Δυστυχώς για τη συμμορία των παπάδων που προσπάθησαν να υπεξαιρέσουν την περιουσία του Δημοσίου και ευτυχώς για εμάς τους υπόλοιπους, θαύματα δεν γίνονται στις μέρες μας: το σκάνδαλο που καταταλαιπώρησε επί χρόνια τη χώρα και τους πολίτες της δεν μπαίνει στο αρχείο και μια πεντάδα υπουργών παραπέμπονται στο Ειδικό Δικαστήριο, που θα εξετάσει αν έχουν ποινικές ευθύνες για την υπόθεση.
Η παραπομπή τους δεν σημαίνει ότι είναι ένοχοι, ούτε ότι οι πραγματικοί υπεύθυνοι θα καθίσουν στο σκαμνί: έγινε σαφές, από τις εργασίες εξεταστικών και προανακριτικών επιτροπών, ότι τα νήματα του σκανδάλου κινούσε το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου, εξού και η παραπομπή του Θ. Ρουσόπουλου χωρίς να υπάρχουν ιδιαίτερα στοιχεία σε βάρος του. Επειδή πράγματι είναι πολύ βαρύ να παραπέμπεται ο πρώην πρωθυπουργός μιας χώρας, όπως έχει ήδη αποδειχθεί από την καταστροφική παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου το 1989, την πλήρωσε ο πρωθυπουργεύων.
Με την εξαίρεση του κ. Βουλγαράκη, που μπορεί η γυναίκα του να είχε ως συμβολαιογράφος υπογράψει τα αμαρτωλά συμβόλαια αλλά ο ίδιος δεν είχε υπογράψει κάτι πολύ σχετικό, οι 3 πρώην υπουργοί που απομένουν παραπέμπονται επειδή δεν προάσπισαν το δημόσιο συμφέρον, όπως θα πρέπει να κάνει κάθε δημόσιος άνδρας. Η απόφαση του ΠΑΣΟΚ να παραπέμψει και τους 5 πρώην είναι προφανώς αποτέλεσμα πολιτικών υπολογισμών: ενόψει εκλογών, αναγκάζει τη ΝΔ να υπερασπιστεί ακόμη και τους Ρουσόπουλο-Βουλγαράκη που κουβαλούν την αρνητική εικόνα και τις μπαρούφες περί «νόμιμου και ηθικού», τις οποίες ξεστόμιζαν όταν είχαν την εξουσία. Συγχρόνως, όμως, η παραπομπή, και εδώ βρίσκεται το θετικό της, αποτελεί προειδοποίηση και για τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ: στις σημερινές συνθήκες της γενικευμένης δυσπιστίας και οργής, θα πρέπει να σκεφτούν διπλά πριν μιμηθούν το παράδειγμα των τέως συναδέλφων τους...
Προκύπτουν δύο ακόμη θετικά στοιχεία από την έκβαση της υπόθεσης. Το πρώτο είναι ότι η ομερτά, ο νόμος σιωπής της μαφίας και η συγκάλυψη γενικότερα, έχει και τα όριά της. Η τακτική της ΝΔ που αποχώρησε από την προανακριτική επιτροπή και βάφτισε «αθώα πράξη» το σκάνδαλο του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας δεν έπεισε κανέναν. Και το ίδιο έγινε με την κατάπτυστη στάση Καραμανλή, που με την επιστολή του προς τη Βουλή αυτοαναιρέθηκε, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει τίποτα σκανδαλώδες στην «υπόθεση Βατοπεδίου», για την οποία είχε ήδη ζητήσει συγγνώμη, αλλά όταν ήταν πρωθυπουργός. Η αξιωματική αντιπολίτευση να φωνάζει για σκευωρία, αλλά κανείς δεν την πιστεύει: απόδειξη ότι τα υπόλοιπα 4 κόμματα της Βουλής, τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, κατέληξαν ότι υπάρχει σκάνδαλο.
Το δεύτερο θετικό στοιχείο είναι ότι μπορεί τα ελληνικά ΜΜΕ να παίζουν αυτό τον άσχημο ρόλο ποδηγέτησης της κοινής γνώμης στον οποίο τα περισσότερα εξασκούνται, αλλά δεν έχουμε ακόμη φτάσει ως κοινωνία στην οργουελική εποχή του 1984. Η εκστρατεία του τηλεοπτικού ΣΚΑΪ, που προσπάθησε να πείσει την κοινή γνώμη ότι ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα των τελευταίων δεκαετιών δεν ήταν σκάνδαλο, επικαλούμενο τους πρώην υπουργούς της ΝΔ που με τη σειρά τους επικαλούνταν τις γνώμες των δημοσιογράφων του σταθμού στην πιο κωμικοτραγική ανακύκλωση «μού 'πες, σού 'πα» που έχει εμφανιστεί στην ιστορία της ελληνικής δημοσιογραφίας, έπεσε στο κενό. Μπορεί το ριάλιτι του Big Brother να ξαναγυρίζει στις οθόνες, αλλά ο άλλος Μεγάλος Αδελφός δεν κατάφερε να μας επιβάλει την άποψη ότι η ελευθερία είναι σκλαβιά και η σκλαβιά ελευθερία.
σχόλια