ΤΟ ΜΕΤΣ ΕΙΝΑΙ ΙΣΩΣ μία από τις πιο γραφικές γειτονιές της Αθήνας, τόσο δίπλα στο Παγκράτι και τόσο διαφορετική. Τα πρώτα ραντεβού που δίνονται σε αυτή την περιοχή ξεκινάνε από το Odeon, το Κάιν, το Joshua Tree. Αν η γνωριμία πάει καλά, έχει περίπατο στα χαριτωμένα πλακόστρωτα και ολάνθιστα στενάκια με τις υπέροχες μονοκατοικίες και τον χαμηλό φωτισμό. Μέσα στο καλοκαίρι το γιασεμί από τα μπαλκόνια «δίνει πόνο».
Μια περιοχή γεμάτη ανηφοριές, ομορφιές και σκαλάκια κατάλληλα για άραγμα, αλλά και φάσωμα. Πεπειραμένοι «σκαλοπατάκηδες» του κέντρου λένε πως ο νεαρόκοσμος μαζεύεται και κοντά στο Θησείο, στη Δημοφώντος, έτσι όπως συνεχίζει στην οδό Θεσσαλονίκης, εκεί όπου είναι η «γεφυρούλα». Σε αυτό το σποτ πετυχαίνεις πιτσιρίκια, ζευγαράκια και παρέες που αράζουν ή φλερτάρουν άπειρα.
Για πιο μεγάλους, φοβερά σκαλάκια για κοινωνικοποίηση βρίσκονται στα Εξάρχεια, πιο συγκεκριμένα στην Ασκληπιού, τα σκαλιά της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου.
Επίσης, αν συνεχίσεις εκεί, ένα άλλο σημείο φουλ στον ρομαντισμό, όπου οι σιελογόνοι αδένες παίρνουν φωτιά και οι ενδορφίνες πετάνε σπίθες είναι και η Ερμού, «ο πιο εμπορικός πεζόδρομος της Αθήνας», που λένε και στις ειδήσεις. Αν διασχίσεις την οδό αυτή μετά τις εννιά και φτάσεις προς τα παγκάκια θα δεις κόσμο που κάνει τη φάση του, φασώνεται, φιλιέται, ερωτεύεται.
«Γιατί σκαλάκια;» ρωτάμε τη 19χρονη Μερόπη. «Γιατί όχι; Είναι κάπως casual, είναι άνετα μέσα στην αβολοσύνη τους. Κάπως ηρεμείς, κοιτάς τον ουρανό, έχεις την περιπτερόμπιρα στο χέρι, είσαι μέσα στον κόσμο και δεν είσαι. Είναι κάπως αγχολυτικά, ειδικά για πρώτο φιλί εγώ προτείνω φουλ σκαλάκια. Αν έχει κι άλλο κόσμο στα σκαλάκια, πολλές φορές παρέες έχουν ηχειάκια, οπότε παίζει και κάτι αυθόρμητα στο βάθος. Εμένα μου έχει τύχει μια φορά που φιλούσα ένα άτομο να παίζει Βανδή, ενώ μια άλλη φορά Θανάση Παπακωνσταντίνου».
Για πιο μεγάλους, φοβερά σκαλάκια για κοινωνικοποίηση βρίσκονται στα Εξάρχεια, πιο συγκεκριμένα στην Ασκληπιού, τα σκαλιά της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου. Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο έχουν μπόλικο «σου-σου», με τον κόσμο που δεν χωράει να κάτσει στο Nabokov να αράζει εκεί.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
