Ήταναπόγευμα μιας μέρας της περασμένηςεβδομάδας, και το ραδιοφωνικό ζάπινγκμ' έφερε σ' έναν ωραίο καυγά στον εκτηλεοπτικών «προσωπικοτήτων»σταθμό RealFMπου κατά τι, όπως λέει και τ' όνομά του,προσεγγίζει και σε ριάλιτι. Ο δημοσιογράφοςΚώστας Τσαρούχας είχε ανοίξει τιςτηλεφωνικές του γραμμές στους ακροατές,ένας από τους οποίους μίλησε αρκετάεπικριτικά (αλλά όχι απρεπώς) για τονεκδότη της εφημερίδας «Το Παρόν»κ. Μάκη Κουρή. Στην εκπομπή τότε παρενέβητηλεφωνικώς ο εκ των ιδιοκτητών τουσταθμού, ο δημοσιογράφος ΝίκοςΧατζηνικολάου, ο οποίος επισήμανε στονΚώστα Τσαρούχα πως έπρεπε να απαντήσειστις επικρίσεις του ακροατή κατά τουκ. Κουρή διότι, εκτός του ότι, όπως είπε,τον τιμά ως δημοσιογράφο, είναι καιθείος του Ανδρέα Κουρή, που είναι κατάτο ήμισυ ιδιοκτήτης του RealFM.«Ναι, Νίκο μου, βεβαίως, Νίκο μου»ήταν η άμεση αντίδραση του Κώστα Τσαρούχα,τον οποίο, μόλις έκλεισε το τηλέφωνο οΝίκος Χατζηνικολάου, «έκραξαν»οι ακροατές που συνέχισαν να τηλεφωνούν,εγκαλώντας ταυτόχρονα και τον διευθυντήτου για άσκηση μορφής λογοκρισίας. Βγήκεξανά, τότε, στον αέρα ο ιδιοκτήτης-δημοσιογράφοςγια να αποκρούσει την «κατηγορία»ότι η παρέμβασή του στην εκπομπήλειτούργησε λογοκριτικά. Αλλά ηπροηγούμενη προτροπή του προς τονυφιστάμενό του -έπρεπε να βάλει στη θέσητους τους ακροατές που εκφράστηκανσκληρά κατά του κ. Κουρή (όχι με σοβαράεπιχειρήματα αλλά επειδή είναιδημοσιογράφος που τον εκτιμά ο ΝίκοςΧατζηνικολάου, αλλά και επειδή είναιθείος του ετέρου βασικού μετόχου τουσταθμού Ανδρέα Κουρή)- καταγράφηκεαδιάψευστα στη μνήμη όσων έτυχε εκείνητην ώρα να ακούμε.
Όλααυτά, βέβαια, εισάγουν πολλή θλίψη στοδημοσιογραφικό επάγγελμα, που ουδέποτεσ' αυτόν τον τόπο, εάν εξαιρέσει κάποιοςτη χυδαία περίοδο της «Αυριανής»-ανήκουσα, κατά... σύμπτωση, στο ίδιοσυγκρότημα Κουρή-, ανέδιδε τόση δυσοσμία.
Ηδιαπλοκή των ρόλων έχει δημιουργήσειμια άνευ προηγουμένου σύγχυση, όχι μόνοστην κοινή γνώμη, ένα μεγάλο κομμάτιτης οποίας είναι υπεύθυνο γι' αυτή τηνξεφτίλα, γιατί η ίδια την τροφοδοτεί μετις τηλεθεάσεις, αναγνωσιμότητες καιακροαματικότητές της, αλλά και στουςίδιους τους εργαζόμενους στα μίντιαπου, όμοια με τον καημένο τον ΚώσταΤσαρούχα, δεν προλαβαίνουν να λένε«μάλιστα, Νίκο», «δίκιο έχεις,Νίκο», και ταυτόχρονα να είναι καιεντάξει με τους ακροατές-αναγνώστες-τηλεθεατέςτους.
Τοντελευταίο καιρό, όποια στιγμή, θαρρείς,κι αν ανοίξεις την τηλεόρασή σου, έχειςπιθανότητες 2 προς 1 να κάνεις πρόβλεψηότι θα δεις τον Μάκη να προσέρχεται σταδικαστήρια, με ύφος και τουπέ, και ναβγεις αληθινός. Από την Ευελπίδων σταπαράθυρα. Λες κι αυτή είναι η διαδρομήτους. Πώς λέει ο φυσιολογικός άνθρωπος,απ' το σπίτι στη δουλειά; Έτσι ακριβώς.
Αλλάπαίρνει και διαστάσεις άλλες αυτή ηπλήρης σύγχυση στην οποία έχει βυθίσειπρώτα τον εαυτό της η «ελληνικήδημοσιογραφία κορυφής», όπως αυτήεκπροσωπείται κυρίως από τους τηλεοπτικούςαστέρες, και δηεκείνους που οι οικονομικές τουςαπαιτήσεις και απολαβές (περιγράφονται,μάλιστα, ως οι πιο αδίστακτοι εργαζόμενοιπου γνώρισαν ποτέ οι παραδοσιακοίεκδότες) είναι πρόκληση για το κοινόαίσθημα, και δύσκολα πείθουν τον κόσμοότι είναι κοντά του, συμπαραστάτες του,σύγχρονοι Ρομπέν των Δασών, αν είναιδυνατόν!
Τιδιαπιστευτήρια, τι πιστοποιητικά, έχουνόλοι αυτοί οι τυπάδες, εκτός από καμιάδεκαριά βραβεία του «Στάτους» καιδεν ξέρω τι άλλο;
Σ'ένα οδοντιατρείο μπαίνεις,και βλέπεις στον τοίχο ένα δίπλωμα.Ακόμα και ο υδραυλικός μου έχεικορνιζαρισμένο το δικό του στον τοίχοτου μαγαζιού, και πολύ καλά κάνει οάνθρωπος.
Αρκούν,άραγε, για τα δικά μας «διαπιστευτήρια»,κάποια νούμερα της AGB;Μα αυτά είναι «διαπιστευτήρια»μόνο για τους διαφημιστές και τουςδιαφημιζόμενους - είναι δυνατόν με τοίδιο αυτό «κριτήριο» να μετριέται,να καταξιώνεται και να αμείβεται οδημοσιογράφος; Αυτό είναι το «πτυχίο»που βάζει στον τοίχο του; Το δελτίο τηςAGB;Την αναγνωρισιμότητά του όταν περπατάειστο δρόμο ή όταν μπαίνει σ' έναρεστοράν;Και ποια είναι, εν τοιαύτηπεριπτώσει, τα απαιτούμενα προσόντα;Να μαγνητοφωνείς ακόμα και φίλους πουσε επισκέπτονται σπίτι; Να γεμίζεις τοντόπο κρυφές κάμερες; Ή να πιέζειςανθρώπους να συμμετέχουν στις εκπομπέςσου, όχι για να ακούσεις τη γνώμη τους,αλλά για να επιβάλεις τη δική σου καινα τους χρησιμοποιήσεις ως βολικό γιατα ποσοστά τηλεθέασής σου ντεκόρ;
Πριναπό μερικά χρόνια, ένας από τους γνωστούςτηλε-αστέρες θα κάλυπτε σε δελτίοειδήσεων το θέμα της καταστολής ασθενώνστα δημόσια ψυχιατρικά νοσοκομεία μας.Μία συνεργάτης αυθάδης και αγράμματητηλεφώνησε σε φίλη ψυχίατρο και μεεπιτακτικό τρόπο, «ο κ. τάδε σας θέλειοπωσδήποτε στο δελτίο», της ζήτησενα βγει το βράδυ σε ειδησεογραφικόπαράθυρο για να σχολιάσει ρεπορτάζ πουέδειχνε ασθενείς δεμένους με δερμάτιναλουριά στα κρεβάτια τους. Η φίλη ψυχίατροςαπάντησε βεβαίως αρνητικά, επιπλήττονταςταυτόχρονα την εκκολαπτόμενη δημοσιογράφογια την επιπολαιότητά της να καλύπτειμε τέτοιο τρόπο ένα τόσο ευαίσθητο θέμα.
Ευαίσθητο,γιατί είναι γνωστό πως υπάρχουν αρκετοίασθενείς που πάσχουν από μανιοκαταθλιπτικήσχιζοφρένεια και άλλες σοβαρές ψυχικέςπαθήσεις, για τους οποίους η καταστολή(ακόμα και το δέσιμο στο κρεβάτι) αποτελείδιεθνώς παραδεκτό μέρος της θεραπείας.Όχι! Τα σαΐνια της δημοσιογραφίας έπαιξαντο ρεπορτάζ τους όπως το είχαν ετοιμάσει.Από πάνω ο τίτλος «μεσαίωνας σταελληνικά ψυχιατρεία», και στο έναπαράθυρο ένας φοβισμένος ψυχίατρος,ανυποψίαστος για την ανίκητη δύναμητου παρουσιαστή, να μην μπορεί να δώσειτην επιστημονική του εξήγηση. Γιατί δεντον άφηναν. Δεν ήθελαν να ακούσουν. Δενθέλουν ποτέ να ακούσουν. Παρά μόνο άματους θίξεις κάποιον φίλο ή κάποιοσυμφέρον, οπότε αρχίζουν οι παρεμβάσεις...
σχόλια