Όταν πρωτοάκουσα τους Acid Baby Jesus, με έπιασε η γνωστή καχυποψία που μας πιάνει συχνά όταν ένα ελληνικό συγκρότημα τραγουδάει στα αγγλικά. Αμέσως σκέφτηκα πως αυτό που άκουγα το είχα ξανακούσει, αλλά σύντομα παγιδεύτηκα μέσα σε ωκεανούς φαζαρισμένης κιθάρας, παραμορφωμένων φωνητικών με τόνους reverb και απόηχους από τα πρώιμα ψυχεδελικά ’60s. Και εκεί κάπου θυμήθηκα ότι η μουσική τελικά είναι κατεξοχήν συναισθηματική υπόθεση και ότι αυτό που μας αγγίζει δεν χρειάζεται πάντα να είναι μια πολύπλοκη, ευφυής σύνθεση. Αρκεί να έχει μια γερή δόση μαγείας.
Η μουσική των Acid Baby Jesus είναι πασπαλισμένη με μαγεία, δίχως άλλο. Έχει τη γεύση και τη μυρωδιά της εφηβείας και της πρώτης νεότητας, όταν η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο, το αλκοόλ έχει ακόμα γοητεία, το κάπνισμα έχει νόημα, το σεξ είναι ατσούμπαλο αλλά συναρπαστικό, οι μπάφοι προκαλούν υστερικά γέλια, οι διακοπές και το κάμπινγκ είναι δυο έννοιες αδιαίρετες, τα πάρτι γίνονται σε γκαράζ, οι γονείς ακόμα ανησυχούν όταν γυρίζεις σπίτι στις έξι το πρωί, οι δίσκοι των Velvet Underground, Sonics, Standells και Fuzztones λιώνουν στο πικάπ, έχεις ακόμα όρεξη να πας interrail και δεν σε ενδιαφέρει αν θα σε πάρει ο ύπνος στον δρόμο, σ’ ένα παγκάκι ή σ’ ένα παρτέρι. Και αυτό ακριβώς την κάνει ακαταμάχητη.. Οι Acid Baby Οι Acid Baby Jesus τραγουδάνε και παίζουν τα όργανά τους σαν να εξαρτάται η ζωή τους από αυτό.
Ουρλιάζουνε άλλοτε ψυχωτικά και άλλοτε ηδονιστικά, χτυπάνε τα τύμπανα μανιασμένα, γρατζουνάνε την κιθάρα και το μπάσο σαν να ξύνουν με τα νύχια τους έναν τοίχο που τους κρατάει φυλακισμένους. Και καταφέρνουν θριαμβευτικά να δραπετεύσουν από τους περιορισμούς της καταγωγής τους – τύφλα να ’χει η απόδραση από τον Αλκατράζ. Από το να ηχογραφούν κασέτες στο γκαράζ τους κατέληξαν να περιοδεύουν σε Ευρώπη, ΗΠΑ και Καναδά, να μοιράζονται τη σκηνή με κορυφαία στο είδος τους ονόματα, όπως οι Black Lips, και να κυκλοφορήσουν
έναν απολαυστικό δίσκο στη Slovenly. Το γεγονός ότι τα έχουνε πάει τόσο καλά εκτός Ελλάδας δεν είναι παρά η απόδειξη ότι όχι μόνο δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα αντίστοιχα συγκροτήματα του εξωτερικού, αλλά ότι η κραυγή της νεότητας, όταν είναι αυθεντική, ακούγεται όσο μακριά έχεις ονειρευτεί ότι μπορεί ν’ ακουστεί.
σχόλια