☛ Ο Νικόλας Σεβαστάκης έγραφε για τη «Χαμένη λίμπιντο της Ευρώπης», αναφερόμενος στη νέα μόδα των διανοουμένων και πολιτικών να νοσταλγούν τα «μεγάλα πάθη».
Ο Ugg-α-μπ-Uggas σχολιάζει: «Όσο η Ευρώπη ομφαλοσκοπεί και λειτουργεί μονομερώς, χωρίς να ακούει τις φωνές και τις διαμαρτυρίες των πολιτών της, μόνο αδιαφορία μπορεί να λάβει».
Ο Γράφων απαντά: «Και επειδή έχει αδιαφορήσει για πολλά πολλά χρόνια, οι ακραίοι κερδίζουν έδαφος. Τόσο απλά. Ουδείς λέει την αλήθεια, ότι η Ευρώπη έχει ανταγωνιστικό έλλειμμα έναντι των ανερχόμενων αγορών, ότι γι' αυτό διεθνή think tanks κατέληξαν στο open borders, για φτηνά, ανταγωνιστικά, εργατικά χέρια.
Επειδή ο κόσμος ναι μεν θέλει τα καλά της ανταγωνιστικής οικονομίας (και ως προς αυτό, τους μετανάστες ή "πρόσφυγες" ή πρόσφυγες, διότι δεν είναι διατεθειμένος να ρίξει τον δικό του μισθό για την ανταγωνιστικότητα) αλλά η άκριτη εισδοχή ανθρώπων εντελώς άλλης κουλτούρας γεννά εθνικιστικά αντανακλαστικά. Και αυτό, με τη σειρά του, "πάθη" και "λίμπιντο"».
☛ Η δρ. χημικός, οινολόγος, συγγραφέας και αντεπιστέλλον μέλος της Γεωργικής Ακαδημίας της Γαλλίας Σταυρούλα Κουράκου-Δραγώνα ήταν η Αθηναία της προηγούμενης εβδομάδας και αφηγήθηκε τη ζωή της στον M. Hulot.
Ο/Η clippers αναφέρει: «Εξαιρετική, ντρέπομαι που δεν την γνώριζα και συγχαρητήρια που με αυτές τις συνεντεύξεις μάς συστήνετε τέτοιους ανθρώπους. Πρόσεξα όμως κάτι που επαναλαμβάνεται σε όλο το κείμενο και με εξόργισε.
"... ο οποίος με ρώτησε γιατί δεν υπέβαλα αίτηση για υποτροφία σπουδών στη Γαλλία. Του είπα ότι είχα υποβάλει μεν, αλλά η διοίκηση του υπουργείου απάντησε ότι δεν υπήρχαν θέσεις. "Θέσεις υπάρχουν, αλλά τις κρατούν για τους γεωπόνους" σχολίασε θυμωμένος.
"Όταν βρισκόμουν στο Moνπελιέ, πληροφορήθηκα από γράμμα συναδέλφων ότι είχε προκηρυχθεί μια θέση μόνιμου χημικού, την οποία, σύμφωνα με όσα φημολογούνταν, είχε ζητήσει το παλάτι και προοριζόταν για χημικό άλλου εργαστηρίου, ο σύζυγος της οποίας ήταν γνωστό πως ανήκε στους βασιλικούς κύκλους. Ξανάπιασα γραφίδα και την επομένη υπέβαλα συστημένη την υποψηφιότητά μου για τη θέση. Η αίτησή μου έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία, γιατί η χημικός για την οποία προοριζόταν η θέση δεν είχε κανένα από τα δικά μου τυπικά προσόντα. Τελικά, επικράτησε σολομώντειος λύση: προκηρύχθηκαν δύο θέσεις".
"Όμως, παράγοντες του "κινήματος" ζητούσαν από την αρχή την "κεφαλή" μου. Έτσι, όταν τελείωσε η ελληνική προεδρία στην ΕΟΚ και νόμιζαν ότι δεν με χρειάζονταν πια, μου κοινοποιήθηκε η μετάθεσή μου στο Ινστιτούτο Εδαφολογίας".
Όταν διαβάζεις ότι κάτι τέτοια γίνονται από το '58 και οι άνθρωποι που έχουν εξουσία συνεχίζουν να αδιαφορούν πλήρως για την αξία αυτών που τοποθετούν σε διάφορες θέσεις, ακόμα και όταν έχουν αποδείξει την αξία τους, ειλικρινά, τι περιμένουμε; Η Ελλάδα προχωράει στον αυτόματο και χάρη σε κάτι ανθρώπους σαν την κ. Κουράκου-Δραγώνα, που με καθαρά ατομική πρωτοβουλία, από πείσμα και αγάπη γι' αυτό που κάνουν, αδιαφορούν κι εκείνοι παντελώς για τους άχρηστους γύρω τους και κάνουν τη δουλειά τους».
☛ «Φέτα: Πώς και από πού να διαλέξετε την καλύτερη και ποιους μικρούς παραγωγούς αξίζει να δοκιμάσετε»: αυτός ήταν ο τίτλος του άρθρου της Νίκης Μηταρέα για την «πρωταγωνίστρια» του ελληνικού τραπεζιού.
Ο Γράφων σημειώνει: «Δυο-τρία ανάλεκτα περί φέτας. Η φέτα είναι τυρί ΠΟΠ. Αυτό σημαίνει όχι μόνο ότι πρέπει να είναι ελληνική αλλά και ότι πρέπει να παράγεται σε συγκεκριμένες περιοχές στην Ελλάδα. Εκτός των περιοχών παραγωγής φέτας έμειναν παραδοσιακές "τυρομάνες", όπως η Κεφαλονιά. Έτσι, η εκπληκτική φέτα Κεφαλονιάς δεν δικαιούται νομικά τον χαρακτηρισμό "φέτα", διότι δεν καταχωρίστηκε η Κεφαλονιά στις περιοχές που δικαιούνται να παράγουν φέτα.
Η φέτα έχει συγκεκριμένη ποσόστωση αιγοπρόβειου γάλακτος (70%-30%). Ό,τι δεν έχει αυτή την ποσόστωση δεν δικαιούται (και πάλι νομικά) να χαρακτηρίζεται ως φέτα. Έτσι, από τότε που καταχωρίσαμε τη φέτα ως τυρί ΠΟΠ χάσαμε και τις βουτυράτες φέτες που έχουν περισσότερο πρόβειο γάλα, που είναι πιο λιπαρό.
Τρίτον, από την εποχή που η φέτα έγινε ΠΟΠ, τυποποιήθηκε. Αυτό έχει το καλό ότι πλέον μπορούμε να μιλάμε για ένα προϊόν με κοινά χαρακτηριστικά, άρα εξαγώγιμο. Από την άλλη, χάσαμε την ποικιλία της φέτας: πιπεράτη, βουτυράτη, ωριμασμένη, τελεμές, βαρέλι, αρώματα. Φάτε ωραία φέτα με ένα καλό ψωμί να θυμηθείτε γιατί το ψωμοτύρι ήταν βασική τροφή για αιώνες».
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
σχόλια