ΜΕ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΑΠΟ την Ικαρία, ο Frankie, 28 χρονών, μεγάλωσε στο Πίτσμπουργκ της Πενσιλβάνια και πριν από έναν χρόνο σχεδόν πήρε την απόφαση να γυρίσει στο νησί του και να ανοίξει εκεί το πρώτο στούντιο τατουάζ. Εγκατέλειψε την Αμερική για να ζήσει στον δικό του χρόνο, τον αργόσυρτο χρόνο της Ικαρίας, και αντάλλαξε το σκονισμένο αμερικανικό όνειρο με ένα άλλο, λίγο διαφορετικό, που τελικά του ταιριάζει πολύ περισσότερο.
Μου μιλά για την επιστροφή του στην Ελλάδα, όπου έβγαλε τη Γ’ και Δ’ Δημοτικού, για το στούντιό του, που άνοιξε με πολύ προσωπική εργασία, έχοντας δίπλα του πάντα τον μπαμπά του, αλλά και για το πώς κυλά η ζωή για έναν τρανς καλλιτέχνη σε μια νεο-συντηρητική Αμερική και σε μια Ευρώπη που διανύει μια εμφιλεγόμενη περίοδο. Ενώ ξεκινάμε τη συζήτηση τον διακόπτει ο μπαμπάς του, ο Frankie χάνεται για λίγο από την κάμερα και ακούγεται μια φωνή να λέει «πήγα και σου έφτιαξα τα παπούτσια. Όλα καλά;». «Ναι, μπαμπά, μιλάμε σε λίγο, κάνω μια συνέντευξη τώρα». «Ο μπαμπάς μου είναι πολύ χαρούμενος που γύρισα εδώ», μου λέει. «Και με το μαγαζί βοηθάει παρά πολύ, πηγαίνει σε όλο το νησί και λέει ο Frankie έχει ανοίξει μαγαζί με τατουάζ, αν θέλετε, περάστε». Όσο μιλάμε μοιάζει απόλυτα χαρούμενος με τη νέα του ζωή.
Εγκατέλειψε την Αμερική για να ζήσει στον δικό του χρόνο, τον αργόσυρτο χρόνο της Ικαρίας, και αντάλλαξε το σκονισμένο αμερικανικό όνειρο με ένα άλλο, λίγο διαφορετικό, που τελικά του ταιριάζει πολύ περισσότερο.
— Frankie, πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τα τατουάζ;
Από πολύ μικρός ζωγράφιζα συνέχεια, πάνω μου, σε χαρτιά, στους τοίχους και σε όποια επιφάνεια έβρισκα. Όταν έγινα 14 ή 15 χρονών είπα ότι αυτό που θέλω να κάνω στη ζωή μου είναι να χτυπάω τατουάζ. Αλλά στη μαμά μου δεν άρεσε πολύ αυτό και μου είπε ότι έπρεπε να πάω στο πανεπιστήμιο. Την άκουσα τελικά και σπούδασα δύο χρόνια φωτογραφία, αλλά δεν μου άρεσε καθόλου. Ήθελε πολλή δουλειά και ήταν κάτι που ήξερα από την αρχή ότι δεν ήθελα να κάνω, οπότε έφυγα.
— Πότε επέστρεψες πρώτη φορά στην Ελλάδα;
Ήρθα τον Απρίλιο του 2016 και έμεινα εδώ για έξι μήνες. Μόλις είχα αφήσει τη σχολή μου και δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Ξεκίνησα σιγά σιγά να φτιάχνω το portfolio μου, ελπίζοντας να βρω στην Αμερική δουλειά ως τατουατζής, γιατί τότε θεωρούσα ότι θα ήταν δύσκολο να καταφέρω να ζήσω εδώ, κάνοντας αυτήν τη δουλειά. Οπότε γύρισα πίσω και αφού δούλεψα λίγο σε ένα εργαστήρι με μεταξοτυπίες, έκανα ό,τι σεμινάρια χρειάζονταν και με τη βοήθεια ενός φίλου μου βρήκα δουλειά ως tattoo artist.
— Άρα δούλευες ως tattoo artist στην Αμερική ήδη πέντε χρόνια. Πώς πήρες, λοιπόν, την απόφαση να τα αφήσεις όλα πίσω και να επιστρέψεις στην Ελλάδα;
Πάντα μου άρεσε η Ικαρία, η Αμερική δεν ήταν ποτέ το όνειρό μου. Λάτρευα από πολύ μικρός τη θάλασσα και το κολύμπι και όλο αυτό μου έλειπε πολύ στο Πίτσμπουργκ. Έμενε ήδη στην Ικαρία ο μπαμπάς μου και το 2021 αποφάσισε και ο αδελφός μου να αφήσει την Αμερική και να έρθει να μείνει εδώ, οπότε τότε ξεκίνησα να σκέφτομαι ότι ίσως μπορούσα κι εγώ να το κάνω. Η ζωή εδώ είναι πολύ όμορφη και πολύ χαλαρή, ενώ η Αμερική είναι πολύ busy, με πολύ άγχος και πολύ τρέξιμο. Εμένα μου αρέσει να φεύγω από τη δουλειά το μεσημέρι, να γυρνάω σπίτι, να τρώω, να κολυμπάω. Έχω φέρει μαζί μου στην Ικαρία και το σκυλάκι μου, που βρήκα στην Ελλάδα το 2016, και τώρα κι αυτό έχει χαλαρώσει πολύ, τρελαίνεται να πηγαίνει στη θάλασσα. Μας έχει αλλάξει τη ζωή.
— Η Αμερική δεν σου εξασφάλιζε όμως ένα πολύ ασφαλέστερο μέλλον από οικονομικής άποψης; Το αφήνεις αυτό και φεύγεις;
Ναι, αυτό σίγουρα ισχύει. Στην Αμερική είχα χτίσει ήδη μια πολύ πιστή πελατεία, είχα κλεισμένα ραντεβού για μήνες. Με τα χρόνια χτίζεις και μια σχέση εμπιστοσύνης. Είχα πελάτες που ερχόντουσαν σε μένα σχεδόν κάθε μήνα, ήταν πλέον σαν φίλοι μου. Όποτε, ναι μεν ήταν δύσκολο να τα αφήσω όλα αυτά, γιατί τους αγαπούσα τους πελάτες μου, αλλά τα λεφτά δεν είναι το σημαντικότερο για μένα. Με ενδιαφέρει να βγάζω αρκετά και να πληρώνω όσα πρέπει. Eίμαι μια χαρά με αυτό, κι ας μη γίνω ποτέ πλούσιος.
— Πώς κυλάει ο πρώτος σου μήνας στο μαγαζί;
Ως τώρα πάει πολύ καλά, έχει πολύ κόσμο. Αρχικά, εγώ περίμενα ότι θα ήθελα 2-3 μήνες για να αρχίσω να έχω πελατεία. Αλλά είναι και πολλοί οι τουρίστες που με επισκέπτονται, έχω δουλέψει ήδη με άτομα από τη Γερμανία, την Αυστραλία, την Ιταλία και την Αμερική. Οι περισσότεροι πελάτες μου είναι ξένοι. Αλλά ήρθε, ας πούμε, τις προάλλες και μια κοπέλα από την Αθήνα που ήταν εδώ για διακοπές και της έκανα. Η σεζόν σε όλα τα νησιά έχει μεγαλώσει πλέον και έχουμε κάθε είδους τουρίστες, ήδη από Απρίλιο και Μάιο.
— Μου κάνει εντύπωση ότι ως τρανς άτομο αποφάσισες να φύγεις από την Αμερική και να έρθεις στη θεωρητικά κλειστή κοινωνία ενός μικρού ελληνικού νησιού. Πόσο διαφορετική είναι η ελληνική από την αμερικανική κοινωνία στο κομμάτι της συμπερίληψης;
Μου αρέσει πολύ που με ρώτησες γιατί θα ήθελα πολύ να το συζητήσουμε όλο αυτό. Ένας από τους λόγους που ήρθα ήταν ότι πλέον η ζωή για τα τρανς άτομα στην Αμερική είναι πολύ πιο δύσκολη. Βγαίνουν νόμοι εναντίον μας. Όταν το είδα αυτό σκέφτηκα ότι απλώς δεν μπορούσα να κάτσω άλλο. Δεν ήταν αυτός ο σημαντικότερος λόγος που έφυγα, όμως σίγουρα κάπου μέτρησε. Δεν ήξερα, βέβαια, αν εδώ που θα ερχόμουν τα πράγματα θα ήταν ιδανικά. Αλλά τελικά δεν τους κάνει καμία εντύπωση ούτε το αν έχω κάνει φυλομετάβαση, ούτε το ότι με λένε πια Frankie. Το πρόβλημά τους είναι ότι έχω πολλά τατουάζ. Πιο πολύ με ρωτάνε «γιατί έχεις σημαδέψει τον εαυτό σου, γιατί έχεις χαλάσει το σώμα σου έτσι με τα τατουάζ;». Όταν θα επέστρεφα στην Ελλάδα το είχα πολύ στο μυαλό μου, το τι θα νομίζουν για μένα, κι αν θα λένε διάφορα. Βασικά δεν με ένοιαζε και τόσο, αλλά είναι τρομακτικό να μην ξέρεις πώς θα σου συμπεριφερθούν και να φοβάσαι. Σε όλα τα μέρη του κόσμου τα πράγματα για εμάς σίγουρα χειροτερεύουν. Γίνονται όλα πολύ πιο συντηρητικά, πολύ ακροδεξιά. Με τρομάζει αυτό. It’s 2023, get the fuck over it. Είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε τέρατα.
— Βλέπεις κάποια σύνδεση ανάμεσα στο βίωμα του τρανς σώματος και την ανάγκη σου να κάνεις τατουάζ είτε σε σένα είτε σε άλλους;
Σίγουρα, 100%. Εγώ ήξερα ήδη από τα 8 ότι είμαι τρανς, απλώς δεν γνώριζα ακόμα τη λέξη. Πάντα σκεφτόμουν όταν κοίταζα τις φίλες μου πως εγώ δεν είμαι έτσι, δεν ήμουν κορίτσι, δεν ένιωθα οk με το σώμα μου. Με τα τατουάζ ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα οk, ένιωσα περισσότερο άνετα τον εαυτό μου. Ανέκαθεν ήθελα να κάνω top surgery, από 16 χρόνων. Αλλά δεν θεωρούσα ποτέ ότι θα μάζευα αρκετά χρήματα γι’ αυτό, έτσι ξεκίνησα να κάνω τατουάζ για να μπορέσω να νιώσω καλύτερα με μένα. Nιώθω κιόλας ότι είμαι πολύ badass που υπομένω τον πόνο της βελόνας και μετά βγαίνω πιο όμορφος και πιο cool. Ακόμα κάνω τατουάζ στο σώμα μου για τον ίδιο λόγο, γιατί έτσι μου αρέσω πιο πολύ, και έτσι θέλω να νιώθουν και οι άνθρωποι που έρχονται σε μένα, όμορφοι. Δεν έχω πολλά τατουάζ με κάποιο ιδιαίτερο νόημα. Είναι απλώς όμορφα και γουστάρω τα σχέδια.
— Άρα δεν νιώθεις την ανάγκη τα τατουάζ σου να λένε κάτι και να συνδέονται με ένα βαθύτερο νόημα;
Ναι, έχω και 1-2 τέτοια τατουάζ, αλλά έχω παρατηρήσει ότι μετά τα πρώτα σου καταλαβαίνεις ότι δεν έχει νόημα να λέει κάτι το τατουάζ, το θέμα είναι να σου αρέσει, να νιώθεις cool. Ειδικά πριν από το top surgery, δεν μπορούσα σχεδόν να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη, ζοριζόμουν πάρα πολύ. Ήμουν πολύ μπερδεμένος και θυμωμένος με το σώμα μου. Μόλις ξεκίνησα τα τατουάζ άρχισε να ταιριάζει λίγο περισσότερο το μέσα με το έξω. Η κοινωνία μας λέει ότι το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να δουλεύουμε, να πληρώνουμε τους λογαριασμούς και τέλος. Σκασίλα τους αν θα είμαστε χαρούμενοι. Είναι τρομερά ενδυναμωτικό να κάνουμε τατουάζ και να υπάρχουμε όπως είμαστε. Γι’ αυτό συνδέεται το τατουάζ με το να είσαι τρανς άτομο, γιατί σου δίνουν και τα δύο την ελευθερία τού να κάνεις το σώμα σου ό,τι στο διάολο θες.
Τον Frankie μπορείτε να τον βρείτε στο στούντιό του «Swallowtail Tattoo», στον Άγιο Κήρυκο Ικαρίας, καθώς και στις σελίδες του στα social media.
