Σύμφωνα με μία έρευνα που δημοσιεύει η New York Times, από αποτελέσματα αναλύσεων που έγιναν σε τυχαία δείγματα συμπληρωμάτων διατροφής από βότανα [44 φιαλίδια 12 εταιριών], τα 7 στα 10 ήταν απάτη. Περιείχαν μίγματα ρυζάλευρου, αλευριού σόγιας και δημητριακών και πολλά δεν είχαν ούτε ίχνος της ουσίας που αναφέρεται στη συσκευασία. Περιείχαν φτηνά υποκατάστατα, κυρίως κινέζικων φυτών, αρκετά επικίνδυνων για τους ανθρώπινους οργανισμούς. Οι αμερικάνοι ξοδεύουν περισσότερα από 5 δις δολάρια το χρόνο για φυτικά παρασκευάσματα που θα τους προστατέψουν από την γρίπη (εχινάκια) και την εξάντληση ή ήπια αντικαταθλιπτικά (σπαθόχορτο), αλλά το μόνο που κάνουν είναι να καταπίνουν placebo που μπορεί να τους προκαλέσουν ένα σωρό παρενέργειες. Τα περισσότερα περιείχαν ουσίες που δεν αναγράφονταν στην συσκευασία, όπως άλευρα φυστικιού ή άλλων ξηρών καρπών, που θα μπορούσαν να προκαλέσουν αλλεργικό σοκ σε όποιον δεν τα αντέχει ο οργανισμός του. Οι βιοερευνητές που συμμετείχαν στην έρευνα έκαναν τεστ DNA σε κάθε χάπι και σύγκριναν τις ουσίες που περιείχαν με το DNA των φυτών που υποτίθεται ότι υπήρχαν στο χάπι. Τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά.
Φυσικά, οι εταιρίες που παρασκευάζουν τα συμπληρώματα διατροφής έβγαλαν ανακοινώσεις που μιλούν για λάθη των εργαστηρίων και υπερασπίζονται τα προϊόντα τους, αλλά οι επιστήμονες απαντούν ότι έχουν καταγραμμένα τα DNA από περισσότερα από 200 χιλιάδες είδη φυτών και ζώων και τα περιθώρια λάθους είναι μηδαμινά.
«Αν είχες ένα άρρωστο παιδί και τα τρία στα 10 χάπια πενικιλίνης που του έδινες δεν είχαν ίχνος πενικιλίνης, όλοι θα ξεσηκώνονταν», λέει ο υπεύθυνος της έρευνας. «Αλλά είναι ΟΚ αν αγοράζεις συμπληρώματα διατροφής που είναι ψεύτικα. Δεν το καταλαβαίνω. Γιατί η ίδια βιομηχανία να το δέχεται αυτό;».
Τον τελευταίο λόγο έχουν οι (ανίδεοι) καταναλωτές. Εδώ είναι ολόκληρο το άρθρο.
Και κάτι εγκυκλοπαιδικό:
Στην Kamchatka το κόκκινο χαβιάρι είναι σαν το χρυσάφι. Μέχρι πριν από λίγο καιρό οι παραγωγοί μπορούσαν να φτιάξουν μέχρι και 20 τόνους χαβιαριού από τα αυγά των σολομών σε μία μόνο σεζόν. Τώρα τα ψάρια σπανίζουν και το κόκκινο χαβιάρι είναι μια λιχουδιά για πολύ λίγους. Σε μη βιομηχανική κλίμακα ολόκληρη η διαδικασία διαρκούσε μόνο καναδυο ώρες, από την ώρα που πιανόταν το ψάρι μέχρι να ολοκληρωθεί το στέγνωμα του χαβιαριού και να είναι έτοιμο να το φας.
Το φρέσκο χαβιάρι δεν έχει καμία σχέση στη γεύση και στην υφή με αυτό που φτάνει στα μαγαζιά. Ακόμα και το πιο καλής ποιότητας «εμπορικό χαβιάρι» έχει υποστεί κατεργασία με διάφορα χημικά, έχει καταψυχθεί και του έχουν προσθέσει ένα σωρό συντηρητικά. Τα αυγά του ψαριού είναι φωτεινά και συμπαγή, έχουν ελαστικό κέλυφος και μπορείς να τα δαγκώσεις εύκολα, σε αντίθεση με το ψεύτικο χαβιάρι που σου γλιστράει στα δόντια. Και η γεύση τους είναι απολαυστική.
Η διαδικασία παραγωγής του φαίνεται απλή αλλά χρειάζεται μεγάλη προσοχή γιατί τα αυγά είναι πολύ ευαίσθητα:
Πρώτα πρέπει να πιάσεις ένα θηλυκό ψάρι, τουλάχιστον τεσσάρων κιλών.
Του ανοίγεις την κοιλιά όσο είναι ακόμα ζωντανό και βγάζεις προσεκτικά τα αυγά.
Τα περνάς από κόσκινο για να φύγουν οι μεμβράνες που τα συγκρατούν και τα ρίχνεις σε δοχείο.
Τα πλένεις προσεκτικά με γλυκό νερό.
Φτιάχνεις ένα πολύ αλατισμένο αλατόνερο και τα ρίχνεις μέσα. Αν θέλεις να τα φας φρέσκα, 7 λεπτά αρκούν, συνήθως τα αφήνουν 12, αλλά για το χαβιάρι που θα πρέπει να συντηρηθεί χρειάζεται περισσότερη ώρα.
Τα βάζεις σε καθαρά πανιά και τα αφήνεις να στραγγίξουν καλά.
Το αποτέλεσμα είναι κάτι ροζ μπαλάκια που βρωμάνε ψαρίλα κι έχουν βγει από ψάρια σφαγμένα ζωντανά που χτυπάει η καρδιά τους για ώρα αφού τα ξεκοιλιάσουν. Και είναι και πανάκριβα.
σχόλια