Ένα ζεστό σπίτι χρειάζεται έναν ζεστό πατέρα. Φανερό, αλλά μπορεί και αφανή. Εγκαινιάζοντας πέρυσι το μεγάλο θέατρο της Στέγης με το έργο του Μπίχνερ Δαντόν ένιωσα πως στιβαρά και αθόρυβα ολόγυρα από τη σκηνή, μέσα στους διαδρόμους, κάτω στο φουαγέ, πάνω στις σκάλες, μας παρακολουθούν αφοσιωμένα μάτια, έτοιμα ν’ ανταποκριθούν με σεβασμό και, το κυριοτέρο, με ευγένεια σε κάθε παράλογή μας απαίτηση. Το ότι ο Αντώνης Παπαδημητρίου κατάφερε να είναι πατέρας όλων αυτών των ανθρώπων τον τιμά και τον υποχρεώνει. Όσο για μένα, είχα την ευκαιρία στο λίγο που τον γνώρισα να με κερδίσει η αβίαστη απλότητά του κι η εμπιστοσύνη του. Καλοτάξιδη η οικογένεια της Στέγης των Γραμμάτων, των Τεχνών και των Ανθρώπων.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
«Μπορούμε να θάψουμε τον οποιοδήποτε» - Μηνύματα συνεργατών του Μπαλντόνι για τη Λάιβλι
Η πόλη των Σερρών φιλά το χέρι του λεβέντη της
Συνελήφθησαν σπουδαστές της Σχολής Ικάρων που ξετύλιξαν σημαίες στην Αγιά Σοφιά
Πώς θα είναι ο καιρός τα Χριστούγεννα: Νέος χάρτης με τις περιοχές που θα χιονίσει
Mpox: 18 κρούσματα μεταξύ Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου - Πώς μεταδίδεται, ποια τα συμπτώματα
σχόλια