήτης τηςΕλλάδας (που τυχαίνει, απλώς, να είναιο προηγούμενος) αλλά και εκείνοι πουηγούνται των άλλων κομμάτων δεν έχουννα κάνουν πια με τον ίδιο λαό, όσο καιαν έχουν απορροφήσει πια, όλοι αναμεταξύτους, σχεδόν ολόκληρο το συντηρητικόκομμάτι του.
Απέναντιαπό το συντηρητισμό «της τσέπης μου»,«της δουλειάς μου», «της σύνταξήςμου», «του βιβλίου της Ιστορίαςμου», «των ξένων που κατέκλυσαντη χώρα μου», «του πανεπιστημιακούμου ασύλου», «των χαλαρών μουσπουδών» και άλλα πολλά, στέκεταιένας κόσμος που επιζητεί και την ποιότηταστις ανάγκες του, που θέλει να συζητήσειγια τομές στην ελληνική κοινωνία(σκεφθείτε: μόνο ξώφαλτσα, και μάλιστααπό το λεγόμενο «συντηρητικό κόμμα»,τη ΝΔ, ακούστηκε κατιτί για κατάργησητης μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων- «καθεστώς» που, εκτός των άλλων,παραβιάζει κατάφωρα το άρθρο τουΣυντάγματος περί ισότητας στην εργασίαόλων των Ελλήνων), που επιζητεί ανατροπέςσε όλα τα επίπεδα, που γυρεύει να δειαπό κάπου να αναβλύζουν έμπνευσηκαι δημιουργία.
σχόλια