• Γράφωπριν τιςαμερικανικές εκλογές - κι εσείς θα μεδιαβάσετε μετά. Σπάνιατο «πριν» και το «μετά» είχαν τόσο μεγάληαπόσταση. Σπάνιαμία ημερομηνία, μία εκλογή, ένα γεγονόςείχε τόσο μεγάλη σημασία.
• Μιλάμεγια την πορείαμίας χώρας που άμεσα ή έμμεσα, θετικά ήαρνητικά, κατευθύνει τις τύχες τουκόσμου. Άρα μιλάμε και για τη δική μαςπορεία. Ηεπιλογή της 4ηςΝοεμβρίου είναι μία, αλλά καίρια:ενηλικίωση η ανωριμότητα;
• Ηιδέα πως ένακράτος (οποιοδήποτε - πόσο μάλλον οιΗΠΑ) θα μπορούσε να εκλέξει την ΣάραΠαίηλιν σε κάποιο αξίωμα (πόσο μάλλονστην αντιπροεδρία) μου προκαλεί κατάθλιψη.
• Ηπιθανότητα πως ένας ασήμαντος πολιτικάντηςόπως ο ΜακΚαίην θα μπορούσε να διαδεχθείτον πιο ασήμαντο (αλλάεπικίνδυνο) Πρόεδρο των ΗΠΑ -καιενδεχομένως να τον ξεπεράσει σε χάλι-μου προξενεί ναυτία.
• Καιβέβαια ο Ομπάμα δεν είναι πανάκεια. Ούτεθαύματα θα κάνει, ούτε θα αλλάξει τονκόσμο σε τρεις κινήσεις. Αλλά και μόνοη εκλογή ενός έγχρωμου, νέουκαι ορθολογιστή Προέδρου των ΗΠΑ , θαείναι ένα θαύμα.
• Καισε όλους αυτούς της Αριστεράςπου αγωνίζονται να μας πείσουν για το«τι Παπάγος - τι Πλαστήρας» - όλοι οιΑμερικανοί ίδιοι είναι και το ίδιοκατεστημένο υπηρετούν - τους εύχομαιμία Σάρα Παίηλιν στη ζωή τους...
• Ανήκωσε μία γενιά που δεν πρόλαβε από μικρήνα μισήσει τις ΗΠΑ. Η Αμερική των παιδικώνμου χρόνων ήταν η χώρα του Ρούσβελτ, ηχώρα που νίκησε τους Ναζί. Αργότερα πήγασε αμερικανικό σχολείο και γνώρισα τηνκαλή Αμερική - αυτή που υπάρχει καισήμερα, περιφραγμένη στα τεράστια campusτων μεγάλων πανεπιστημίων, που παράγειτην περισσότερη γνώση στον κόσμο.
• Αυτήη Αμερική, η φωτισμένη, η φιλελεύθερη,η αφανάτιστη, η ανοιχτή - πρέπει νανικήσει. Αλλιώς όλα αυτά που διδάχθηκακαι αγάπησα ως έφηβος, όλα αυτά που τόσοσυχνά διαψεύστηκαν τα τελευταία χρόνια,θα διαψευστούν οριστικά. Και θα είμαστεόλοι χαμένοι.
• Εσείς,τώρα που με διαβάζετε, ξέρετε. Εγώ, τώραπου γράφω, ελπίζω.
σχόλια