'Ερωτας για τον Γιάννη Χαρούλη
Η Jerlyn έμεινε μαζί μας στις δύο πρώτες συναντήσεις του εργαστηρίου της Ιθάκης και μετά τη χάσαμε. Την τρίτη μέρα, εμφανίστηκε για λίγο, αναστατωμένη και βιαστική, ψάχνοντας για μηχανή που να τραβούσε και βίντεο. Τη χρειαζόταν άμεσα. Είχε γνωρίσει κάποιους καλλιτέχνες και θα τους φωτογράφιζε, ποιους δεν κατάλαβα, φαντάστηκα πως ήταν ξένοι. Από τα λίγα φωτογραφικά δοκίμια που μας είχε δείξει από τη σχολή της στην Ελβετία, οι προσδοκίες για το θέμα της Jerlyn ήταν ούτως ή άλλως μεγάλες. Είχε οξυμένη αντίληψη και σίγουρη αισθητική, τόσο που κατάφερε να με προβληματίσει θεωρώντας πιο κινηματογραφικές τις παλιές μου φωτογραφίες σε σχέση με τις τελευταίες με το τετράγωνο κάδρο. Ξαναείδαμε τη Jerlyn στο Φιλιατρό, την παραλία που διαλέξαμε ένα απόγευμα για μπάνιο κι έπειτα την τελευταία μέρα της παράδοσης των θεμάτων. Είχα μεγάλη περιέργεια και προσμονή, σίγουρος ότι θα είχε αναπτύξει την ιδέα της με έξυπνο τρόπο. Αντί γι' αυτό, η οθόνη του λάπτοπ της ήταν κολλημένη στην ίδια πάντα εικόνα. Αναγνώρισα τον Γιάννη Χαρούλη, θυμήθηκα πως είχε έρθει στο νησί να δώσει συναυλία. Με διάφορους τρόπους, που φαινόταν να μην την ικανοποιούν, προσπαθούσε να την πειράξει και να την αλλοιώσει. Δεν μας έδειξε το τελικό αποτέλεσμα και δεν το συζήτησε με κανένα. Την επόμενη μέρα, στη γενική παρουσίαση των εργασιών των εργαστηρίων, πήρε το μάτι μου σε μια απόμερη καρέκλα ένα τι σερτ με μια θολή στάμπα, το έργο της Jerlyn. 'Ενα κακό πίξελ είχε παραμορφώσει την εικόνα του Χαρούλη, κι αυτό ήταν όλο. Δεν βρήκα την ευκαιρία να της μιλήσω, ούτε καν να τη χαιρετήσω, έφυγε στη μέση της παρουσίασης για να προλάβει το πλοίο της.
[Το εν λόγω εργαστήριο έγινε τον Ιούλιο στα πλαίσια των Δέκα Εικόνων για την Ιθάκη]
σχόλια