photo by Brandán Gómez
Το αμερικάνικο μουσικό περιοδικό Rolling Stone δημοσίευσε στο site του πριν 2 μέρες φωτογραφίες πρωτοφανούς βιαιότητας που απεικονίζουν αμερικανούς στρατιώτες στο Αφγανιστάν να σκοτώνουν ανυπεράσπιστους Αφγανούς πολίτες και ύστερα να κακοποιούν να πτώματα τους.
Αν σε κάτι έχει ωφελήσει η μαζική κυριαρχία των πίξελ στη ζωή μας είναι πως κατέστησε το κουκούλωμα τέτοιων περιστατικών εξαιρετικά δύσκολο. Οι δημοσιογράφοι των παραδοσιακών μέσων παλιότερα έχοντας να αντιμετωπίσουν τα αλλεπάληλα επίπεδα ιεραρχίας και τις πολυποίκιλες εξαρτήσεις των μιντιακών οργανισμών καθώς και τις δικούς τους αυτολογοκριτικούς μηχανισμούς όταν ερχόντουσαν σε επαφή με στρατιωτικές θηριωδίες δυσκολευόντουσαν να ξεφύγουν από τον κανόνα.
Τώρα πια γνωρίζουν πως από τη στιγμή που θα υπάρξει ψηφιακό ίχνος σε οποιοδήποτε story, είναι πολύ δύσκολο από κει και μετά να ελέγξεις την ροή. Αυτό βοήθησε καθοριστικά στο να υπάρχει ένα άνοιγμα της διαχείρισης της πληροφορίας με μεγαλύτερη ταχύτητα και διαφάνεια σαφώς.
Διαβάζοντας το ρεπορτάζ του Rolling Stone πρέπει να ομολογήσω πως δεν ένιωσα ιδιαίτερη έκπληξη για τα γεγονότα που περιγράφει. Την οδυνηρή αίσθηση την προκάλεσαν βέβαια οι φωτογραφίες και τα 2 βίντεο που έιχε ανεβάσει η ιστοσελίδα. Βίντεο φτιαγμένα από τους ίδιους τους στρατιώτες, με την youtube βιντεοκλιπίστικη αισθητική που είναι πια ένα αναγνωρίσιμο video-genre της ψηφιακής εποχής που διανύουμε και φωτογραφίες που απεικονίζουν διαμελισμένα πτώματα και προπηλακισμούς νεκρών με ένα τρόπο που θα τον χαρακτήριζα σχεδόν ηδονικό.
Βέβαια ούτε αυτό ακριβώς μου προκαλεί έκπληξη. Τα νεαρά αγόρια και κορίτσια που στελεχώνουν τους σύγχρονους δυτικούς μισθοφορικούς στρατούς έχουν μάθει από νωρίς να βιώνουν τον θάνατο ως ένα ιδιότυπο videogame και την ζωή και τα διλληματά της ως κάτι που μέσα του υπάρχουν παίζοντας προκαθορισμένους ρόλους και σενάρια.
Ο καλός είναι καλός, ο κακός είναι κακός και η Μεγάλη Αμερικάνικη Κληρονομιά που πάνω της βαδίζουμε λέει πως ο σύγχρονος κόσμος της ανήκει, είναι το δικαιωματικό της playground, μπορεί να τον κάνει να γελάσει μπορεί να τον κάνει να κλάψει γιατί είναι οι κυριάρχοι baby, ενός κόσμου τρομακτικά κατακερματισμένου που χάνεται κάτω από το βάρος των δικών του λαθών κάθε φορά και που αυτοί ως πραγματικοί σωτήρες, φλογεροί παγκόσμιοι αλτρουιστές, έχουν την αίσθηση πως οι πράξεις τους εκπέμπονται από κάποια θεία δύναμη god damn it!
Τη δύναμη του χρήματος βέβαια και την ισχύ που αυτή επιφέρει.
Οι φωτογραφίες περιέχουν αίμα και θάνατο. Όπως άλλωστε κάθε πόλεμος. Όλοι οι πόλεμοι περιέχουν αίμα, παράγουν αίμα, είναι εκείνο γύρω από το οποίο στρέφονται. Ύστερα από το χρήμα. Η φρίκη που απεικονίζεται μπορεί επίσης από ένα σημείο και μετά να αποτελέσει ένα σημείο σχεδόν εικαστικό, μια ύλη αυτοσχεδιαστικήςδιαδρομής με μεγάλη προσοχή στα σώματα, στο μαγευτικό μπέρδεμα που προκαλεί η θέα της ανθρώπινης σάρκας καθώς εκπληκτικά αποσπασμένη από το φυσικό της context γίνεται λεία των θηρευτών και τους προστατεύει προσωρινά από την βασανιστική πραγματικότητα που κουβαλάν αλλά αρνούνται να δεχθούν.
Πως είναι ήδη νεκροί, φαντάσματα και αυτοί σε μια φωτογραφία που δεν κάνει τίποτα άλλο από το να μεταφέρει την αλήθεια του εαυτού τους που δεν κατάφεραν να κρύψουν.
σχόλια